3 dagen Ardennen, wat nu?

Voorbereiden

Lastig, lastig. Maar als het goed is hebben ze de doelen wel goed omschreven. Kennismaking, samenwerking. En als het goed is kunnen ze kinderen ook genoeg rust geven of rekening houden met angst en onvoorspelbaarheid. Kan je dochter een buddy krijgen uit de klas, heeft ze goede mentoren die ze vertrouwt?
Je kunt je kind ook helpen door te vragen waar ze zich zorgen over maakt. En dan die vraag te laten formuleren en te stellen aan een leerkracht. Of je meldt school dat dochter zich nogal zorgen maakt en hoe je haar daar bij kunt helpen.
Wat helpt haar om zich goed te voelen? Eigen slaapzak, eigen shampoo, prettige schoenen, gevoelensboekje.
Wat misschien ook helpt is haar uitleggen dat meer kinderen met een ASS kamp een hele uitdaging vinden.
Ziekmelden kan altijd nog en als ik het niet verantwoord zou vinden zou ik me al helemaal niet drukmaken om de LPA.

mentor

Gewoon even overleggen met de mentor. Er gaan vaker leerlingen niet mee op zulke uitjes. Die krijgen dan meestal een alternatief programma op school, zodat je geen problemen krijgt met de lpa.

Mijn kind zag ook zo op tegen survivalkamp. Dat was dan wel in een comfortabel kamphuis. Maar hij heeft hoogtevrees en durfde veel dingen niet. Hij hoefde die ook niet te doen. Dat is hem van te voren verzekerd en dat scheelde wel wat. Maar bij jouw dochter is het ook nog het kamperen...

Je vindt het zelf al niets

Aan het eind schrijf je:
Maar ja, het is natuurlijk afschuwelijk afzien, 2 nachten in zo'n krakkemikkige tent, geen normale wc's, eigen wc-papier mee, en dan met al die mensen in een ruimte slapen. Lijkt mij zelf ook verschrikkelijk.

Volgens mij is dat al voor minimaal 75 % je idee om je dochter thuis te huoden.

Geslaagd Ardennen

Hier ook eentje met school naar de Ardennen. ' Mam, wat als ik ongesteld ben'; opgelost met het slikken van primulat een paar dagen van te voren. 'Mam, als ik niet kan slapen van de kou'; extra grote warme slaapzak aangeschaft.

De klas kent sportieve en minder sportieve leerlingen. De begeleiders zijn ervaren in met omgaan met kinderen; een kind met hoogtevrees komt wel vaker voor, ook kinderen met ASS.

Op de foto's zag ik iedereen plezier hebben, ook al zaten ze onder de modder. Geef je kind de kans om mee te gaan. Laat haar zelf aangeven en uitproberen. Bespreek met een coördinator de afspraak dat je haar ophaalt als ze naar huis wilt. (Sommige kinderen kunnen getroffen worden door homesick). Of ga mee als begeleider.

Problemen en oplossingen

Ik heb nog niet gezegd dat ze thuis mag blijven en wil eerst met de mentor overleggen. School weet nog niet van de ASS omdat we dat kort voor de vakantie hebben gehoord. Wat dat betreft ben ik zelf ook nog in de gewenningsfase om te beseffen dat mijn hobbeltjes en ongemakken voor dochter enorme bergen en paniek betekenen. School heeft desondanks de afgelopen jaren goed met haar meegedacht om te zorgen dat ze zich veilig voelt op school en in de klas.
De grootste problemen voor de schoolreis zijn het slapen in de tent, zoveel kinderen, geen mogelijkheid om zich terug te trekken. Daarbij dat ze allemaal enge dingen gaan doen (in haar ogen, het is natuurlijk helemaal veilig en begeleid) en dat de bedoeling is dat de kinderen elkaar helpen angsten te overwinnen. Voelt als opjutten dus. Ze vinden haar al vreemd en dochter vreest dat ze haar nog raarder gaan vinden als ze niet wil of een paniekaanval krijgt.
Het wc-papier en de koude douches zijn natuurlijk maar kleine dingetjes die alleen meewegen als je de rest al helemaal niet wil.

Touw/klauwterpartijen

Op verschillende plaatsen in Nederland zijn er touw/klauterparken te vinden zoals Funforest.
Daar kan iemand op verschillende moeilijkheidsgraden parkoersen nemen om te wennen aan het gevoel van de bescherming van een harnas. Zo kan je dochter zich voorbereiden voor het onbekende.

