Profielwerkstuk Motorische ontwikkeling bij kinderen

Wat wil je weten

Wat wil je precies weten. Mijn zoon heeft rond z'n 5e een jaar lang fysiotherapie gehad omdat hij 'slappe' spieren had. Hij kon niet hardlopen, viel heel vaak, kon niet meekomen bij gym. Is dit ernstig genoeg om zoeken jullie ouders met kinderen die echt een handicap hebben.

Voor mij als ouder was het natuurlijk niet leuk maar het is nooit leuk als je kind iets mankeert. Je maakt je veel zorgen. Gelukkig is het redelijk goed gekomen (maar hij zal nooit een topsporter worden)

Hoi

Ik heb een zoon van zeven jaar, met een motorische achterstand.

Hij heeft een abc test (?) gehad en bleek bij de onderste 15% van de kinderen van zijn leeftijd te zitten.

We merken het aan een aantal dingen:

Hij is erg onhandig met eten, snijden, aankleden, leren fietsen, leren zwemmen, leren schrijven.

Zijn houding is niet goed. Hij loopt heel veel op zijn tenen. Hij gebruikt elke keer de verkeerde pengreep. Hij wiebelt erg veel en overstrekt zijn gewrichten vaak.

Het is niet zo heel dramatisch/verdrietig. Ik bedoel, hij komt er wel. Hij gaat elke week naar cesar therapie en dat is gelukkig een heel aardige therapeute waar hij zich helemaal op zijn gemak voelt. Hij krijgt daar oefening in zowel de fijne als de grove motoriek. Op school zit hij op een wiebelkussen om hem te helpen de juiste rompbalans te hebben.

Het is wel heel belangrijk dat we hem positief benaderen. Dus niet dingen zeggen als: 'Je bent onhandig'. Of 'kan je dit nu nog niet?' Of: 'Wat knoei je.'

We merken dat hij zelf dingen ontloopt die hij moeilijk vindt. Soms is dat oke, maar soms maakt dat, dat hij niet voldoende oefent en daardoor ook niet beter erin wordt. Vooral het veters strikken is een ramp. Hij kan het nu met heel veel moeite, met een hele lange veter. Voorlopig kan ik gelukkig nog klittenband schoenen krijgen in zijn maat. Maar zelfs het vastmaken van klittenband is lastig voor hem. Hij trekt het vaak niet strak genoeg aan. Dan zit zijn schoen te los en verliest hij hem tijdens het rennen.

Het zijn zo allemaal kleine dingen, die iedere dag terug komen en die maken dat hij af en toe flink gefrustreerd raakt.

Hij vindt gym naar. Hij heeft het idee dat hij altijd verliest, dat iedereen altijd tegen hem is en dat hij het wel goed doet en de anderen het fout doen. Daar wordt hij dan wel eens boos om. Vooral als de fanatieke jongetjes met voetballen boos op hem worden, omdat hij de bal niet goed tegenhoudt. Hij is ook nog een zwart-wit denker dus dan vindt hij die jongens gelijk 'stom' en wil hij niet meer met ze spelen. Zo zondert hij zich weleens af. Dat is jammer en heeft met zijn motoriek, maar ook met zijn karakter te maken.

Hebben jullie iets aan dit antwoord? Als je meer wilt weten, moet je het maar vragen.

en hier een dochter

Mijn dochter heeft spasticiteit in haar linkerarm en -been en bovendien hypermobiele gewrichten. Geen handige combinatie.
Ze zette haar eerste losse pasjes op haar 2e verjaardag. Ze kan nu net een week fietsen zonder zijwieltjes. Ze wordt over 2 maanden

Ik heb het er in het begin moeilijk mee gehad dat ze motorisch achter bleef, maar dat was minder vanwege de motorische problemen, dan door de onzekerheid. We hoorden toen ze 13 maanden was dat er hersenbeschadigingen zichtbaar waren op de MRI die gedaan was, prognoses waren niet te geven en aangezien ze toen alleen maar kon tijgeren en omrollen wisten we echt helemaal niks. Het zou zomaar kunnen dat ze niet zou gaan lopen. In die tijd vond ik het heel pijnlijk om te zien hoe ze werd ingehaald door jongere kinderen. Kon het 6 maanden jongere dochtertje van vrienden ineens rechtop op haar knieën zitten terwijl die van ons nog niet eens rechtop op haar billen bleef zitten als we haar neerzetten.

Nu is het gewoon zoals het is, dochter kan dingen die andere kinderen kunnen niet of slechter, veel dingen leert ze uiteindelijk wel, maar kosten meer moeite om het aan te leren. Ze heeft bijvoorbeeld al meer dan 3 jaar zwemles en heeft nog steeds geen diploma. Ze vind het wel leuk om naar zwemles te gaan, dus we laten het lekker zo, al zijn we het zelf inmiddels wel een beetje beu om iedere week aan dat zwembad te zitten.

Verder heeft ze hulp nodig bij dingen als zichzelf afdrogen. Ze draagt meestal makkelijke kleren, maar kan zich dan wel zelfstandig aan- en uitkleden.
Fijn motorisch zijn er niet zoveel echte problemen omdat ze van nature rechts is en haar rechterhand doet het gewoon. Het gaat mis bij tweehandige zaken, zoals knippen, het is lastig voor haar om het papier vast te houden zonder het te verfrommelen omdat ze moeilijk de kracht die ze zet kan doseren, maar ook dat gaat steeds beter.

Het is vooral belastend dat we altijd moeten blijven oefenen, want als we niet blijven oefenen en rekken is de kans heel groot dat haar spieren verkorten en dat willen we voorkomen.
Daar heeft ze niet altijd zin in en wij ook niet en we hebben al helemaal geen zin om daar elke dag de strijd over aan te gaan, maar het alternatief is dat het slechter met haar zal gaan.

Ook dat dingen niet vanzelf goed komen is wel eens lastig. Andere kinderen gaan op een gegeven moment lopen, hier kwam daar heel wat fysio bij kijken, zo ook bij traplopen, fietsen op een driewieler, met zijwieltjes en nu los, het papier vasthouden als je tekent, eten met mes en vork. Overal moet echt aandacht aan besteed worden, niks komt vanzelf. Soms moet je bewegingen letterlijk voordoen voor ze het oppikt. Ze kan niet altijd bewegingen die ze iemand ziet maken vertalen naar hoe ze die bewegingen moet maken.

Hebben jullie hier wat aan? Wil je andere dingen weten dan roep maar.