Persoonlijke knutselwensen en Aviertjes
Voor sommigen is het nieuw, anderen zijn er al jaren aan gewend.
Als een college vertrekt of iets te vieren heeft, krijgen alle anderen de opdracht een A-viertje te vullen met anekdotes en/of goede wensen.
Als er een trouwerij is, staat op de brief van de ceremoniemeesters niet alleen de routenbeschrijving en parkeerinformatie, maar ook het verzoek om voor het bruidspaar wat speciaals te doen. Dat kan van alles zijn. Ingredienten voor een ontspannen avond, je favoriete recept al dan niet met toegevoegde levensmiddelen, een schelp met een wens (zoals ik hier las) of een bordje met een levenswijsheid. Of je wordt verzocht een accessoire in een bepaalde tint te dragen, of een pak broodbeleg mee te brengen. Er is vast nog veel mogelijk wat me nu even niet te binnen schiet.
Vertel eens, wat hebben jullie op dit gebied meegemaakt? Wat vond je een orogineel idee, wat pakte leuk uit en wat kwam zinloos over?
Heb je zelf weleens (persoonlijke/ geknutselde) verrassingen gekregen ter gelegenheid van een of andere hoogtijdag?
Toen wij 12 1/2 jaar getrouwd waren, hadden vrienden van ons zo'n A-viertjesboek laten maken door familie en vrienden, in de pre-internettijd een hele klus, allemaal adressen, enveloppen, postzegels. Dat was toen nog niet zo gewoon als tegenwoordig en ik vond het heel speciaal. MOet bekennen dat ik er alweer een tijdje niet naar heb gekeken, maar het was leuk, zo'n persoonlijk cadeau.
Het andere uiterste ook beleefd: na 22 jaar invallen ging ik weg, ik kreeg een vvv-bon van 20 euro en niet eens een kaart met namen erbij of zo. Superkaal.
Ook gekregen
op onze bruiloft. Het was toen een soort van compromis omdat we geen stukjes wilden. Destijds vond ik het heel leuk, heb het boek regelmatig bekeken. Nu al jaren niet meer.
Maar dan de andere kant: ik heb er een gloeiende gloeiende gloedhekel aan om dit soort dingen te moeten doen. Ik ben er niet creatief genoeg voor, het kost me heel veel denkwerk om ook maar iets te verzinnen en voor een leuke uitvoering van datgene dat ik bedacht heb ben ik niet geschikt. Kortom, op een heel enkele keer na, vergeet ik het gewoon. Die heel enkele keer dat ik het wel doe is dat omdat ik dan wel een idee heb omdat ik de persoon in kwestie goed ken. Maar dat kont zelden voor.
Aagje
vaak
Bij de bruiloften waar ik ben geweest, het zijn er nogal wat, was het hooguit de gewoonte digitaal wat foto's voor de bruiloftskrant aan te leveren of een 4-viertje.
Het meest aparte, weet nog steeds niet wat ik ervan moet vinden was dat de ceremoniemeesters op het idee waren gekomen dat iedereen wel een boek dubbel in de kast moest hebben.
Schrijf op een papier je favoriete recept en stop dat voorin het boek.
Dat werd in dozen gestopt op de bruiloft, volgens mij hebben bruid en bruidegom er bij het naar huis gaan er pas iets van meegekregen.
Het was nogal een groot gezelschap en ik heb geen idee of het lezers waren of dat ze zelfs maar een boekenkast in hun nieuwe huis hadden.
niet vreemd
wel bezwaarlijk vond ik de uitnodiging van een collega waarin de heren werden verzocht in smoking te verschijnen en de dames in het lang. We waren alleen voor het feest uitgenodigd, dus mijn man is in gewoon pak gegaan. Ik was zwanger, maar heb er niet speciaal een positie cocktaildress voor gekocht.
doet me denken aan dit verhaal
Een tijd geleden had ik een mooi verhaal gelezen op internet van een dochter die haar vader wilde verrassen op zijn 60e verjaardag met anekdotes over zijn leven door vrienden verteld. Ik vond dit een heel mooi en ontroerend verhaal en plaats hier de link voor wie het wil lezen: http://nothingbutbonfires.com/2011/06/sixty-years-memories
Zoiets lijkt me enorm leuk om te krijgen en bij verschillende vrienden zou ik zo een verhaal uit mijn mouw schudden, maar lang niet bij iedereen.
