Over recyclen, het milieu en arm zijn
Dag allemaal
Omdat de discussie eigenlijk breder is dan wat er nu ontstaat bij het draadje van Vrijmarkt begin ik een eigen draadje.
Ik ben benieuwd wie nog meer probeert (zoals mij in het begin gedwongen maar nu met een soort van "sport" gevoel) goedkoop en duurzaam te leven. Een beetje achtergrond: sinds begin september leven we met heel weinig geld, met ons drieën (ik, vriend en zoon 50% van de tijd). Ik ga geen bedrag noemen maar we zitten echt ruim onder modaal, als de vaste lasten betaald zijn is er een beetje over voor eten en recreatie. Het is een tijdelijke situatie, en heeft te maken met het feit dat ik weer ben gaan studeren (-2000 euros aan studiekosten dit jaar) en dat mijn aanstelling op school te weinig uren bevat + dat vriend geen vaste baan heeft maar af en toe een klus Volgend jaar krijg ik meer dan het dubbele aan uren en zal mijn salaris flink omhoog gaan.
Maar wat mij eigenlijk wel verbaasd is dat het niet als een straf voelt om geen geld te hebben. En dat ik, ondanks het feit dat ik vroeger aan een zeer riante inkomen gewend was, niet echt lijdt van het gebrek aan geld. Het voelt eigenlijk meer als een bevrijding: merken dat je met weinig goed kan leven, en dat ik de mis, en dat vrije tijd om aan mijn studie of hobbies te werken meer betekenen dan nieuwe spullen.
Het is het begin geweest van een bewustwording. Dat ik vroeger veel te veel kocht, wat niet noodzakelijk was: van kleren tot snuisterijen voor thuis, van eten bestellen tot dure vakantie. En dat ik ook ten opzichte van het milieu niet goed bezig was. Te veel vlees, te vaak in bad, voor het minste of geringste met de auto gaan, dingen weggooien in plaats van recyclen of wegbrengen bij de kringloop. En dat ik veel te veel eten kocht en dus ook veel te veel weggooide.
De kringloop! Dat is ook iets dat ik met enorm veel plezier ontdekt heb! Elke keer dat ik iets nodig heb ga ik eerst langs bij de kringloop (ik heb er 3 grote op fietsafstand) en probeer het daar te vinden. De spullen voor de puppy straks heb ik voor 30€ in totaal tussen de kringloop en Marktplaats geregeld, bench, kussen, riem, etc...
Ik zit niet hier te vertellen dat het alleen maar leuk is: ik mis bij voorbeeld klassieke concerten (zo duur), en ik zou ook graag vaker naar Frankrijk willen gaan maar ook dit zit er niet in dit jaar, hoewel ik onlangs met de bus naar Parijs gegaan ben voor een fractie van de trein prijs. Maar handig en confortabel was het niet. Af een toe een lekkere restaurant na de film zou me ook blij maken. Maar, al met al, vind ik het een opluchting om te "consuminderen". Zelf een soort van sport. En ik ben benieuwd wie nog meer het leuk vind om te kijken waar er gespaard kan worden, of het nou uit principe is of uit noodzaak.
ook
ik ben ook een minimalist (in wording) al ben ik al goed op weg.
En idd ik mis het winkelen helemaal niet, fietsen is nog steeds vreselijk, maar ja, het scheelt wel in nog moeten sporten en kosten en eigenlijk zie je ook veel meer.
Het gaat bij mij niet om het geld, maar om het milieu.
Ik beleef heel veel plezier aan dingen zelf maken of repareren. Ipv een nieuwe tas heb ik in dochter's tas een nieuwe rits gezet, kost 2 dagen met de hand prutsen maar het zit wel, zij blij, ik blij.
Mijn handtas is volkomen gescheurd. Die ga ik uit elkaar halen en de delen leg ik op een restje stof en dan zet ik 'm weer in elkaar.
Vorige week heb ik broodzakken gemaakt van restjes stof zodat ik geen plastic zakken meer mee hoef te nemen bij de bakker. Ik sleep inmiddels overal mijn bakjes en zakjes mee naar toe en heb nu nog maar krap een halve zak plastic afval per maand. Hetzelfde met restafval daar doen we nu ook een maand over ongeveer 1/3e zak.
