Beschuldigd
Mijn zoon van 11 (groep 7) is beschuldigd door 2 meisjes uit de paralelklas dat hij hun vaak bij de intieme delen vastpakt. Hun leraar heeft dat bij de juf van mijn zoon gemeld. Juf heeft een gesprek met mijn zoon gehad en mijn zoon ontkent het. Juf heeft (nog?) geen namen genoemd en zoon weet niet over welke meisjes het gaat. Juf heeft ons proberen te bellen, maar is niet gelukt. Daarop heeft ze via mail contact gezocht en staat er een gesprek voor aankomende week. Juf geeft duidelijk aan het gesprek open in te gaan en zowel de meisjes als mijn zoon niet te veroordelen. De juf kennende veroordeeld ze ook echt niemand.
Thuis hebben we ook een gesprek met zoon gehad en zoon zegt dat hij het echt niet gedaan heeft.
Hij is wel erg verdrietig onder het hele gebeuren, voelt zich machteloos.
En nu? Wat zijn jullie tips om het gesprek in te gaan?
feiten vragen
Ik zou vragen dat de meisjes apart hun verhaal vertellen, en de feitelijke punten (waar, wanneer precies, wie waren erbij) op laten schrijven. Laat ze vooral heel veel vertellen, vraag naar details.
Grote kans dat als ze dit verzinnen, ze zichzelf op een gegeven moment vast praten.
Welke rol?
De reactie van dc gaat eigenlijk een beetje uit van de rol van 'onderzoeker', kijken of het waar is. Maar jij bent de moeder van je zoon en dus mag je je zoon beschermen, in die zin dat je enerzijds attent moet zijn op wat er mogelijk mi zou kunnen gaan bij hem en anderzijds mag je hem ook voluit beschermen tegen anonieme, schadelijke verhalen.
Ik weet niet of het gesprek al geweest is, maar ik zou kiezen voor de volgende optie: je geeft bij juf aan dat je dit verhaal zeer ernstig neemt. Na wat heen en weer gepraat zullen jullie beiden tot de conclusie komen, dat alleen 'waarheid' voor zover mogelijk te achterhalen, kan helpen. Maar dan moet je je ook de vraag stellen of het de taak van jou, van juf of van de ouders van de meisjes is om die waarheid naar boven te halen. Ik denk dat je volgende conclusie dan wordt, dat je daar specialisten bij nodig hebt, en dat zou toch een goed opgeleide jeugd- en zedenpolitie zijn. Je kunt het zelf op je nemen om die te benaderen, eventueel samen met juf. Ik zou het niet alleen aan juf overlaten, het gaat om jouw kind dat zomaar beschuldigd wordt. Jij neemt het serieus en ernstig op en daar handel je dan ook naar.
Tegenover je zoon kun je aangeven, dat je het heel belangrijk vindt om te weten of de meisjes het verhaal verzinnen, want zoiets mag je niet verzinnen.
Het is te hopen dat een goedgetrainde politieagent dan gaat doen, wat dc boven beschrijft. Mijn ervaringen met de politie zijn op dit gebied heel erg goed. Maar er zijn ook andere verhalen te vertellen. Alleen zou ik verder niet zo'n 'verhoor' zoals dc aangeeft kan uitvoeren.
Tsjor
Tsjor
Ik denk ook niet dat ik eigenlijk echt rustig kan luisteren als ik een meisje leugens zou horen vertellen over mijn kind, dus eigenlijk zou ik verwachten dat het hoofd van de school de onderzoekende rol aanneemt, en ik als ouder mijn kind kan ondersteunen.
Het probleem is dat het zo geloofwaardig kan klinken allemaal. Een vriendin van me had dit vroeger eens gedaan bij iemand. Zelfs ik geloofde haar. En toen, een jaar later, vertelde ze lachend dat ze alles had verzonnen omdat die persoon een keer tegen haar had gezegd dat ze iets niet mocht doen.
