17, depressief en school
Hallo allemaal,
Mijn dochter van 17 is depressief. Dat is geconcludeerd door de huisarts in de afgelopen maanden. Sindsdien staat ze op een wachtrij bij de psycholoog waar ze midden januari dan eindelijk terecht kan.
Even wat informatie vooraf:
Wij hebben een lastige gezinssituatie gehad, wat voor dochter een moeilijke jeugd was. Wat wij als ouders niet altijd goed inzagen. Ze heeft al van jongs af aan geleerd om zelfstandig te zijn en dingen zelf op te lossen. Ook hebben wij een Aziatische achtergrond, dus openlijk praten was ook altijd moeilijk. Daardoor heeft mijn dochter het altijd moeilijk gevonden om met ons te praten. Dat heeft ze vaak geprobeerd, maar ze zegt altijd dat we het niet begrijpen. En om heel eerlijk te zijn, vinden wij het ook lastig om het gesprek aan te gaan.
Sinds een paar maanden heeft ze verteld dat ze zich al langere tijd slecht voelt en zich er niet overheen kan zetten. Ze slaapt slecht en ze voelt zich somber. En wat voor haar dan het belangrijkste is: school lukt ook niet meer. Ze zit in 5 vwo en school weet wat er aan de hand is. Voor de vakantie hebben we een gesprek gehad op school, van hoe moet het nou verder. Mijn man en ik zien haar het liefste op de havo, omdat we zien hoe zwaar het voor haar is. School deelt dezelfde mening.
Dochter voelt zich al zo lang zo en ze overweegt alles. Maar ze weet dat ze niet naar havo wil. Ze wil farmacie of geneeskunde studeren en daarom is het voor haar zo belangrijk om over te gaan. Dochter is al eens in de 3e blijven zitten (waarschijnlijk ook door psychische problemen die toen al speelden) en daarom wil ze echt niet nog een keer doubleren. Het zorgde er namelijk voor dat vriendschappen verwaterden en bij nieuwe klasgenoten vond ze geen goede aansluiting, wat op dit moment ook zo is. Ze zegt dat ze het zo rot en zwaar vindt op school. Ze voelt zich eenzaam en toch moet ze naar school.
Ze heeft veel toetsen gemist, die ze nu aan het inhalen is, maar dat zijn er nog al wat. Dochter heeft laten weten dat ze boos is omdat ze het gevoel heeft dat wij haar niet begrijpen en steunen en dat school niks voor haar wilt doen maar haar liever naar havo laat gaan of weer doubleren. Ze vindt dat school oneerlijk tegenover haar is en haar situatie niet begrijpt, omdat er andere leerlingen zijn met een aangepast lesrooster, wat ook bij haar is voorgesteld, maar bij het oudergesprek werd benoemd dat het abnormaal is om zo verder te gaan en dat het al helemaal niet haalbaar is als ze niet eens alle lessen kan volgen. Er werd gezegd dat ze voor het einde van het schooljaar alle toetsen in moet halen en als ze dan goed genoeg stond, dan gaat ze over. Laatst is er gezegd dat ze midden februari alles ingehaald moest hebben. Kortom school zegt het beste te willen voor haar en zeggen dat alle hulp die beschikbaar is klaar staat, maar aan de andere kant lijken ze niks voor haar te willen doen.
Ze haalt redelijk goede cijfers, maar het kost haar heel veel energie, vooral een schooldag doorkomen, het reguliere werk doen en het inhaalwerk doen, is eigenlijk onverdraaglijk. En toch lijkt het ook weer hetgene wat haar staande houdt en motiveert. Het lijkt haar enige doel te zijn en ze zegt dat als ze wordt gedwongen iets anders te doen dat het haar nog ongelukkiger zal maken. Ik vind dit moeilijk om te zien. Ik zie hoeveel stress het haar geeft en hoe zwaar alles is en toch wilt ze dit.
Wij kunnen allemaal zeggen wat we willen, maar toch is zij degene die een keuze maakt hoe zij het wilt hebben. Dus als zij het dit jaar nog wil proberen, wat kan ik doen...
Toch vraag ik tips hoe ik hier het beste mee om moet gaan. Hoe hebben jullie het met school geregeld bij psychische klachten? Zijn er schoolregels, afwijkende oplossingen mogelijk om het voor dochter verdraagzaam te maken? Hoe kunnen wij het makkelijker voor haar maken?
Accepteren
Er staat behoorlijk wat druk op. Het lijkt mij handiger om dat als eerste wat los te laten. Het is op dit moment te zwaar voor je dochter. Fijn dat ze een doel heeft. Ze wil gaan studeren. Maar mogelijk dat ze toch eerst zal moeten uitzieken. Je best doen is prima maar tot het onmogelijke is niemand gehouden.
Misschien blijft ze wel zitten. Dan is er toch nog geen man overboord? Ook dan ga je rustig door. Het klinkt alsof er een groot taboe zit op blijven zitten of afstromen maar dat is toch echt vaak een realiteit voor veel kinderen. Niet handig om daar in te blijven hangen. Bevestig liever dat het even ophoudt en dat beter worden eerst even belangrijker is dan (door)studeren. Laat haar het tempo bepalen wat nog wel haalbaar is.
Zonodig houd je haar thuis en meld je haar ziek.
