Belonen voor voldoendes
Mijn dochter zit in een mavobrugklas. Het is een school met mavo, havo, vwo. Ze heeft moeite met plannen en organiseren en ziet huiswerk maken totaal niet als prioriteit. Dat plannen doen we dus sinds kort samen. Ik had te laat in de gaten dat ze er zoveel moeite mee heeft en huiswerk maken niet als belangrijk ziet en daardoor heeft ze een aantal onvoldoendes op haar rapport.
Als dochter goed leert, haalt ze zevens of achten, waardoor wij denken dat ze het niveau wel aankan, maar het dus echt stukloopt op het geen prioriteit stellen aan school.
Door de onvoldoendes is het de vraag of ze dit jaar haalt, zo niet, dan moet ze naar een andere school want op deze school hebben ze geen lager niveau dan vmbo-t. Dat zouden we allemaal erg jammer vinden. Dochter omdat ze het enorm naar haar zin heeft op school. Wij omdat ze het naar haar zin heeft en omdat het niveau volgens ons wel bij haar past.
Ik hoopte dat het blijven op deze school een goede motivator was om haar beter aan het leren te krijgen, maar nog steeds maakt ze niet handige keuzes bij het plannen, kiest te vaak voor andere dingen dan leren. Ze beseft niet dat ze nu alles moet geven. (En het is echt niet zo dat ze geen vrije tijd meer over heeft).
Mijn man heeft nu bedacht om haar een nieuwe mobiel in het vooruitzicht te stellen als ze voor haar laatste rapport allemaal zessen haalt. Dit met de hoop dat het fungeert als een grote motivatie om zelf goed te plannen, hard te leren en zelf de juiste prioriteiten te stellen en niet alleen omdat het van haar ouders moet.
Hoe kijken ervaren puberouders hier tegenaan? Hebben jullie tips voor ons, verse puberouders?
Lastig
Stel nou dat ze wel haar best doet, maar het niet haalt om alles op te halen. Jammer, geen mobiel. Wij hebben onze kinderen beloond als ze hun best deden. Plannen is voor een kind van 13 erg moeilijk. Mijn zoon is een paar maanden 18 en het kwartje begint net te vallen wat plannen betreft. Laatst zei hij heel trots, dat als hij zijn schema volgt (1,5 uur leren en 1 uur pauze) het hartstikke goed gaat. Hij staat inmiddels goed voor zijn examen, maar daar zijn wel wat jaren over heen gegaan.
tja
Het is april en in deze tijd van magister etc mis jij een paar onvoldoendes op een rapport? Je hebt je kind dus laten zwemmen zonder diploma. Tja daar heb jij dus zelf ook schuld aan. Je had er beter bovenop moeten zitten en precies dat zou ik nu gaan doen. Vrijdagmiddag samen een planning maken. Goed vooruit werken in het weekend en elke dag samen het huiswerk checken en overhoren! Gebruik de meivakantie vooral.
Belonen
Beloon je dochter voor het leren plannen, niet voor voldoendes. Jij zegt dat ze het aankan. Mijn dochter kon het ook aan in de brugklas. In de tweede ging ze hard achteruit, ondanks plannen en leren. Het lukte gewoon niet en dan is het bijzonder lullig niks meer te krijgen.
Zelf vind ik een telefoon wel een erg groot cadeau voor een paar zessen. Ze zit nog maar in de brugklas hoor! Hoe moet dat bij haar eindexamen? Een mooie voorstelling of een uitje vonden wij veel gezelliger. En dat verdiende mijn dochter óók toen ze zich helemaal een slag in de rondte had gepland en geleerd en het lukte allemaal niet om redenen waar ze niet meteen zelf invloed op had.
inzet versus resultaten
Als je de cijfers wil belonen met een mobiel heb je kans dat je haar inzet ondermijnt. Ik zou haar inzet dus belonen met een kleine beloning in de week (film, iets samen doen, wat lekkers bij het eten). En als er een reden is voor een grotere beloning, dan geef je haar die na het rspport. Stel die niet in t vooruitizicht want als ze twijfelt of ze t zal halen, zal ze snel t bijltje er bij neer leggen. Sneller dan wanneer je geen mobiel in t vooruitzicht stelt. Want als de beloning hoog is, is het falen dus ook groot. Plus dat je je ouders enorm teleurgesteld hebt. Daarbij verg je bijna het onmogelijke van iemand die niet kan plannen en organiseren: zij overziet dit niet.
Ik zou eerder bijspijkerlessen, begeleiding thuis mbt plannen en organiseren en kleine beloningen in de week die ze kan verdiienen. Das zeker voor iemand die niet goed kan plannen, heel prettig.