Het probleem van een officiele instantie als de politie erbij halen is dat als je het niet treft met de onderzoeker, je kind en je gezin in zware problemen kunnen komen, dus dat zou ik zeer zeker niet doen!
Toch wel zeden
Want die zijn gewoon goed en halen niet gelijk jeugdzorg e.d. erbij
en mogelijk heeft het een afschrikkende werking en zullen de meisjes ineens terug komen op hun verhaal!
politie
Denk je nou echt dat de politie dit grondig gaat onderzoeken? Ik schat dat er een misschien een gesprekje plaatsvindt maar niet veel meer. En dat alleen als de zedenpolitie (een gespecialiseerde dienst van de politie) in jouw regio ook tijd heeft, over een paar maanden. Ondertussen staan de namen in de computer voor de komende jaren. En het gaat hier om minderjarigen.
Daarbij, willen alle ouders dit gelijk ook opschalen naar de zedenpolitie?
Is er hard bewijs? Is er zodanig bewijs dat onomstotelijk de waarheid vast komt te staan? Zoja, wat vind je dat daarmee moet gebeuren? Of misschien is dat niet belangrijk wat de betrokkenen ermee willen want het vervolg wordt ook een politiezaak. Of de politie er wel iets of juist niets mee kan, het wordt natuurlijk ook doorgespeeld naar de GGD met allerlei toeters en bellen. Wat is de meerwaarde en wat is de kans op die meerwaarde? Is het een mogelijke meerwaarde die op papier wel kan uitkomen en in de praktijk niet tot nauwelijks?
Dit is toch niet bloedserieus je advies?
Of ik nu de moeder zou zijn van een van de meisjes of van de jongen, ik zou niet de politie erbij halen in dit geval, op dit moment.
Je kan een mug bestrijden met een moker maar simpel de deuren tegen elkaar open zetten volstaat ook.
tips voor in het gesprek
Ik denk dat het enige dat je doen kan is rustig blijven en open het gesprek in gaan. En noteer veel. Hou een notitieboek bij. En vraag je steeds af of het verhaal klopt en logisch is. En als je dat lastig vindt (wat ik me heel goed kan voorstellen) en je vertrouwt de juf, zeg dan gerust dat je het lastig vindt. Het enige dat je voor nu kan doen is aan de hand van het verhaal dat boven komt, bekijken of er onduidelijkheden, onmogelijkheden of tegenstrijdigheden in het verhaal zitten en die benoemen met het oog om de waarheid naar voren te halen. Daar heb je je rust voor nodig. Elke keer als er vooruitgelopen wordt op het proces, zeg dan rustig dat het zaak is eerst te achterhalen wat er nu werkelijk is gebeurd. Ik hoop voor je dat de juf ook rustig en helder kan blijven tot aan het einde van het proces. Dat kan je tot steun zijn. Zoniet, is de kans dat het geheel flink opgeklopt wordt, groot. En dat is het laatste wat mag gebeuren. Maar hoe dan ook, vooral jij moet rustig blijven en niet te veel in de aanval of verdediging schieten.
Heb je het gevoel dat je dat wel moet doen, vraag je dan af of het gesprek emotioneel aan het worden is en of er vooruit gelopen wordt op de zaken. Wees alert op zinnen die beginnen met 'maar als hij/zij.. dan..'. Corrigeer die rustig en vriendelijk. Is het om aan te tonen waar het verhaal niet klopt, prima. Is het om vooruit te lopen op schuld en straf, dan niet.
Ik kan me voorstellen dat je ook heel boos bent om een -voor jouw gevoel- leugenachtige aantijging. Maar het is in de algemene opinie zo dat slachtoffers zich bescheiden dienen te gedragen. Doe je dat niet, vinden mensen al snel dat je de dader wel moet zijn. In dit soort gevallen staan de mannen al meteen met 1-0 achter en als je ook nog emotioneel wordt denken mensen genoeg te weten.