Wat de school doet heb je niet zoveel invloed op, maar als jij meegaat in de druk op dochter zal school ook niet makkelijk wat meeveren.
Kijk goed naar de schoolregels. Vaak kun je in de onderbouw, en in de bovenbouw een keer blijven zitten. En als je ziek bent misschien nog wel vaker.
Laat school goed weten wat dochter wil, maar waar ze nu te ziek voor is.
Maar nogmaals, laat je dochter nu niet het onderste uit de kan willen halen, maar houd het realistisch en bespreek met haar wat op dit moment haalbaar is en wat niet. De rest moet maar even wachten. Het leven is nog lang genoeg.
Ze kan altijd nog door naar de VAVO of een andere onderwijsvoorziening. Ook al kan dat moeite kosten, het is niet onmogelijk.
Zwaar
Eigenlijk verhoogt school de druk alleen maar: alles inhalen plus het normale programma. Als ze goede cijfers haalt zou je ook kunnen overwegen om haar staatsexamens te laten doen. Bekijk deze informatie eens samen met haar:
https://duo.nl/particulier/vakinformatie-voor-het-staatsexamen/vwo.jsp
Staatsexamens bestaan meestal uit een schriftelijk en een mondeling deel. Je kunt het zelf een beetje plannen.
Ondertussen zou ik met haar bespreken dat ze overdag dan een waarschijnlijk voor haar relatief gemakkelijke opleiding gaat doen, bijvoorbeeld laboratoriumopleiding op MBO-niveau 4. Dat is tevens een goede voorbereiding op farmacie of geneeskunde. Ik zou met haar bespreken: je komt er wel, als je jezelf wat meer tijd gunt om er te komen.
Wat betreft het gevoel dat jullie haar niet begrijpen, op zich is dat voor pubers niet zo vreemd. De existentiële eenzaamheid van elk menselijk individu wordt dan juist ervaren. Als praten moeilijk is kun je het wellicht zoeken in elkaar briefjes schrijven, of samen gedichten lezen, of samen naar liedjes luisteren.
Heeft ze van de huisarts geen medicatie voorgeschreven gekregen? Wellicht helpt het haar een beetje als ze bijvoorbeeld extra vitamine D en B-12 inneemt.
Tsjor
Ziek Tsjor
Op zich begrijp ik dat je een omweg via MBO kan adviseren. Maar dit meisje is ziek, ze heeft een depressie, dat is geen grapje. Door haar niet te steunen in haar eigen keuze, VWO doorzetten, maar af te leiden met een MBO opleiding, terwijl ze al te ziek is om uberhaupt naar school te gaan, een depressie is echt ziek, leg je er teveel druk op.
Ik zou haar liever thuis houden dan zo'n verandering te adviseren. Dat kan altijd (veel) later nog handig blijken. Staatsexamen lijkt me wel heel handig. In elk geval om je vast te informeren als het met de huidige school verder niet mocht lukken.
Echter schrijf je niet zomaar uit. School zal een oplossing moeten bieden, dat kan ook staatsexamen zijn. Alleen als het niet anders kan, ga je dat zelf financieren.
Onderwijsconsulenten
In andere draadjes kun je ook het advies lezen om onderwijsconsulenten in te schakelen. Niet alleen als het al fout is gelopen bij de school, maar om een goede adviserende gesprekspartner te hebben in het contact met school, iemand met ervaring wat scholen mogelijk zouden kunnen doen en wat realistisch is.
https://www.onderwijsconsulenten.nl/
https://ziezon.nl/
Hoewel ze bij deze organisatie niet altijd positief reageren, is na kamervragen wel duidelijk dat ziezon niet alleen bij lichamelijk maar ook bij geestelijke ziekte ingezet wordt voor zieke kinderen.
Zij zijn goed op de hoogte wat scholen kunnen toestaan aan thuiswerken en het oplossen van uitval bij ziekte.
Coach
Onze dochter is getest hb en liep vorig jaar emotioneel vast. Omdat zij het gevoel had dat ze niet bij ons terecht kon en wij ook niet meer konden zien wat gewoon puberen was en wat echt een probleem was hebben wij een hb-coach voor haar gevonden. Daar kon en kan zij zelf contact mee opnemen en daar haar gal spuwen. Ook praktische zaken werden daar besproken. Geen psycholoog dus, maar een vrijgevestigt iemand. Kost wat, maar dan heb je ook wat. Gaf ons allemaal lucht.
Wij hebben erg ons best gedaan om school en de schoolarts hier buiten te houden. Alleen gemeld dat wij wisten dat dochter vastliep en dat daaraan werd gewerkt.
Misschien kunnen jullie voor jullie dochter ook zo’n passende coach vinden?
AnneJ
'Door haar niet te steunen in haar eigen keuze, VWO doorzetten, maar af te leiden met een MBO opleiding, terwijl ze al te ziek is om uberhaupt naar school te gaan, een depressie is echt ziek, leg je er teveel druk op.'
Je begrijpt me verkeerd. Ik denk dat ze veel kan, vandaar het advies om overdag een wat eenvoudiger, maar wel doelgerichte opleiding te kiezen (laboratorium, MBO-4) en tegelijkertijd in haar eigen tempo staatsexamens VWO te laten doen Ik stimuleer haar dus juist wel om VWO te halen. Maar wel in een eigen tempo.
