Democratische School
Een paar jaar geleden heb ik hier over ook al gepost maar nu wil ik toch graag de nieuwe stand van zaken delen.
Onze zoon heeft de diagnoses ADHD en PDD-nos. Het is een lief en rustig kind wat het moeilijk heeft in nieuwe en onbekende situaties en veel last heeft van concentratiestoornissen. Het liefste is hij thuis bij zijn vertrouwde dingen maar hij heeft het ook naar zijn zin op school met zijn vriendjes. Kind is best sociaal maak ik op uit zijn verhalen en volgens de mentorgesprekken ook een beetje een gangmaker met een enorm gevoel voor humor.
Helaas is kind en het concept school een minder gelukkige combinatie. Kind kan heel slecht tegen druk, stress en als dingen onoverzichtelijk zijn of anders gaan. Dingen die op een school heel belangrijk zijn zoals op thuis komen, al je spullen bij je hebben, je huiswerk af hebben en je concentreren in de klas zijn voor hem altijd al heel lastig geweest. Nu hij bijna 14 is en in het 2e jaar van het VMBO TL zit wordt er steeds meer van hem verwacht en daar loopt 'ie helemaal stuk op.
Wij hebben hem uiteraard de afgelopen jaren geholpen en hij heeft ook iemand die hem helpt met het plannen van zijn week en huiswerk. Ook op school helpen ze hem met bijvoorbeeld zijn agenda controleren. Toch gaat het nog regelmatig mis en de leerkrachten geven hem dan straf (nablijven, strafwerk schrijven)
Vorig jaar hebben we (school, ouders en begeleiding) hem met vereende krachten het jaar door gesleept. Tijdens het mentorgesprek heb ik aangegeven dat een lager niveau wat mij betreft ook prima was. De mentor vond dat geen goed idee omdat het kind de stof prima aan kon, de kaderklas groter, drukker en onrustiger was dus geen goede plek voor dit kind en hij zich prima voelde in zijn huidige klas. Wel is er toen besloten om een rugzakje aan te vragen. Dat was in maart en dat rugzakje is nog niet rond. Fijn die hulp 
Het nieuwe schooljaar was nog net geen 2 weken bezig toen de nieuwe mentor me belde dat het totaal niet ging met kind op school. Dat was mij ook al opgevallen want hij kwam de eerste dag al zwaar gefrustreerd thuis. De mentor vond een verwijzing naar het speciaal voorgezet onderwijs een idee want hij zag geen toekomst voor het kind op deze school. Kind wekte de indruk elke dag naar de gevangenis te moeten en het was elke dag weer worstelen. Zelfs als dat rugzakje ooit nog rond zou komen dacht de mentor niet dat het genoeg zou zijn.
Nu had ik jaren geleden al aangegeven dat speciaal onderwijs wat mij betreft een optie zou zijn en de psychologe waar het kind destijds onder behandeling was wilde hem er toen ook al naar hebben. Helaas kregen we leerkrachten die het kind in die tijd had niet mee en dan lukt een verwijzing niet. Nu heb ik tegen de mentor gezegd dat ik een verwijzing prima vond en dat hij dat maar allemaal in gang moest zetten.
Later bedacht ik dat we nog een andere optie hadden. In 2011 zijn we bezig geweest met een Democratische School die in onze stad gesticht werd. Ik was toen onder de indruk van het concept en dacht toen al dat het voor dit kind een heel geschikte school zou zijn. Om allerlei redenen zijn we er toen niet mee verder gegaan maar nu dus wel. Kind is dus aangemeld bij de DS en begonnen met de wen dagen.
