Add en actief aan de les meedoen

Zelf praktische voorstellen doen

Ik denk dat jullie je dochter zouden kunnen coachen in het opstellen van een lijstje mogelijkheden, afhankelijk van de les-vorm of het vak. Ze heeft het meeste aan het gevoel dat zij de regie heeft/leert krijgen over haar uitdagingen. Dus waar vindt zij het zelf het moeilijkste/makkelijkste qua vakinhoud? Wat werkte wel en niet afgelopen jaar? Zodra ze weet welke docenten ze krijgt, kan ze per vak kijken wat ze wil of 'moet' krijgen en dat langzaam opbouwen. Bij mijn oudste (add, nu naar 5havo) is het echt een proces waarbij zijn eigen inzicht moest groeien, maar daar 'begint' school niet aan (helpen inzicht krijgen). Er zijn wel een paar (misschien 3 of 4 in al die jaren) van wie hij/wij vrij direct merkten dat ze meedachten of zelf al de juiste dingen zagen/zeiden. Tdrie praktische punten die hier werkten: wiskunde docent belde op na dramatisch slecht toets resultaat: hij kan het absoluut, maar: in de les continu de docent 'volgen' en alles meedoen, niet vooruit werken als je denkt ik weet het wel en niet tekenen ((hij maakte de mooiste kunstwerken op school en dat was echt niet in pauzes...).
Wat vooral dus fijn is, is persoonlijk contact tussen haar en een paar docenten waar jullie een goed gevoel bij hebben. Niet meteen proberen 'de school' te vragen iets te doen. Voor haar zelfvertrouwen is het ook fijn als een paar docenten haar 'zien'.
Gr Angela

doe niet zo gek

Je kunt toch iemand met ADD vragen actiever mee te doen???
I.p.daarvan verwacht je dat docenten steeds maar haar gaan uitnodigen om dit te doen? En dan meteen maar zeggen dat de mentor en dus niets van begrepen heeft...
Wat je zou kunnen doen is de docenten vragen haar concreter aan te geven hoe ze op dat moment actief mee kan doen. Dat lijkt me constructiever dan gaan zitten mokken omdat ze jouw dochter niet begrijpen.

Mokken?

Sidonia: ""Wat je zou kunnen doen is de docenten vragen haar concreter aan te geven hoe ze op dat moment actief mee kan doen.""

Dat is toch wat ik zeg? Even afwachten wie volgend jaar haar mentot wordt en anders inderdaad zelf even overleggen hier en daar. Ik geloof dat de onderbouwcoördinator hetzelfde blijft en hij is goed benaderbaar, dus dat is ook een optie.

Verder mok ik niet. Ik verbaas me meer. We hebben aan het begin van dit schooljaar aangegeven op welke manier er ondersteuning geboden kon worden. Dit op verzoek van de school. Daar hebben we aangegeven dat haar betrekken en haar zien het halve werk is. Dit hebben we nl. ervaren na een schoolwissel in groep 7.

Verder hebben we een prima contact gehad met de mentor het hele jaar. Het contact met hem was gewoon goed. Ik vind het nu alleen jammer dat een opmerking als deze nu pas komt. Zo'n opmerking op een verder heel mooi eindrapport hoeft van mij niet. Die had ik liever tijdens het vorige kwartiergesprek gekregen.

Angela: Goed plan om eens na te gaan of ze de les volgt, of vooruit werkt. We hopen dat er een aantal docenten hetzelfde blijven. Ze heeft er een paar waar ze een fijne band mee heeft. Dat zijn ook degenen waarbij ze voor werkhouding een "Goed" op haar rapport heeft. Dat is eigenlijk op de helft van haar vakken het geval en verder is het overal voldoende. Ik begrijp de opmerking dus ook niet helemaal.

Enfin. Eerst maar vakantie vieren. Ze is zonder twijfel over naar de 2e en daar gaat het voorlopig toch om.

Herkenbaar

maar weinig tips. Je kind zal moeten leren zelf vragen te stellen, want op de middelbare school heb je elk uur een andere leraar en die gaat niet denken: Marietje moet af en toe bij de les gehouden worden. Ze zijn helemaal niet zo bezig met het didactische gedeelte, alleen maar met hun eigen vak.

Ik zou het toch wel even aankaarten op school, op een beleefde manier. Zo van: ben het met jullie eens, maar wat mijn kind nou enorm zou helpen om dat te bereiken is.........en thuis doen we er natuurlijk ook alles aan.

En dan is het verder aan de school. Je hebt helaas nergens recht op.