Ik verwerk alle restjes zoals bv de schillen en stronkjes van de asperges. Bak zelf speciaal brood en beleef daar erg veel lol aan.
Het huis is ook een stuk leger. Zo leeg dat we de 60m2 die we hebben veel te ruim vinden en eigenlijk wel naar 35 of kleiner willen. Maar daar is onze gemeente niet zo voor gezien de bouwplannen en eisen voor groot, groter, grootst.
En nee, ik mis al jaren niets.
Ook dochter is helemaal fan van de kringloop, ze vind er de leukste dingen en bevalt het niet dan gaat het in de doos die standaard in de gang staat voor dingen voor de kringloop. Deden we er vroeger een week over om een grote doos vol te krijgen nu duurt het wel een paar maanden.
Minimaliseren geeft juist een enorm rijk gevoel omdat je niet meer mee hoeft te doen maar er voor kunt kiezen om dingen gewoon niet te doen, of juist wel als je er zin in hebt.
Sinilind
Ik denk wel dat je makkelijker door deze periode komt door het idee dat je er volgend jaar al beter voorstaat. Je weet dat je baan een uitbreiding krijgt, je weet dat je die studiekosten dan niet meer hebt.
Dat is wel een verschil met mensen in een uitzichtloze situatie: zonder opleiding, jaren niet gewerkt, nu gedwongen te werken door de strengere regels voor WAO, ziekte.
Maar wel fijn dat het je weinig moeite kost.
sfera
het is een deel dat je weet dat het volgend jaar beter gaat. Maar het is ook een mindset die maakt dat het minder besteden goed voelt.
Een deel is ook omdenken. Waarom moeten dingen geld kosten? Waarom perse een kadootje kopen als je bv ook een zelf gebakken brood kado kan doen.
En ja dat soort beslissingen gaat makkelijker als je geld voldoende hebt omdat langdurig op minimum niveau leven ook je denkpatronen aantast.
Inderdaad, vooruitzicht
Het gevoel dat het nooit of ooit beter wordt, speelt wel mee in of je je situatie makkelijk of minder makkelijk kunt accepteren, denk ik. Ik zit in een onzekere situatie. Maar waar het ook heen gaat, erg veel rijker dan nu zal ik niet worden. Ik kan dat wel accepteren, maar ik vind het wel eens een deprimerende gedachte. Wij vallen niet onder de 'minima'. Voor mensen in die categorie is het meer overleven, dat is heel erg stressvol.
Winkelen in echte winkels kan ik best missen. Ik heb er tegenwoordig ontzettend snel genoeg van. Via internet is geen moeite mij teveel, als ik zo een lagere prijs ergens voor kan vinden.
Omdat man heel erg dicht bij het Kringloop-vuur zit, vraag ik wel eens of hij iets wil zoeken. Een schaaltje bijvoorbeeld, of oude dekens. Dat scheelt weer een rondje Blokker of een nieuw kussen voor de honden bijvoorbeeld.
voldoening
vorige week was ik helemaal blij met een paar bloempotjes uit de kringloopwinkel. Omdat we dit jaar niet op vakantie gaan, vinden we het wel fijn om de achtertuin gezellig te maken met planten en bloemen dus dit dan wel gedaan.
Wij kopen vrij weinig kleding, vaak alleen als het versleten is en dan nog probeer ik te wachten tot de opruiming of zoek ik online op kortingsvouchers. Het geeft ook best veel voldoening om uit allerlei restjes voedsel toch weer een lekkere maaltijd op tafel te zetten en daarbij flink te improviseren (al moet ik dan wel veel tijd hebben, na een drukke werkdag heb ik hier geen zin in).
Eigenlijk is mijn handtas wel aan vervanging toe maar wellicht duik ik binnenkort weer eens de kringloopwinkel in om te zien of er daar iets leuks ligt. Als we bezoek krijgen, bak ik tegenwoordig weer wat sneller een cake. Niet duur, leuk om te doen en vaak vries ik nog wat in voor een andere keer (doe ik dan in plakjes).