Als ze dat wel allemaal kon (plannen, organiseren) en t was echt alleen een motivatiegebrek, had het misschien gekund.
Geld
Mijn oudste heb ik de eerste twee jaar betaald voor goede rapportcijfers. We hadden ook de afspraak dat we bij nul onvoldoendes in de proefwerkweek uit eten zouden gaan. Daar mocht ik van haar niet flexibel in zijn dus die keer dat ze ondanks hard werken een 5,4 had in de proefwerkweek zijn we niet uit eten geweest 
wat ik bedoel
Wat ik bedoel is dat je niet haar cijfers beloont maar haar inzet. Met de juiste inzet komen die cijfers vanzelf. Aan de hand van het cijfer kan je zien of de inzet genoeg is geweest. Dat cijfer hoef je haar niet in te wrijven, haar inzet wel. En door de complimentenmolen halen als ze en inzet heeft getoond en een goed cijfer heeft gehaald.
Je hebt kans dat ze plezier int leren krijgt en ondertusssen leert leren.
Gebruik de meivakantie
Maak samen met je dochter een schema om elke dag in de vakantie te werken aan schoolwerk. Wat moet er gebeuren om helemaal bij te zijn en alvast geleerd te hebben voor de komende toetsen.
Als je dochter graag op deze school wil blijven, dan zal zij die motivatie op moeten brengen om in de vakantie te leren.
En jij helpt haar om het schema vol te houden. Want dat zal elke dag een stap zijn.
Een beloning als ze die twee weken volhoudt lijkt me een goed idee.
Soms
Ik heb regelmatig beloningen uitgeloofd voor hoge cijfers. Geldbedragen of cadeaus. Dat ging dan wel om kinderen die het best kunnen maar gewoon wat lui zijn of er even geen zin in hadden. Dat werkt hier best.
Maar dan moet je er wel zeker van zijn dat ze het echt kunnen en dat het gewoon gemakszucht is waarom ze het niet doen. Een van de dingen die ik altijd deed is juist in de brugklas me vrij intensief met huiswerk te bemoeien zodat ik echt kon zien hoe ze leren, plannen en omgaan met schoolwerk. Dan merk je al vlug of de problemen leertechnisch zijn of dat er iets anders aan de hand is. Bij gemakzuchtige kinderen voor wie school geen prioriteit is kan een combinatie tussen belonen en straffen prima werken.
Natuurlijk is het ook fundamenteel fout om luiheid te belonen maar goed soms is het resultaat wat belangrijk is al is het principieel niet heel goed.
Aan het eind van het schooljaar gaan we altijd een dag naar een pretpark om te vieren dat het jaar om is. Dat is gewoon om de boel vrolijk af te sluiten. Mijn man beloont goede cijfers op rapporten altijd met geld maar dat doe ik zelf niet. Ik heb geen zin om uit te rekenen hoeveel elke cijfer waard moet zijn. Ik vind het bovendien ook lastig omdat je inderdaad zessen hebt die harder bevochten zijn dan achten en dergelijke. Maar mijn man is daar niet pedagogisch in dus die geeft gewoon geld voor hogere cijfers.
Bij kinderen die moeite hebben met plannen en dergelijke heeft het natuurlijk weinig zin om alleen een beloning voor een voldoende in het vooruitzicht te stellen. Dan moet je echt met ze samen gaan zitten en dat samen oefenen en hier schema's en dergelijke voor bedenken.
pedagogisch
ik beloon ook geen rapporten. We gaan bij rapportendag taart eten, ongeacht hoe het rapport er uit ziet. Aan het einde van het jaar gaan we ergens onbeperkt ijs eten, altijd een feest.
Tot nu toe was dit prima
maar nu gaat oudste naar de middelbare (3e ondertussen) en ziet ze bij vriendinnen heel andere dingen. Haar beste vriendin krijgt een nieuwe iPhone 6s als ze overgaat dit jaar. een andere vriendin krijgt voor haar eindrapport 40 euro voor elke 4, 50 euro voor elke 5 (belonen voor onvoldoendes?), 60 euro voor een 6 enzovoort. dit moet dan stimuleren om hogere cijfers te halen. waar gaat het over denk ik dan, dat is toch veel te extreem? dat gaat niet meer om een paar euro. met 14 vakken zou ik voor dochter meer dan 800 euro kwijt zijn, te gek voor woorden.
maar volgens dochter helpt het haar vriendinnen wel. het zijn kinderen die net op het randje zitten, en dit stimuleert om net even dat stapje extra te doen. die iPhone is erg gewild, reken maar dat vriendin extra gaat leren.
het is dus niet pedagogisch verantwoord en het voelt voor mij zeker niet goed, maar als het helpt....??