Dat geldt ook voor kajakken, lekker in haar eigen tempo. Zelfs een nacht kamperen zodat ze 's nachts met zaklantaarn naar een toiletgebouw moet, is een optie om de zorg te verkleinen.

Doordat de school afgelopen jaar al met haar meegedacht hebben om zich veilig te voelen, hebben ze al een beeld van haar. Het lijkt mij niet nodig om te vertellen dat ze een ASS-diagnose heeft, want de begeleiding is al goed en zal in de praktijk niet veel veranderen. Maar jij kent ze beter dan ik.

hmm

Ik heb altijd gezegd dat als één van mijn kinderen zo erg zou opzien tegen een schoolkamp zoals ik dat ik ze dan ziek zou melden. In jouw geval zou ik dat doen maar jij kent je kind beter en weet of ze het wel of niet aan kan. Heb je al regels gevonden wat er gebeurt als een kind niet gaat? Hier stond er keurig bij dat ze dan naar school moeten dus het komt vaker voor.

Zucht, mijn zoon is stikstikjaloers en zou zo ruilen met jou. Zijn nichtje is pas naar de Ardennen geweest en dat was echt een dramatoestand (dropping duurde door een leerkrachtfout) echt tot ver midden in de nacht etc) maar nog had mijn zoon willen ruilen.

Twijfel

Door de reacties word ik toch wel aan het twijfelen gebracht. Flanagan brengt het allemaal heel enthousiast en zo kan ik er ook wel naar kijken. Ze heeft al eens een dagje uit gehad met outdoorspellen, slootje springen e.d., en daar zag ze ook vreselijk tegen op. Uiteindelijk kwam ze dolenthousiast thuis met modder in haar haar en een lading vieze kleding en bleek het toch heel leuk geweest. Waarom kunnen ze die kinderen niet gewoon in kleinere groepjes in huisjes laten slapen, of een jeugdherberg i.p.v. in van die grote aftandse tenten zonder normaal sanitair (waarvoor je dan voor die twee nachtjes toch 175 euro mag neertellen)?
Dochter zelf staat er negatief in en zegt dat we haar er echt niet heen gaan krijgen. Die moet ik toch ook serieus nemen? Ik doe naar haar trouwens niet negatief, maar meer neutraal. Mijn andere kind is er een die al een week van tevoren uitkijkt naar sportdagen en andere actieve schooldingen, die zou ook laaiend enthousiast worden van zo'n tentenkamp.

Mee gaan

Mijn kind ooit eens een hele slechte ervaring meegemaakt tijdens schoolkamp( pesten), en het hield al niet zo van logeren. Dit jaar ging een van ons mee om het veilige gevoel en herstel van vertrouwen in een leuk schoolkamp te winnen. Het werd een toffe week en heeft de herinnering aan die nare kamp kunnen vervangen door leuke herinneringen.

Dus als er een mogelijkheid is voor een moeder/vader om mee te gaan, al is het maar om te koken, doe het dan. Zo kan ze haar angst voor dit jaar en de volgende jaren overwinnen. Hier lag de ouder zo goed in de groep dat de leerlingen er weg mee liepen zodat ons kind ook wat beter in de groep kwam te liggen.

Dus geen slapeloze nachten voor de thuisblijvende ouder die zich afvraagt of kind het moeilijk heeft, en kind heeft een leuke tijd nu en ook in de volgende schoolkampen en het kan ook beter in de groep verzeilen.

hmm

Ik ben van mening dat je niet als ouder mee moet gaan op een kamp van de middelbare school en eigenlijk ook niet van de basisschool of het moet echt een reden hebben. Ik vind dat een kind op een kamp echt los moet zijn van de ouders. Ik ken iemand die les geeft op een basisschool en altijd mee gaat met kampen maar juist niet de jaren dat haar kinderen gingen. Als een kind het moeilijk heeft gehad en je daarom als begeleiding mee zou willen zou ik er voor kiezen om een soort persoonlijke begeleider te kiezen uit de volwassenen die wel meegaan. Iemand waarmee je vooraf een uitgebreid gesprek hebt en bij wie jouw kind terecht kan.

Misschien misplaatst

Misschien is het een misplaatste reactie, dan moet je het maar naast je neerleggen. Ik heb weinig verstand van ASS dus kan niet inschatten of het van toepassing is.