Sfera
Ik ben het met je eens dat het vooruitzicht van volgend jaar lucht geeft, omdat we bij voorbeeld dit jaar niets kunnen sparen, of dan is het 20 euro's per maand. Maar extra lucht is misschien niet op de manier dat je bedoeld. Want eigenlijk denk ik dat ik, nu dat ik begin de fijne kneepjes van het sparen en consuminderen onder de knie te krijgen, er mee door wil gaan. Het verschil is inderdaad dat ik dan af en toe de leuke extra's dat ik al genoemd heb (klassiek muziek, vaker naar Frankrijk) niet meer hoef te missen. Maar de basis is goed, en daar wil ik er niets aan veranderen. Het dubbele verdienen betekent niet het dubbele uitgeven, maar meer sparen om de werkelijke belangrijke dingen te kunnen financieren.
Ik heb uiteraard het geluk dat ik gezond ben, en dat ik een baan heb waar toekomst in zit, onderwijs heeft mensen nodig en Frans begint een tekortvak te worden.
Maar ik ben benieuwd wie nog meer, uit keuze of noodzaak, is gaan besparen op alles en er nog lol en trots aan beleefd.
Sini
Schrijfstijl
Mijn bericht terug lezend valt het me op dat mijn schrijfstijl niet mooi is. Dat is frustrerend, na zoveel jaren in Nederland.
Sorry!
Sini
Sinilind
Ik kan mij je schrijfstijl-frustratie voorstellen, maar vergeleken met veel geboren Nederlanders breng je het er prima vanaf.
Je leert zowat
Tijdens een stage in het buitenland was ik op een erf waar biologisch en duurzaam geleefd werd. De composthoop heb ik opgegeven, ik heb geen tuin meer. Het scheiden van afval lukt ook niet meer al te best. Ik woon in een buurt waar het nogal wat gedoe geeft. Heb je net uitgevonden waar de batterijen weggegooid kunnen worden is dat weer opgeheven, moet je weer op zoek naar wat anders. Papier ging een tijd door een smalle gleuf wat me niet lukte met mijn handen. Plastic moest je de hele tijd achteraan bellen dat het opgehaald werd en dan nog werd de wijk overgeslagen.
Verder heb ik ook geen hooikist meer, ooit opgedaan na bezoeken aan de 'kleine aarde', die inmiddels ook opgeheven is. Maar ik doe nog weleens een pan laten garen met een handdoek erom in bed.
Ik haal geen nietjes meer uit de theezakjes om ze gescheiden te kunnen weggooien maar maak wel een paar keer gebruik van 1 zakje.
De afwasblokjes knip ik door de helft.
Jaren heb ik afgewassen met twee bakken. Een voor het sop en een voor het naspoelen, maar sinds kort heb ik weer een nieuwe afwasmachine en gebruik dus weer meer water omdat ik het ook nog altijd wel voorspoel.
Ik maak graag gebruik van krijgertjes maar dat gaat ook nog weleens fout en dan heb ik gelukkig genoeg geld om het dan maar nieuw te vervangen.
Iets meer geld kun je denk ik misschien ook nog wel zuiniger doen omdat je meer risico kunt lopen.
confrontatatie
Ik heb tijden geleden deze documentaire gezien:
https://www.npo.nl/overal-spullen/02-01-2012/POW_00435185
Best confronterend hoeveel spullen we hebben. Het was voor mij één van de redenen om te gaan ontspullen. Minimaliseren wilde ik het toen niet noemen. Inmiddels ben ik wel wat stappen verder. Staat er nog 1 kast in de kamer met servies goed, en 1 kast wegens muurvulling, maar er in staat al 2,5 jaar alleen de koektrommel, er is niets om er in te zetten.
En als je dan de knop omzet gaat het langzaam steeds verder en dan merk je dat je met minder ook gewoon gelukkig bent, misschien wel gelukkiger.
Maar wat Sfera ook al zegt: het is makkelijker te accepteren met de wetenschap dat je ook weer terug kunt als het niet bevalt.
Vesta!
Ja die documentaire heb ik toen ook gezien, en het is toen al gaan broeden in mijn hoofd. Het beeld van al die spullen uitgestald in een loods is me altijd bijgebleven. De absurditeit!
