Soms vraag je eigen af.. Vermiste jas
Wilde dit toch even kwijt, beetje tja.. nieuwsgierig wat jullie denken. Ook een beetje een verhaal van gemaakt.
Onze dochters jas met een reis verleden.
Vanmiddag zaten we de La Place voor een broodje en wat drinken, doen we wel vaker als we onderweg zijn. Meestal bij een vaste vestiging in het midden van het land waar we dicht bij wonen. Valt mijn oog op een donker groene meisjes parka op de kapstok, blijf er maar naar kijken. Kijk rond, er zijn kinderen maar niemand gaat echt zijn jas niet ophangen op die kapstok. Het is trouwens mooi weer en warm, zo waarom een jas aantrekken. Er hangen nog meer kledingstukken, een grijze vest, een gekleurde kindermuts, een blauwe paraplu. Zouden dat gevonden spullen zijn? Als we klaar zijn loop ik toch naar medewerkster, of die jas gevonden is. Ze kijkt mij aan met een vreemde afvragende blik, ze moet het vragen.
Waarom mijn oog op die jas valt, is dat onze dochter namelijk hier haar jas is kwijtgeraakt alweer vijf maanden terug. Vraag mij niet af hoe ze hem heeft kwijtgeraakt onze sloddervos. Was toen heel erg boos op haar toen we haar jas niet vonden, daarom herinner ik mij ook dit, toen we het hele restaurant hadden afgezocht want het is een dure jas. Als de medewerkster terugkomt verteld ze dat die jas al twee keer is terug gekomen. Zonder dat er iemand er iets van gezegd had. Leg uit dat onze dochter een dezelfde jas is kwijtgeraakt hier en dat het dus haar jas kan zijn. Ik kijk in de jas en ja, het is onze dochters jas is. Heel, heel vaag staat haar naan erin. Onder een Duitse meisjesnaam Aliz, waaronder weer een andere Duitse meisjesnaam staat Olinda. Toch zie ik een naamlabeltje aan de rits met een derde Duitse naam, Freida. Het zijn Duitse namen te zien aan de achternaam.
Onze dochter weer blij want het is haar lievelingsjas, we mogen hem meenemen van de medewerkster. Toch vraag ik mij af, waar zal haar jas allemaal geweest zijn in die vijf maanden waardoor de drie namen op en in de jas staan. En wat is er gebeurt, drie op een volgende per ongeluk meegenomen of verwisseld in Duitsland. Dan moeten de meisjes elkaar toch kennen of bij elkaar in de buurt zijn geweest. Hoe is de jas twee toe weer in Nederland gekomen en hier bij La Place.
In de jas vind ik bewijs dat de jas in Duitsland is geweest want een inschrijfstrookje van een Duitse school vind ik. Niet ingevuld met een van de drie namen. In de andere jaszak vind ik rommeltjes, twee roze plastic hartjes, snoeppappiertjes met Duitse teksten en gebruikte papierenzakdoekje van een Duits merk. Ook een stukje papier met een telefoonnummer erop, misschien een van ouders. Volgens onze dochter zijn de rommeltjes niet van haar.
Maar ja, we hebben de jas weer terug. Niet beschadigt en schoon, zoals toen onze dochter de jas kwijtraakte.
Toch, zal ik bellen of niet.
Wel bijzonder en interessant wat nu het verhaal is van de jas in die vijf maanden.
hahahaha
zeker, wat een verhaal! blijkbaar wordt het willens en wetens meegenomen door mensen die het gebruiken. En dan spijt krijgen of zo??!!
En dan even, omdat ik het niet kan laten: er staat een schrijffout in je titel, of eigenlijk een taalfout. je vraagt je eigen niet iets af, je vraagt je zelf iets af.
Tante Sidonia
"En dan even, omdat ik het niet kan laten: er staat een schrijffout in je titel, of eigenlijk een taalfout. je vraagt je eigen niet iets af, je vraagt je zelf iets af."
Nee, je vraag jezelf (aan elkaar geschreven) iets af. 
