Wel of geen kerst vieren met familie?

Temet schreef op 07-12-2022 om 11:10:

Over die vaders in die sprookjes nooit een woord trouwens, en ook hier in dit draadje wordt de schuld wel een beetje naar de stiefmoeders geschoven. Maar goed, we dwalen ernstig af, terug naar de kerstgedachte!

Ik weet trouwens niet meer wie het was, maar iemand merkte hier ooit op dit forum op dat een van de grootste cadeaus die je je kinderen kan geven, is om geen claims op ze te leggen met Kerst. Zo zijn mijn ouders, ik ben daar erg dankbaar voor, en neem me voor om het later precies hetzelfde te doen.

Ja, ik heb dat ook jaren gedaan en dochter was er op zich ook dankbaar voor. Ik merkte alleen dat ik uiteindelijk het sluitstukje werd omdat andere mensen wel claims op haar legden: vader (die vanwege zijn keus aan vrouwen wat mij betreft niet veel te willen had, maar daar ga ik verder niet over), schoonouders en zelfs schoon-grootouders. Mijn eigen hoogbejaarde ouders visten daardoor ook achter het net met kerst. Ik heb daarover een fijn en open gesprek met dochter gehad en die vertelde dat het voor haar handiger zou zijn als ik wél een claim zou leggen, omdat dat gemakkelijker uit te leggen is aan de 'kouwe kant'. De afspraak is hier geworden: zolang opa en oma nog leven kerstavond bij mij met opa en oma en voor de rest zoek je het maar uit. Dat is inmiddels al een paar jaar een afspraak die naar ieders tevredenheid verloopt. Dit jaar overigens waarschijnlijk voor het laatst, want dochter is zojuist afgestudeerd als arts en zal naar verwachting de komende jaren diensten moeten draaien waar niemand op zit te wachten.

Misschien is het al gezegd, heb het draadje even snel doorgenomen, maar als jullie over het algemeen 1x per maand gaan, dan kan die ene kerstdag toch die ene keer zijn van december? Of je nou 17 december gaat of in plaats daarvan 25 december, ben je er toch een keer geweest?
Mijn ouders hebben ons nooit geclaimd met kerst, maar eigenlijk heb ik het altijd leuk gevonden, 1 dag bij ouders 1 dag bij schoonouders. Het ene gezin kwam wat langer, de ander wat korter...ieder wat hij/zij wilde.
Broer liep ook altijd te klagen dat het zo'n verplichting was en dat hij liever iets met zijn eigen gezin ging doen (hierin hoorde ik de stem van mijn schoonzus, want hij is eigenlijk niet zo) en ik begreep het tot op de dag van vandaag niet. Je kunt 52 weekenden per jaar iets doen samen met je gezin, waarom wil je dan perse dat ineens met de kerstdagen doen? En dan alleen in een huisje in het bos gaan zitten (hebben ze een keer met kerst gedaan)
Ik ben nog altijd heel bij dat ik deze kerstherinneringen heb met mijn ouders heb (ouders leven niet meer)

Temet schreef op 07-12-2022 om 11:58:

Misschien omdat je graag "eigen" kerstdingen en -tradities voor je eigen gezin wilt hebben, in plaats van je altijd maar te voegen in het stramien van de familie.

Dat kan hoor, dat ze dat zo voelen, maar je hebt toch wel een dagdeel of een paar uurtjes over? Dan kan het allebei.

Nou ja, niet iedereen voelt hetzelfde. Gelukkig claimden mijn ouders en schoonouders nooit, ik heb het altijd gezellige dagen gevonden waarvan ik, nu ze niet meer leven, de herinnering koester. Een van mijn kinderen is inmiddels het huis uit maar heeft al geregeld dat ze de eerste dag bij ons is, gezellig! Maar als ze het met vrienden zou vieren, ook prima, wat dat betreft zal ik ook nooit gaan claimen.

Eens Temet, over de vaders: zeker slappe hap van mijn vader. Ik noemde hem niet/nauwelijks, maar was zeker minstens even boos op hem over die zaken. Waarom zou mijn stiefmoeder al dat soort gezinszaken moeten regelen en relaties goed houden. Of het nu een soort ouderwetsigheid is (wat hij in veel opzichten niet is), of luihei / zich niet echt met de situatie raad weten: onduidelijk. Maar wel slap.

