Wat raar...... (ogen, brilleglazen en nog zo iets...)
Even mijn verbazing en verwondering kwijt over wat ik nu denk te zien (letterlijk)
(mijn wederhelft is weer eens weg voor een x-aantal weken en ik moet het even kwijt)
Vorig jaar september kwam ik tot de conclusie dat mijn armen te kort waren om nog ontspannen op mijn mobiel te kijken of of om een krant te lezen. En dus ~ na veel vijfen en zessen en een stukje gekwetste ijdelheid~ besloten dat ik een bril moest hebben met leesvensterstjes.
Dat was wennen. dat was behoorlijk wennen. Ik vond het niet fijn. Maar goed, als je wil forummen of wil lezen of een sms-je wil versturen, dan moet je wel.
Die bril met leesvensters zat alleen niet lekker. Het las niet lekker. Steeds vaker betrapte ik mezelf erop dat ik mijn bril 1/2 centimeter optilde om toch lekker te kunnen kijken op het scherm van de ipad, of om lekker te kunnen lezen.
Nu was ik afgelopen vrijdag op de vuilstort. En ja, natuurlijk viel mijn bril op de grond en viel er een glas uit.
Het glas er zo goed en zo kwaad mogelijk weer ingefrommeld, zodat ik naar huis kon rijden.
Thuis mijn andere bril (zonder leesvensters) opgezocht en opgezet, met in de achterhoofd de gedachte dat ik deze week even naar de brillenboer toe moet.
Nu loop ik al weer een dag of wat met mijn oude bril op. En tot mijn grote verbazing gedragen mijn ogen zich alsof er nog leesvensters in de glazen zitten. Als ik wil lezen en scherp wil zien, moet ik door de onderkant van mijn bril kijken (daar waar het leesvenster hoort te zitten, maar die er niet zit) en als ik veraf wil kijken, dan moet ik door het bovenste gedeelte kijken van mijn bril.
Ik snap er dus helemaal niets van. Hoe kan dat nu? Als puntje bij paaltje komt hoef ik dus geen bril meer met leesvensters, want mijn ogen zijn er van overtuigd dat er leesvensters zitten in mijn bril, ondanks dat ik weet dat die er niet in zitten.
Iemand een idee hoe dat zou kunnen, of zijn er meer mensen met dat soort eigenwijze ogen? Die dus letterlijk iets denken te zien wat er niet is en die daar keurig op reageren?
Vergeet bovenstaande bericht maar....
Pak ik mijn bril van mijn neus om die even te poetsen met mijn t-shirt, druk ik zo het glas eruit.....
Loop ik dus al weer een dag of wat met mijn bril met leesvensters op.....
*schaam*
*bloos*
tjeemig, hoe blond kan een mens zijn.....
Haha
Je hebt in ieder geval iemand even heerlijk laten lachen! 
Weet het niet maar
Ik weet wel dat er brillen zijn waarmee je alles op zijn kop ziet. Na een poosje (vraag me niet hoe lang) keren de hersenen het beeld om en zie je alles weer normaal. Maar als je dan de bril afzet, zie je alles op zijn kop, omdat de hersens het beeld nog steeds omdraaien. Dat effect verdwijnt ook wel weer, maar zou het niet zoiets kunnen zijn?
Je ouder bril zit lager dan normaal, of zat sowieso lager dan normaal, waarbij het middelpunt, daar waar je het scherpst door ziet gewoon lager zit. Of hetzelfde als hiervoor waarbij je oude bril kleinere glazen heeft.
Vreselijk trouwens dat varifocale, ik heb het ook en moet dus ook mijn bril optillen om te kunnen lezen. Mijn neus is geen brillenneus.
Bij het afstellen van het middelpunt in de winkel zit hij recht op mijn neus. Dan zetten ze de stip en dan krijg ik al de zenuwen...dat is de eerste fout, want die bril zit daar nu maar dat is ook de laatste keer. Daarna zakt hij af; dag scherptepunt.
Enfin, ik begin er niet meer aan. Dan het boek maar tegen mn gezicht aan of een loupe. Ben namelijk bijziend en verziend, dus het boek veraf houden heeft in mijn geval weinig zin.
astrid
Bijziend betekent niet dat je je boek niet veraf kunt houden, dat gaat over een afstand van meer dan een paar meter.
Overigens begrijp ik de hele beginposting niet, ik mis blijkbaar de clue?
Volgens mij...
hebben jullie allemaal posting #2 niet gelezen! 
hadewich
Jawel maar ik snáp het gewoon niet, ik lees blijkbaar ergens over heen of helemaal verkeerd maar ik snap die 'schaam bloos' niet.
Barveaux
Uitleg van de beginpost: to heeft sinds enige tijd een multifocale bril, en een oude bril zonder leesgedeelte. Draagt nu weer de oude bril, maar toch gedragen haar ogen zich alsof er nog steeds een leesgedeelte in de bril zit, dus onderin kijken voor lezen, bovenin kijken voor ver weg. TO vraagt zich dus af of haar ogen nu zo gewend zijn aan de multifocale bril dat ze alleen nog maar op die manier kunnen kijken.
Uitleg van de tweede post: TO heeft bij nader inzien tóch de multifocale op haar neus, dus het is volkomen logisch dat ze ook op die manier moet kijken.
ahaaaaaaaaa
hehe, nu begrijp ik het!
wel gelezen maar
Wel gelezen maar anders geinterpreteerd.
Drukt bij reserve/oude bril de glazen er uit en moet daarom alweer een paar dagen met varifocale bril lopen.
Barvaux, als je beide oogafwijkingen hebt (en een cylinderafwijking), dan lukt lezen door het boek verderaf te houden dus niet, bij mij niet in elk geval.
Ik heb het boek bovenop mijn neus, want als het ik het verder weg houd, dan kan ik het dus al niet meer lezen.
Met bril op verkleind de bovenkant, vergroot de onderkant.
Boek dichtbij dan gaat alles draaien, boek veraf is erg ongemakkelijk omdat je je hoofd op een bepaalde manier moet houden om het boek in het leesgedeelte te houden. En die afstand zorgt weer dat ik regels oversla omdat het focussen heel lastig is.
voor diegenen die hekel hebben aan varifocale brillen
...mss idee om lenzen te gaan dragen. Ik heb ze naar volle tevredenheid sinds 3 jaar. Lenzen om in de verte te kunnen kijken, maar inmiddels dus 3 jaar de mogelijkheid om in diezelfde lenzen een leesgedeelte te hebben.
Sukkeltje