Ik vind wel inderdaad wat Sfera zegt iets van waarheid bevatten. En ik zei al dat ik bepaalde dingen mis. Maar het zijn geen "dingen" eigenlijk. Meer "momenten" of ervaringen. Concerten, reizen. Uiteindelijk geen blijvende spullen.
Sini
AnneJ
Iets meer geld kun je denk ik misschien ook nog wel zuiniger doen omdat je meer risico kunt lopen.===
Ooit heb ik de uitdrukking 'Geld maakt geld' gehoord en die is blijven hangen. En ik denk nog steeds dat dat voor een groot deel waar is. Dat begint al klein. Toen wij het met 45 euro per week moesten doen, konden we niet hamsteren. Als je je net aan 1 tube tandpasta kunt veroorloven, dan zeker geen pakket van 5 stuks voor een leuke prijs. Was er een aanbieding van vlees, jammer dan, geen ruimte om daar wat extra van in te kopen. Dus gemiddeld waren we duurder uit dan we met 'normaal' geld geweest zouden zijn, omdat je minder gebruik kon maken van 'bulk'-korting. Gelukkig is die periode alweer 10 jaar achter de rug (jeetje...
). We konden ons wisselend meer en minder veroorloven, maar nog steeds niet het neusje van de zalm op het gebied van zuinige apparaten. Maar hamsteren kan wel als zich een interessante aanbieding voordoet, maar nog niet optimaal. Bijvoorbeeld iets wat duurder is, maar naarmate je meer koopt het per stuk goedkoper wordt, dat kan niet zomaar. We hebben erg lang met onze koelkast gedaan, ik denk wel 20 jaar, tot we eerder dit jaar eentje van een bekende konden overnemen. Technisch gezien hoefde het nog niet, maar alle lades waren onderhand stuk. De tweedehandse was een nieuwer model, dus daarmee ongetwijfeld ook zuiniger (iets kleiner ook), maar ik vermoed in gebruik niet zuiniger dan wat je tegenwoordig kunt kopen. Een led-tv zou zuiniger zijn dan we nu hebben, maar we zingen het met de huidige uit tot die op is. Daar moet voor gespaard worden.
Sparen om zo je vermogen te vergroten heeft geen zin momenteel, ja wel om een voorraadje geld bij elkaar te sparen, maar het vermogen groeit niet. Als je meer geld hebt, is beleggen dan interessanter. Maar dan moet je wel in een keer een leuk bedrag kunnen neertellen anders is het ook zo'n sneue bedoening.
Als je een huis hebt, of een ander groot bezit, zal de bank eerder geneigd zijn om je een lening te verstrekken. Met dat geld kun je ergens in investeren, waar je later geld door zult verdienen. (Als je het slim aanpakt tenminste.)
Er is vast nog meer te bedenken, maar een feit is, dat mensen met het minste geld en dan ook nog met een weekbudget, zelden goed kunnen profiteren van hun geld, terwijl mensen die meer geld hebben dat wel kunnen.
grappig
dat dit draadje gelijk weer richting geld glijdt terwijl Sini begon over spullen en vooral het niet hebben / kopen van spullen dat dat voldoening geeft.
Juist het niet kopen van spullen maar zelf maken, of iets doen wat geen spullen oplevert geeft de voldoening. Kunnen we daar nog van genieten? Welke mindset heb je nodig om dat weer te ontdekken.
Ik heb in 2012 voor mijn verjaardag een stoffen tas gekregen. Die tas is nu zo versleten dat de scheuren er in zitten en de rest van de stof ook helemaal gaar is. Mijn genoegen is nu niet naar de winkel te rennen om een nieuwe tas te kopen maar om die tas helemaal uit elkaar te halen en te gebruiken als patroon op stofjes die ik al heb liggen om zo weer een hele nieuwe tas te maken.
Ondertussen staat er een zelfgemaakt kaneelbrood in de oven en ligt er ook nog een koekjes deeg te wachten om na dat brood tot duimafdrukkoekjes te worden gemaakt.
