Taalfoutenirritatie: waar is Ad?
Hoewel ik er in een draadje nooit iets van zou zeggen: ben ik nou de enige die zich toch wel kan ergeren aan taalfouten of nonchalance in spelling en interpunctie? Natuurlijk zal ik ook fouten en typo's maken. Maar 'ik wordt', 'me broer' of alle hoofdletters achterwege laten: het irriteert me. Kan je niet even de regels nakijken? Dat is meestal vijf minuten werk en dan weet je het. Maar goed, ik behoor tot de oudere generatie, wellicht is dat het. Waar is Ad Hombre als je hem nodig hebt? Of schrijf je wel mee Ad, maar onder een ander pseudoniem?
RodeKrullenbol, ik vind je echt geweldig!
Rachel, sorry, te weinig houvast in je postings zorgt er ook bij mij voor dat ik snel stop met lezen…
Maar misschien moet ik er zelf ook meer moeite voor willen doen ‘er door heen te lezen’. Maar…’ geen zin in’ roept wel een bepaalde weerstand op. Jij geen zin om leesbaar te schrijven, dan ga ik daar mijn kostbare tijd niet aan verkwisten, zoiets…
Verder hou ik erg van verbasteringen zoals MMcGonagall beschrijft, wel de klok horen luiden etc. Mijn dochter heeft dat erg sterk en ik vind het doodzonde dat ik haar vergissingen nooit bijgehouden heb en helaas vergeet ik ze altijd weer.
Het zijn gewoon foutjes maar het is vaak hilarisch en mooi creatief.
Mijn duit in het zakje: een enkele taalfout per bericht hindert me niet. Ik maak er zelf vast ook genoeg. Waar ik wél moeite mee heb, zijn mensen die geen of nauwelijks interpunctie gebruiken. Zinnen die starten met een kleine letter, geen of nauwelijks punten en komma's waardoor het een grote woordenbrij wordt. Dat maakt het vermoeiend om te lezen. En aangezien dit forum voor mij als ontspanning bedoeld is, haak ik dan vrij snel af en sla ik de betreffende tekst over.
En ik maak me ook schuldig aan een al eerder genoemde vooroordeel: als je zo slordig schrijft, heb je vast minder kennis van zaken. En dat komt dan weer omdat dergelijke teksten vaak ook wat chaotisch opgesteld zijn, van de hak op de tak en zonder goede onderbouwing.
Ik heb er ook voor doorgeleerd en wil toch iets nuanceren. We hebben nog nooit zo veel en zo snel informatie tot ons moeten nemen als nu. Scannend (oppervlakkig) lezen en snel berichtjes of reacties versturen doen we allemaal ontzettend vaak, zeker met de komst van social media. Het mag duidelijk zijn dat er dan wat spreektaal of buitenlandse invloed doorheen sijpelt. Het mag ook duidelijk zijn dat niet iedereen even belezen en talig is als de gemiddelde academicus of journalist die tot voor kort bepaalde wat er gelezen werd. Ik vind het eigenlijk wel een mooie ontwikkeling dat nu veel meer mensen meedoen met allerlei gesprekken online. Het hoeven ook geen notariële stukken of hele artikelen te zijn, daar zijn weer hele andere taalvaardigheden voor nodig. Ik stoor me er dus niet meer aan, ik heb wel wat beters te doen. Als ik een taalfout aantref op een plek waar het niet hoort (medische website bijv) schrijf ik liever diegene zelf aan in een privébericht dan dat je mensen en publique helemaal afbrandt en eigenlijk alleen maar wil laten zien hoe goed je zelf wel niet bent.
Nog een leuke die ik laatst hoorde: iemand riep "Plumeau!" op een moment dat je chapeau of pluim of compliment of wat dan ook zou roepen 
O, het is dus inderdaad gewoon continu en niet continue? Ik vraag me namelijk al een tijdje regelmatig af of ik het soms verkeerd schrijf. Niet dus. Maar ik schrijf het dus niet vaak. Gelukkig hebben we ook het woord voortdurend.
Die verhaspelde uitdrukkingen, daar moet ik ook wel eens om fronsen. Met name als de verhaspeling iets onlogisch oplevert. Mijn twee 'favorieten': " een glazen kooi" en " met onwillige honden is het slecht kersen eten".