6 VWO is vooral examens doen, de noodzakelijke stof heb je, als het goed is, in 5 VWO al gehad. Dus ook al heeft ze niet alles ingehaald, als ze het niveau van 5 VWO aankan kan ze de examens ook proberen.
Thuis zitten met een depressie is echt niet de beste weg.
Mocht het haar interesseren, in een bekend dagblad van oorspronkelijk protestantse signatuur staat vandaag een superinteressant artikel 'de verste voorouder in zicht'. Het gaat over eukaryoten. Allemaal gebaseerd op laboratoriumonderzoek. De hoogleraar (van Wageningen) treedt ermee naar buiten, maar geloof mij, voor het onderzoek zelf zijn heel veel mensen bezig geweest met het handwerk.
Het artikel is online te vinden! https://www.trouw.nl/wetenschap/de-verste-voorouder-van-complex-leven-komt-in-zicht-in-een-japans-lab~b5a246483/
Op zo'n moment vind ik het zo jammer dat ik zelf geen beta-mens ben. Zo spannend wat er ontdekt wordt.
Tsjor
Tsjor
Loze kreet Tsjor
'Thuis zitten met een depressie is echt niet de beste weg. '
Je gaat het wel voor haar invullen wat ze moet kunnen en dat lijkt me nu juist een centraal probleem bij dit meisje. Niet serieus genomen door ouders en niet door school. Met een door de huisarts vastgestelde depressie, geen verkoudheid. En dat dan wegredeneren door zo'n uitspraak: Thuis zitten met een depressie is echt niet de beste weg?
Nee, ziek zijn is niet handig. Maar soms wel de realiteit. Je wil haar niet verder over de kling jagen, dus het zal afstemmen zijn met dit meisje, bij voorkeur samen met haar hulpverlener, waar ze gelukkig binnenkort terecht kan. School en ouders volgen.
Het is het wegredeneren van zaken waar je juist last van krijgt. Ach, iedereen heeft tegenwoordig wel wat, enzovoort. Kan allemaal waar zijn, maar het gaat om het vinden van de balans en de weg naar herstel. Je gaat er niet nog eens een schepje bovenop doen, maar je bewaart wat er nog wel mogelijk is en houdt dat vast, en zoekt daarna samen de weg vooruit, zonodig via rust thuis.
Meer vrijheid
Wij hebben voor onze overspannen dochter destijds geregeld met school dat ze enorm veel vrijheid kreeg. Misschien zou dat voor jouw dochter ook een oplossing zijn? Mijn dochter kreeg de vrijheid om wel of niet naar school te gaan, wel of geen huiswerk te maken, wel of geen toetsen te maken, alles. Daarbij gesteund door een persoonlijke coach op school, die alles voor haar regelde wat er te regelen viel. Ik weet niet of alle scholen dat hebben, maar deze school had persoonlijke coaches naast de gewone mentoren. De coaches hebben veel meer tijd per leerling. De coach regelde vervangende opdrachten en inhaaltoetsen, alles wat nodig was. Heel prettig, want juist dat geregel kon mijn dochter niet aan.
Zij is veel thuisgebleven, omdat de schooldag te lang duurde, maar heeft thuis wel flink aan school gewerkt zodra dat kon, want ook mijn dochter wilde heel erg graag over. Uiteindelijk is ze met zevens en achten overgegaan. En ik heb er heel veel voor moeten kletsen op school, maar het was ons wel duidelijk dat dit de weg was: mijn dochter had uitstekende hersens maar had ook enorm veel rust nodig, dus het hele programma doorlopen plus alles inhalen, dat ging echt niet. Daarom is ze een heel schooljaar eigenlijk nauwelijks naar school geweest. Zo kon ze beter worden én overgaan. Want daar ging het om. Gezondheid gaat voor, zei ik altijd, en daar was ze het wel mee eens, maar ze wilde toch ook echt enorm graag overgaan, en die wens wilde ik ook serieus nemen.
Bedankt voor jullie reacties
Anne J
Dochter is al eens blijven zitten, dus het blijven zitten opzich is niet wat ze erg vindt. Dat jaartje overdoen heeft haar alleen niet veel goeds gedaan, waardoor ze nauwelijks vriendinnen heeft. Daardoor voelt ze zich eenzaam op school. Omdat ze al een doel heeft, is dat wat ze zo graag wil en ja eigenlijk dus ook weg van deze school en een nieuwe start kunnen maken.
We zitten al een aantal maanden hiermee en toch lijkt niks haar van gedachten te kunnen veranderen dat zij het dit jaar gewoon nog wil proberen.
Ook bedankt voor de linkjes die je hebt gestuurd. Zal hier naar kijken.
Tsjor
Bedankt voor het meedenken en je advies. Ik zal er zeker naar kijken. Ik betwijfel alleen of zij er voor openstaat... Ze voelt zich al niet gesteund in wat ze wil proberen. De tijd lijkt ze zichzelf dus niet echt te gunnen, ze wil zo graag doorgaan... De vitamines slikt ze al, vanwege haaruitval, maar ze heeft geen andere medicatie.
Helaas voelt dochter zich niet gestimuleerd in haar wil. Ze zit nu in 5 vwo, dus het is een beetje de vraag of ze het dit jaar wel gaat halen. Hierbij loopt ze dus wel achter op de stof door de gemiste toetsen.