Dymo, extra pijnlijk voor jouw dochter zeg. Heel erg.
Vanaf mijn 12e woonden dat paar ouders dus verder weg (bijna 2 uur met OV, of 1 uur auto), daarvoor was het co-ouderschap. Ik ben ook meerdere keren niet mee geweest op vakantie, het er-niet-bij-horen startte inderdaad wel vanaf de geboorte van hun kinderen. Daarvoor was mijn stiefmoeder super voor mijn sibling en mij, meerdere jaren. Dus in het begin wist ze wel prima dat ze met een man startte met 2 kinderen, en ze hield wel van ons. Daarna was ze regelmatig ook fijn voor ons (als we er waren), er was zeker ook wel een vertrouwensband. Maar dus ook buitensluiten, wat van twee kanten onbespreekbaar was. En steeds meer werd. En zij werd ook steeds ontevredener over ons (en ik wist niet waarom), ze vond ons maar ondankbaar en ik toonde blijkbaar te weinig interesse, hoorde ik van vader. (Even voor de goede orde: de meeste mensen vinden dat ik veel te dankbaar doe, eerder te nederig met momenten. Ik liet ook vaak mijn dankbaarheid blijken. Heeft niet geholpen).
Maar al met al, het was toch met name mijn vaders verantwoordelijkheid. Zo jammer, we lijken nog wel zo op elkaar en ik ben echt een vaderskind. En, al zeg ik het zelf, ik heb hem leuke kleinkinderen gegeven.

Het is fijn om dit even van me af te schrijven, maar ik realiseer me dat ik hier misschien beter een eigen draadje over had kunnen openen. Hoewel - ik hoef geen advies, dit is al jaren iets vrij onoplosbaars. 

Dymo schreef op 07-12-2022 om 10:58:

Mijn dochter heeft ook een tijdje zo'n stiefmoeder gehad. De trok haar eigen kinderen openlijk voor en mijn dochter mocht nooit mee op vakantie of zelfs maar een dagje naar een pretpark. Dochter van stiefmoeder kreeg een zilveren ketting voor kerst, mijn dochter een paar sokken van de Hema. Het heeft de verhouding met haar vader er niet beter op gemaakt. Inmiddels heeft ex alweer een nieuwe vrouw en die is niet veel beter. Wat is dat toch met die mensen? Als je iets begint met iemand die al een kind heeft, dan hoort dat kind er toch gewoon bij?

maar waar is de vader in dit verhaal dan? Waarom altijd afgeven op de nieuwe vrouw? Je was blijkbaar met een slappe man getrouwd, dacht je dat dat beter wordt na een scheiding?

Temet schreef op 07-12-2022 om 11:10:

Over die vaders in die sprookjes nooit een woord trouwens, en ook hier in dit draadje wordt de schuld wel een beetje naar de stiefmoeders geschoven. Maar goed, we dwalen ernstig af, terug naar de kerstgedachte!

Ik weet trouwens niet meer wie het was, maar iemand merkte hier ooit op dit forum op dat een van de grootste cadeaus die je je kinderen kan geven, is om geen claims op ze te leggen met Kerst. Zo zijn mijn ouders, ik ben daar erg dankbaar voor, en neem me voor om het later precies hetzelfde te doen.

Zoon en vriendin beiden met gescheiden ouders die ze ook allemaal graag willen plezieren zeiden, onafhankelijk van elkaar tegen mij: Bij jou is het zo fijn, het maakt je echt niet uit en dan is het ook altijd gezellig. Dus ben ik dit jaar ingedeeld op 23 december. Foute kerstfilm en gourmetten en ik denk dat we nog even daarvoor naar de sportschool gaan of zo.

Kerstin75 schreef op 07-12-2022 om 12:46:

[..]

maar waar is de vader in dit verhaal dan? Waarom altijd afgeven op de nieuwe vrouw? Je was blijkbaar met een slappe man getrouwd, dacht je dat dat beter wordt na een scheiding?

Ja, slappe hap natuurlijk en ik heb hem er ook regelmatig op aangesproken. Maar ex is iemand die zo min mogelijk gezeik wil en aangezien hij met zijn vrouw in één huis woonde, had hij het minste gezeik als hij deed wat zij wilde. Dat hij daarmee zijn dochter kwetste, was jammer dan. Dat zegt iets over zijn karakter. Tegelijk vind ik ook dat zo'n vrouw niet deugt, dat ze een kind van 10 sokken geeft en haar eigen dochter een ketting. En ex meteen ook weer niet dat hij daar niks van vindt. 