Wat ik zelf al heb moeten maken is een recept voor een receptenboek, een etiket voor op een wijnfles, verschillende keren een kleine wens moeten schrijven.
Ik denk zelf dat wanneer iets in een boekvorm gebundeld kan worden, dat dat nog het leukste is om te krijgen en het makkelijkste is om te bewaren, want die schelpjes (wat in een ander draadje voorkomt) of allerlei ander gerommel, dat lijkt me gewoon niet praktisch en nogal troeperig.
Zo heb ik ook bij kennissen een deur zien staan in de garage met allemaal handtekeningen en wensen erop, best leuk, maar een enorme sta-in-de-weg natuurlijk, je ruimt zo'n ding niet ff op. Idem met grote lijsten met handtekeningen, of een tafelkleed met wensen.
de kast in
inderdaad, een tafelkleed neerleggen waarop gasten met een textielstift wensen/namen kunnen schrijven. Da's nog best grappig, en dat vouw je op, kan zo de kast in. Is ook geen extra werk voor gasten.
Ook gezien: een kapstok waarbij iedereen zijn/haar naam op het hout schreef.
Recepten zijn mij ook al een paar keer gevraagd, ik beperk me altijd tot ons vaste succesmenu op zaterdag: pannenkoeken. Ben niet zo'n keukenprinses dus veel spectaculairs draag ik niet bij aan zo'n receptenboek.
Sinds internet en printers thuis is het wel veel makkelijker/sneller om iets aardigs te maken dan 25 jaar geleden, toen moest je nog letterlijk knippen en plakken.
Tegeltje met wijze spreuk
Bij een afscheid van collega kreeg iedereen een papieren ouderwets tegeltje. Het verzoek was hier een spreuk/spreekwoord op te zetten die je vond passen bij de gelegenheid of persoon. En natuurlijk je naam.
Eenvoudig om te doen en net wat leuker (vind ik) dan die moeizaam bedachte A4-tjes. Het zijn toch maar een paar collega's waar je voldoende van weet of een band hebt, dat je op een leuke manier een A4 kunt vullen.
even denken
Tegenwoordig is Jilster populari. Ideaal. Met elkaar een glossy maken. Verder heb ik dekbedden met namen voorbij zien komen. Recepten. Anecdotes. Kleur accenten. Spiegel met namen. Een fotohoek met persoonlijke boodschappen. Hilarisch vond ik het dat bruidspaar het kado (geld) uitgereikt kreeg in bierkratten. LEGE wel te verstaan. Er moest een busje aan te pas komen al die kratten op te halen. Het statiegeld was voor het paar ha ha ha.
Zelf ben ik getrakteerd op liedjes die het daglicht niet kunnen verdragen 
jilster
erg leuk, heel mooi, zou ik graag doen, maar wat een prijzen! Echt iets voor spaarzame bruidsparen die de trouwdag een decennium voor zich uit hebben geschoven, of voor overdadig in de buidel tastende ceremoniemeesters/ouders.
WC-deur
Op een ander forum las ik eens over de WC-deur van het bruidspaar die stiekem uit het huis was gehaald en bij de trouwreceptie neergezet. Gasten konden daar met watervaste stift een gelukwens o.i.d. op schrijven. Vond ik een leuk idee (maar moet je natuurlijk niet doen als ze erg aan hun mooi geschilderde deur gehecht zijn).
jaja dat deden ze in onze familie
alleen hadden ze er geen erg in dat (oud vaak verbouwd huis) de deur niet op de standaard wijze in het kozijn zat. Dus alle namen stonden op hun kop toen de deur werd teruggeplaatst!
Inmiddels staat de deur in een nieuw huis als sierelement in de hal. Op zijn kop - de deur nu dan, he. Namen zijn leesbaar. Is mooi en bijzonder, niet alle mensen die hun naam schreven zijn anno nu nog in leven.
Ooit, toen een neef trouwde
Werd er ook gevraagd een A4 mee te nemen, met een recept, goede raad of wat je maar wilde, lang of kort. Mijn moeder heeft toen een kopie van haar trouwboekje uit de jaren 40 gegeven waar de rechten en (vooral) plichten van echtgenoten stonden. Die hebben vast met hun oren staan klapperen
Wat moet je nou
Wat moet je nou met een deur met namen erop? Dat zou ik echt een verschrikkelijk cadeau vinden en ik zou het zo snel mogelijk op Marktplaats zetten.
zou dat verkopen?
... 