wat hierboven ook is geschreven: ik zou er in ieder geval zelf ook tijd in steken om te helpen plannen, overhoren enzovoort.
het werkt
Ik was er in het geheel niet voor, maar we hebben het (ten einde raad) toch gedaan. Geld per voldoende, oplopend met hoogte cijfer. Een poosje. Werkte toch onverwachts prima om zoon even door de puberteits motivatiedip te loodsen zonder onnodig afstromen. Hij kreeg er de succeservaring van goede cijfers, complimenten, minder gezeur en getrek en een prettiger schooltijd voor terug, dat beviel hem wel wel. Zo werd de beloning toch vanzelf intrinsiek en was het geld al snel niet meer nodig.
Dit werkte wel omdat we zeker wisten dat hij het kon en het alleen een motivatiekwestie was. "je best doen" belonen vind ik interessant maar lastig: hoe bepaal je dat dan? Krijg je daar nu juist niet nog meer discussies en gezeur van?
Iphone
Natuurlijk helpt een iphone. Wat gaat die vader volgend jaar geven als ze dan weer overgaat? Twee iphones?
Wat voor mentaliteit krijg je daarvan?
Nog een vraag
Is het nog wel op te halen? Nog maar 2 maanden te gaan en zo ja dan alle zeilen bijzetten. Haar overhoren, helpen met plannen etc. Het verbaast mij eerlijk gezegd wel dat je er nu pas achter komt. Juist in de brugklas en ook nog tweede hebben ze begeleiding nodig. En misschien nog wel wat langer. Heb je niet eerder in Magister gekeken? Maar ja, dat is natuurlijk de bekende koe die je in de kont kijkt.
niet helpen
maar het voor haar doen.
Als ze ervoor wil gaan dan plan jij voor haar en doet zij het werk.
Dan gaat ze over en ga je volgend schooljaar inzetten op zelfstandig worden hierin.
gr Angela
Middel erger dan de kwaal
Als je je kind geld of een Iphone of wat dan ook moet geven omdat het anders zijn best niet gaat doen vind ik dat erg triest. Ik geef nooit iets voor een cijfer of rapport, behalve een dik, gemeend compliment. En we gaan bv uit eten aan het einde van de proefwerkweek omdat zoon zo goed zijn best heeft gedaan. Nog voordat de cijfers er zijn.
Je dochter heeft veel meer baat bij ouders die er bovenop gaan zitten. Samen plannen, zorgen dat ze zich aan het schema houdt. Overhoren, huiswerk nakijken.Dat kost veel meer moeite dan je portemonnee trekken, maar je helpt je kind er echt mee.
zo triest is het nu ook weer niet
Ik vond het zelf eerst ook wat triest, Drietje. Tot bleek dat het toch het enige was wat hem net dat ene zetje gaf. Er boven op zitten werkte averechts: daar werd hij nou juist compleet tegendraads en rebels van en gaf niets dan ruzie (het was de pubertijd-periode). Nog steeds ben ik er in theorie helemaal niet voor, dat geld. Maar hetwerkte. En zoals gezegd: het leidde juist (in zijn geval) tot het (her)ontdekken van zijn innerlijke, echte motivatie. Die was even verloren gegaan in de storm van puberteit vicieuze cirkel van slechte cijfers-bemoeizuchtige ouders-frustratie. We kwamen er van beide kanten hierdoor even los van. Hij was -tijdelijk- het gevoel kwijt waar leren en je best voor doen eigenlijk goed voor is. Dat kwam ook gewoon weer terug, naderhand. De geldbeloning werkt dus niet perse destructief op innerlijke motivatie, kan soms alleen net het zetje uit de dip zijn waar die motivatie even in is blijven steken.
Is het eigenlijk zo gek? Werken wij ons hele leven lang werkelijk altijd alleen maar omdat we zo vreselijk van binnen uit geinteresseerd zijn? Nooit een -tijdelijke- periode alleen omdat er nou eenmaal ook geld verdiend moet worden? Zou je ergens nog blijven werken als werk dat je op dat moment niet zo heel leuk vindt niet betaald werd? En betekent zo'n periode automatisch dat je het plezier in je werk nooit meer terug vindt?
Tijdelijk
Ik heb niet het idee dat mijn dochter nou zo ongemotiveerd was, en toch werkte het om financieel te belonen. Vanaf de derde heeft ze het overigens helemaal 'op eigen kracht' gedaan, en tegenwoordig is het een type dat baalt van een 7
Mijn jongste is niet vatbaar voor welke beloning dan ook, dus je kunt het niet bij alle kinderen toepassen.
toevoeging
met averechts en tegendraads bedoel ik: hij liet zich absoluut door ons niet helpen. Niet dat we alleen over cijfers zeurden, we probeerden ook echt te helpen, vooral met plannen e.d. Dat ging echter totaal niet toen. (later wel beter)
Inzichten
Bedankt voor alle visies tot zover.