Ik geniet van het feit dat ik daarmee heerlijk bezig ben, geen afval produceer en ook nog heerlijk eet straks met dochter, vader en mijn stiefmoeder. Omdat het koud is fiets ik zo ook nog even naar de biowinkel voor een zakje (zelf meegenomen) champignons en dan maak ik ook even champignonragout.
Ik merk dat ik van niet koken creatiever word, meer dingen ga proberen en dat ook leuk blijk te vinden.
Maar de dingen die ik doe hebben in essentie niets met geld of besparen te maken. Ik koop nooit aanbiedingen want die zijn te veel voor mijn 2 persoonshuishouden. Spullen die je koopt ga je ook gebruiken. Ik heb nu besloten alles eens op te gebruiken voor ik nieuw koop. Ik eet al een hele week kliekjes en verwerk restjes en ik eet gewoon lekker en gezond. De vriezer is bijna leeg en als die leeg is kan die ook weer weg er lagen alleen oude spullen in. Het vriesvakje in de keuken blijkt voldoende voor ons 2. Ik kan me voorstellen dat dat met een gezin met 5 pubers anders is. Maar bij ons is het voldoende.
Laten we de geld discussie tot het Nibud spaardraadje beperken en daar in dit draadje uitstappen.
Vesta
dat dit draadje gelijk weer richting geld glijdt terwijl Sini begon over spullen en vooral het niet hebben / kopen van spullen dat dat voldoening geeft.===
Ja, daar heb je gelijk in, maar dat komt denk ik ook, omdat Sini door het niet hebben van geld tot de ontdekking kwam dat minder spullen hebben en kunnen kopen, voldoening geeft. Dus wel gelinkt aan geld.
Tas
Mijn genoegen is nu niet naar de winkel te rennen om een nieuwe tas te kopen maar om die tas helemaal uit elkaar te halen en te gebruiken als patroon op stofjes die ik al heb liggen om zo weer een hele nieuwe tas te maken.===
Hoe doe je dat? Met de hand, of een naaimachine? Als het met de naaimachine is, kom ik toch weer op die combinatie van zuinig doen/hergebruiken en het hebben van geld uit. Als je geen naaimachine hébt, zul je er een moeten kopen. Van het geld voor een naaimachine, kan ik 4 nette tassen kopen, of nog meer bij Primark.
Wij gebruiken de vriezer voor hondenvoer. Wij kopen 18 kilo in een keer. Zonder vriezer kan dat niet.
Wat ik wel erg leuk vind, is dat ik voor een chique diner vorig jaar een mooie ketting met bijpassende armband voor mezelf gemaakt heb. De winkelwaarde zou veel hoger geweest zijn, dan ik eraan uitgegeven heb. Zo zou ik ook iets voor de honden willen maken, maar van wat ik daarvoor nodig heb, kun je alleen een grote voorraad kopen en dat is dan weer een onzekere factor. Als niemand anders er in geïnteresseerd is, dan is 30 euro (dat kost het) voor onze twee honden niet goedkoop meer. Zelf iets maken vind ik dus wel leuk, maar het moet wel goedkoper zijn dan uit de winkel.
Vesta
Plus dat Sini in de titel van de openingsposting "arm zijn" heeft gezet, en dat heeft best wel veel met geld te maken.
"Juist het niet kopen van spullen maar zelf maken, of iets doen wat geen spullen oplevert geeft de voldoening. Kunnen we daar nog van genieten? Welke mindset heb je nodig om dat weer te ontdekken."
Prachtig. Ieder zijn meug. Maar niet alle klusjes en zelfmaakdingen zijn even leuk, en niet iedereen beleeft aan hetzelfde genoegen.
Ik vind koken bijvoorbeeld best leuk om te doen. Maar als mijn fiets een lekke band of andere narigheid heeft, dan breng ik het ding al snel naar de fietsenmaker. Sommige dingen kan ik wel zelf, maar heel goed ben ik er niet in. Dat weet ik, want ik heb dat soort dingen wel gedaan. Ik kan dan mijn eigen tijd in de klus gaan steken. Aan het eind van de rit is het probleem dan hopelijk opgelost (geen garantie, hangt van het probleem af), ik ben lang bezig geweest met een klus die de vakman m/v een kwart van die tijd zou hebben gekost, ik heb rugpijn van het werken in een rare houding, mijn handen worden de eerste drie dagen niet meer echt schoon en ik heb (motorisch uitgedaagd namelijk) minstens éen schram, bult, of blauwe plek opgelopen.
