Onderzoek jonge ouders en kookgedrag

gedaan...

al weet ik niet of ik onder de "jonge ouders" val...
Ik kook overigens niet in proporties maar aangezien we een puber in huis hebben die alle restjes opeet hebben we toch geen voedselverspilling.

Helemaal mee eens

Ik ben altijd al van het meten is weten. Al jarenlang zelfs voor de kimderen kwamen was de weegschaal mijn beste vriend in de keuken. Gebeurt zelden dat er hier restjes overblijven, nu met een puber in de groei heb ik soms te kort, blijkt 400 g pasta toch te weinig.

Ik probeer een eventueel restje altijd nog op te eten, hoef bijna nooit iets weg te gooien. Had vorige week een zak mandarijnen waar 2 rotte inzaten, die gaan dan wel weg en maken mij bewust dat ik volgende keer beter moet opletten wat ik koop.

Halverwege gestopt

Ik kook altijd in proporties. Niet omdat ik verwacht dat het iets bijdraagt aan de samenleving maar omdat ik er niet van houd om eten weg te gooien. Ik lust ook geen kliekjes. Idd geen kopje rijst dat is te veel voor ons, maar ik weeg alles af. 75gr pasta/rijst pp, (voor de kinderen minder, dus 250gr in met z'n vieren) etc.

maar

hoeveel trek je hebt kan toch ook per dag verschillen? Dus zelfs netjes afgepaste hoeveelheden zijn net te veel of te weinig. Hier dus liever wat te veel, dat belandt later op de avond of de volgende dag wel in de pubermaag.

Trek kan per dag verschillen

Inderdaad maar door te wegen heb je in ieder geval nooit veel te veel. Soms een beetje, als er eentje niet lekker is of zo. Inmiddels kan ik ook op het oog heel goed schatten hoeveel ik nodig heb in pan a de bodem vol aardappelen is precies genoeg. Als ik dan pan a vol heb staan met soep en in pan b moet koken dan heb ik aardappelen teveel en in pan c te weinig.
Meten en wegen werkt volgens mij goed om verspilling te voorkomen en als het eens te kort blijkt te zij aan de eettafel eet ik een aardappel minder, goed voor de lijn.

een kopje rijst

"Neem per persoon één kopje rijst."
Als ik dat doe zitten we tegen de rijst aan te hikken, veel te veel. Wij zijn kleine mensjes met kleine maagjes blijkbaar ."

Je kan natuurlijk voor kleine mensen met kleine magen een klein kopje nemen . Of een borrelglaasje. Wat je maar wilt.

En het is natuurlijk altijd een vorm van inschatten. Idee is vooral of je er over nadenkt hoeveel je in de pan doet. Ik neem tenminste aan dat als ik ipv een maatbeker, weegschaal of kopje een glaasje, de dikte van het bodempje in de pan of het aantal 'handjes' gebruik ik nog steeds in proporties kook. (al zijn handjes discutabel, dan maakt het ineens veel uit of ik of mijn partner kookt).

En uiteraard is het even uitproberen hoeveel je nodig hebt. Voor de rijst heb ik een bepaald bekertje dat ik vul, en dan roep ik nog even 'hebben jullie veel honger?' is het antwoord nee, dan doe ik net even minder. Is het antwoord ja doe ik meer.

op het oog

Ik weeg of meet eigenlijk nooit wat af bij het koken (en ook geen groente in de winkel ofzo), maar doe alles puur op het oog/gevoel. Er blijft hier zelden tot nooit wat over dus blijkbaar gaat dat goed

Hier ook niet hoor

Ik kook standaard teveel maar dat gaat in de koelkast of de vriezer. Wegen en meten is hier een zeldzaamheid, hooguit weleens bij iets nieuws of zo.
Ook vroeger toen de kinderen kleiner waren had ik nogal eens mee eters waar ik makkelijk mee kon improviseren of ik had iets in de vriezer voor een enkeling die anders at of voor mezelf als er kindereten als pizza op het menu staat.