verhuizen naar andere regio/huis verkopen, waar begin ik?

Anna en Elfje

Anna: zie #8

Elfje: dat denk ik ook maar je hoeft niet op een wachtlijst met 50 mensen voor je.

echt?

'huizen in Drenthe lijken me niet makkelijk verkoopbaar.'

Vergeleken met het platteland van Groningen wel, denk ik

Of nog belangrijker

Waarom naar de Randstad als je een baan hebt in een andere regio?
Dit lijkt mj een soort vluchtgedrag alsof het leven met je gezin in een regio als de randstad wel een succes wordt.
Wees blij dat je een baan hebt en zoek in de ' buurt' een fijnere woonomgeving.

Ik was laatst in Odoorn en ging 's avonds eten in Groningen. Twee compleet verschillende werelden binnen 30 minuten rijden.

Tegenvaller in de Randstad

Stel: je wilt naar de Randstad en je verhuist naar de woonplaats waar je zus. Lekker gezellig vaak op de koffie, denk je en makkelijk met het oppas vinden voor je kinderen, ook al woont ze in bv in een middelgrote met middeldure huizenaanbod in een stad zoals Hoofddorp. Maar het wilt niet zo lukken met het vinden van een passende baan en je grijpt de baan in Rotterdam met twee handen aan. Het gevolg is wel dat de dagelijkse botsingen en files op de A4 ervoor zorgen dat je knarsentandend terug denkt aan die ruimte, die je achter je liet.

Eerst een baan, ze liggen niet voor het oprapen.

Heimwee

Volgens mij komt TS uit de randstad en is een paar jaar geleden verhuisd. Ik denk idd Drenthe. Drenthe is een prachtige provincie, maar ik kan mij heel goed voorstellen dat je heimwee hebt.
Ik spreek uit ervaring. Dus de opmerking in het westen heb je ook dingen die tegenvallen, is een beetje flauw. Want het gaat om een gevoel.
Alleen je moet je niet door dat gevoel laten leiden als je daardoor in de financiele problemen komt. Dus houd je droom vast en ga als een gek zorgen dat je huis niet meer onder water staat en ga daarna pas verdere beslissingen nemen. En wie weet, wil je tegen die tijd niet eens meer verhuizen.

Gevoel

Daarom word ik altijd een beetje boos over het gemak waarmee sommigen vinden dat je wel kan verhuizen voor een baan. Zo vanzelfsprekend is dat voor veel mensen niet. Ik denk dat mijn man wel mee zou gaan als het echt écht zou móeten, maar dan heb ik wel een man met een brok heimwee. Dat wil je toch niet?

Kaaskopje

Ik ben het helemaal met je eens. Al helemaal vanwege het feit dat de kans groot is dat je dit werk niet tot je pensioen kunt blijven doen wegens tijdelijke contracten. En dan nog... Ik herinner me meerdere mensen die, vanwege verhuizing van hun werk, van Den Haag naar Het Gooi moesten verhuizen. Het ging om een groot internationaal bedrijf. Dit is alweer een aantal jaar geleden, toen er nog wel vaste contracten werden gegeven na de proeftijd, maar na een paar jaar ging het slecht met het bedrijf en volgde reorganisatie op reorganisatie. Daar zat je dan in een plek waar je min of meer gedwongen heen moest. Geloof me, die mensen waren niet blij.

kaaskopje

Dat hangt er natuurlijk van af wat je alternatieven zijn. Heimwee is vervelend. Elke avond ruzie, slaapproblemen en paniek omdat je je rekeningen niet kunt betalen, kan je ook je huwelijk kosten.

Ik verbaas me vooral over het gemak waarmee sommige mensen denken te kunnen leven. Geen baan is dus een uitkering. Heel bot gezegd zorgt jouw niet-verhuizen voor mijn hogere belastingaanslag. Bovendien hebben we het over verhuizen binnen Nederland, met dezelfde taal, dezelfde wet- en regelgeving, hetzelfde klimaat. Je hoeft niet naar Centraal Afrika.

eerst werk

Ik zou eerst een baan zoeken in de Randstad. Het is wel goed om dan gelijk te kijken of er in de omgeving van dat werk redelijk goed wat te huren is. Zoals Vesper Lynd al aangaf er zijn ook in de Randstad betaalbare huurwoningen te vinden. Niet misschien in de meest inspirerende gemeenten, maar als je liever op 20 km van een leuke stad afziet dan 200km dan kan het zeker een optie zijn. Als jullie allemaal (partner en kinderen) liever terug willen naar de Randstad dan zou ik wel serieus op zoek gaan naar de mogelijkheden. Maar nogmaals eerst een baan. Die zal lastiger te vinden zijn dan een huurhuis.

eerst een baan!

