De Taalunie vraagt naar het Tienminutengesprek
https://tinyurl.com/Taalunieschooloudergesprek
"Voor een artikel in Onze Taal zijn we op zoek naar de ‘taalkant’ van die gesprekken. Welke woorden en clichés zijn typerend voor deze gesprekken (of welke probeert u juist te vermijden)? En welke blunders herinnert u zich – hetzij van uzelf, hetzij van uw gesprekspartners?
Zowel ouders en andere opvoeders als leerkrachten hebben ermee te maken: gesprekken over de kinderen op school, meestal rond rapporttijd. Ze heten tienminutengesprekken, oudergesprekken, oudercontacten, ouderavonden, tafeltjesavonden of iets wat daarop lijkt."
Ik kon nogal ontzet raken over de manier waarop de school hun eigen belangen aan de man bracht en daarbij mij of de kinderen in een dubieus daglicht zette. Mij onder druk zetten om op school te komen, naar de mentor, in een tijd dat het slecht uitkwam, er waren nogal wat andere zaken in ons leven in die tijd, en ik kon mijn tijd wel beter gebruiken, nee, het kon niet telefonisch.
Dus toch maar naar de tafeltjesgesprekken met de mentor. Maar het ging over Duits, bij beiden, dat ging niet goed. Gebruikte zoon soms drugs? Hoe kwam dat bij dochter? Ondiplomatiek ben ik toen bij de tweede mentor met het verhaal over Duits uit mijn vel gesprongen. Dat was bij mij al maanden bekend want de goede man was voortdurend ziek of zo en de hele klas had cijfers van niets! Dat hebben ze uiteindelijk opgelost door een paar toetsen te geven waarbij ze de standaard hadden verlaagd zodat de cijfers wat opgekrikt werden.
Maar verder waren we het over de prestaties van de kinderen roerend eens. Zelfs het schooladvies was een eitje.
Verder meende ik dat een enorme lap met tekst in de hal over het pesten een goed teken was. Het bleek juist een teken van onmacht want het pesten bij zoon bleek op de basisschool onuitroeibaar.
Verder had je altijd spraakverwarring over het autisme van de kinderen, zelfs met leerkrachten die ervaring hadden in de autismeklas.
Dan meldde ik dat zoon zijn huiswerk niet kon maken omdat hij sociaal emotioneel druk bezig was met relaties en sexualiteit, vriendschap en verkering, maar dan vond zijn mentor nog steeds dat hij lui was en er wat aan zijn inzet mankeerde. Zoon is dan ook dankzij de mentor op een haar na wel blijven zitten, had volgens zijn andere begeleiders niet nodig geweest. Maar gelukkig heeft dat hem verder geen schade gedaan.
Verder had de directrice bezwaar tegen mijn aanvraag bij het CIZ voor een rugzakje en vulde overal 'NVT' in, ondanks dat ze wel zag dat er iets bijzonders was. Wist ik veel dat ze afgesproken hadden dat ze niet aan 'Passend Onderwijs' zouden doen.
Het eufemisme van de eeuw 'Passend Onderwijs'. Juist nadat dit ingevoerd werd werd het drama van schooluitval en thuiszitters nog groter.
Wat wil je met dit topic Annej? Heb je een vraag, wil je ervaringen horen, of wil je dat wij de vragenlijst invullen?
Invullen lijkt me handig maar als er commentaar is is dat uiteraard ook welkom. Het leek me een goed onderwerp voor hier. Maar ik kan natuurlijk niet vooraf bepalen of anderen dat ook vinden.
Ze zijn op zoek naar de "taal kant" van die gesprekken.
Ik lees bij jou een heleboel frustratie omtrent de gang van zaken bij de 10 minuten gesprekken. Vandaar mijn vraag. Of gaat het je om de woordkeuze van de betreffende docent(en)?
Ja, daar ben ik ook naar op zoek. Bij mij was het meest letterlijk talige nog het niet passende 'passend onderwijs', maar zelfs daar zit een ideologisch kantje aan dat natuurlijk altijd wel terug te zien is aan taal, want taal is communicatie, maar misschien kan iemand directer in het straatje van de Taalunie komen.
Ik denk dat je in het algemeen sneller op 'communicatieverschillen' en -problemen komt dan op taalkundige verschillen tussen ouders en leerkrachten.
Wie in godsnaam de term passend onderwijs heeft gemunt mag van mij een rotten tomatoe krijgen.
Goed onderwijs, dat is wat nodig is. Nu is het alleen passend voor het budget en (de soms bekrompen geest van) een schoolbestuur.
gr Angela
Ja, dan krijg ik dus achteraf meer begrip voor het standpunt van de basisschool die daar gewoon niet aan wilde beginnen, aan dat hele circus.
Neemt niet weg dat ze ook niets wilden doen om het voor mijn kinderen minder stressvol te maken om naar school te gaan. Ze pasten zich maar aan.
