wat te doen met oude kater
Ik heb jullie advies nodig. Onze kater is ruim 21 jaar maar fysiek nog ingoede gezondheid. Dat wil zeggen. Hij is zo goed als doof en blind. Het OS altijd een buiten kater geweest en ik moet hem nu gaan binnenhouden omdat het gewoon te gevaarlijk wordt. Eigenlijk vind ik het zo zielig worden. Hij loopt overal tegenaan. Eten en drinken doet hij nog steeds goed. Dat wel. Hij ligt nog graag bij je en zoekt genegenheid bij je. Moet ik hem nu laten inslapen of niet. Zou het echt heel erg vinden maar heeft dat beestje nu nog wat aan zijn leven? Ik vind het echt heel erg moeilijk. Hij blijft wel Veel schreeuwen dat ie naar buiten wel maar soms gaat het uren goed en ligt hij lekker rustig te slapen. Wat moet ik doen?
pfff
Ik denk dat ik zelf zolang als het dier geen pijn heeft en de boel niet vervuild hem lekker oud zou laten zijn. Een dier wat niet lijd in laten slapen zou ik denk ik niet doen.
En aangezien hij al zo oud is zou het goed kunnen zijn dat het binnenkort toch afgelopen is. Het zou toch wel prachtig zijn als hij binnenkort gewoon in zijn slaap overlijdt.
Sterkte ermee, dit zijn lastige dingen!
Moeilijk
Nyntje, wat een moeilijke situatie zit je in. Ik zou zelf heel goed naar je kat kijken: maakt hij nog een tevreden indruk? Is hij ontspannen, relaxed? En luister vooral naar je onderbuikgevoel! Natuurlijk wil je hem niet kwijt en natuurlijk wil je hem niet laten inslapen maar is dat fair tegenover hem? Waar doe je hem het meest plezier mee, afgezien van je iegen verdriet om het afscheid moeten nemen? Veel sterkte!
Groetjes, Anne Carin (die zelf ook een aantal keer een kat in heeft moeten laten slapen, dus ik weet hoe verschrikkelijk moeilijk dat is)
Wat je niet ziet
Als je hem zielig vindt, dan is het moment daar. Dat klinkt wat cru, maar in mijn ervaring werkt dat zo. De laatste keer ben ik met dat gevoel en die twijfel met de hond naar de dierenarts gegaan. Ik heb mijn vrees uitgesproken (volgens mij gaat het slechter met hem dan we zien), hij heeft bloed afgenomen (na een eindeloze rij complimenten over de schijnbare geweldige conditie van dit stokoude exemplaar). Daaruit bleek dat de organen het al aan het begeven waren. Wij hebben de hond de rest van de narigheid bespaard.
Moeilijk
Inderdaad kijken of hij nog een gelukkige indruk maakt, maar het blijft altijd een verschrikkelijk lastige beslissing. Is het misschien mogelijk dat je een ren of iets dergelijks maakt, als je een tuin hebt, of een deel afschermt zodat je kat nog wel een kleine, veilige buitenruimte heeft?
Een kat is geen mens
Moeilijk hoor Nyntje. Ik zou toch heel goed naar hem blijven kijken. Jij kunt het best beoordelen of hij het (nog) naar zijn zin heeft.
Toen ik zelf in die situatie zat (onze poezen werden 20 en 22 jaar) heeft de dierenarts me een verhelderend inzicht gegeven. Hij waarschuwde me voor het gevaar teveel voor mijn poes in te vullen wat 'zielig' is. Anders dan de mens, heeft een kat niet echt een geheugen over zijn vroegere situatie. Dus als wij het heel erg vinden om te zien dat de kat blind of doof wordt, dan is dat in feite ons verdriet wat wij de kat opleggen: wij weten nog hoe het was toen hij fit en gezond was.
Een kat daarentegen (althans volgens mijn dierenarts) dealt gewoon met de huidige situatie. Het brengt hem ongemak (loopt tegen dingen aan, kan niet naar buiten) maar niet de diepe emotie van het 'gemis' van zijn gehoor of gezicht zoals wij mensen die kennen.
Ik weet niet of je er wat aan hebt en zelfs niet of het waar is. Maar het heeft me wel veel troost gebracht en me ook geholpen om te blijven kijken naar wat mijn kat me vertelde. Had ze pijn? Straalde ze tevredenheid uit? Dat waren de signalen die belangrijk waren voor de uiteindelijke beslissing.
Tuin afzetten
Ik zit in ongeveer dezelfde situatie. Bij elke tocht naar de dierenarts vraag ik me af of de situatie voor Poek nog wel aanvaardbaar is, of dat ik hem uit zijn lijden moet verlossen. Het probleem is dat ik niet zeker weet of hij lijdt, of dat hij het leven nog genietbaar vindt.
Poek was een buitenkat. Toen hij in 2012 ernstig ziek was, heb ik hem binnengehouden. Vervolgens heb ik de schutting rondom de hele tuin afgezet met dat blauwe dekzeil. Ook de stam van de boom heb ik ingepakt, zodat Poek daar niet langs kon klimmen. Na zijn eerste verontwaardiging en pogingen om dan maar via de klimop boven op het muurtje te komen (snel snel, de klimop ook verwijderen) gaat het nu heel goed. Poek geniet van de zon en ik heb rust, omdat ik weet dat ik hem niet ga kwijtraken in de schuur van een verre buur.
Dit is de enige tip die ik je kan geven. Want het is o zo moeilijk om te bepalen wanneer het eindpunt echt bereikt is. Stiekem denk ik dat het voor het dier zelf beter is om "te vroeg" een spuitje te krijgen dan dat hij door onze goede bedoelingen nodeloos moet lijden. Maar dat is rationeel gepraat, want zelf kan ik daar ook niet naar handelen.