Uiteraard. Dan weet je waar je een huis kunt gaan zoeken en wat er mogelijk is. En degene die een baan vindt, zal dan eerst een tijdje op en neer moeten reizen en/of ter plekke onderdak zoeken voor door de week.

Dus eerst een baan en dan de rest.

Verder deel ik helemaal de getuite zorgen van Kenfan en Triva (en vast nog wel wat mensen), want het is nogal wat allemaal!

geuite

pff ik heb mijn bril niet op

niveau van welvaart en wat gunnen we ons als mens

ik vind dat we zo'n hoog welvaartsniveau hebben in Nederland, dat het mogelijk moet zijn om niet alleen iedereen zomaar een dak boven z'n hoofd te geven, maar ook nog een stapje hoger in de pyramide van Maslow te komen namelijk dat je daar mag (blijven) wonen waar je jouw leven hebt opgebouwd, waar je onderdeel uitmaakt van de micro-maatschappij waar je toe behoort. Als het allemaal zo keihard afgerekend wordt als : je verhuist maar want uitkering is niet aan de orde als je in je woonplaats wilt blijven dan vind ik dat een verarming.
Verdeling van de welvaart enzo . . .
Politieke keuzes dus.
Overigens staat dat los van de keuze van de topic-starter, maar het is meer de teneur die dit draadje krijgt, door zo'n posting als van Inaya. Ik zou wel eens willen horen hoeveel gemeenschapsgeld op de een of andere manier aan jouw welzijn/welvaart/geluk bijdraagt, ook al geniet je dan geen uitkering. En dat is niet om te sneren, maar ik vind dat je erg makkelijk doet over verhuizen voor een baan.
gr Angela

Inaya #40

Je schreef: Heel bot gezegd zorgt jouw niet-verhuizen voor mijn hogere belastingaanslag. Bovendien hebben we het over verhuizen binnen Nederland, met dezelfde taal, dezelfde wet- en regelgeving, hetzelfde klimaat. Je hoeft niet naar Centraal Afrika.

Mijn reactie:
Nog even heel bot: Aha. Omdat jij bang bent voor een hogere belastingaanslag moet iemand anders verhuizen? Denk je nu echt dat die openstaande vacature niet opgevuld gaat worden doordat iemand met een (bijstands)uitkering niet wil verhuizen? Ik acht de kans veel groter dat iemand anders uit die regio van die vacature dan gewoon in die openstaande vacature terecht komt.

Wat is dat toch voor raar iets, dat als je een uitkering hebt je spontaan van alles moet, omdat dat namelijk ten koste gaat van "de belastingbetaler"? En dat als je een uitkering hebt, je spontaan een opvreter bent geworden?

Sindbads vrouw

"Wat is dat toch voor raar iets, dat als je een uitkering hebt je spontaan van alles moet, omdat dat namelijk ten koste gaat van "de belastingbetaler"? En dat als je een uitkering hebt, je spontaan een opvreter bent geworden?"

Ik denk dat veel Hardwerkende Nederlanders al dan niet bewust vinden dat iemand die zijn hand op moet houden het vooral niet "leuk" mag hebben. Immers, die doen er niets voor. En zij maar werken....... Flink onder druk zetten, die hap. Of, zoals de politiek dat verzachtend noemt: "Een werkprikkel geven."