Pas als duidelijk is wat er werkelijk is gebeurd en het blijkt dat de meiden het hebben verzonnen of overtrokken, kijk dan of het past om in gesprek te gaan met de het hoofd van de school over de consequenties, excuses, herstel van vertrouwen voor je zoon in school, in schoolgenoten: wat dan ook. Daarin speelt wat je zoon wel of niet heeft gedaan ook een rol. Onzedelijk betasten en erover liegen zijn beiden kwalijk. Maar dat is stap 2 en daar kan je nu nog niet veel over zeggen.
Eerst uitzoeken wat er nu precies gebeurd is.
En neem iemand mee. Liefst iemand die de dingen voor je kan noteren!
Succes.
Geen ruimte voor amateurisme
Ik meen het advies serieus. Ik zou ze benaderen met de vraag: wat kan ik nu het beste doen? Of alle ouders dat willen zou mij niet interesseren, ik zou het willen als ouder van het jongetje.
'Ik schat dat er een misschien een gesprekje plaatsvindt maar niet veel meer.' Dat zou zij n als de uitkomst van de vraag was: wij willen daar wel eens mee gaan praten. Overigens schat ik de deskundigheid van jeugd- en zedenpolitie hoog in, dus dat ene gesprekje kan al snel heel veel duidelijkheid opleveren. Als het goed is zijn zij getraind in het onderkennen van zowel verbale als nonverbale reacties en kunnen dus al snel een inschatting maken of iets echt ernstig is of niet.
De namen in de computers, ja dat is vervelend. Voor de jongen, maar ook voor de meisjes. Alleen voor mij als ouder zou het wel belangrijk zijn. Stel dat ik iets niet zie, stel dat er later toch signalen komen, dan zou ik dat het liefste direct en onmiddellijk willen weten. Voor de meisjes, stel dat ze later zoiets op een andere wijze nogmaals uithalen, dan zou het prettig zijn als bekend is dat er een patroon in zit.
Wat de GGD etc. ermee moet, dat weet ik niet. Het vervolg weet ik ook niet precies, dat hangt van zoveel factoren af. Ik deel overigens de mening van MarSy verder.
De wijze waarop jij het traject voor je ziet, daar zou ik dus absoluut niet in verzeild willen raken. Je schrijft: 'Het enige dat je voor nu kan doen is aan de hand van het verhaal dat boven komt, bekijken of er onduidelijkheden, onmogelijkheden of tegenstrijdigheden in het verhaal zitten en die benoemen met het oog om de waarheid naar voren te halen.' En dan moet je dat als moeder van het jongetje doen, samen met de juf? Amateurisme ten top. Zo biedt je je kind geen veiligheid, maar lever je je kind over aan gespeculeer.
Bovendien kun je later het verwijt krijgen dat jij als moeder de eerste signalen niet serieus hebt genomen.
En stel dat je ontdekt dat er waarheid zit in de verhalen van de meisjes, wat dan? De politie kan vaak niet meer zoveel met verhalen van kinderen die al 'uitgekauwd' zijn door de eigen omgeving, omdat die kinderen al lang geleerd hebben welke antwoorden welk effect oproepen en de politie weet dan niet of een deel van het verhaal komt uit de kinderen zelf of gefabriceerd is door de vragen van welwillende amateurs om hen heen. Met als gevolg dat je kind met een zeer zwaar stigma zit, waar je verder niets mee kunt.
En stel dat de zoon onschuldig is. Wat denk je dan dat jouw oplossing biedt? Meisjes maken excuses etc. Maar tegenover hun oudrs (en vriendinnen) kunnen ze natuurlijk geen gezichtsverlies lijden.Dus al snel daarna komen de geruchten op gang. Want de 'waarheidsvinding' van een juf en de moeder van het jongetje heeft geen enkele waarde. Het jongetje is dan overgeleverd aan de goeddraaiende geruchtenmachine van de meisjes. En die kan supervenijnig zijn.