Temet
Temet schreef op 17-06-2021 om 07:39:
O, het is dus inderdaad gewoon continu en niet continue? Ik vraag me namelijk al een tijdje regelmatig af of ik het soms verkeerd schrijf.
Continue en continu kunnen allebei correct zijn maar wel in een andere context:
“Wat is goed: ‘Ze voelt zich continue moe’ of ‘Ze voelt zich continu moe’?
‘Ze voelt zich continu moe’ is goed. Er komt dus geen -e achter continu. Als je geen e uitspreekt na continu, schrijf je namelijk ook geen e op. Het is ook bijvoorbeeld een continu gevaar, een continu proces en iemand continu in de gaten moeten houden.
Continue (met slot-e) is alleen goed als je die slot-e ook hoort. Continue is dan een verbogen bijvoeglijk naamwoord, vergelijkbaar met langdurige of voortdurende. Bijvoorbeeld: een continue beweging, een continue stroom van klachten, dat continue geklets van hem”
Ja, zo deed ik het ook. Hij zeurt continu/ een continue stroom van gezeur.
Ik deed het gewoon goed, en "hij zeurt continue" is fout. Hè, altijd fijn als je gewoon gelijk blijkt te hebben. En continu tikt sneller dan voortdurend.
Groeten,
Temet
De meeste schrijfwijzen, hoe chaotisch ook, heb ik juist weer geen moeite mee. Het zijn die twee dingen. Wilt en het spits. Het gaat mij om het onderwerp en de toon. En dan kom ik er wel doorheen. En ja, natuurlijk sla ik wel eens berichten over omdat het mij minder interesseert of omdat het voor mij niets nieuws heeft.
Even voor alle duidelijkheid: er is geen "dt-regel" bij werkwoordspelling. Er is slechts de t-regel, dat wil zeggen de vervoegingsregel voor tegenwoordige tijd (stam plus t). De -d die voor verwarring zorgt, is onderdeel van de stam van het werkwoord en wordt dus niet vervoegd.
Soms is het inderdaad zo eenvoudig als je hoopte dat het zou zijn. Zoals bij continu/e: als je de e hoort, dan schrijf je 'm ook. Hoor je 'm niet, dan schrijf je 'm ook niet.
Voor de liefhebbers: hetzelfde gaat op voor chic/chique. Je kunt natuurlijk gewoon zeggen dat je 'nooit weet hoe je het schrijft' en niemand zal het je ooit kwalijk nemen. Maar het is echt niet moeilijk, want je schrijft het precies zoals je het zegt. Dus: een chic pak, een chique jurk. Een chic etentje, een chique boef.
Oh wacht, ik bedoel natuurlijk niet letterlijk dat je het precies schrijft zoals je het zegt. Als je dat doet, dan schrijf je sjiek of sjieke. Wat volgens mij ook mag. Maar als je twijfelt tussen chic en chique dan geldt: hoor je de e, dan schrijf je de e.
Ook ik ben een (herstellende) taalnazi. Ik ergerde me altijd blauw aan spellings-, interpunctie- en grammaticafouten. Ik ben hierin veranderd om een paar redenen.
- Ik word ouder en milder. "Pick your battles" wordt hier veelvuldig geroepen op het forum en ik steek nu minder energie in taalfouten die ik tegenkom.
- De schrikbarende toename van laaggeletterdheid in Nederland: ik kan ieder individu corrigeren op het foutieve taalgebruik (en ja, ook ik maak genoeg fouten - en schop mezelf dan) maar ik vrees dat het geen zoden aan de dijk zet als het in de basis al mis gaat. 1 op de 6 mensen van 16 jaar en ouder is laaggeletterd.
- Een eenvoudige opmerking deed me realiseren dat ik niet weet wat iemands achtergrond is. Het verkeerd uitspreken van een woord bijvoorbeeld kan betekenen dat de spreker zichzelf heeft ontwikkeld via het lezen.
Desalniettemin kan ik me vinden in het beeld dat een geschreven tekst een cadeautje is en dat ik die liever in een mooi cadeaupapiertje zie dan in een oude krant gewikkeld.
Wat ik de laatste tijd ook steeds vaker zie op het forum zijn rare constructies als:
Mijn man/zoon/vriend .......(dan volgt uitleg van "het probleem")
In een volgende zijn staat dan als verwijzing naar de man/zoon/ vriend die in plaats van hij.
