Angststoornis, wat is dat nou precies? +tips
Angststoornis, we horen er wel eens over maar wat is het nou precies?
Kinderen met overmatige of zelfs extreme angsten kunnen een angststoornis ontwikkelen. Hun denken is door de bangheid ontregeld (negatief zelfbeeld, piekeren) en dat heeft ook zijn weerslag op hun gedrag (teruggetrokken, vermijdend) en gevoel (onzeker, weinig zelfvertrouwen).
Een angststoornis wordt bij kinderen vaak niet herkend, omdat hun gedrag vaak anders is dan je zou verwachten bij een 'angstig kind'. Leerlingen met een angststoornis kruipen op school lang niet altijd angstig in een hoekje. Ze kunnen bijvoorbeeld somber zijn, maar hebben ook plezier net als andere kinderen. Vaak zijn ze gemakkelijk van hun stuk gebracht, of compenseren hun angst met een stoere, 'zelfstandige' of zelfs afwerende houding. Bij kinderen gaat angst vaak samen met leer- en gedragsproblemen. De kenmerken van angst zijn gelijk voor jongens en meisjes.
Angst is overmatig als een kind eronder lijdt of als het uit bangheid allerlei situaties gaat vermijden die geen gevaar vormen. Bij angststoornissen lijden kinderen aan overmatige of zelfs extreme angst. Een angststoornis ontstaat in de meeste gevallen door verschillende factoren die op elkaar inwerken en elkaar versterken.
Een kind dat zich zó angstig gedraagt dat het moeite heeft met sociale contacten en door de angst in zijn ontwikkeling wordt belemmerd, zal worden verwezen naar een polikliniek voor kinder- en jeugdpsychiatrie, een kinderpsycholoog of de jeugdafdeling van een ggz-instelling. De leerkracht kan al in een vroeg stadium een steun in de rug zijn voor ouders voor wie de stoornis misschien moeilijk bespreekbaar is en die te lang wachten met de gang naar de huisarts.
Hieronder een aantal tips als je te maken hebt met een mogelijke angststoornis:
Tip 1: Vertel het tegen iemand, maak het bespreekbaar
Als je merkt dat je kind meer dan normale angsten heeft, dan is het belangrijk om je kind daarover zo spoedig mogelijk met iemand over te laten praten. zoals bijvoorbeeld de ouder zelf of een ander vertrouwd familielid.
Tip 2: Angstige ouders kunnen tot angstige kinderen leiden
Wanneer jij angstig bent, merkt je kind dit vaak op. Jouw angsten kunnen daardoor op je kind worden geprojecteerd. Maar je kan als ouder hier wel wat aan doen. Als je merkt dat je veel stress hebt en/of je angstig voelt probeer dan iemand te vinden waarmee je er over kan praten. Zoek ondersteuning voor jezelf – of dit nu een vriendin, een moeder of een psycholoog is.
Tip 3: Slaap goed
Niet genoeg slaap heeft invloed op het welzijn en de kwaliteit van het leven van je kind. Televisies en smartphones stimuleren de hersenen, waardoor het moeilijker wordt om in slaap te vallen. Creëer een rustige ruimte en vermijd het gebruik van televisie of telefoons bij je kind voordat hij/zij gaat slapen.
Tip 4: Valideer de angsten van je kind
Als je het gevoel hebt dat jouw kind zich angstig over iets voelt, moedig hem dan juist aan om er over te praten. Probeer daarom de angstgevoelens van jouw kind niet te minimaliseren of te verwerpen. De realiteit is dat ze ergens bang voor zijn, daar kan jij niet over oordelen. Zijn of haar angstgevoelens zijn echt.
Tip 5: Geef het goede voorbeeld
Wees kalm wanneer jouw kind angst ervaart. Als er dingen gebeuren die ons nerveus maken, probeer dan kalm te blijven en geruststellend te handelen. Je kind zal daardoor vaardigheden leren die hem uiteindelijk kan helpen bij het zelfstandig omgaan met zijn (angstige) gevoelens.Kinderen leren op die manier door het goede voorbeeld van hun ouders dat zij in stressvolle situaties kalm moeten blijven.
Als er nog vragen en/of opmerkingen zijn, stel ze gerust hieronder!
Oeps
Beetje ongevraagd advies geven. Zo ken ik deze sector wel. Nou ja, beetje flauw van mij. Maar wat is hier de bedoeling?
En ik zou kinderen met een angststoornis, en een vermoeden van "Bij kinderen gaat angst vaak samen met leer- en gedragsproblemen" nadrukkelijk verwijzen naar een vrijgevestigde psychiater. Anderen kunnen er makkelijk een mishandelingsverhaal of een opvoedprobleem van maken.
En wat als de ouders wel de angst opmerken maar de school niet? Ik betwijfel ernstig of leerkrachten dit eerder door hebben dan ouders. Daar geldt vooral het dogma van de 'normaliteit'. En een school is natuurlijk ook geen therapeutische gemeenschap. Dat moet je ook niet wensen. De combi school en jeugdzorg maakt het schoolklimaat voor ouders en kinderen niet gezonder, eerder bedreigender.
MIjn dochter, met autisme, heeft aanleg voor angst. Die angst had ze overigens niet als baby/peuter en kleuter. Einde kleutertijd en begin groep 3 begon dat omdat ze niet meer een eenvoudig antwoord kreeg op een eenvoudige vraag. Dat gaf een hoop stress om niets. Vanwege het onbegrip dat een kind dat er slim uitziet en al bijna kan lezen en schrijven toch moeite heeft met het uitdelen van de werkboekjes. Die praktische vaardigheden niet zo snel onder de knie heeft dan andere normale kinderen en die bij dat soort dingen gewoon antwoord nodig heeft op haar vraag of even ondersteuning bij een praktische handeling, al is het maar er even bijblijven.
Dus dat soort pedagogiek, gericht op leerkrachten zou ik wel fijn vinden. Dan had mijn dochter niet zo erg angstig geworden.
En dan de kinderbescherming er over heen. Je zag de amygdala van mijn dochter gewoon groeien en het heeft daardoor nog jaren geduurd voor ze aan de noodzakelijke medicatie kon, want dat weet je dan wel. Komt de kinderbescherming er aan te pas dan staat verder alle gevraagde 'hulp stil.
Dus ja, wat is hier de bedoeling?
Herhaling
Enkele weken geleden kwamen er ook al van deze wijsneuzerige stukjes. Er volgde nog een discussie over de nickname waarbij Rode Krullebol hun namen had geraden. Iets met Lotte en Robyn dacht ik. Nu hebben ze nieuwe bedacht.
Ik kan het draadje niet terugvinden om het na te lezen.
Het doel van deze stukjes was me ontgaan, maar negeren lijkt me het beste. Ze vragen niks, ze plempen hun Wikipediawijsheid op het forum en willen dan geloof ik kijken hoe wij reageren. Totaal belachelijk.