Ook iets waar ik mee zit, wat moet ze dan als ze wel thuis zou zitten? Is het dan juist niet heel uitzichtloos? Ik vind het lastig om me voor te stellen of dat beter zou zijn voor haar.
Zal het artikel ook bekijken! Dankjewel.
Even zo
Bedankt, gaan we naar kijken. Wij kunnen ons hier in vinden. Soms zien wij niet altijd dat het slecht gaat. Ik weet niet goed op welk moment ziek melden wel kan en wanneer zit. Ik zeg eerlijk dat ik er geen voorstander van ben, omdat ze ook gewoon leerplichtig is en daardoor maken we het misschien nog wel zwaarder voor haar...
Dochter heeft zelf het gevoel dat school niks doet en geen rekening met haar houdt, dus achteraf misschien wel een beetje spijt school zo erg erbij betrokken te hebben.
Lou
Jullie situatie komt heel erg overeen met dochters wil. Helaas is school tot nu toe niet erg soepel geweest. Dochter heeft ook zo’n coach. Die sprak ze om de week. Het praten luchtte haar soms op, maar toch geeft ze aan dat er niemand is die zich echt in haar wil kan verplaatsen. Wij als ouders niet en school niet. Dit heeft ervoor gezorgd dat ze eigenlijk met niemand meer wil praten. Dochter heeft tot nu toe alles zelf geregeld, omdat zij het beste weet wat ze kan en wil en het geeft haar juist houvast omdat ze zelf weet wanneer ze niet meer kan. Helaas moet ze tot nu toe elke dag naar school en dat is wat het voor haar zo lastig maakt. Ik heb dagen gezien dat ze kapor ging van de stress en het allemaal niet meer kon en toch kon ze het niet loslaten omdat ze zo graag over wil. Dus het was kei hard huilen en zichzelf weer oprapen.
Wat voor jullie dochter een oplossing is, is precies wat mijn dochter ook wil. Week voor de vakantie had dochter veel toetsen. Ze trok het niet om op school te zijn, maar door haar die week ziek te melden en alleen de toetsen te laten maken, haar de vrijheid te geven om daarnaast te leren en uit te rusten leek het haar juist te helpen. Ze leek een beetje de balans te hebben gevonden en voelde zich achteraf trots dat het haar was gelukt. Helaas bij het oudergesprek van school dus negatief commentaar gekregen hierop, wat dochter eigenlijk heel boos maakte omdat school eigenlijk niks anders wil dan haar laten doubleren of afstromen naar havo.
Jullie oplossing zou ideaal zijn voor dochter. Ze zegt zelf dat ze echt niet beter gaat worden als haar wens om over te gaan en voor haar doel te gaan ook nog eens van haar wordt afgepakt.
Ik vind het dus lastig om naar haar wens te luisteren. Ik denk niet dat ze open staat voor een andere weg dan wat zij wil, maar aan de andere kant heb ik geen idee hoe ik dit voor haar moet regelen. Of ik het wel kan regelen. Tot nu toe nog maar een gesprek gehad met school, maar omdat ik dus niet weet wat mogelijk is, weet ik niet wat ik kan proberen. Dochter heeft alles nou zelf moeten doen en regelen en daar lijkt ze dus niet in serieus genomen te worden, maar zelf weet ik dus ook niet goed hoe...
PTA
School is ook erg streng omdat alles wat ze nu in 5 vwo doet, meetelt voor het examen. Daarbij heeft school dus gezegd dat ze vrij weinig kunnen doen vanwege regels.
Medisch advies
School deed hier aanvankelijk ook erg moeilijk. Ze willen liever geen leerlingen die niet naar school gaan en toch voldoendes halen. Maar dat was wel wat mijn dochter nodig had: vrijheid en begeleiding. Wat bij ons de weg was om dat toch te regelen was de schoolarts. Ik ben een paar keer met haar naar de schoolarts geweest en precies uitgelegd wat het probleem was en wat de oplossing was. Daar hadden wij denk ik mazzel met een zeer menselijke en meedenkende schoolarts. Zij gaf als medisch advies aan de school dat zij geen druk op dochter moesten leggen. Met rust laten, vrijheid geven, zo veel mogelijk begeleiding: dit alles werd een medisch advies, en daar was de school wel gevoelig voor.
Dit advies werd overgenomen en vanaf dat moment ging het beter. Wel moesten we nog een paar keer opdraven voor een groot overleg, compleet met leerplichtambtenaar en rector en therapeut en arts en alles (zelfs een keer met dertien partijen tegelijk), om dit alles nog eens uit te leggen.
Dus ja, het was een enorm gedoe, en pijnlijk ook soms, omdat dochter zelf niet goed voor zichzelf kon opkomen (daar was ze te moe en te kwetsbaar voor), waardoor ze zich af en toe toch liet intimideren door docenten die dachten dat ze een simulant was. Heel naar.
Maar uiteindelijk hebben we de school mee gekregen en vanaf dat moment "mocht ze ziek zijn" voor haar gevoel. Daarna ging het ook best snel beter. Precies dat had ze nodig op dat moment: dat ze ziek mocht zijn van school.
Kortom, misschien is er iets te regelen via de schoolarts, zodat het een medisch advies wordt aan de school in plaats van een gunst aan een leerling.
