Basisschool vraagt naar beroep van ouders
Mijn kind zit in groep 2 en binnenkort hebben we een startgesprek met de juf. Nu moeten we hiervoor een vragenlijst invullen over ons kind. Of het allergisch is, waar is kind goed in etc.
Nu wordt er ook gevraagd naar het beroep van ons als ouders. Ik ben wel benieuwd wat er met die informatie wordt gedaan. Kijkt school op een andere manier naar kinderen van ouders met een 'minder' beroep? Ik zal het tijdens het gesprek natuurlijk vragen, maar wellicht is hier iemand die er meer van weet.
Valeria schreef op 16-09-2021 om 16:44:
[..]
Dan geeft het toch hetzelfde resultaat? Of de ouders het nou invullen of zeggen/laten merken. Bij een 'probleem' mag het wel meespelen.
Ik vraag me af hoeveel onzichtbare problemen er niet zijn opgelost doordat het geen rol mocht spelen.
En opschrijven of niet maakt weinig uit, denk ik. Je merkt het ook aan hoe ouders praten of hoe hun kinderen heten.
Hoe hun kinderen heten? Dus Heavanlie gaat naar vmbo kader en Sterre krijgt bij voorbaat al havo? Zie je wat je doet? Je beoordeelt het kind al op de naam.
Ik vraag me juist af hoeveel problemen er zijn ontstaan doordat juffen denken dat ze kinderen kunnen indelen op basis van naam/functie ouders/afkomst.
Je bespreekt het, op het moment dat het nodig is. Tot die tijd bekijk je het kind. Zo veel mogelijk zonder oordeel en misschien met informatie die noodzakelijk is.
Eigenlijk is het heel treurig dat zoveel mensen denken/ervaren dat het beroep van de ouders de visie op het kind beïnvloedt. Ik zal wel weer in een bubbel zitten, maar ik heb werkelijk niet de indruk dat mijn kind anders behandeld zou worden als ik ongeschoold werk zou doen.
En als je je beroep al niet opschrijft vormt de leerkracht zich wel een beeld van je bij het eerste oudergesprek, dus als je wilt dat de leerkracht geen enkel vooroordeel zou kunnen vormen moet je niet met ze communiceren. Want ze zullen aan de hand van je woordenschat en je schriftelijke uitdrukkingsvaardigheden toch ook oordelend zijn als dat in hun aard ligt.
Ik heb mooi werk vind ik zelf, iedereen mag weten wat ik doe en ik zeg het als daarnaar gevraagd wordt. Alle beroepen zijn nuttig. Ik behandel de dame die bij ons komt poetsen (of haar kind, dat weleens mee komt) niet anders dan mn huisarts. En waarom zou ik ook? Ik ben blij dat ze er is. Ik kan er gewoon met m’n per niet bij dat er mensen zijn die dat wel doen.
Julali schreef op 16-09-2021 om 12:56:
[..]
Heb je zo weinig vertrouwen in scholen, dat je denkt dat ze alleen kijken naar of een kind een grote mond heeft, of veel zelfvertrouwen?
Kinderen worden in Nederland op alle mogelijke manieren gezien door pedagogische medewerkers en leraren. Dat begint al op heel jonge leeftijd. Ze krijgen genoeg kansen om te laten zien wat ze kunnen.
Wat de ouders doen kan relevant zijn voor in wat voor een omgeving een kind opgroeit. Is een van de ouders altijd thuis, of werken allebei de ouders fulltime? Is een van de ouders maandenlang weg, of zijn de ouders in principe beschikbaar bij calamiteiten? Zijn de ouders gescheiden, of woont het kind met beide ouders in een huis?
Hoe het leven van de ouders eruitziet is zeer bepalend voor de ontwikkeling van kinderen. Logisch dat hiernaar wordt gevraagd. Niet om te oordelen, maar om een beeld te krijgen van de thuissituatie van een kind en hierop in te kunnen spelen.
Zeker, allemaal waar.
Wat ook waar is, is dat er op scholen gewone mensen werken. En de een doet het wat beter in zijn of haar vak dan de ander, net als bij alle andere mensen.
Het is blijkbaar erg not done om kritiek op docenten te hebben, maar ik heb genoeg meegemaakt om te weten dat dat soms toch een heel erg klein beetje terecht is, omdat ze toch niet altijd helemaal 100 % in de gaten hebben dat het stille kind best heel wat in haar mars heeft en het dwarse jongetje niet dwars is maar gewoon niet begrijpt wat er van hem verlangd wordt.
Een kind kan een woelige thuissituatie hebben maar toch graag uitgedaagd worden op school. Of ook graag een keer de beurt willen ook al ziet het er timide uit.
De Mees Kees boeken vond ik best illustratief voor kinderen met een lastige thuissituatie.
Leerkrachten moeten ook naar het kind kijken, en niet alleen naar hun eigen inschattingen. En zich laten verrassen. En hun ideeën bijstellen. Er staat overigens een leuke wekelijkse rubriek in de Volkskrant hierover.