Ik weet niet of het gesprek al geweest is, maar ik zou, als het mijn kind was, er alles aan doen om het enerzijds heel ernstig en zeer serieus uitgezocht te krijgen en dan vooral buiten het amateurisme van de school te houden.
Eén zo'n gesprekje met iemand van de politie kan wonderen doen. Jouw traject is eindeloos speculeren, interpreteren, en doormodderen. Met heel erg vele risico's.
Tsjor
lijkt me niet
Voordat je de politie erbij haalt, zou ik eerst eens zien of het niet op dit niveau op te lossen is. Want de politie erbij halen, de boel opkloppen kan altijd nog. Het lijkt me niet prettig om voor de komende jaren met je naam in een bestand te staan met een zedenzaak. En wie weet wat voor puberale ongein er nog allemaal komt (spijbelen, op straat hangen, fietsen zonder licht, door rood stoplicht rijden) waarmee deze kinderen met de politie mee in aanraking komen. Dan is het wel vervelend als dat aan je naam blijft plakken, de komende jaren.
Volgens mij heeft de Zedenpolitie het heel erg druk en voor dit soort dingen al helemaal geen tijd. Het zal daarom eerder irritatie opwekken met de kans dat de zaak in eerste instantie niet serieus wordt genomen. De politie heeft al nauwelijks tijd om alle filmpjes te bekijken, laat staan dat je ze in dit stadium al erbij moet roepen. Als het al zou lukken want ik denk dat de niet gespecialiseerde politie de boel zal beoordelen. Het eerste dat ze zullen vragen is of het niet al op school besproken is.
Maar afgezien daarvan, zo te lezen is er te weinig bewijs waarmee de politie ook iets kan. Het is het woord van de meiden tegen het zijne.
Wat er na het gesprek moet, ligt aan de uitkomst ervan. Daar kan je nog niet op vooruit lopen.
Laat de politie dat zelf zeggen
Judith t, laat de politie dat allemaal zelf zeggen, wat jij nu invult. Dit zou van grote waarde zijn: 'Maar afgezien daarvan, zo te lezen is er te weinig bewijs waarmee de politie ook iets kan.'
Dat moet niet uit de mond van iemand van het forum komen, of van de juf, maar het liefst uit de mond van de politie zelf. Dan heb je iets in handen waar je verder mee kunt.
'Het eerste dat ze zullen vragen is of het niet al op school besproken is.'en het antwoord is dan: ja, maar dat levert niet direkt duidelijkheid op. De politie zal toch niet verwachten dat de school zoiets onderzoekt?! Daar is zo'n juf helemaal niet toe in staat.
De 'waarheidsvinding' van de juf helpt het jongetje niet. Die meiden gaan door, want die kunnen geen gezichtsverlies lijden.
'Wat er na het gesprek moet, ligt aan de uitkomst ervan. Daar kan je nog niet op vooruit lopen.' Nee, maar je kunt wel enkele scenario's bedenken. Ik heb ze al aangegeven.
Tsjor
Andere optie
Een andere insteek kan zijn, dat jij als moeder vraagt of stelt dat je wil, dat de ouders van de meisjes aangifte doen bij de politie. De meisjes moeten dan zelf overwegen of hun verhaal aannemelijk is etc. En de ouders moeten daarover nadenken.
Mijn eigen probleem hiermee zou zijn, dat ik liever alles in eigen hand heb. Maar het is op zich wel effectief, want de uitkomst (we doen geen aangifte) maakt, dat de meisjes dat zelf besloten hebben en dat er dus ook geen gronden meer aanwezig zijn voor de verhalen. Als ze wel aangifte doen zal er naar waarheid worden gezocht, op professionele wijze.
Tsjor
Waar hebben we het hier over?
Kinderen van 11?
Zedenzaak?
Politie?