Kaaskopje

Al die spinners in de klas leiden haar juist enorm af. . Ze maken toch een beetje geluid. Ze heeft er zelf ook wel eentje, maar ik geloof niet dat ze hem gebruikt. Huiswerk maken in de woonkamer gaat prima. Daar droomt ze inderdaad minder weg dan op haar kamer. Het gaat puur om het actief meedoen in de lessen.

Ik vermoed trouwens ook wel een beetje dat ze meer afwezig lijkt, dan ze daadwerkelijk is. Thuis weet ze ook precies wat ik gezegd heb als ik denk dat ze niets gehoord heeft. Maar dat is een aanname, want ik ben er op school natuurlijk niet bij.

Over boze docenten omdat ze niet oplet heb ik haar nog nooit gehoord, dus dat zal wel meevallen.

ADD en puberleeftijd

Is niet de beste combinatie. Daar waar hun interesses liggen gaat het goed, daar waar dat minder is (school waarschijnlijk) is dit een heel stuk minder. Hier ook een puber met ADD. Na de diagnose had mevrouw heel sterk een instelling van "ik kan er niets aan doen want ik heb add". Wij hebben haar juist geleerd dat ze een "handicap" heeft en dus juist altijd iets extra's moet doen.
Het omgekeerde dus. Ook hier een regelmatig terugkerend fenomeen op haar rapport. Die studiehouding he

Je mag een leraar dus best vragen en uitleggen haar er extra bij te houden, maar uiteindelijk zal ze het zelf moeten gaan doen. En ja, dat kost heel veel kruim. En een puber met spontaan initiatief om bij de les te blijven.....hmmm, ik denk dat die op 1 hand te tellen zijn .

Ja hoor

Direct lastigvallen, daarvoor is iemand mentor! Mensen kiezen daar zelf voor, ze hoeven het niet te doen. En er op blijven zitten, voor zover de beleefdheid dat toelaat.

Overigens heeft het mannetje waar het eerder over ging (die dus is blijven zitten) het nu zelf fantastisch opgepikt en deze keer is hij werkelijk met vlag en wimpel over.

Maar ja, wanneer valt dat kwartje nou? Je kan er niet op gaan zitten wachten. Nummer 2 laat ik nu studiebegeleiding geven, bij haar kan dat wel in een groepje. Zo heeft iedereen weer zijn eigen benadering nodig. Zij schrijft namelijk wel zelf het huiswerk op, dus dan heeft de studiebegeleiding houvast.

Inderdaad

Meteen maar even de nieuwe mentor benaderen bij aanvang van het nieuwe schooljaar. Ik zal wat meer de vinger aan de pols houden. Omdat we nooit iets hoorden en de rapporten goed waren, dachten we dat het allemaal vrij vlekkeloos verliep.

Super dat je zoon nu zo goed gaat. Wat een rust zal dat geven.

Magister is bij dochter op school leidend, dus dat huiswerk is vrij makkelijk in de gaten te houden. Dat maakt ze ook wel. Ze vraagt ons ook wel om hulp als ze dingen niet goed begrijpt, of ze vraagt of we haar willen overhoren. Misschien is huiswerkbegeleiding wel een optie.

De kritiek hier gaat over het actiever mee moeten doen tijdens de les. Aan de beoordeling van haar werkhouding bij de individuele vakken te zien, denkt ook niet iedere docent daar zo over. Ik denk dat de mentor misschien ook wel een beetje te kort door de bocht geweest is door het neer te zetten alsof ze in het algemeen niet betrokken is bij de lessen.

Fijn om hier al die tips te lezen. Ze moet nog een poosje...

Eyeopener

Mijn zoon maakte tijdens de uitleg tekeningen in zijn schrift. Dat werd natuurlijk ook niet gezien als 'actief met de les meedoen'. Hij kreeg er regelmatig voor op z'n kop. Tot iemand me vertelde dat hij dat misschien wel doet omdat hij zich dan beter concentreert. De prikkels op die manier reduceert... Dat was wel een eye-opener. Je ziet het vaak bij mensen die hun gesprekspartner niet aankijken. Je denkt dan al snel aan verlegenheid, maar sommige mensen kunnen de prikkels niet aan en voor hen dringen de woorden beter door als ze even wegkijken.

