Sombere gedachten
Naar aanleiding van het draadje over de Apocalypse en het draadje van Boromir over leuk, even een draadje over sombere gedachten.
Hoe gaan jullie ermee om en hoe geven jullie het een plek zonder dat het gaat overheersen.
Paar voorbeelden:
Vriend is werkeloos, bijna 56 jaar oud, en hoe langer het duurt hoe groter de kans dat hij nooit meer een baan krijgt. Hij doet wat hij kan, pakt kleine losse opdrachten aan, schoolt zich om, maar dan nog lukt het tot nu toe niet. Ik kan er eindeloos over piekeren, nog meer dan hij het doet lijkt het soms.
Ander voorbeeld: zoon heeft moeite met een paar vakken op school en staat er op het ogenblik niet zo goed voor. Zorgen (wat als hij blijft zitten, wat als hij niet hard genoeg werkt etc).
Nog een voorbeeld: ik ben nu kostwinnaar, heb tot juli een tijdelijke baan. Heb te oren gekregen dat mijn contract verlengt wordt met meer uren, men is tevreden, ik krijg leuke taken erbij (organiseren vanschoolreisjes). Wat als het te druk wordt, wat als het me niet lukt...
Slapen is ook zoiets: als ik een nacht slecht slaap, kom ik 's ochtends uit bed met een katerig gevoel en de angst dat niets me gaat lukken wat ja ik ben zo moe...
Er zijn nog veel meervoorbeelden. En ik word moe van mezelf, soms. Want het zijn wel degelijk belangrijke vraagstukken, maar de manier hoe ik ermee omgaat maakt het onnodig zwaar en beladen.
Misschien had ik mijn draadje "hoe word ik luchtiger" moeten noemen?!
Door een combinatie van controledwang en een angstige inborst maak ik mijn leven en die van mijn naasten onnodig moeilijk.
Maar is er een manier om ermee om te gaan? Een simpele? Want ik heb geen zin meer in therapien, heb ik enkele jaren gedaan, ik heb betere inzicht gekregen in mijn gedrag en waarom ik geworden ben zoals ik ben, maar het lijkt dat het "tobben" niet los te laten is.
Sini
Hanne
Wat mij opvalt is dat iedereen ervan uitgaat dat de huidige hoeveelheid werk blijft, terwijl steeds meer werk gaat verdwijnen door verdergaande automatisering.===
Ik geloof dat ik dat benoemd heb 
. Het voordeel van het basisinkomen is dus naast een basiszekerheid, ook dat als mensen minder uren gaan werken, omdat dat volstaat, het werk wat er nog wél te doen is door meer mensen gedaan kan worden, maar voor minder uur per persoon. Niet elk werk is daar geschikt voor, maar of meneer X nu 4 uur lang op een knop drukt en kijkt of dat goed gaat of mevrouw Y, dat zal het systeem een zorg zijn neem ik aan. Dus zo kan het werk wat X voorheen alleen deed in 36 uur, gedaan worden door X en Y in minder uren, terwijl X en Y er geen boterham minder om hoeven te eten.
Ely
'Volgens mij zijn er grofweg twee denkrichtingen voor dat basisinkomen nu: voor iedereen met als mede doel de instanties die nu druk zijn met toeslagen en uitkeringen etc te laten verdwijnen, waardoor er geld overblijft. Iedereen gelijk, iedereen even veel geld, als je meer wilt kun je bij verdienen. Waarop ik dan denk: dus die weduwe met gehandicapt kind (voorbeeld) krijgt voor twee personen (eerder voorbeeld €3000) per maand en moet daar ook de rolstoel etc van financieren en hopen dat ze in haar omgeving mensen heeft die willen helpen (waar geen financiële prikkel meer op zit, op dat helpen). En even verderop een echtpaar met vier gezonde kinderen uit een gegoede familie hebben het drievoudige te verbranden, hebben uit eerder vermogen al de nodige middelen en geen extra medische kosten. Deze zit voor mij echt in de categorie #hoedan?'
Het is niet zo dat iedereen uiteindelijk hetzelfde inkomen heeft met een basisinkomen. Er zullen natuurlijk altijd verschillen zijn, dat is nu ook zo. De gedachte: iedereen is gelijk, is niet goed. Dat gezin met eigen geld heeft in het huidige systeem meer te verteren, en met het basisinkomen ook. Of wilde je dat iederéén hetzelfde verdient? Als in het communisme? Nee toch?
Maar
Als er niet genoeg werk is en er dus veel minder mensen werken wie gaat dan dat geld opbrengen voor dat basisinkomen?
