Help mama's weer aan het werk! Mama's voor mama's!
Lieve mama’s 
Wij doen een scriptieonderzoek naar de re-integratie van mama’s in het werkveld na het krijgen van hun eerste kindje. Het doel van dit onderzoek is ervoor te zorgen dat het makkelijker wordt om weer aan de slag te gaan indien die wens er is.
Hiervoor zoeken wij mama’s die in de afgelopen 12 jaar een eerste kindje hebben gekregen (na december 2005). 200 vrouwen hebben de vragenlijst al ingevuld, maar om ECHT verschil te kunnen maken hebben we er 385 nodig! Als we er 385 halen dan kan het worden gepubliceerd en kunnen we echt een verschil maken voor toekomstige mama's.
Bent u zo’n mama, en wilt u toekomstige mama's helpen? Wilt u dan 10 minuutjes de tijd nemen om deze vragenlijst in te vullen?
Heel veel dank!
Sydney en Eva
Klik op onderstaande link voor de vragenlijst:
https://uusocsci.au1.qualtrics.com/jfe/form/SV_8qAjarys5jcNIIR?Q_CHL=social&Q_SocialSource=facebook ;
gemeld, 4x plaatsen is te veel
Als volwassen en als moeder vind ik het niet passen dat vreemden mij 'mama' noemen.
Met uitzondering uiteraard van jonge kinderen die mij 'mama van xxx' noemen.
Plus....
Stop met het gebruiken van verklein taal. Neem jezelf en de doelgroep serieus door gebruik te maken van normaal taalgebruik
Dus vrouwen die een kind krijgen .
Ik ook geen mama
Ik ben een moeder.
En de zin:
"Het doel van dit onderzoek is ervoor te zorgen dat het makkelijker wordt om weer aan de slag te gaan indien die wens er is".
Hoezo wens? Daar zit hem nou net het verschil. Als je die wens niet hebt, hoeft het dan niet? En wat als de vader (=de papa) iets te wensen heeft? Je komt er samen uit natuurlijk en je mag hopen voor de lange termijn. Stel deze vraag dan niet expliciet aan vrouwen maar aan stellen met een eerste kind.
nog iets
Ik ben niet alleen een moeder, maar ook een docent, een vriendin, een zus, een dochter, een minnares/geliefde, een bergbeklimmer en noem maar op.
Sorry hoor, komt helemaal verkeerd binnen hier 
er is er maar 1
er is er maar 1 die mij Lieve mama mag noemen, nou ja 3 dan en dat is mijn eigen kind.
Er zijn hier op het forum ook mannen actief, 'beste ouders' zou een betere opening zijn.
Re-integratie: je bent niet ziek, je bent zwanger, en daarna ga je gewoon weer aan de slag. Net als je dat doet na een lange vakantie.
Nou Kaori
Dat werkte bij mij toch wel anders.
Reintegratie is misschien inderdaad wat veel gezegd, maar het na de vakatie-gevoel was het toch ook niet echt,
Vlaams
Ik denk dat dit Belgische dames zijn. Belgen reageren meestal minder heftig op het woord mama. Daar is dat een normale aanspreekvorm voor vrouwen met kinderen, heb ik het idee 
Ik denk het niet
Het onderzoek komt vanuit de universiteit Utrecht, dat sluit Vlaamse studenten niet uit.
Het onderzoek zelf heeft het over moeders en niet over mama’s
Blijkbaar hebben deze studenten een infantiele doelgroep voor ogen
Of een tekst geschikt voor alle potentiële sites om ouders te bereiken
En laat daar nou net verschil tussen te zitten
Werken
Ik was zielsblij dat ik weer mocht werken. Dat had ik namelijk de twintig jaar daarvoor ook continu gedaan.
En ik was zat van het knippen van zegeltjes bij de Pampers of ander eenvoudig verstrooiend reclamevermaak. Echt ergens aan toe komen thuis, naast de zorg voor een baby en het nieuwe leven en huishouden, lukt dan niet.
Wat mij wel hielp: goede kinderopvang bij mijn werk. Niet dat ik er een uur voor hoef om te rijden of onduidelijke buren voor hoef in te schakelen.
Een goed net werk bij ziekte en in het begin toen de opvang nog niet alle dagen kon bieden.
Een aardige HR-medewerkster die voor mij een vergaderkamer reserveerde waar ik de baby kon voeden en kon kolven.
Een goede werkgever die mij zonder dralen toestond om ook overdag borstvoeding te gaan geven of te kolven. Werk waar ik me ook aan kon onttrekken of eenvoudig vervangen worden.
Een goede huisarts die mijn vragen kon beantwoorden. Een goede vroedvrouw die me het vertrouwen in mijzelf gaf.
Een makkelijke bevalling en een vriendin die 2 weken kwam helpen in huis.
Een goede kinderwagen waar ook boodschappen en luiers mee konden.
Een begane grond woning zodat ik niet kind, boodschappen en luiers elke dag voor en na het werk over de trap hoefde te dragen.
Een supermarkt in de buurt waar ik onderweg van huis naar werk langskwam.
Goed vervoer waar je zo inreed met de kinderwagen.
Mensen om me heen met ervaring met kleine kinderen, familie, vrienden en collega's, die me hielpen relativeren en oplossen: komt tijd komt raad, en als ze 18 zijn hebben ze dan nog buikkrampjes enzovoort.
Ik was blij dat ik me op mijn werk ook weer een competente volwassene kon voelen en daarvoor de waardering kreeg. Ergens ononderbroken mijn aandacht bij kon houden. Daardoor kreeg ik de energie die ik 's avonds en s nachts hard nodig had in de zorg voor mijn eerste.