Ik vond het eigenlijk wel pijnlijk. Als dit zo was, dan werd hij dus eigenlijk gedwongen om zich een andere leermethode aan te leren, gewoon, omdat 'opletten en meedoen' gangbaar is. Een ogenschijnlijk dromerig kind als mijn zoon moet je even bij de les betrekken, nogal makkelijk om te zeggen dat het kind mee moet doen. 'Heb je het ook gehoord, X?', 'Heb jij dit ook genoteerd, X?', dat is genoeg. Ik weet niet of het voor je dochter geldt natuurlijk, maar het kan zeker geen kwaad om de mentor het minder zwart-wit te doen inzien... als het gaat om wel/niet opletten of meedoen!

Mijn zoon heeft overigens geen diagnose, maar zowel school als wij ouders zijn er van overtuigd dat onze zoon ADD heeft (vader en broer hebben het ook... ikzelf herken ook veel).

Tekenen en tekenen

Ik moet tijdens vergaderingen mezelf ook activeren, dus ik kan herken het helemaal(ik kan helaas niet tekenen...). Maar je hebt tekenen en tekenen in dit verband: oudste kan zo opgaan in een fantasy tekening dat hij zichzelf heeft moeten leren 'sturen' (ok.het zou helemaal handig zijn als hij 'gewoon' aantekeningen zou maken maar ik kan snap wel dat dat niet echt nuttig/cool wordt gevonden...
Gr Angela

Als de cijfers goed zijn en het huiswerk netjes gemaakt wordt, moet school gewoon niet zo zeuren! Ze mogen hun handjes dichtknijpen met jouw dochter. Ik lette zelf vaak niet op omdat ik het saai vond. Dat had ik vooral in de bovenbouw: gingen ze weer allerlei grammatica uitleggen die ik allang kende. Een niveau hoger kan niet als je op het VWO zit, dus tja. Misschien heeft het daar wel mee te maken, als ze het verder goed doet?

Verveling?

Of het te maken heeft met verveling of saaiheid weet ik niet. Ze moet wel serieus leren voor haar toetsen. Het gaat niet helemaal vanzelf. Misschien moet ik het inderdaad loslaten, zeker zolang het goed gaat. Op de cito's die ze dit jaar in de eerste gemaakt hebben en volgens de cijfers op haar rapport zit ze op het vwo op haar plek. Als ze dingen echt niet snapt vraagt ze het en als ze dat op school "vergeet" kan ze bij ons terecht.

We vieren inmiddels vakantie en dochter is dol op tekenen, dus daar heeft ze lekker alle tijd voor de komende weken zonder dat haar werkhouding daardoor eventueel ter discussie komt te staan. Geen idee eigenlijk of ze tekent tijdens de lessen.

In het nieuwe jaar maar even kort de nieuwe mentor benaderen. We zijn wel overtuigd van het feit dat school het beste met onze dochter voor heeft. Het afgelopen jaar is ook een heel fijn schooljaar geweest. Deze opmerking kwam voor ons alleen zo uit het niets en zo laat, zo'n beetje in de laatste schoolweek. Haar werkhouding heeft tot nu toe gelukkig geen achterstanden opgeleverd en hoe langer ik naar de commentaren van de vakdocenten op haar rapport kijk, hoe minder ik de opmerking over de lerarenvergadering begrijp. Een behoorlijk aantal docenten vindt haar werkhouding wel gewoon goed. Dat niet oplettend lijken, maar wel weten wat er gezegd wordt herken ik trouwens wel in haar.

mentor worden......daar kies je zelf voor?

Dat is maar tot op zekere hoogte waar. Onervaren docenten en kleine parttimers worden bv al geen mentor. Reïntegrerende burn out patiënten ook niet. Zwangere docentes ook niet.

Bij ons op school is er een redelijke druk ( noem het gerust verplichting) om als je niet tot bovengenoemde categorieën behoort beschikbaar te zijn als mentor. Misschien niet ieder jaar, maar toch wel vaak.

Ingrid

IJver

Wij werden nog beoordeeld op 'ijver' op de lagere school en ik was áltijd heel ijverig. Maar dat témpo..... Dat is ook nooit veranderd. Ik heb dat altijd op mijn bijziendheid gegooid, maar ik ben er dit jaar achtergekomen, dat daarnaast meer speelt.

Ik deed ook echt mijn best niet voor school. In de brugklas had ik prachtige cijfers, achten, maar daarna kwam de klad erin. De tweede klas is voor veel leerlingen een struikelblok. Het nieuwtje is er meer dan af en dan komt het op discipline aan. Voor iemand met ad(h)d is dat wel een dingetje. Voorkom het woord 'moeten', daar gaan de hakken echt van in het zand. Misschien zou je kunnen helpen om samen het werk in stukjes te hakken, als kind daar voor openstaat. Ik zeg eerlijk dat ik vroeger met mijn dochters niet zo slim was, maar ja met de kennis van nu... Door het in stukjes te hakken, kan kind binnen elk blokje het gevoel krijgen dat er een deadline is en dat kán weer gunstig uitpakken.