Er zijn regels en er zijn oplossingen
Ik weet niet wat goed is voor je dochter. Wat ik wel weet is dat wij bij dochter in een vergelijkbare situatie, de school ook hebben laten meedenken. Dat is er uiteindelijk op uitgekomen dat ze een paar maanden echt afwezig is geweest, en toen de helft van de vakken heeft ingehaald. Daardoor zat ze het jaar erop half in 5, en half in 6 vwo. Uitgesteld examen heette dat, en voor de inspectie (of de gemoedsrust van de afdelingshoofden) was er een brief van haar behandelaar dat examen over twee jaar een verstandig besluit was. Zo is ze dus half blijven zitten en half over gegaan; per vak is gekeken of het haalbaar was om alles in te halen.
Hoe we dat voor elkaar kregen? Door school te laten meedenken; hoe houden we haar gemotiveerd, zonder te over vragen. Hoe zorgen we dat het een succes wordt als ze aan de beterende hand is, zonder haar toen ze echt heel ziek was nog verder over de rand te duwen. Die gesprekken hebben we meerdere malen gevoerd, waarbij we juist steeds open zijn geweest over oorzaak en achtergrond. School moest echt wel even zoeken in de regels naar wat mogelijk was, en uitgesteld examen is dus bv iets wat volgens de regels mag.
Samengevat; scholen willen zich niet graag bezig houden met zaken waarvan de inspectie misschien wat vindt. Daar moet je ze bij helpen.
Maar gelijktijdig is het zaak dat ze met haar behandelaar kijkt wat wenselijk en nodig is. Is Bv haar droom om medicijnen te studeren nog wel reeel - of legt ze zichzelf nu al te veel druk op door perse op vwo te willen blijven. Dat zijn vragen die je eerlijk moet (gaan of laten) bespreken.
Sterkte.
Geen loze kreet
AnneJ, het is geen loze kreet, maar voortschrijdend inzicht. Zie: https://www.thuisarts.nl/depressie/ik-ben-depressief-informatie-voor-jongeren
'Blijf niet ziek thuis. Is het moeilijk om naar school of je opleiding te gaan? Praat daar dan over met je mentor en je behandelaar.'
Helaas is er nog geen behandelaar en werkt de mentor (of de school) tot nu toe niet mee.
Tsjor.
Overigens
Dat wil niet zeggen dat je het hele programma moet doorlopen, wat school vraagt. Aanpassen aan wat wel kan is zeker van belang.
Tsjor
Ja Tsjor
Zo'n kreet is mij te makkelijk. En daar ligt nu juist de crux bij dit meisje.
"Helaas moet ze tot nu toe elke dag naar school en dat is wat het voor haar zo lastig maakt. Ik heb dagen gezien dat ze kapot ging van de stress en het allemaal niet meer kon en toch kon ze het niet loslaten omdat ze zo graag over wil. Dus het was keihard huilen en zichzelf weer oprapen. "
Hopelijk is er genoeg medische deskundigheid om het meisje heen om haar belastbaarheid wel serieus te nemen. en dat ook mee te delen aan school.
Wat dat aangaat is het advies de jeugdarts te vragen ook een mogelijkheid.
Maar een beetje huisarts kan dat advies ook aan school geven. Houdt rekening met de belastbaarheid en ze kan zo goed mogelijk studeren, ze wil al vooruit, haar drijft niets anders dan leren, maar thuis kan ze beter uitrusten en je wil voorkomen dat ze helemaal uitvalt. Wat niet denkbeeldig is. Ze is ziek, maar iedereen vind dat ze wel 'normaal' door moet gaan en naar school moet gaan. Dan denk ik: de kruik gaat zolang te water enzovoort.
Niet alleen een verwaarloosde griep geeft complicaties. Ook een verwaarloosde depressie kan onnodig ernstige en langdurige schade aanrichten.
Stress
Zou het helpen als je dochter alleen maar naar school hoeft, en verder niets? Gewoon aanwezig zijn, in de klas zitten, de dag volmaken. Niet opletten, niet stoer of getapt zijn, niet erbij willen horen, niet van zichzelf eisen dat het leuk of makkelijk of interessant moet zijn. Gewoon alleen maar de dag in het gebouw doorbrengen?
Ophokplicht
Dat beantwoord aan de 'leerplicht' die 'opschoolaanwezigheidsplicht' is. Voor wie is dat nou belangrijk?
Het beantwoord niet aan de motivatie van dit meisje die wil leren en doorgaan en een academische opleiding wil behalen. Helaas hebben we hier geen 'leerrecht'.
Maar misschien kunnen de ouders van dit meisje wat met de draad. Het staat toch vol met voorbeelden waar het wel gelukt is om een kind passend te ondersteunen en te helpen haar doelen te behalen en haar niet verder te frustreren.
AnneJ
Mijn advies heeft niets te maken met de aanwezigheidsplicht. Het is een advies dat mijn dochter kreeg van de psycholoog toen ze last had van faalangst. Het kind leert dan om de school los te koppelen van de stress. Veel beter dan weglopen voor alles wat eng of vermoeiend is.
Andersom juist
Ik denk dat de dochter van TS er meer aan heeft om juist niet naar school te gaan en wel te leren. Zo zet je je energie het meest efficiënt in. Naar school alleen om toetsen te maken, met de klas of inhaaltoetsen voor haar alleen. Verder zo veel mogelijk thuiswerk.