Correctie
Volgens mij is nog beter: je vraag je af.
Ik wilde alleen aangeven dat "jezelf" aan elkaar geschreven moet worden.
Je vraagT je af, dan toch in ieder geval.
haha
genoeg vliegen afgevangen!
en emel
wat zou je willen bereiken met het telefoontje.... ennuh hoe is je duits?
Wilgenroosje
Haha, je hebt gelijk. Dat is het gevaar als je iemand corrigeert: dat je zelf een fout maakt .
reactie
Mijn duits is redelijk.
Bereiken met het telefoontje, tja denk gewoon uit nieuwgierigheid.
Heb gebeld en kreeg een man aan de lijn, die vertelde dat ik moet wachten tot zijn vrouw thuis is vanavond. Denk een van de ouders van de meisjes.
Emel
Lachen dat je gebeld hebt. Ik snap je nieuwsgierigheid.
Laat je even weten als je meer weet over het Raadsel van de Vermiste Donkergroene Parka?
Het gesprek met de moeder
Heb gebeld.
Een heel vriendelijke duitse moeder aan de lijn gehad. Was helemaal verbaast dat ik belde wegens de jas. We hebben in het Engels gepraat, ging wat vloter. Na het gesprek over de jas hebben we nog een halfuur gepraat over onze gezinnen, jammer dat ze geen facebook heeft. Maar dat ter zijde.
De moeder vertelt dat ze vier maanden terug de jas heeft overgekocht van Aliz haar moeder. Die moeder vertelde dat de jas per ongeluk te klein is gekocht. En dat Aliz maar een paar maanden heeft kunnen gebruiken. Ze had geen bonnetje meer om te ruilen.
Aliz zal vast met haar ouders hier in Nederland zijn geweest bij La Place en toen onze dochters jas hebben meegenomen. Per ongeluk of toch met opzet van.. mooie nieuwe jas. Vermoedelijk ook door hun dat je jas eerder ook op de kapstok heeft gehangen wegens schuldgevoel? Maar dan toch later weer meegenomen te hebben.. we zullen het nooit weten en daar ben ik dan weer niet nieuwgierig naar hahahaha.
Terug naar de moeder.
Het meisje Olinda is hun oudste dochter en Freida hun jongste dochter. Een maand geleden kocht de moeder een nieuwe jas voor Olinda en kreeg Freida onze dochters jas. Nu waren hun het weekend van 29 juli in Nederland voor familie bezoek. Bij toeval terug naar huis gingen ze langs La Place voor een broodje en wat drinken. Daar vergat Freida de jas mee te nemen, ook een slodervos net als onze dochter. Pas thuis in Duitsland ontdekte ze het.
Onze dochters hollandse naam zag ze in de jas staan toen ze de jas bekeek, nadat deze per post was geleverd. De moeder twijfelde nog om te bellen met de verkoopster, want ze vond het vreemd. Maaar liet het zitten, nu valt bij het bij haar op zijn plaats.
De rommeltjes zijn ook van Freida, die was heel verdrietig dat ze de jas was vergeten maar ook haar twee roze plastic hartjes. Die stuur ik terug met een kaartje.
Hahaha
Weer zo'n verhaal over een verwisselde, kwijtgeraakte jas van een dochter met heel veel details. Bijzondere hobby.
skik
Reactie op skik
Is het zo erg hier?
Heb hier vaak gelezen maar niets geplaatst of een reactie op gegeven. Dacht, ach deze ene keer.
Maar jouw reactie te lezen is mijn bericht geen unieke.
Je je
Je vraagt niet jezelf iets af, en zeker niet je eigen, maar gewoon je. Het werkwoord is zich afvragen dus ik vraag me af, jij vraagt je af, hij vraagt zich af.
Leuk
Ik vond het leuk om te lezen, Emel. Van dat soort dingen sla ik altijd erg aan het fantaseren. De avonturen van het verdwenen jasje En dat jasje heeft jouw dochter erg gemist. Happy end. Niks meer aan doe.
Doen
Doen , ik vergat de N