Penvriendinnen
In mijn andere onderwerp vertelde ik over de jas van onze dochter.
De moeder belde ons zondag nog een keer terug. Of we contact wilde houden met hun, het was zo'n leuk gesprek en het klikte. Ook mijn gevoel erbij is geweldig.
Onze dochter vind het leuk en gaat zo een tekening maken voor Olinda en Freida. Naast het kaartje waar de roze hartjes op gaan.
Nu maar eens bedenken wat ik ga schrijven, denk met de hand. Mijn handschrift is duidelijk genoeg en in het Engels, is ook wat persoonlijker.
Leuk een penvriendin, lange tijd geleden en nu met facebook zelfs (bijna) ouderwets.
Hebben jullie dat ook wel eens, dat je met een onbekende (buitenlandse) moeder een klik hebt.
Ik ook
Hoi Emel, ik heb dat in Frankrijk gehad. Een Frans gezin aan de overkant met twee oudere dochters en een veel jonger zusje. Onze kinderen deden mee met hun spelletjes, en de vader luep op een dag in een knvb- shirt. In mijn beste Frans wilde ik daar iets leuks over zeggen. Met als resultaat dat we er later aan de borrel zaten. We begrepen elkaar redelijk door mijn woordenboeken erbij te pakken. Nog jaren erna ieder jaar een kerstkaart gehad en gestuurd met een berichtje.
Ik heb sowieso sinds een jaar weer penvriendinnen. Mijn hobby uit mijn tienerjaren weer opgepakt. Is zo leuk, een envelop op de deurmat. Ik begon het te missen toen er buiten de blauwe envelop eigenlijk vrijwel geen post meer kwam..
Ik ben er érg slecht in
Ik heb door de jaren heen een paar pogingen gedaan, maar op de een of andere manier laat ik het dan toch weer verwateren. De laatste keer schreef ik met iemand, die net als ik werkloos was en ik vind het eigenlijk niet fraai van mij, maar toen ze heel enthousiast vertelde dat ze weer werk gevonden had, kon ik het gewoon niet opbrengen om haar jubelverhalen aan te horen. Mijn werkloze status was nog te vers en te pijnlijk door hoe dat gegaan was. Ik begin maar niet meer aan penvriendschappen. Ik 'praat' wel met veel mensen op Facebook. Dat is vrijblijvender, ik móet niet reageren, dat kan.
