Stiefvader teveel zeggenschap over stiefkind
In hoeverre kun je een ouder erop wijzen dat er een enorme scheefgroei is ontstaan in hun 'gezin' die niet bevorderlijk is voor haar opgroeiende kinderen?
De biologische moeder geeft namelijk haar vriend waarmee ze twee jaar een relatie heeft, de vrijheid om haar te 'helpen' met het opvoeden van haar twee kinderen. De stiefvader heeft naar verloop van tijd het recht gekregen om hen te corrigeren en terecht te wijzen in bijzijn van hun moeder. Moeder neemt haar kinderen daarin niet in bescherming en geeft er vaak nog een standje of straf bovenop.
Hoe adviseer je de moeder in zo'n geval om het anders en beter aan te pakken t.w.v haar kinderen?
Ik vind persoonlijk dat een kind door iedereen mag worden gecorrigeerd, mits binnen de norm van de functie van de persoon. Als het kind terecht wordt gecorrigeerd moet het niet uitmaken van wie de correctie komt.
Mijn huidige partner mag mijn kinderen ook corrigeren mits nodig.
Waarom vind jij dat deze vrouw erop aangesproken moet worden dat een ander haar kinderen toespreekt? In welke mate schaadt het jou, of het kind?
Bijtje82 schreef op 10-12-2021 om 08:03:
Ik vind persoonlijk dat een kind door iedereen mag worden gecorrigeerd, mits binnen de norm van de functie van de persoon. Als het kind terecht wordt gecorrigeerd moet het niet uitmaken van wie de correctie komt.
Mijn huidige partner mag mijn kinderen ook corrigeren mits nodig.
Waarom vind jij dat deze vrouw erop aangesproken moet worden dat een ander haar kinderen toespreekt? In welke mate schaadt het jou, of het kind?
Eens ! Mijn ervaring is dat er voor het kind hele onduidelijk en misschien zelfs emotioneel onveilige situaties ontstaan als alleen de biologische ouder mag corrigeren. Het kind raakt in verwarring; Want waarom zegt die andere volwassene, de partner van zijn ouder, niets over het gedrag van het kind en wat betekend dat precies ? Welke conclusie moet het kind daaruit trekken ?
Dit gezegd hebbende : het is natuurlijk een ander verhaal als de partner waar je over schrijft de opvoeding over gaat nenen en niet op een fijne manier en als de moeder zich steeds meer afzijdig houdt.
als je de moeder goed kent zou ik proberen een gesprek te beginnen. Zeggen dat je (geen positieve) verandering ziet en vragen wat zij daar zelf van vindt.
Als een kind gedrag vertoont dan niet wenselijk is dan mag je dat corrigeren, ook als het niet je eigen kind is. Dat vind ik niet voorbehouden aan de biologische ouders. Op school moet een kind ook naar de juf of meester luisteren. Bij sport naar de trainer. Bij vriendjes naar de ouders van die vriendjes. Etc. Ik corrigeer ook rustig gedrag van vriendinnetjes van dochter als ik dat niet wenselijk vindt. Of van klasgenootjes of sportmaatjes bij een activiteit als ik mee ben. Ik heb op dat moment de verantwoordelijkheid over dat kind. Opvoeden doe je samen.
Als je het hebt over wat je wel of niet voor een kind koopt of hoeveel snoep het mag of de bedtijd heb je wel een punt.
Het is best mogelijk dat de situatie door jouw beschrijving niet goed over komt.
"De biologische moeder geeft namelijk haar vriend waarmee ze twee jaar een relatie heeft, de vrijheid om haar te 'helpen' met het opvoeden van haar twee kinderen. De stiefvader heeft naar verloop van tijd het recht gekregen om hen te corrigeren en terecht te wijzen in bijzijn van hun moeder. Moeder neemt haar kinderen daarin niet in bescherming en geeft er vaak nog een standje of straf bovenop."
Hoezo moeten de kinderen in bescherming worden genomen? Is de correctie onevenredig streng? Of worden ze ten onrechte gecorrigeerd?
M.i. bepaalt de biologische ouder de opvoeding, maar dat is wat anders dan een kind vertellen dat iets niet mag.
Bijvoorbeeld: de moeder bepaalt dat kind niet op de bank mag staan. Als het kind toch op de bank gaat staan, dan mag stiefvader best zeggen dat dat niet mag - ook al is moeder ook in de kamer. Of vind jij dat de stiefvader dan tegen moeder moet zeggen: hé, kind staat op de bank - zeg er eens van van?
[Een simplistisch voorbeeld hoor]
Overigens ouder of stiefouder: ik vind dat als je door 1 ouder wordt 'terecht gewezen' dat het daarmee klaar is. Dus nooit dubbel.
Wie ben jij van de moeder dat je vindt dat je hier iets over zou moeten zeggen?
Ik vind het volkomen normaal wat hier gebeurt.