Ondanks dat ik denk dat dit de beste optie voor hem is op dit moment heb ik toch af en toe een paniekaanvalletje. Dan denk ik dat hij nooit een diploma gaat halen en niks gaat leren. Maar als het kind op het svo zit krijg ik ook geen garantie dat hij een diploma haalt en ik heb met een oudere zoon al meegemaakt dat die zonder diploma geëindigd is (reguliere MBO). En deze keus is ook niet voor altijd. Het kind mag tot zijn 18e op de DS school blijven maar kan er ook eerder voor kiezen om ergens anders een opleiding te gaan volgen. Tot die tijd kan hij zonder druk en stress wat groter groeien en sterker worden, is mijn overweging.
Zijn er hier trouwens andere ouders met een kind op de DS?
hier
Ook wij zijn ons aan het oriënteren op een ds. Ik herken je angsten, vliegt mij ook vaak aan. Juist omdat zoon al erg vastgelopen is. Maar juist door dat vastlopen word ik ook weer rustiger, veel erger kan het allemaal niet meer worden.
Het klinkt wel een beetje als een 'jammer' verhaal, dat van je zoon. Wat jammer dat ze hem straffen voor zaken waar hij het moeilijk mee heeft, lijkt me aardig contra productief. Wellicht dat info/hulp (rugzak) hier iets in had kunnen betekenen. Maar ik kan me voorstellen dat de relatie/zelfbeeld van zoon nu zo verstoord is, dat insteken op vergroten van (zelf)vertrouwen de beste keuze is, en ds kan daar een prima plek voor zijn. Hoe gaat het daar nu?
Klopt helemaal
Maar juist door dat vastlopen word ik ook weer rustiger, veel erger kan het allemaal niet meer worden.
Dat is een hele ware uitspraak. En daar hou ik me ook aan vast. Eigenlijk kan het alleen maar beter worden. Alle opties liggen weer open en eigenlijk maakt het niet zoveel uit wat hij bereikt qua schoolprestaties. Nu is het belangrijk dat hij weer plezier in het leven en leren krijgt.
Op zich is de oude school best een goede, zeker vergeleken met de scholen waar zijn broers gezeten hebben. Dat zijn er 11! geweest tel ik net, basisscholen, voorgezet en MBO scholen. Maar hun aanpak komt er toch op neer dat het kind moet meedraaien in het systeem. Dat kan misschien ook niet anders met zoveel kinderen in een klas maar jammer is het wel.
Zoon is er nu 2x geweest. Ik was er steeds bij en hij vind het heel eng en is nog niet van z'n stoel af geweest. Hun systeem is 3 kennismakingsdagen en dan een gesprek, dat is komende donderdag, en daarna 6 weken proeftijd. Die gaan dan de maandag daarop in. Afspraak met zoon is dat hij dan ook alleen gaat want ik kan niet mee blijven gaan. Ik merk aan zoon dat hij het onoverzichtelijk en chaotisch vind en niet weet wat hij er precies mee aan moet. Op een gewone school is dat natuurlijk makkelijker. Je loopt gewoon de rest achterna en doet wat de leerkracht zegt. Op deze school moet je het zelf uitzoeken en ik kan me goed voorstellen dat dat moeilijk is. Daar ga ik het ook nog even met hem over hebben. Een beetje een plan opstellen wat hij kan doen om hem over de drempel te helpen.
poeh
Jeetje wat lastig en wat herkenbaar!
Zoon heeft hier meegedraaid op een ander particulier schooltje, waar wel wat meer structuur is, (er wordt ook gewoon geleerd verplicht, zij het individueel) maar toch veel minder dan op een reguliere school. Ook voor hem heel lastig om zijn plek te vinden, en het liefst had hij mij er steeds bij gehad. (mocht alleen de eerste dagen.)
Maar hij wil ook gaan kijken naar ds, zal wrs op kort termijn gaan gebeuren. Ik verwacht dat hij het daar ook best lastig gaat krijgen.
Willen ze op school niet meer dat je meegaat of kun je zelf niet meer? En wat zegt hij zelf over de school nu al?