Bij ons was het aan de ene kant puzzelen, maar aan de andere kant heeft niemand druk uitgeoefend of was teleurgesteld. De vader van mijn kinderen en ik zijn al 14 jaar uit elkaar, maar 25 december bleef altijd van ons gezin. Dus was het meestal zo dat Heiligabend (dè feestdag in Duitsland) voor omi in Beieren was, de 25ste dan met z´n vieren en de 26ste naar mijn familie in Nederland. Of tweede kerstdag "ieder voor zich" en dan met oud & nieuw naar mijn moeder. 

Beide oma´s zijn er niet meer, maar de 25ste blijft voor ons traditie. De kinderen zijn uit huis en mijn dochter woont ver weg met haar vriend. Een jaar geleden trof ik haar in tranen aan, want ze wist niet waar ze nu kerst zou vieren: bij ons of bij haar schoonfamilie. En ze was bang dat ze iemand moest teleurstellen .Ik heb haar en onze zoon op het hart gedrukt dat wij (vader en ik) het helemaal aan hun overlaten waar ze willen zijn. Gezellig met z´n vieren bij elkaar zijn hoeft niet per se met kerst. Aldus mijn instelling. 

De schoonfamilie van mijn dochter heeft er ook geen problemen mee als zij er niet is met de kerst. Nog. Als er kleinkinderen komen, zou het zomaar anders kunnen zijn,

Onze buren hadden het leuk.
Op kerstavond was het er een drukke gezellige bedoening. De (volwassen) kleinkinderen bleven slapen (en de ouders in het dorpshotelletje). Het kerst ontbijt was groots en daarna ging iedereen zijn of haar weegs.
De kerstdagen die volgden vonden ze heerlijk rustig met zijn tweeën.

Dymo schreef op 07-12-2022 om 13:55:

[..]

Ja, slappe hap natuurlijk en ik heb hem er ook regelmatig op aangesproken. Maar ex is iemand die zo min mogelijk gezeik wil en aangezien hij met zijn vrouw in één huis woonde, had hij het minste gezeik als hij deed wat zij wilde. Dat hij daarmee zijn dochter kwetste, was jammer dan. Dat zegt iets over zijn karakter. Tegelijk vind ik ook dat zo'n vrouw niet deugt, dat ze een kind van 10 sokken geeft en haar eigen dochter een ketting. En ex meteen ook weer niet dat hij daar niks van vindt.

Is ook stom inderdaad, maar het is wat het is. Voor je dochter een goede les dat er nou eenmaal stomme mensen bestaan en dat ze dat vooral niet op zichzelf moet betrekken maar het bij die stiefmoeder laten. Ze is zelf leuk genoeg, en die stiefmoeder is een vals kreng.

Dymo schreef op 06-12-2022 om 12:57:

Mijn hoogbejaarde ouders wonen vlak bij mij en kunnen niet ver meer reizen, mijn zus en zwager wonen op 2,5 uur rijden en mijn dochter plus vriend op anderhalf uur. Het is dus 'logisch' dat iedereen hier komt, maar ik zie er vreselijk tegenop. Ik doe het echt voor mijn ouders, die hebben denk ik niet heel veel kerstmissen meer te gaan. Mijn zwager neemt zijn pas gescheiden volwassen dochter uit zijn eerste huwelijk mee, dus het is een flink gezelschap. En helaas heeft niemand, behalve mijn dochter (en mijn vriend, maar die is zeldzaam onhandig in de keuken), de neiging om de handen eens te laten wapperen dus ik moet het of allemaal zelf doen, of ik moet er expliciet om vragen (wat het meestal niet gezelliger maakt). Ik zal blij zijn als het weer januari is.

Er zijn diverse mogelijkheden, iets bestellen maar daar hangt natuurlijk ook een prijskaartje aan. Aan ieder vragen iets mee te brengen (kan ook iets zijn dat ze kopen in de supermarkt) of zelf iets eenvoudigs in elkaar flansen. 

Oh, je hebt inmiddels al een prima oplossing bedacht, zo heb je er zelf ook wat aan ipv uren in de keuken bezig te zijn.