Pas op met adviezen over doorgaan met gewone dingen zoals naar school gaan. Als dat kan, prima. Maar als je de schooldagen niet aan kunt en daarom thuis blijft, ben je niet aan het "weglopen voor alles wat eng is of vermoeiend", dan ben je aan het herstellen. Dat is dus soms verreweg het slimste om te doen.
AnneJ
'Zo'n kreet is mij te makkelijk.' Dat is dan jouw persoonlijke mening, voor wat die waard is. Ik heb al een link gegeven naar een website die bol staat van adviezen. Ik zat nog in de tijd dat mensen met een depressie naar huis werden gestuurd. Dat bleek later dus echt contraproductief te werken, wat niet wil zeggen dat je voor 100% door moet gaan.
Dat betekent overigens niet dat er dan geen rekening gehouden wordt met belastbaarheid, ook dat heb ik al gezegd. Maar thuis blijven zitten betekent dat je aangeeft: belastbaarheid is 0.
Het gaat dus ook niet om 'normaal' doorgaan.
'ze wil al vooruit, haar drijft niets anders dan leren,' Dat is zo, maar dat kan ook een zorgelijk signaal zijn, namelijk dat ze zich krampachtig vasthoudt aan een eenmaal gekozen doel (VWO-universiteit-dokter) en termijn (nu). Ik hoop dat de psycholoog snel met haar daarover gaat praten.
Tsjor
Discussie
Wel handig dat we er beiden net even anders instaan Tsjor.
Ik ga me nu zorgen maken of je vind dat de psycholoog het toekomstbeeld van de dochter moet gaan relativeren? Natuurlijk, de tijd/het nu, is wel een dingetje. Echter de dochter heeft het tot 4VWO gehaald. De kans dat ze door gaat dringen tot een studie naar wens is niet gering. Wat meer steun in de omgeving zou haar kunnen helpen. Niet twijfelen aan haar ambities en of ze dat wel aankan. Dat kun je op dit moment helemaal niet beoordelen en in een later stadium is het veel beter dat ze daar zelf mee komt. Je staat er voor open maar je steunt haar, je ontmoedigt haar niet. Er zijn meer studies die bij haar zouden kunnen passen, ook van een lager niveau, dan is er nog geen man overboord, maar voorlopig heeft ze haar ambitie en je geeft haar het vertrouwen dat ze het kan.
Reactie terug
Lou
Zo zou dochter het zelf het liefste willen hebben. Ze heeft op school geen schoolarts, maar ze kan dus binnen twee weken bij de psycholoog terecht. Hopelijk kan die wat voor haar betekenen, wat ook aansluit bij haar wens. Verder zegt dochter zelf dat ze het gevoel heeft dat niemand iets voor haar wil doen en dat iedereen haar juist het liefst een stapje terug wil laten doen wat betreft school. Ze voelt zich al zo rot en somber en dan nog de druk erbij om op school te moeten zijn, daar krijgt ze een benauwd gevoel van...
School is tot nu toe niet bereid om iets te willen doen voor haar, dochter heeft met veel zekerheid gezegd dat zij dit jaar wil halen en alles wat achool daarop te zeggen heeft is, ja dan alles maken en gewoon doorgaan.
Heel erg bedankt voor het delen van jouw ervaringen. Ik heb er zeker wat aan en ik hoop dat het zal lukken om uiteindelijk ook haar te helpen in wat zij wil. Ik vrees alleen heel erg dat er misschien niks gaat veranderen en ik weet dan gewoon dat ze koste wat het kost nog steeds kei hard wil knokken voor wat zij wil.
Biebel
Lijkt hier op school dus niet zo makkelijk bespreekbaar. Is inderdaad al duidelijk geworden dat als de inspectie erbij komt kijken of als het moeite kost om te regelen dat ze het dan eigenlijk niet willen doen.
Tsjor
Is dus nog even uitzoeken wat mogelijk is.
Anne J
Is dus echt nog even zoeken of we meer voor haar kunnen doen. Helaas was het dus tot nu toe of een stap terug of doorgaan maar ja dan ga je ook gewoon door zoals elk ander.
Ook de huisarts vindt kortere dagen bijvoorbeeld een goed plan, maar had het gevoel dat die ook niet goed wist wat er mogelijk was en dus niet echt met oplossingen kwam. De huisarts lijkt zich ook minder in dochters wens te kunnen verplaatsen, want die ziet alleen dat dochter meer rust nodig heeft. Maar ja hoe gaat ze meer rust vinden met de wil om door te gaan?
Hopelijk valt er inderdaad wat te regelen zodat dochter haar balans gaat vinden. Ik ben zelf wel bang dat als niemand naar haar wensen luistert en haar niet de ruimte wordt gegeven dat ze eigenlijk nog een stap verder van huis is om beter te worden...
Sydney
Ze vindt dan dat ze naar school gaat voor niks, ze zit er dan alleen, maar het maakt eigenlijk niks uit of ze dan oplet of niet of iets doet of niet. Dat wil ze niet.
Reële ambitie?
Tuurlijk blijft altijd de vraag of ze het kan of niet in de situatie waarin dochter nu zit en als ouders zijn wij bang dat het haar niet zal lukken. Wij zien haar liever afstromen, want ze komt er uiteindelijk wel. Het duurt alleen langer. Ook school deelt dezelfde mening, waarschijnlijk om gedoe te voorkomen en zo zou het makkelijk opgelost zijn.