*sarcasme uit*

Nee sinbad's vrouw

Ik vind mensen met een uitkering geen uitvreters. Er zijn zat mensen die niet kunnen werken, tijdelijk of permanent. En natuurlijk hebben die recht op eten/huur/wat dan ook. Maar als je kunt werken, en je woont toevallig op een plek waar geen werk is, snap ik niet dat je daar blijft. Of dat je vast houdt aan een maximale reistijd van een uur. Ik snap dat gewoon echt niet, dat je blijft hangen in een situatie waarin je niet je eigen broek ophoudt terwijl dat niet nodig is. Ik kan daar echt niet bij. Je wilt toch niet afhankelijk zijn als dat niet nodig is?

inaya

waarom reageer je niet op mijn posting maar wel op die van Sinbad's vrouw?
Vind je het niet een verarming van onze maatschappij en ons niveau van welvaart en delend vermogen als je iemand dwingt om te verhuizen?
Kan het zijn dat je met andere normen en waarden wat dat betreft bent opgevoed? Heb je al eens in een dergelijke positie verkeerd?
gr Angela

Inaya

We leven in een maatschappij waarin we via de belasting en verzekeringen zorg dragen voor elkaar. Het kan inderdaad zo zijn dat je de ene keer verzorgd wordt en de andere keer zorgt. Uiteraard vind ik ook dat je die zorg zo veel mogelijk moet proberen te beperken, maar er zijn grenzen. Nederland mag een klein land zijn, maar daarom is het nog niet zo dat je je overal maar thuis moet willen voelen. Daarnaast betekent een acute verhuizing ook dat je een huis uit de vrije sector moet huren, want sociale huurwoningen zijn schaars en dus pas na jaren beschikbaar. Een weekendhuwelijk is alleen te betalen als er een riant inkomen binnen komt, maar ook dat is niet zomaar te regelen.

Ongewild geen baan betekent in Nederland gelúkkig een uitkering, tenminste... zolang je ww-rechten hebt en niet de pech hebt om binnen de termijn waarin je dat recht hebt geen baan te kunnen vinden. WW krijg je omdat je gewerkt hebt en niet omdat je aan het profiteren was. Ik schat in dat de meeste mensen die werk hadden dat weer willen hebben.

Inaya

Vind je echt dat dat verwacht kan worden? Een studerende, nog thuiswonende zoon die afhankelijk is van het ov. Moet die de deur uitgeschopt worden, omdat papa naar de andere kant van het land moet verhuizen? Dochter, middelbare school, die eindelijk haar plekje heeft gevonden moet uit haar eindelijk veilige omgeving gesleurd worden, omdat papa 200 km verderop een baan kan krijgen?

200 km verderop woont ook vast iemand die die baan heel erg nodig heeft. Verwacht je dat een moeder ontslag neemt, omdat haar werk niet meer bereikbaar is vanuit een woonplaats veel verder weg. En hulpbehoevende ouders laat je achter, terwijl ze je zorg hard nodig hebben, omdat in de zorg overal op gekort wordt?

En is woongeluk niet heel belangrijk? Schiet je er iets mee op, als iemand van met een fijn sociaal leven, ergens opnieuw moet beginnen en daar niet kan aarden, omdat de cultuur in de nieuwe woonomgeving anders is. Kun je ziek van worden!

Ja, we zijn allemaal Nederlanders, maar toch is Groningen anders dan de Randstad en Limburgs klinkt anders dan Fries.

Verhuizen voor werk

Ik ben eigenlijk vooral verbaasd dat er mensen zijn die verhuizen niet als een realistische optie zien als je elders wel een baan kan krijgen en waar je nu woont niet. Eigenlijk al onze verhuizingen naar andere plaatsen (en zelfs landen) werden door dit soort pragmatische redenen ingegeven. Natuurlijk zullen er soms omstandigheden zijn waardoor je echt niet kan verhuizen. Maar met de basisgedachte dat je gaat verhuizen als je ergens anders wel een baan kan krijgen is niks mis.

En ik vind het ook geen verkeerde gedachte dat als je afhankelijk bent van een uitkering maar elders wel een baan kan krijgen dat je dan gaat. Sterker nog, ik zou zelf niet eens anders willen. Natuurlijk als ik echt niet zou kunnen verhuizen door de omstandigheden zou ik het niet doen maar ik zou er wel flink van balen. Ik zou nooit de voorkeur geven aan een uitkering als ik elders wel een baan kan krijgen mocht dat maar enigszins nodig zijn.

Het is zeker niet altijd makkelijk (geweest) maar een groot deel van onze huidige stabiele situatie heb ik zeer zeker te danken aan mijn bereidheid (onze bereidheid) om flexibel te zijn en te gaan waar er betere kansen waren voor ons.