IngridT en kaaskopje

Dat wist ik niet, het verklaart wel veel...zucht. Onze mentor liet halverwege het schooljaar al niets meer van zich horen en is uiteindelijk helemaal verdwenen. Haar taak werd gelukkig wel door een ander opgepakt, eerst informeel, later formeel.

Weer een illusie minder (namelijk dat mentoren het mentorwerk leuk vinden).

Kaaskopje: daar heb je wel een punt, het kan zijn dat de leerkrachten problemen voor de toekomst signaleren. Ik heb nu een 5e klasser die altijd is weggekomen met pas de dag tevoren iets gaan doen. Die kwam zichzelf wel tegen dit jaar zeg. Die kant moet je natuurlijk niet op willen, dus het is wel goed om zaken in de gaten te houden (voor zover een puber dat toelaat). Dat school er zelf op let vind ik al heel wat. Hier gebeurt dat weinig, je moet als ouder of leerling meestal zelf aan de bel trekken.

Wilgenroosje

Kan je dochter zich niet aanleren om een aantal keren per les actief oogcontact met de docent te zoeken en eventueel instemmend te knikken? Maakt niet uit wat er feitelijk besproken wordt. Ziet er reuze actief en betrokken uit.

Ook mooi: goed aankijken, knikken, daarna iets opschrijven. Maakt niet uit wat je feitelijk opschrijft natuurlijk, maar het ziet eruit alsof je vreselijk je best doet.

Dit niet op een straks schema doen, dat gaat op een gegeven moment opvallen.

Dit alles eigenlijk naar aanleiding van de opmerking van Leanne, dat tekeningetjes maken in je schrift ten onrechte wordt geïnterpreteerd als niet opletten.

Want inderdaad, de cijfers zijn goed, dus wat dat betreft moeten ze niet zeuren.

Groeten,

Temet

Het oog laten zien wat het graag wil zien....

En dus heb ik mijn kinderen geleerd hoe ze "geïnteresseerd" moeten zitten in de klas, en dat ze 1 maal in de zoveel lesuren een "interessante" vraag moeten stellen. En, regelmatig even bevestigend knikken, dat helpt ook

DIt ooit na aanleiding van een tip van M. Lavell, en sindsdien alleen maar opmerkingen dat ze zo leuk meededen in de klas.

JE vangt tenslotte meer vliegen met stroop als met azijn.

Ach

Ik zou me er niet al te druk om maken als de cijfers gewoon goed zijn. Hier een puber met ADD, slechte cijfers begin van het jaar maar geen docent die door heeft gehad dat ze niks meekreeg van de lessen. Besproken met de mentor die adviseerde dat dochter bij haar lessen (wiskunde) vooraan kwam zitten zodat ze op moest letten. Dochter vertelde vaak dat ze gerust de hele les kon tekenen, mentor had niks door.
Dus mooi dat jullie docenten meer oog voor de leerlingen hebben. Maar ik zou het hooguit even met kind bespreken, meer niet.

Die van mij is bijna naar SO gestuurd vanwege zeer ongeïnteresseerd in de bank hangen, samen met slechte cijfers. Die moest leren toneelspelen en dat is lastig voor een ASS'er.

Gelukkig wisten we het om te buigen naar zittenblijven en nu gaat het prima. Ook het toneelspelen gaat best goed, behalve als hij iets echt onzin vindt (bliksemende ogen en totale radiostilte). Ik begin zelfs wel een beetje begrip te krijgen voor school. Tenslotte wisten ze ook niet wat ze ermee aan moesten.

Op zich hoort ongeïnteresserd hangen wel bij de taakomschrijving van een puber. Dus je zou denken dat leerkrachten daar tegen kunnen. Maar ja...ik dacht dus ook al dat ze het leuk vonden om mentor te zijn, dus waarschijnlijk heb ik weinig inzicht in de leraren-psyche.

Gelukkig ziet zoon de mentor van volgend jaar wel zitten. Het is dan ook een vlotte man en geen zeurende vrouw die op mama lijkt...