Meisjes die te veel GTST kijken?
Heftige oplossingen worden er aangedragen.
Eerst maar even om de tafel met ouders ,leerkrachten en kinderen.
Komt er dan geen beweging in de zaak, maar iemand van maatschappelijkwerk, die de jeugd hulpverlening doet, vragen.
W.s loopt het met een sisser af, maar als er daadwerkelijk reden naar boven komen om zoon cq dames aan te moeten pakken wegens ontoelaatbaar gedrag, hetzij valse beschuldiging, hetzij aantasting, pas dan zijn er stappen nodig op gebied van intensieve profesionele interventie. Politie, Bureau Jeugdzorg, GGZ enz.
Sterkte met de komende gesprekken.
(beetje huiswerk) stel open vragen aan de betrokkenen, waar ze onmogenlijk met alleen ja of nee kunnen antwoorden.
Binnen het spectrum van de sexuele ontwikkeling
Ik denk dathet allemaal een beetje overtrokken is. Eens met Jasam dus. Volgens mij zijn kids van 11 niet te vervolgen, dus de politie zal niet heel veel kunnen en willen doen.
Heel ernstig is het allemaal niet. Wel reden om in te grijpen, maar dan opvoedekundig. Ik zou er rekening mee houden dat het wel waar kan zijn. Jongens van 11 doen dat soort dingen nou eenmaal wel eens. Ik zal maar niet vertellen wat ik en mijn vriendjes flikten dat tegenwoordig dat tegenwoordig een stuk serieuzer genoemen zou worden. (ik was wel wat ouder geloof ik)
Ik ben geen sexuele deviant geworden, al sou ik het willen zou ik nooit iemand kunnen verkrachten, dus ik denk dat het allemaal wel binnen het normale valt.
Maar het mag natuurlijk niet en het is de taak van de opvoeder om dat duidelijk te maken. En ook wat de mogelijke consequenties zijn in deze ietwat overspannen samenleving.
Twee andere ervaringen
Ex-foute jongen, je gaat er dan al van uit, dat de jongen fout was. Maar wat als hij dat nu echt niet was?
Ik heb overigens twee andere ervaringen. Meisje van 11. Ik vond dat zij mijn zonen vreemd benaderde. Niet direkt misbruik, maar wel uitdagend, vreemd. Met moeder afgesproken dat ze niet meer zou komen, want als zij op het schoolplein iets gaat verkondigen zijn mijn zonen de pineut. Enige tijd later bleek dat het meisje een klein jongetje had misbruikt.
Of andersom: ik heb ook gezien hoe een meisje de werking van verhalen en leugens leert kennen en perfectioneren. Daar komen slachtoffers van, o.a. in de vorm van een valse beschuldiging van seksueel misbruik.
Ik vind zo'n beschuldiging serieus en ernstig en zou er dus ook zo mee omgaan, tot het tegendeel bewezen is.
Tsjor
als je naar de politie gaat, niet eerst zelf verhoren
Als je overweegt de politie erbij te halen, dan moet je zorgen dat alle betrokken kinderen NIET verder door de juf (of door wie dan ook) verhoord worden. Dat geldt niet alleen voor de meisjes (hoe meer ze ondervraagd worden, hoe gedetailleerder hun verhaal zal worden) maar eigenlijk ook voor de jongen: laat 'm zijn oprechte verbazing over wie de meisjes zijn bewaren voor op het politieverhoor! Dan heeft 'ie ook geen tijd om van te voren te gaan speculeren over de vraag wat 'ie misschien gedaan zou kunnen hebben (?) waardoor ze hem uitgekozen hebben voor deze beschuldiging.
De politie zal ook zeker nagaan hoeveel er met de kinderen besproken c.q. geoefend is en zal dat ook meewegen. Dus ook als de beschuldiging waar is, is het in het belang van de meisjes om niet door anderen verhoord te worden voorafgaand aan een politieverhoor.