Zeetakje

Ja, dat vind ik zelf heel normaal. Wij hebben dat ook gedaan. Mijn nog studerende dochter is op kamers gaan wonen omdat wij gingen verhuizen. Dat vond ik ook niet leuk voor haar maar een ramp was het ook niet. Ze kon natuurlijk ook mee maar dan moest ze haar studie elders weer opnieuw beginnen en dat wilde ze begrijpelijk niet. Bovendien was ze ook geen baby meer maar een volwassen vrouw die heel goed op haar zelf kon wonen.
Mijn jongere kinderen zaten op de basisschool en middelbare school en ja die moesten van school, stad en zelfs land wisselen.
Mijn oudere moeder is meegegaan.
Onze laatste interlandelijke verhuizing was absoluut heel lastig omdat we al met grote kinderen zaten en er hierdoor een aantal familieproblemen ontstonden. Maar tegelijk was het voor ons ook de beste oplossing en dan zet je gewoon door. En die problemen zijn natuurlijk ook best te relativeren. Daar is een oplossing voor te bedenken.

Tja

Ik snap best dat iedereen anders is. En ik ben erg gehecht aan de plek waar ik nu woon. Maar daar ben ik terecht gekomen na een aantal verhuizingen. En op alle andere plekken voelde ik mij ook best thuis.
Mijn vaders familie woont in India, mijn moeder is een echte Groningse. Mijn broers en zussen zijn allemaal over het land verspreid. En ik vind het normaal dat je voor een baan naar een ander deel van het land verhuist. Of naar een ander land als het moet. Maar goed, dat zit ons blijkbaar in ons bloed. Wel is het makkelijker te verhuizen als bij een goed betaalde baan die niet in mum van tijd weer kan verdwijnen. Want dan zou ik inderdaad ook niet verhuizen

Realistisch

Natuurlijk, als het een realistische oplossing is, is het realistisch. Alleen kan ik nog veel meer redenen, dan in mijn eerdere post bedenken, waardoor het niet altijd realistisch is.
Een huis dat verkocht moet worden, dus dubbele woonlasten, of je moet het geluk hebben dat je je huis mag en kan verhuren bijvoorbeeld.

Ik ben zo naief om te denken dat de meeste mensen zonder baan er heel veel voor over hebben om weer aan de slag te komen. Maar ik begrijp ook dat dat niet altijd kan. Hangt af van heel veel omstandigheden. En dan heb ik het natuurlijk niet over mensen die een schop onder hun kont verdienen.

Groningen

ALS je nu in Drenthe woont, zou ik ook de tip geven je op Groningen te oriënteren. Ik heb ik verschillende wereldsteden gewoond, maar ik zou zo weer in Groningen aarden. Leuke stad, veel te doen, fijne mentaliteit.

En dan...

heb ik het niet over vet betaalde banen, waarbij alle bijkomende kosten door de nieuwe werkgever vergoed worden. Mensen komen uit een uitkeringssituatie. Mensen met een hoog inkomen zingen het vaak nog wel even uit, maar mensen die moeten sappelen om rond te komen en om hun hypotheekje te betalen, kunnen zich geen 2 huizen veroorloven. Zeker niet met al die tijdelijke contracten tegenwoordig. Kunnen ze ieder half jaar verhuizen, als het een beetje tegenzit. En verhuizen is nogal duur, als je geen geldboom in je tuin hebt staan.

Ik ben enorm voor werken voor je geld, maar ik heb begrip voor situaties die mensen laten besluiten niet naar de andere kant van het land te verhuizen. Zou het zelf trouwens redelijk lullig vinden als mijn man ooit een nieuwe baan zou moeten zoeken en als ik daardoor die van mij moet opgeven. Moet je ook maar weer zien dat je snel iets anders hebt. Zou hij andersom ook niet heel gelukkig van worden denk ik. Toch eens vragen, je kunt maar beter voorbereid zijn.

Apart toch

Hoe zaken weer uit hun verband getrokken worden.

Er zijn altijd situaties en redenen te verzinnen waarom verhuizen voor werk geen optie is.

Maar wie een beetje serieus in zijn werk staat en in staat is om een aardige kostwinnersboterham te verdienen, zou in mijn ogen toch echt wel de voorkeur moeten geven aan verhuizen in plaats van afzakken naar een bijstandsuitkering. Apart dat mensen liever hun hand ophouden dan hun leven omgooien. Daar kan ik echt niet begrijpen.