Goeie tip

Ja, dat is zeker het proberen waard. Ik zal het haar meegeven voor het nieuwe schooljaar. Een paar keer per les de docent geïnteresseerd aankijken, knikken om aan te geven dat ze helemaal weet waar het over gaat en vervolgens iets opschrijven. Af en toe een goeie vraag ertussendoor... Moet kunnen.

Ik ga het haar voorstellen.

Goede tip

Ik ga hier ook eens werken aan de acteervaardigheden. Als er maar minder op mijn puber gelet wordt.

De school van mijn dochter heeft haar naar een psychiater gestuurd. voor een add-test. In haar geval waren ze dus wel zo alert om daarop te wijzen. Ze was toen al 18, dus meer dan luisteren en meedenken kon ik niet. Ze heeft een periode concerta geprobeerd, vond dat niks en is ermee gestopt. Nu ik zélf de diagnose heb, ben ik me er veel meer in gaan verdiepen. Achteraf voel ik me wat ontaard dat ik dat bij haar minder heb gedaan, maar dat kwam ook omdat ze er zelf verder geen aandacht meer aan besteedde.

Wat betreft aandacht veinzen... ik weet niet wat het is, maar als ik met iemand naar een ander sta te luisteren, denkt die ander blijkbaar dat ik ontzettend goed oplet en kijkt dan meer naar mij dan met de andere luisteraar. Ik doe mijn best, maar als het saai wordt gaat het mis en toch wordt het verhaal aan mij gericht. Ik hum en knik blijkbaar precies op de goede momenten

Li..

De meeste collega's die mentor zijn vinden het leuk hoor! Variërend van 'best leuk' tot 'razend enthousiast' . Maar helemaal vrijwillig is het ( althans bij mij op school) niet.

Reken ook maar uit...,wij hebben denk ik in totaal bijn 50 klassen op school, en een man of 100 onderwijzend personeel. Trek daar de diverse categorieën af die ik hierboven noemde ( en dat ws nog niet eens alles, je hebt naast de jonkies, kleine banen, etc. bv ook docenten die naast hun lesuren bv decaan zijn, een teamleider assisteren, dyslectie of andere leerlingbegeleiding doen enz,waardoor mentoraat er eigenlijk niet meer bij past als lesgeven je 'core business' is) ..je mag blij zijn als je van die 100 man 60 of 70 potentiële mentoren hebt. Zoveel reserve zit daar dus niet in. Ik ben as schooljaar voor het eerst mentor. Had dat bij voorkeur in duo vorm gedaan, dus samen met een ervaren collega een klas hebben, om er een beetje in te groeien. Niet gelukt. Wegens te weinig potentiële mentoren.

Ingrid

een ander kind van me had dat in extreme mate. Die nam al uitgebreid deel aan gesprekken toen ze nog bijna geen woord kon zeggen, puur door af en toe te knikken, geïnteresseerd te kijken en "ja" te zeggen. Ze was erg populair bij de crèche-leidsters, daar had ze goede gesprekken mee.

Wat betreft dingen niet door hebebn: wij dachten eerst ook dat er met zoon niks aan de hand was, hij leek gewoon op vader. Maar ja, daar zat 'm nou juist de kneep...vader werd meteen maar mee-gediagnostiseerd. Die wou op een gegeven moment helemaal niet meer mee en dat snap ik wel.

Overigens had zoon zijn diagnose al op de basisschool. Maar het heeft hem niet echt geholpen op scholen, ze weten alsnog niet wat ze ermee aanmoeten. Ja, richting SBO/SO schuiven. Terwijl dat niet de bedoeling was van het hele systeem en ook werd afgeraden door de behandelaar, maar ja. Genoeg problematische typjes in de klas, dus dan heb je er weer een minder hè.

Oh.

En liefdewerk is het ook nog. Ik geloof dat ik op jaarbasis 50 uur vergoed krijg. dat gaat nooit lukken. De eerste week na de vakantie een hele introductiedag die ik helemaal zelf mag inplannen. Ben ik al 10-15 uur kwijt voor ik al mijn leerlingen überhaupt individueel gesproken heb. En tegen de tijd dat ik dat gedaan heb, en daarna ook nog keer met alle ouders heb gepraat in oktober of november denk ik dat ik al voor een aardig deel door mijn officiële uren heen ben.

Ingrid

IngridT

Mooi! Gelukkig dat je er zin in hebt. Het zijn vooral regelklussen, toch? Gedoe met kamp en zo. Maar ook ouderavonden en bemiddelen tussen docenten en leerlingen waar het niet goed mee gaat. En klaagmailtjes van ouders ontvangen, denk ik.