Want als dat betaald moet worden uit de algemene middelen dan moeten die ook opgebracht worden door de werkende bevolking?
Overigens kan de automatisering natuurlijk ook weer leiden tot nieuwe banen en nieuwe beroepen. Een deel van de beroepen die in Middeleeuwen veel voorkwamen zijn nu uitgestorven maar er zijn nu weer banen bijgekomen waarvan ze in de middeleeuwen nog nooit hebben gehoord.
Maar als er heel veel meer mensen zijn dan werk dan hebben we een groot probleem, en dat kan je zeker niet met een basisinkomen oplossen want daar is dan ook geen geld voor.
Kaaskopje
Zoals jij het uitlegt vind ik het geen fantastisch idee. Ik heb er geen enkel probleem mee om de mogelijkheden tot bijverdienen in een uitkering te vergroten en de sollicitatie plicht te verminderen. Echter een basisinkomen waar iedereen vanaf 55 die op een bestaansminimum terechtkomt en ook in blijft, ongeacht of hij/zij weer een goed betaalde baan vindt ben ik absoluut geen voorstander van. Ik zie er ook geen enkele noodzaak toe. Laat staan om alle 55+ een basisinkomen te geven, ongeacht of ze werken of niet.
Ik zou het veel eerder zoeken in meer ruimte creëren in het huidige systeem.
Brandweervrouw en mbt werk
@brandweervrouw: ik heb t niet bedacht he 
. Dit is zoals ik het heb begrepen één van de fundamentele uitgangspunten van het Basisinkomen voor iedereen plan mede omdat je daarmee kosten wegorganiseert die nu gemaakt worden om al die toeslagen etc te kunnen regelen. Het is niet zo dat je nou een enorme besparing kunt doen door slechts de sollicitatie plicht te laten vervallen, het scheelt wel iets maar zet geen zoden aan de dijk.
En qua werk: ja werk verandert. En zeker sommige functies verdwijnen. Maar er komen functies voor in de plaats. Misschien niet evenveel voor dezelfde doelgroep. Daar zit m de kneep. Maar de veranderingen zullen ons voor uitdagingen blijven stellen en daar zijn toch echt mensen voor nodig. Alleen zal de werkende populatie in zijn geheel er anders uitzien en zal ons werk er anders uitzien. Die digitalisering doet niks uit zichzelf hoor.
Jaina
Omdat ik zelf niet aan de tekentafel van het Basisinkomen zit, weet ik niet wat uiteindelijk uitgeprobeerd of ingevoerd zal gaan worden, als de overheid daartoe te bewegen is, Volgens berekeningen, waar ik niet voor aansprakelijk gesteld hoop te worden, is het haalbaar om met minima boven de 55 te beginnen. Echt veel meer kan ik er ook niet over zeggen. Maar aangezien jij in een ander land woont, zul jij er sowieso niet mee te maken hebben, of zijn daar ook dit soort plannen?
Ely
Gedigitaliseerde processen moeten aangestuurd worden inderdaad door iemand die begrijpt wat hij of zij doet en als je ziet hoe hoog de nood is in ICT-land, is dat een aanwijzing dat dáár de werklozen niet zitten, maar ook dat niet iedereen daarvoor geschikt is. Dat is ook een van de punten, waardoor ik, en met mij meer, denk dat er anders over 'leefgeld' en wie dat moet betalen nagedacht moet gaan worden.
Kaaskopje
En dat is de reden dat er nu op veel plekken wordt ingezet op bewustwording hierop zodat mensen zelf hierop gaan anticiperen en op zoek gaan naar mogelijkheden om hun eigen inzetbaarheid te vergroten. Dat is niet nieuw, dit soort bewegingen zijn van alle tijden, er zijn zoveel ambachten en beroepen verdwenen en andere voor in de plaats gekomen. Het leuke aan deze tijd is dat je -zoals jij ook weet- via internet heel veel kunt leren, vaak ook gratis. Het probleem is niet het veranderende werk, er is een probleem wanneer mensen niet mee veranderen. Die overgang is er niet van vandaag op morgen, in zijn algemeenheid is er echt wel tijd om te anticiperen. Verandering is ook in deze de enige constante 
Ely
Maar goed, mijn generatie is misschien deels een beetje verloren voor die bewustwording, omdat ze voor lange tijd in een zelfde beroep bij een zelfde werkgever konden blijven en dus niet heeft kunnen anticiperen met alle veranderingen die ondertussen gaande waren, omdat ze zich niet bewust waren dat dat moest. Ze hadden toch een leuke baan? En dan staan ze op straat met al hun werkervaring die algemeen gezien nogal beperkt is. Nog 12-13 jaar te gaan, wat nu?