Maar ik moest denken aan een survivalweek die ik ooit als student meemaakte. Nou ben ik zelf helemaal niet sportief en ik ging af als een gieter bij sommige onderdelen, maar niettemin heb ik toch een redelijk leuke en nuttige week gehad.
Er was echter ook één jongeman bij die volledig buiten de boot viel. Hij durfde niet in de grotten want claustrofobie. Hij ging niet mee klimmen en abseilen want hoogtevrees. Alle activiteiten bij het water sloeg hij over want hij kon niet zwemmen. Hij vond water eng en hoefde daarom van zijn moeder nooit op zwemles. Eigenlijk heeft hij alleen maar aan de kant zitten kijken. Hij vond daarom ook geen aansluiting bij de groep.

Ik dacht toen wel:"Die moeder heeft hem geen dienst bewezen door hem van alles weg te houden wat hij een beetje eng vond".

Ik wil maar zeggen: ik kan niet over jouw dochter oordelen, maar ik zou niet al te snel meegaan in "eng dus maar niet".

Sanitair

Hier was het sanitair een mobiel toilet, zo'n blauwe, je weet wel. Als je geen zin had in een wachtrij, dook je achter een bosje. Indien mogelijk; beter als vader mee gaat. Op de foto's zag ik mannen mountainbiken en van de kabel glijden en vrouwen in de keuken

Theekopje

Ik snap wat je bedoelt, maar mijn kind vindt soms gewone dingen al heel eng. Ze durft bijvoorbeeld niet alleen naar een winkel, of alleen met de trein. En als ze wel alleen durft naar Blokker durft ze toch niet alleen naar de Hema want dat is heel anders. Alle nieuwe dingen die ze aangaat moeten in kleine stapjes, en iedere verandering in een situatie moet opnieuw succesvol ervaren worden om dat met vertrouwen te doen. Je hebt het over zwemlessen. Die heeft ze wel gehad, en ze heeft een diploma, maar dat heeft heel wat voeten in aarde gehad, drama's. Het is dus zeker niet zo dat wij haar in alles beschermen en dingen bij haar weg houden, maar ze kan niet zo van het ene op het andere moment in een 'enge' situatie gezet worden. De reguliere 'hoppakee, je kunt het wel' methode hebben we natuurlijk wel eens geprobeerd toen ze klein was. Is alleen niet zo fijn als je dan een compleet overstuur overgevend kind uit de draaimolen moet plukken.

Afspraken mentor

Vaak zitten de leerkrachten wel in een huisje. Misschien kan je met de mentor afspreken dat je dochter zich daar terug kan trekken als het haar even te veel wordt? En vraag aan de mentor hoe ze omgaan met angstige kinderen. Worden ze gepusht om toch te abseilen, of mag je dochter na één voorzichtige aansporing gewoon weigeren? Is er een internetsite van de kamplocatie, dan kan je die met je dochter bekijken, eventueel ook Google Maps of Street Vieuw, dan weet ze al een beetje hoe de omgeving er uit ziet. En spreek af dat je je dochter mag komen halen als ze het niet meer ziet zitten.

skik

lastig

Ik zou normaal gesproken niet toegeven aan een kind dat geen zin heeft in een kamp, dat hoort er gewoon bij en achteraf is het meestal ontzettend meegevallen of zelfs heel leuk geweest. Je kunt een kind ook teveel pamperen, en ook je eigen vooroordelen heel makkelijk overbrengen op je kind (kamperen is niet leuk).

Maarja, ik weet niet goed hoe autistisch je dochter is en in hoeverre zij kan meedoen in het normale leven. Wat jij omschrijft van de Blokker en en Hema lijkt mij wel zodanig ernstig dat men op school wel op de hoogte is van haar stoornis? Je kunt vast wel afspraken maken over het hebben van een eigen plekje (overdag een uurtje alleen in de tent ofzo), of dat als het helemaal niet gaat (als je dochter inderdaad krijsend en kotsend aan het abseilen is - als ze haar al dwingen, maar ik denk het niet) jullie haar komen ophalen.

Nou

Meestal ben ik juist redelijk streng vergeleken met de meeste ouders hier maar in dit geval val ik weer mee Ik zou haar het namelijk grotendeels zelf laten beslissen. Ze is 15 en ik vind dat best een leeftijd dat ze hier zelf de doorslaggevende stem in mogen hebben. Ik zou de voordelen en nadelen met haar bespreken maar als ze echt niet zou willen dan zou ze van mij die keuze zelf mogen maken.

