Onderzoek emotionele ontwikkeling, Universiteit Leiden
Hi allemaal!
Mijn naam is Eveline en momenteel doe ik, samen met mijn onderzoeksbegeleider, onderzoek naar de manier waarop kinderen hun emoties uiten, en of dit anders is dan bij volwassenen. Voor dit onderzoek zijn wij hard opzoek naar jonge deelnemers in de leeftijdscategorie: 3.5-5 jaar en 8-10 jaar oud. Het onderzoek vindt plaats in Leiden en wordt begeleid door een getrainde proefleider.
Waar gaat het onderzoek over?
Het onderzoek gaat over emotionele ontwikkeling in kinderen en dan voornamelijk emoties die een direct verband hebben met de sociale wereld (zogenaamde “zelfbewuste emoties”). Wij willen onderzoeken hoe kinderen omgaan met deze complexe emoties. Dit is belangrijk omdat emoties een zeer belangrijke rol spelen in de normale ontwikkeling.
Criteria voor deelnemen?
Wij zouden het natuurlijk fantastisch vinden als u ons zou willen helpen met dit onderzoek! Voldoet uw kind aan de volgende criteria? Dan nodigen we hem/haar graag uit om deel te nemen.
- Uw kind is tussen de 3.5-5 of 8-10 jaar oud
- Uw kind heeft normaal zicht
- Uw kind ondergaat momenteel geen behandeling voor een psychische aandoening
- Uw kind gebruikt momenteel geen medicijnen voor een psychische aandoening
Ik wil mijn kind graag opgeven en/of meer informatie ontvangen.
Mocht u vragen hebben, of uw kind graag willen opgeven voor dit onderzoek? Dan kunt u contact met ons opnemen via [email protected].
We hopen op uw deelname!
These quantified data are chilling, for no other reason, just because the first word that flashed into my mind was "a waste of time."
Then I started to blame myself, closed the interface hastily, opened the ppt and conceived the non-existent plan in front of the blank screen, completely forgetting that it was already 2:00 in the morning.
Said it is a concept, but it is actually just knocking on a bunch of words that have no practical effect, as if as long as one page of A4 paper is filled, anxiety will be squeezed out.
"I have to do something, I have to do something, I have to do something."
The lingering voice is my own.Even if I put on my eye masks and earplugs and lie down in the dark, this inner monologue still hits my body like ten thousand spotlights. Every time I hear a sentence, my body gets hotter. I keep turning over and adjusting my sleeping posture to prevent it from being burned. , But it doesn't help.
I simply sat up, only to find that it was dawn.