Uiteindelijk is die uitkering toch een noodverziening en heb je de morele plicht om daar zo kort mogelijk gebruik van te maken. Ik heb vrienden die een weekendrelatie hebben. Hij verdient fors, maar wel 400 km verderop. Is niet optimaal, maar wel zeer prijzenswaardig qua arbeidsethos.

In je eentje

In je eentje lijkt het me een stuk makkelijker om afstanden te overbruggen voor werk dan in een gezin. Mijn vader kreeg nogal eens een betere baan. Minstens een van mijn broers en zusters had daar heel veel moeite mee om steeds weer op een nieuwe school te beginnen en vrienden te maken.
Dat nooit! Was in hun eigen gezin daarop het motto.

Als je aan de onderkant werk zoekt heb je vaak problemen met het betalen van de benodigde zaken of je kunt je gezin niet meenemen. Aan de bovenkant, met goede salarissen, kan het soms ook lastig zijn maar veel beter te overzien.
Een deel van mijn aangetrouwde familie is hoogopgeleid en woont overal in de wereld, die zie je dus alleen bij hoogtijdagen waarbij ze er dan maar meteen een weekend van maken om elkaar weer eens te zien. Maar een gemiddelde werker zou toch niet zo makkelijk even overkomen uit Hong Kong, Zweden, Canada of Japan voor een familiebezoek.
Ik snap dat werk belangrijk is maar het opbouwen van gezin en samenleving lijkt me een goede reden om als land alle moeite te doen om werk binnen te halen voor je onderdanen. Zoals dat hier in Nederland ook gebeurt met al die missies van WA.

We hebben gewoon ook genoeg mensen nodig die blijven.

Inderdaad

Als je fors verdient is het geen enkel probleem om 400 km verderop een 2e woning te betrekken. Ben ik het helemaal mee eens.

Nee klopt Zeetakje

Maar weet je, zijn vrouw verdient ook best aardig, dus hij had het niet hoeven doen. Maar uiteindelijk is dit wel een investering in zijn toekomst.

En zo moet je zien.

En tuurlijk doe je dat niet gauw voor een salaris net boven bijstandsniveau, maar kom hee er zit nog heel wat tussen amper beleg op je brood verdienen en 4x modaal. En een kamer bij een hospita kan ook een optie zijn.

Ik snap best dat dit voor Kaaskopje misschien net een brug te ver is, maar van die rare ideologien dat het geen nut heeft omdat je dan vast iemand anders het brood weer uit de mond stoot, word ik een beetje kriegel. In sommige streken is gewoon weinig voorhanden in bepaalde vakgebieden, terwijl men aan de andere kant van het land schreeuwt om personeel.

Ginny

Ben ik echt met je eens Ginny, maar het overgrote deel van de werkelozen bestaat uit gewone mensen die hun gewone baan zijn kwijtgeraakt. Zoals laatst bij een faillisement van V&D, of La Place bijvoorbeeld. En alle thuiszorgorganisaties die hun personeel lozen.

Het gros van de mensen die werkeloos thuis zitten, zal ook ver van huis moeite hebben om een baan te vinden. Specialisten op bepaalde vakgebieden kunnen overal terecht, maar de cassiére, de thuiszorghulp en de buschauffeur (ik noem maar wat) zal ook een paar honderd km van huis moeite hebben om een baan te vinden. Gewoonweg omdat er daar heel veel van zijn.

En een werkgever die iemand zoekt voor dit soort banen, zal ook niet staan te springen om iemand die op een kamertje bij een hospita gaat wonen aan te nemen. Hij kan personeel zat krijgen dat wel in de buurt woont. Het geeft een werkgever in ieder geval meer zekerheid dat diegene zijn (meestal) half jaarcontract volmaakt. Iemand die op een kamertje woont, met zijn gezin aan de andere kant van het land is een onzekere factor, want die stapt op als hij/zij een werkgever dichter bij huis kan vinden?

Het is voor iemand met een specialistische, goedbetaalde baan gewoon makkelijker.

En nogmaals, ik heb het niet over degenen die een schop onder hun kont moeten hebben. Die kom ik ook weleens tegen en daar word ik ook kriegel van.