Ik denk dat scholen flexibeler moeten gaan worden, zeker als ze minder kunnen gaan doorverwijzen naar speciaal onderwijs. Voor nu hebben wij daar ook niets aan, zoon moet zich toch aanpassen uiteindelijk en dat lukt niet voldoende. (ondanks rugzak) Bij straffen zou zoon volledig afhaken.
Het is gelukkig geen probleem dat ik er bij ben. En ik heb de tijd dus dat maakt niet uit. Maar hij zal toch zelf de stap moeten nemen om daar alleen te blijven.
Ik ben het met je eens dat scholen hun beleid zullen moeten aanpassen als ze dadelijk niet meer alle lastige gevallen op het speciaal onderwijs kunnen dumpen. Maar ik betwijfel of ze dat kunnen. Ik denk dat de opleiding daar niet goed genoeg voor is en dat veel leerkrachten vastgeroest zitten in de manier waarop ze het altijd al hebben gedaan. Nog er van afgezien dat je in een klas van 28 kinderen nooit matwerk kunt leveren. Nee, het wordt er allemaal niet beter op.
Wat betreft die rugzak. Die is dus voor zoon in maart aangevraagd en er is nog steeds niks bekend over de toekenning. Dat is eigenlijk zwaar belachelijk. Net zoals het belachelijk is dat degene die er over gaat mijn mail en telefoon niet beantwoord. Gelukkig is het nu niet meer relevant maar het toont weer aan dat het systeem slecht werkt.
maatwerk
Volgens mij levert maatwerk een heleboel op, ook een heleboel tijdwinst juist. Maar dat is een heel andere discussie.
Je zegt dat de rugzak niet meer relevant is, maar kan die dan niet ook ingezet worden op ds? Het klinkt alsof je zoon wel wat extra steun kan gebruiken.
Laat je nog weten hoe het ging met zoon? Ik ben wel heel benieuwd, jammer dat er verder geen reacties zijn!
Niche
Ik denk dat de scholen zoals de DS echt een niche zijn. Daar zitten maar heel weinig kinderen op. Vanwege de kosten, boven de 14 vragen ze 275 euro per maand en omdat veel ouders het concept niet aandurven. Ik lig daar zelf ook nog wel eens wakker van 
De oude school mailde dat ze toch nog graag een gesprek met ons willen. Ben benieuwd waar het over gaat maar dan vraag ik dat ook meteen van dat rugzakje. Dat is een goed idee, dank je
Ik zal over een tijdje hier wel weer verslag uitbrengen. Al is het maar omdat het voor mezelf interessant is om mijn overwegingen over een tijdje nog eens te herlezen. Eens kijken hoe het dan gaat met de verwachtingen.
Moeder
Klopt natuurlijk wel, toch had ik hier wel iets meer verwacht aan reacties.
Ik ben erg benieuwd naar hoe het gaat! Hoop dat je nog iets laat weten. Zoon hier gaat ook mee draaien.
Juist omdat het zo'n klein wereldje is, is de kans best aanwezig dat het om dezelfde school gaat, dus wie weet komen ze elkaar tegen!
Eerste echte dag
Vandaag heeft zoon zijn eerste echte dag. De afgelopen weken zijn we er al een aantal keren samen geweest maar nu heb ik hem alleen gebracht en ben weer meteen weggegaan. Ik ben zo benieuwd hoe hij het heeft. Zoon gaat naar deze http://www.5en5is11.nl/ Zou wel heel toevallig zijn als dat dezelfde is
leuk!
Dacht wel al dat het dezelfde was, en ja hoor!
Hoop dat je zoon het fijn gaat krijgen, en wie weet de mijne ook.
Wat een toeval
Tsssss, wat een toeval Ik zal je zeker op de hoogte houden en als jouw zoon er ook heen gaat hoor ik dat graag.
Inloopmiddag
Misschien leuk om eens te komen kijken Dea of anderen http://www.5en5is11.nl/ Wij zijn er niet. Kind vind het eng als er vreemde mensen rondlopen en wil dan niet op school zijn.