Overigens wat je schrijft over dat ze bepaalde winkels niet in durft bijvoorbeeld dan is dit misschien sowieso wel 10 stappen te ver. Natuurlijk is het prettig als ze meer dingen leert doen maar het lijkt nu alsof er heel veel stappen worden overgeslagen. Van niet alleen met de trein durven naar drie dagen allerlei activiteiten doen die je doodeng vindt omdat je bang bent voor water en hoogte en dan ook nog in een tent moet slapen zonder adequaat sanitair en met heel veel anderen is wel een enorme stap.

En als je echt hoogtevrees hebt en ook nog eens bang bent voor water dan zijn bijna geen van die survival activiteiten in de Ardennen geschikt: mountainbiken, abseilen, kajakken, klimmen heeft allemaal met hoogte en water te maken. En wie echt hoogtevrees heeft doet dan ook niet zo maar mee, ook niet na vriendelijke aanmoediging. Dan is het echt heel Eng.

Ik vind het best veel gevraagd om van een angstig meisje dat in het gewone leven al heel veel simpele dingen niet durft nu te vragen om naar zo'n survival kamp te gaan.

Het kan natuurlijk inderdaad een succes ervaring worden: ze leert sommige angsten te overwinnen, dat enge dingen soms heel erg mee kunnen vallen en zelfs leuk zijn en ze maakt ook nog eens nieuwe vriendinnen. Maar het kan natuurlijk ook de andere kant opgaan: ze durft niet zo veel en wat ze probeert lukt niet omdat ze wat onhandig is en ze vindt helemaal niet zo veel aansluiting bij de groep, al helemaal niet omdat ze meer gespannen is dan ze normaal zou zijn. Dat is lastig in te schatten. In elk geval zou ik haar niet dwingen. Mocht ze wel gaan zou ik sowieso met de mentor gaan praten en de situatie voorleggen zodat ze wel rekening met haar kunnen houden.

Jaina,

Maar de meeste ouders wisten nog niet van haar vrees voor de Hema-

@pubermoeder; Toch hoop ik dat de dochter, na die fijne middag tijdens een outdooruitje, het kan opbrengen om mee te gaan. Alleen al voor het mooie uitzicht op uitkijkpunten en de gezelligheid rond het kampvuur en die heerlijke geur van bomen. ( herinnering dochter aan kamp).

Maar als ze op haar 15e pas een ASS-diagnose heeft, heeft ze toch al een aantal jaar die voor de anderen gedeeltelijk kunnen verbergen. ( anders had ze dat al veel eerder binnen, lijkt mij). Ze gaat ook naar school en zal ook presentaties moeten houden of andere momenten van spanning ervaren. Ik bagatelliseer niet. Neem toch iemand in vertrouwen zodat ze weet dat op diegene kan terugvallen. Stapje voor stapje zelfvertrouwen.

Ze gaat mee

Uiteindelijk gaat ze toch mee. We hebben een heel goed gesprek gehad met de mentor, die niet verbaasd was over haar autisme en vertelde dat er echt wel meer leerlingen zijn die minder stoer zijn. Hij heeft met dochter het hele programma doorgesproken (onder embargo) en ze hebben gezocht naar oplossingen voor haar bezwaren. Ik ben er zelf eigenlijk verbaasd over dat die onzekerheid en angst voor het onverwachte zo'n impact op haar hadden. Nu ze het programma weet en zelfs wat ze gaan eten kan ze er bijna enthousiast over babbelen.

Goed zeg!

Gelukkig zeg die mentor. Vaak is met een paar praktische oplossingen maar dan moet iemand dat wel willen zien en mee willen puzzelen.
Veel fijner als je dochter wel meegaat, gewoon meedoen is een opsteker.

Weergoden

In de komende week zijn de weergoden in de Ardennen het weer goedgezind. Voor jullie ook heel prettig dat je de diagnose niet meer 'geheim' hoeft te houden. Praat toch een stuk makkelijker.
Fijne week toegewenst.

thermokleding

Misschien te laat, maar hier ook een kind dat zo'n kamp in de Ardennen had.
1 belangrijke tip: Thermokleding (ondergoed, sokken) mee!!!
Bij haar zijn er kinderen opgehaald omdat ze het zo koud hadden gehad 's nachts. Dochter niet, die sliep heerlijk in d'r thermokleding en winterslaapzak.
groeten albana