Het is niet zo dat we nu pas zien dat het niet goed gaat. De hele brugklas/middelbare school is voor ons allemaal erg wennen. In het begin leek dochter het zelf prima te kunnen. Op een gegeven moment merkten we dat het niet zo lekker liep. Dochter wilde in eerste instantie ook echt niet geholpen worden, puber als het is. Dus hebben we geprobeerd om haar, met instructies van onze kant, het zelf anders te laten aanpakken.
Dat blijkt moeilijk en we zetten alle zeilen bij. Een van de dingen om haar te motiveren zou een beloning kunnen zijn. Als we dat willen, moeten we eens gaan bedenken wat voor soort beloning, en wanneer. Aan het eind of juist, zoals gesuggereerd werd, regelmatig tussendoor.
Overigens houden we al een aantal weken stevig de vinger aan de pols en plannen we samen het huiswerk.
Vanavond eens samen met mijn man dit draadje lezen en bedenken wat wijsheid is.
En huiswerkbegeleiding?
een andere optie is huiswerkbegeleiding. Liefst op school, zodat ze 'klaar' is als ze thuiskomt. Als het goed is wordt er bij huiswerkbegeleiding ook -juist- aandacht besteedt aan het leren plannen. Voorkomt veel geruzie en gedoe thuis, als kind niet geholpen wil worden door ouders....
Dat lees je vaak
Eerst denken dat het wel gaat en dan heeft kind de vrijheid en wil het niet meer geholpen worden. Dat heb ik dus ook niet zo gedaan al weet ik dat er heus wel kinderen zijn die vanaf dag 1 niet geholpen willen worden. Waarschijnlijk ook vaker bij meiden omdat die begin brugklas al meer in de puberteit zitten dan jongens.
Overigens heeft mijn oudste wel eens gepraat met ons over cijfers en belonen. Hij steekte toch wat toen hij hoorde wat vrienden voor ZIJN rapport zouden krijgen. Ik heb hem uitgelegd dat het ook niet eerlijk is om iemand ergens voor te belonen wat aan komt waaien. Hij doet gewoon een net te laag niveau dus helemaal eerlijk is het niet om hem dan geld te gaan geven. Dat begreep hij gelukkig ook goed en nu hij bij het laatste schoolexamen in de herkansing voor zijn slechtste vak 2,5 punt hoger had gescoord heb ik hem ook ergens mee beloond maar dus helemaal achteraf. Er was genoeg intrinsieke motivatie om zijn best te doen.
In dat geval zou ik dus alleen belonen als ze jullie hulp accepteert want zo leert ze plannen.
huiswerkbegeleiding
Ik heb enkel de startposting gelezen dus mssn val ik in herhaling.
Als je de financiele middelen hebt zou ik haAR OP HUISWERKBEGELEIDING DOEN. dAAR WORDT ZE DAGELIJKS GERHOLPEN MET PLANNEN OP KORTE EN LANGE TERMIJN. eN VREEMDE OGEN DWINGEN. nU NOG VOOR 3 MAANDEN KAN ECHT NOG LONEN. eN DAN VOLGEND SCHOOLJAAR NOG EENS 3 MAANDEN OM OP TE STARTEN EN ALS HET DAN LUKT MOOI AFBOUWEN.
oh, sorry zie nu dat ik de caps lock aan heb staan. Geen zin meer om opnieuw te typen.
Huiswerkbegeleiding
Is voor volgend jaar een goed idee, maar ik zou er nu niet meer aan beginnen. Voordat het administratieve deel is opgestart is het meivakantie en heeft ze nog maar een goede 6 weken de tijd. Nu met elkaar (ouders en kind) alle zeilen bijzetten en duimen maar.
Trots
Zonder ook maar enige geldelijke beloning, maar mét veel complimenten en bemoedigende woorden van ons, is dochterlief toch over. We kregen vandaag een telefoontje dat ze naar mavo2 mag. Ik ben enorm trots op haar dat ze zo hard gewerkt heeft. Ze heeft op school ook een betere / actievere werkhouding laten zien. De docenten hebben unaniem gezegd dat ze door mag.
Ik wilde haar na het telefoontje van de mentor een dikke knuffel geven, maar dat mocht natuurlijk niet. Puber!
leuk
wat leuk om te horen, goed gedaan!
Fijn hoor!
Wees maar trots op haar en schuif dat niet onder stoelen of banken
Gaan jullie vieren dat het jaar voorbij is.....
