straffen en belonen (hulpvraag, schoolopdracht)

Beste Lezer,

Mijn naam is Yasmina. Ik ben bezig met de opleiding tot gastouder. . Voor een van mijn laatste examen opdrachten moest ik mijn digitale vaardigheden  kunnen tonen. Zelf mocht ik een onderwerp uitkiezen en daarover het een en ander digitaal opzoeken.  Ik heb gekozen voor het onderwerp belonen en straffen. 
Graag zou ik jullie willen vragen mijn samenvatting te lezen en op of aanmerkingen te geven. 

STRAFFEN EN BELONEN
Een van de opvoedmiddelen die wij als gastouder beschikken zijn straffen en belonen. Omdat hetstraffen en belonen het gedrag van het kind (meestal) beïnvloed. Maar hoe maken wij juist gebruik van deze opvoedmiddelen? En wat doetstraffen en belonen met het zelfbeeld van het kind?
Belonen werkt beter dan straffen en dit omdat de hersenen van een kind gevoeliger zijn voor beloningdan voor straf. Het komt weleens voor dat je als gastouder geen ander uitweg vindt dan straffen. Dit is niet heel erg, mits je dit natuurlijk niet te vaak of te heftig doet. Volgens ontwikkelingspsycholoog Steven Pont heeft het kind dat vaak gestraft wordt: 
-           een slechter zelfbeeld 
-           ontwikkelt zich minder sociaal 
-           minder vaak veilig gehecht 
-           op latere leeftijd gewetenlozer 
-           presteert minder op school 
Dat het kind een negatief zelfbeeld heeft door het veelvuldig te straffen is iets wat wij ons moeten realiseren. Deze negatieve zelfbeeld ontstaat doordat het kind dat gestraft wordt niet begrijpt dat je zijn gedrag afwijst maar alsof jij hem als persoon afwijst. Hij krijgt dus een slecht gevoel over zich zelf. Als het straffen regelmatig gebeurt dan zal het kind zichzelf ook echt zien als een vervelend kind. 
Wat je ook zult merken bij het straffen is dat je meer nodig zult hebben voor hetzelfde effect. Dit wilt zeggen dat als je een aantal keer boos bent op het kind dat na verloop van tijd het kind daar niet meer zo van onder de indruk is. Je zou dus iedere keer een stap verder moeten gaan om het gewenste resultaat te bereiken bij het kind. 
Denk bij het straf geven aan het juiste gebruik vanstraffen, hieronder enkele punten: 
-           De hersenen van je kind zijn gevoeliger voor beloning dan voor straf. Beloon het kind vaker. 
-           Maak nooit gebruik van vernederende straffen. Dit zorgt voor een negatief zelfbeeld. 
-           Geef altijd een duidelijke uitleg bij een straf. Leg niet alleen uit waarom je zijn of haar gedrag afkeurt, maar ook welk gedrag je dan wel wilt zien. 
-           Wees consequent. Nooit vanuit je emotie, je boosheid of je onmacht handelen. 
Kinderpsycholoog en J/M opvoedcoach Tischa Neve is van mening dat effectief straffen niet makkelijk is en dat het ook niet prettig voelt voor degene die straf geeft. Zij geeft aan dat het onmogelijk is om te straffen op een zodanige manier dat dit ook werkt.  Zij werkt daarom niet meer met straffen. Zij gelooft erin dat kinderen op andere manieren kunnen leren wat gewenst gedrag en ongewenst gedrag is. Geen kind doet voor zijn lol vervelend, stout of gemeen. Daar zit altijd wat achter! Aldus Tischa Neve. 
Haar aanpak om het stoute gedrag binnen de perken te houden is dan ook: 
-           Beschrijf wat je ziet . 
-           Vraag het kind naar de reden . 
-           Geef aan wat je afkeurt 
-           Geef met een ik-boodschap aan wat je welwil. 
-           Zorg eventueel voor een logische consequentie waar het kind iets van kan leren: Zo leren ze een consequentie 
-           Maak een duidelijke afspraak voor de toekomst 
Ondanks dat het stuk wat u net gelezen heeft voornamelijk over straffen gaat en ik nog niet echt dieper op het belonen ben ingegaan, is het vast duidelijk.. Belonen werkt beter dan straffen. 
Je wilt dat het kind het gedrag vaker vertoont, dus beloon je hem. Dit kan een cadeautje, een bepaald voorrecht of compliment zijn.  Door een beloning in het vooruitzicht te stellen, wordt het kind gestimuleerd om zich aan de regels te houden. 
  
Ook bestaan er twee vormen van belonen, ontwikkelingspsycholoog Steven Pont legt in zijn boek Mensenkinderen uit  dat deze twee vormen afhangen van datgene waarvoor je de beloning geeft. 
De eerste vorm van belonen is taakbeloning, dit betekent dat je het kind beloont voor een gewone taak, iets wat bij zijn leeftijd en ontwikkelingsfase past. Je maakt daar dan een kleine opmerking over, bijvoorbeeld ‘dankjewel’ of ‘goed gedaan’. Maar dit kan ook zonder woorden dooi je duim op te steken, te glimlachen of te knipogen. Het kind zal het fijn vinden dat het opgemerkt wordt al is het  een normale verwachting. De kans is groter dat hij dit de volgende keer weer doet dan wanneer je helemaal niet reageert. 
De andere vorm is prestatiebeloning, hierin beloon je het kind voor iets bijzonders, iets wat bijvoorbeeld voor het eerst gelukt is of iets wat hij beter gedaan heeft dan je op grond van zijn leeftijd of ontwikkelingsfase mocht verwachten. Voor dit soort prestaties geef je wat meer en wat uitbundiger aandacht dan bij een taakbeloning. Het kind heeft zijn eigen grenzen verlegd en zich ingespannen om dat doel te bereiken. Dat vraagt om extra aandacht. 
Het is belangrijk deze vormen te kunnen onderscheiden en niet door elkaar te halen. Want teveel belonen is niet goed, en te weinig ook niet. 
Dus voor een gewone taak geef je een taakbeloningen voor een bijzondere prestatie eenprestatiebeloning. Geef je een taakbeloning voor een bijzondere prestatie, dan zorg je ervoor dat het kind zichzelf niet meer de moeite waard vindt, en dat hij dus een negatief zelfbeeld krijgt. 
Maar geef ook geen prestatiebeloning voor een gewone taak. Dit zal ervoor zorgen dat het kindbeloningsverslaafd raakt. 
Echter kan belonen ook een vorm van manipulatie zijn. Door het kind te belonen met een snoepje, hoop je dat het kind zich een volgende keer weer goed gedraagt. Het resultaat kan echter zijn dat kinderen bepaald gedrag gaan vertonen om snoepjes te verdienen. 
Tot slot aanvaard het kind zoals hij is, het ene kind is het ander niet. Soms kunnen bepaalde situaties ook ongewenst gedrag veroorzaken. Maar ook kunnen vermoeide kinderen agressief zijn tegenover elkaar. Alert blijven en weet wat er in het hoofd van het kind omgaat om er op de juiste manier naar te handelen. Je voorkomt ongewenst gedrag door tijdig in te grijpen. Steek tijd en energie in de band tussen jou en het kind. De vertrouwensband groeit en het luisteren en gehoorzamen zal sneller gaan. 

Vragen voor u als lezer: 
- Bent u het ermee eens?
- Vindt u dit nuttige informatie?
- Heeft u nog aanvullingen?