Mijn zoon van 16 is een moeilijke eter die wilt alleen maar pannenkoeken eten staat er dan. (Voorbeeld heb ik zelf verzonnen is geen quote uit een ander topic) Heb dan altijd wat moeite om de tekst te begrijpen zeker als het langdradig is met veel van die foute verwijzingen.
Haaknaald schreef op 17-06-2021 om 10:09:
Wat ik de laatste tijd ook steeds vaker zie op het forum zijn rare constructies als:
Mijn man/zoon/vriend .......(dan volgt uitleg van "het probleem")
In een volgende zijn staat dan als verwijzing naar de man/zoon/ vriend die in plaats van hij.
Mijn zoon van 16 is een moeilijke eter die wilt alleen maar pannenkoeken eten staat er dan. (Voorbeeld heb ik zelf verzonnen is geen quote uit een ander topic) Heb dan altijd wat moeite om de tekst te begrijpen zeker als het langdradig is met veel van die foute verwijzingen.
Dat wil die niet. Dat kan ik nog volgen: dat is netjes typen van spreektaal zonder al te veel grammaticaal besef. Dat wil-ie niet.
Maar 'die' als onderwerp in plaats van 'hij' komt ook wel eens voor inderdaad en dat verstoort mijn leesproces. Welke die? O, hij.
Met hij wilt heb ik ook grote moeite. Dat is eigenlijk mijn top-3 qua ergernissen: hij wilt, me man, en hun doen. Driewerf neen! Maar ik vrees dat tegen de tijd dat ik in Huize Avondrood zit, hij wilt inmiddels goed gerekend wordt. Of goed gerekent wort, want je weet maar nooit.
Groeten,
Temet
Ik weet zeker dat ik ook hier en daar fouten maak, vaak zie ik ze zelf ook (1 seconde nadat ik op "reactie plaatsen" gedrukt heb (terwijl ik mijn berichtje nota bene nog had nagelezen)
Je ziet vaak wel aan berichtjes of er zorg aan besteed is, dan kan ik me al minder ergeren dan aan (wat ik dan voel als) pure slordigheid. Ik had een vriendin vroeger die me constant verbeterde bij hun/hen, ik ben haar er nog dankbaar voor, maar vond haar vroeger echt vaak irritant als ze het weer eens zei, dat wel. Mijn moeder zegt altijd " het kost duur" en dat krijg ik er niet uit, ik vind dat zo suf klinken, dus daarom hoop ik dat mensen mij wel wijzen op fouten die ik continu maak, dan kan ik er iets van leren. (mijn moeder mag ik er niet meer op wijzen, ze blijft het toch wel zeggen, zegt ze)
Ik heb nu een nieuwe vriend en hij (en zijn familie) zijn minder talig, ik hoor ze vaak enorme taalfouten maken (hun hebben, of beter als hem) brrr, ik zeg er niets van, heb mijn vriend één keer gevraagd of hij wist dat het anders moet en hij zei, 'ach boeit me niet'. Het is verder geen dom iemand, hij heeft een hoge functie, maar daar draait alles om rekenen en cijfers en daar ligt zijn kracht, niet om het schrijven van teksten, alhoewel de keren dát hij wat schrijven moest, zag ik geen fouten, hij kan het dus wel, als hij er even op let.
Mijn kinderen zijn gelukkig qua schrijven prima opgedroogd, bijna foutloos, i.i.g géén 'me moeder" of andere knollen van fouten. Ze schrijven netjes met hoofdletters en komma's. Wel heeft mijn dochter ook dat "die" probleem, waar Haaknaald het hierboven over heeft, zal het haar nog eens zeggen, dat dat niet klopt. In teksten voor school gaat het trouwens wel goed, (ze vraagt me vaak wat na te lezen) dus misschien komt het door de snelheid van het typen.
Ik vind het schrijven hier vaak wel leerzaam, heb net even moeten opzoeken wat eloquent betekent, wist ik namelijk niet 
(het betekent welsprekend, voor wie geen zin heeft om het op te zoeken, en het ook niet wist) ik had wel zo'n vermoeden dat het zoiets was, maar precies wist ik het ook niet.