Aan de andere kant is mijn dochter heel zelfstandig en volwassen. Ze weet dat het niet erg is om een stap terug doen, maar ze haalt tot nu toe wel goede cijfers. En dat terwijl ze zich in deze situatie bevindt, hele dagen op school is, het reguliere werk doet wn inhaalwerk. Ergens denkt ze dat ze het kan, maar ook wordt zij onzeker en gaat ze twijfelen omdat ze weet hoe wij en school erover denken. En toch stopt dat haar niet. Ze heeft gezegd dat als het dit jaar niet lukt, dan niet, maar ze wil niet gepusht te worden om iets anders te doen. En doordat ze een doel heeft, heeft ze nog iets wat haar motiveert, ze wil niet dat dat ook nog van haar wordt afgepakt. Het enige wat ze wil is vrijheid en dat mensen haar met rust laten en haar ding laat doen, maar ze wil daar wel de kans voor krijgen en als het dan te veel is of het lukt niet, dan vindt ze een jaartje overdoen niet erg. Maar het maakt haar zo boos dat iedereen alles voor haar wil bepalen en dat het maar moet op de manier zoals anderen willen als zij wil wat anderen eigenlijk niet zint.
Hoe het hier ging
Zoon hier was een paar jaar terug vastgelopen op school. Dit was regulier onderwijs. School kon niets meer voor hem doen, en adviseerde ons hem te laten onderzoeken. Daar kwam een vorm van autisme uit. En dat hij behoorlijk overspannen en depressief was. Wat niet vreemd was, na 17 jaar op zijn tenen lopen... Dat was natuurlijk aan de ene kant heel heftig nieuws, aan de andere kant was dat zijn ticket naar het speciaal onderwijs. Waar wel kon wat op het reguliere onderwijs niet kon (of wat men niet wilde, dat zou ook nog kunnen). Op het speciaal onderwijs kreeg hij alle ruimte om zichzelf opnieuw uit te vinden. School wilde wel graag dat hij iedere dag kwam. Om ritme in zijn dagen te houden, en om hem te leren kennen. Ze hadden hem aangeraden om van 4 vwo over te stappen naar 4 havo. Dat wilde hij eigenlijk niet, want hij was in de 3e ook al blijven zitten. Maar de orthopedagogen van zowel school als de jeugd GGZ waar hij onder behandeling was vonden dat de beste keuze. Helemaal de druk van school eraf. Zoon is akkoord gegaan, en dat gaf hem heel veel rust. Hij is met gemak geslaagd voor de havo, en heeft in de tussentijd ook nog een enorme ontwikkeling op persoonlijk vlak doorgemaakt. Hij is nu enorm zelfverzekerd, heeft zijn rijbewijs gehaald, de voor hem perfecte bijbaan gevonden, is vrijwilliger in een theater, heeft zich uitgebreid verdiept in vervolgopleidingen en zit nu op de perfecte hbo-opleiding. En sinds een paar maanden heeft hij een hele leuke vriendin. Als je ons dit toekomstplaatje 2 jaar terug voorgehouden zou hebben, hadden we er direct voor getekend, maar hadden we niet geloofd dat het zou kunnen. Maar hij kon het dus wel!
Ik realiseer me dat er grote verschillen zijn met jouw dochter. Maar misschien heb je toch wat aan mijn verhaal. Al was het maar het vertrouwen dat het echt wel goed komt, uiteindelijk. Je dochter is intelligent en weet wat ze wil. Alleen zou het haar misschien helpen als ze kan accepteren dat er meerdere routes zijn om te bereiken wat ze wil. Ook dat blijkt uit het verhaal van mijn zoon. De route via speciaal onderwijs zouden we nooit zelf bedacht hebben. En hij was er ook absoluut niet blij mee, maar er was geen alternatief. En het heeft zo goed uitgepakt! Zo zal er voor jouw dochter ook een pad zijn. Vastbesloten zijn en een doel hebben is mooi, maar vasthouden aan de meest directe route is dat soms niet. Soms brengen omwegen je meer.
Cijfers
Wat voor dochter ook een ding is, ze had al eerder aan school aangegeven dat het slecht haar ging. Ze weet dat mijn man en ik eigenlijk niet zo snel ziek melden en ze had het ons toen nof niet verteld omdat ze het moeilijk vond. Dochter heeft toen wel twee toetsen moeten maken, waar ze echt slecht op heeft gescoord omdat ze daar simpeweg niks voor had kunnen doen omdat ze zich zo slecht voelde.
Helaas zijn dat wel twee hele slechte cijfers geweest voor twee vak. Een van die twee vakken is nou opgehaald naar een voldoende en de ander is nog wel een 5, maar ze moet voor beide vakken nog een toets inhalen. Dat heeft ze ook heel moeilijk gevonden omdat het haar natuurlijk demotiveerde en het blijft haar de rest van het jaar toch een beetje achtervolgen. Na die cijfers, zijn het allemaal ruime voldoendes geweest.