Heel veel sterkte met je beslissing.
Blind
Katten kunnen redelijk makkelijk leren omgaan met blindheid en doofheid. Het is inderdaad heel anders dan bij mensen. Wij hebben een keer een kat gehad die volledig blind was en een keer een kat die bijna blind was. Beide katten leerden zich aan te passen aan de huidige situatie. Je weet natuurlijk nooit wat er omgaat in die beestjes verder maar ze aten nog goed en hun vacht zag er mooi uit en ze leken verder geen pijn te hebben. Ze zaten nog graag op schoot. Een van die twee was ook een echte buitenkat die altijd op enorme strooptochten ging en vaak lang van huis was (het was een aanloper dus hij was al gewend om voor zichzelf te zorgen). Dat ging natuurlijk niet mee. Net zoals bij Jacquel hadden we een stuk van de tuin afgezet zodat hij nog wel naar buiten kon. De eerste weken vond hij elk zwak plekje in de omheining en daarna zat alles zo dicht dat hij er niet meer uit kon. Hij was nog altijd graag buiten verder maar ik had niet het idee dat hij nou zo enorm mee zat uiteindelijk dat hij niet verder meer kon. Hij heeft daarna nog 4,5 jaar geleefd.
In elk geval heb ik bij geen van beide katten gedacht dat hun levenskwaliteit dusdanig was afgenomen door de blindheid dat het een enorme lijdensweg was.
gezond
Ik had een stokoude kat. Die had ik ooit weleens overgenomen van een werkgever die na reorganisatie ging verhuizen en de kat niet kon meenemen. In de verwachting dat het diertje wel snel het loodje zou leggen. Die heeft dus nog zo'n 10 jaar geleefd.
Blind en doof was voor mij geen probleem. Ik had zeil en verschoonde elke dag de slaapzak waar de poes op de bank op lag. Een dweil als ze de kattebak weer niet gevonden had.
Tot ze na elke fysieke inspanning, sprongetje op de bank en dergelijke, een uur een benauwdheidsaanval had. Ik had het zelf nog niet door want alles went, maar toen mijn moeder mij daarop wees vond ik het ook wel genoeg.
Toch blijft het een subjectieve inschatting. De poes bleek zo sterk dat de vervangende dierenarts eigenlijk boos op mij was dat ik haar gebracht had. Ik wist dat ze sterk was en ik had denk ik zelf een paar handschoenen mee had moeten brengen. Die bleek de dierenarts niet te hebben toen ik daarom vroeg en ik hield poes zelf vast bij het spuitje. Die heeft zo hard teruggevochten dat ik een dikke ontstoken hand had na het bijten en krabben van de poes. Daarop ben ik natuurlijk voor tetanusinjecties en zo gegaan.
Daar had ik na afloop wel een beetje een kater van.
Update Kater
een kleine update over onze ouwe lobbes.
Ik vind het alsmaar zieliger worden, maar over de mogelijkheid dat hij het doof- en blindzijn anders beleeft dan wij, daar had ik nog niet bij stilgestaan.
En toch, mijn hart breekt bij elke keer dat hij zich stoot. Het lijkt wel of hij ook licht gaat dementeren, hij gaat ook steeds meer schreeuwen ( en dan echt schreeuwen) alsof hij zelf ook boos is dat het gaat zoals het gaat. Dat maakt het nog eens extra zielig.
Man is voor zaken tijdje weggeweest en was er na 1.5 dag al klaar mee, ik doe het er al weken mee. En voor de kids vindt ik het ook zo sneu weet je, hij eet nog, gaat goed op de provisorischa kattenbak en als hij eenmaal bij je ligt of slaapt blijft hij schattig. Hij ziet er ook nog goed uit. We hebben inmiddels de tuin dichtgemaakt dus hij kan niet meer de tuin uit, maar ook dat is zielig, want hij wist hoe hij de tuin kon verlaten en staat daar maar met zijn koppie tegenaan te duwen.
Poeh, ik weet het ff niet meer.
Man wil hem toch maar laten inslapen, dochter is nu thuis en hij schijnt al uren aan het mopperen en schreeuwen te zijn. Ik vrees dat we deze week toch een beslissing gaan moeten maken.
Het einde
Als ik je verhaal zo lees, proef ik dat je voelt aankomen dat het einde snel nabij is. Ik wil je graag het volgende meegeven.
Wij mensen willen graag overal het uiterste uit halen, dus ook het maximale aantal levensjaren en -dagen. Een kat leeft echter in het heden, heeft geen toekomstplannen en weet niet dat andere katten wel 20 jaar kunnen worden en dat zijn baasje daarom hoopt dat hij dat ook gaat halen. Als een kat morgen ophoudt te leven, is dat voor hem zonder spijt over het aantal gemiste levensjaren. Maar als hij door ons met kunst en vliegwerk in leven is gehouden, heeft hij misschien wel een periode van ongemak en pijn achter de rug.
Daarnaast is het ook belangrijk hoe jullie later terugkijken op je kat. Is dat met vertedering en liefde? Of met spijt en irritatie over zijn laatste levensdagen? Ik denk dat het belangrijk is dat dat laatste niet gaat overheersen, maar die kant gaat het nu wel uit.
Ik wens je heel veel sterkte de komende dagen.
Mee eens
Er is sprake van meer ongemak, ik zou zelf niet wachten tot er ook pijn bij komt. Vergeet niet, aan een kat merk je niet zo snel dat ze pijn hebben....veel sterkte!!!!