Twijfel
Zoon heeft een moeilijke start gehad maar begint zich nu thuis te voelen op zijn nieuwe school. Schoolvakken doen wil hij absoluut niet maar daar wil ik hem wel de ruimte in geven. Op sociaal vlak is hij enorm vooruitgegaan en ik denk dat hij daar nog heel veel kan leren. En dat is iets waar hij zijn hele leven voordeel van heeft.
Vandaag viel de brief van de plaatsingcommisie in de bus dat hij naar het speciaal onderwijs mag. Dus nu ben ik zo enorm aan het twijfelen. Hoe beslis ik nou wat het beste is voor mijn kind?
Blijft hij op de DS dan is er een mogelijkheid dat hij geen diploma haalt. Aan de andere kant is dat in het SO ook niet gegarandeerd.
Om allerlei redenen heeft het kind nu 4 scholen in 2 jaar gehad en de SO school zou dan de 5e worden. Dat is niet goed maar geen reden om te blijven zitten waar je zit.
Kind wil zelf graag op de DS blijven en dat is belangrijk voor mij maar als ouder moet ik het grote geheel in de gaten houden.
Maar als hij tegen zijn zin naar het SO gaat heeft dat ook geen kans van slagen.
Iemand die wil meedenken?
Hoe is het afgelopen?
Beste moeder,
Ik las net jouw overwegingen over de democratische school versus speciaal onderwijs. Wij zitten momenteel op precies dezelfde t-splitsing met onze twee zoons. Ik zou graag horen welke keus je hebt gemaakt en hoe je dat achteraf evalueert. Voor ons staat het vinden van enige balans, geluk en zelfvertrouwen zeker ook voorop na alle ellende die we al hebben gehad.
Hoop dat je het leest en even een momentje hebt je verhaal te delen.
Alvast dank 
Dubbel
Bedankt voor het omhoog halen van dit draadje. Het was leuk om het weer eens terug te lezen
Om positief te beginnen: zoon heeft heel lang nodig gehad om te wennen. Maar langzaam begon hij zijn draai te vinden daar. In sociaal opzicht is hij enorm vooruit gegaan. Hij heeft daar veel plezier gehad, met allerlei activiteiten meegedaan en zelfs een vriendinnetje opgedaan. Ik denk dat hij in sociaal emotioneel opzicht nooit zo ver was gekomen op een gewone school omdat dan heel veel energie naar de schoolvakken zou zijn gegaan.
Helaas is het allemaal niet zo goed afgelopen, al ligt dat niet aan de school. Zoon had dus de diagnoses dysthyme stoornis, autisme en ADHD. Er zijn sterfgevallen in de zeer nabije familie geweest, wij ouders zijn op een hele nare manier gescheiden en er zijn nog wat andere vervelende zaken geweest.
Zoon heeft altijd een negatieve, angstige inslag gehad. Bij hem is het glas altijd half leeg. Hij is heel gevoelig en zijn stemming slaat snel om.
Op school liep hij er tegen aan dat hij niet tot leren kwam ondanks een hele hoop hulp en aanmoediging van het team. En ergens kwam het moment dat hij zich realiseerde dat hij geen opleiding of diploma had, geen kans op werk, dat hij geen zin meer had in school door zijn faalangst, dat hij autistisch was en dat hij daar ook best last van had in het contact met andere mensen. Gelukkig heeft hij het wel op tijd aangegeven want hij bleek dus met zelfmoordgedachten rond te lopen.
Nu zijn er een hoop dingen in gang gezet en het gaat wel beter.
Kort samengevat, de school was super voor hem en heeft hem veel goeds gebracht. Wat er nu speelt was door de stress en druk in het regulier of speciaal onderwijs waarschijnlijk al veel eerder gebeurd. Er zit gewoon een hoop ellende in dat koppie. Maar ik ben heel blij dat hij daar in ieder geval 3 leuke jaren heeft gehad.