Pennestreek
Zo zien wij het als ouders ook en we hebben het ook over omwegen gehad met school ook erbij. Ze heeft overwogen eerst naar havo en dan vwo. Of havo en dan via een hbo-opleiding, doubleren en dan kijken hoe verder. En toch wil ze dat allemaal niet omdat ze nog hoop heeft denk ik. Ik kan het wel even toelichten, havo en dan vwo wil ze niet, omdat ze dan weer ooit in vwo 5 zou zitten waar ze nu al zit. Daarnaast vindt ze het dus vreselijk op school. Via een hbo-opleiding zou wel kunnen, maar dan zou ze nu de keuze moeten maken om volgend jaar 5 havo te doen en dat vindt ze te snel. Ze denkt namelijk dat examens maken ook veel stress mee zal brengen. En daarnaast kan ze dan geen geneeskunde doen, en dat wil ze op dit moment nog open houden. Dus ziet ze nu het liefst toch overgaan en anders doubleren. Ze vindt dat er andere oplossingen zijn die haar kunnen helpen zonder een andere weg in te moeten gaan. Ze gelooft erin dat ze het wel nog kan.
Ja, dat begreep ik al
En ik zou als ouder zeker alles op alles zetten om haar te helpen met haar wensen. Maar een onwillige school maakt dat het een strijd wordt, en die kost haar energie die ze niet heeft. Ik hoop met jullie dat de psycholoog een goed advies op papier kan zetten en dat school dat advies wil volgen. Of dat hij/zij jullie dochter kan uitleggen waarom een eventuele andere route beter is. Het verhaal van Biebel vind ik hoopgevend. Verdiep je in de mogelijkheden van minder/niet naar school gaan en wel de toetsen maken. Of staatsexamen doen als school daar niet in mee wil gaan. Of misschien is een andere school nog een optie?
Bij ons is Vavo nog aan de orde geweest. De oude school wilde daaraan meewerken (want zolang een kind nog niet volwassen - 18 - is, blijft de oude school (financieel) verantwoordelijk, dus daar moet school mee akkoord gaan. Op een vavo zal ze zich misschien beter thuis voelen. Belangrijk is dat je school meekrijgt in het denken in mogelijkheden. En omdat ze onderbemensd zijn en ze niet heel vaak met kinderen als je dochter te maken hebben weten ze gewoon niet altijd wat er wel en niet kan. Het kan helpen als jij dat wel helder hebt. Maar dat ligt vaak ook aan de persoonlijkheid van de mensen met wie je te maken hebt. Is zo iemand blij dat je meedenkt, of voelen ze zich door je in een hoek gedreven?
Leerplichtambtenaar
Zou een telefoontje naar de leerplichtambtenaar misschien kunnen helpen? Leg de situatie uit, vraag of er in deze situatie gedeeltelijke ontheffing van de leerplicht mogelijk is en of ze bijvoorbeeld voorlopig alleen de toetsen zou kunnen maken en de rest zelf thuis doen (evt met hulp van bijles).
Vrijheid
'Het enige wat ze wil is vrijheid.' Ik schreef eerder dat het gevoel van 'niemand begrijpt me' vaker voorkomt bij tieners. Ik noemde dat de existentiële eenzaamheid van mensen. Ik wilde nog steeds opschrijven: de andere kant daarvan is vrijheid: je kunt uitgroeien tot een uniek persoon. De vrijheid die ze wil is de keerzijde van de gevoelde eenzaamheid.
Fijn dat ze snel bij de psycholoog terecht kan. Hopelijk komt er dan wat helderheid.
Tsjor
AnneJ
'Ik ga me nu zorgen maken of je vind dat de psycholoog het toekomstbeeld van de dochter moet gaan relativeren? Natuurlijk, de tijd/het nu, is wel een dingetje. Echter de dochter heeft het tot 4VWO gehaald. De kans dat ze door gaat dringen tot een studie naar wens is niet gering'
Ik ga het nog een keer herhalen: ik gaf aan, dat het goed mogelijk kan zijn dat ze een wat langere weg moet volgen. Ja, ze heeft 4 VWO gehaald, maar in 3 VWO is ze wel blijven zitten. En mogelijk is er al veel langer sprake van stress, depressiviteit, of iets dergelijks.
Wat ik nu zeg is allemaal speculatie: het kan best zijn -daar zijn ook wel aanwijzingen voor- dat ze hoogbegaafd is. Maar dat kan ook betekenen dat haar denken supersnel werkt, waardoor elke prikkel supersnel ronddraait in haar hoofd. En dat maakt het dan weer lastig.
Vandaar dat mijn gedachte uitging naar staatsexamens VWO in eigen tempo (dus elke keer een examen doen als ze zelf het gevoel heeft er klaar voor te zijn) en ondertussen laboratorium MBO-4, wat vooral praktisch is en minder aanslag doet op haar denken.
Daarmee komt ze ook in de medische sector terecht, maar ze heeft dan wel ondertussen een praktische voorsprong door de laboratoriumopleiding, die ze niet eens hoeft af te ronden zodra ze VWO heeft afgerond.
Als er een verband is tussen het vasthouden aan één perspectief en één termijn waarbinnen dat gehaald moet worden en haar psychische klachten, dan kan het zijn dat daar iets aan moet gebeuren.
Maar ik ben geen psycholoog, ook geen ambitie om dat te worden, dus ik laat het graag over aan de deskundigen. Ik zou alleen vooraf geen blokkade opwerpen (alsof de psycholoog het daar niet over zou mogen hebben).
Mooi verhaal Pennestreek, wat zul je blij zijn na zoveel spanningen.
Tsjor