Met dit soort overwegingen besluit ik dan de klus aan de fietsenmaker uit te besteden, waarmee die dan ook weer een fatsoenlijke boterham kan verdienen.
Overigens, wie verlegen zit om een voorbeeld van zelf klussen dat geen voldoening oplevert kan ik verwijzen naar mijn draadje in deze rubriek over de kapotte thermostaatkraan van onze douche. Read it and weep, zoals de Amerikanen dan zeggen ( https://www.ouders.nl/forum/huis-tuin-en-keuken/wel-of-geen-nieuwe-thermostaatkraan)
Waarmee ik maar wil zeggen: zelf doen kan voldoening opleveren. Maar het gaat wat ver om te doen alsof dat altijd en voor iedereen zo is. Mensen kunnen andere hobby's hebben, en dan is het verplicht zelf doen omdat het zoveel voldoening geeft niet bevredigend, maar corvee. En de meeste mensen zitten niet op nog meer verplichtingen te wachten.
Dat het ondertussen een goed idee is om niet zomaar achteloos alles te kopen, wegens geld en milieu, daar is iedereen in dit draadje het vermoedelijk wel over eens.
Groeten,
Temet
Lenen van spullen om te besparen
In de beginjaren van ons huwelijk hadden wij een kruiwagen (gekregen toen schoonouders de groentetuin wegdeden en kleiner gingen wonen). Het was een oud beestje met veel roest maar hij deed het nog prima voor onze acties. (Ritje milieustraat of planten uit de auto in de achtertuin krijgen). Buren leenden het ding incidenteel voor dezelfde klussen. Buurman heeft een lange ladder die ook her en der dienst doet voor het schoonmaken van dakgoten en zo.
Dat soort spullen hoef je echt niet zelf te hebben, de een heeft dit en de ander dat en van een keer lenen of uitlenen gaat het echt niet stuk, zodat je weer moet vervangen.
De kruiwagen is een aantal jaar geleden wel definitief op de milieustraat gebleven. Het gat in de bodem werd steeds groter en ineens was de hele bodem weg. Indien nodig lenen we een kruiwagen bij een buurman.
Zo kan je ook een naaimachine lenen van iemand die er een heeft, kan een ander jouw boormachine lenen, ik noem maar wat.
Kaaskopje / Temet
Kaaskopje:
Bij het verhaal van de tas denk jij gelijk weer aan het kopen van een naaimachine. Toevallig heb ik die, 25 jaar geleden de oude van mijn moeder gekregen toen ik het huis uit ging. Maar mijn buurvrouw die ook graag maar niet veel naait niet. Zij leent dus regelmatig mijn naaimachine in ruil voor het printen van het werkstuk van mijn dochter. Ik heb dan weer geen printer.
In plaats van in de: o, daar moet ik dit voor kopen stand te springen is het juist de uitdaging om daar voorbij te denken en te bedenken hoe kan ik er dan aan komen.
Temet:
Verplicht zelf doen is niet leuk, maar soms blijk je dingen die je in eerste instantie met wat tegenzin doet toch best heel leuk te zijn.
De mindset die ik bedoel is vooral open staan om dingen te proberen, bevalt het niet doe je het niet meer. Bevalt het wel kun je het blijven doen. Eerst denken: dat ga ik proberen ipv: dat besteed ik uit of ik koop iets.
Ik ga ook geen banden plakken, daar beleef ik geen lol aan weet ik uit ervaring en die fietsenmaker zit convenient dicht bij. Maar als mijn band lek is hoef ik niet gelijk een nieuwe fiets. Omdat ik elke drie jaar een nieuwe fiets mag aanschaffen van het fietsenplan wil dat nog niet zeggen dat mijn fiets niet gewoon 10+ jaren mee kan.
Maar als we allemaal een klein beetje doen, veel kleine beetjes maken ook een oceaan.
Eens Vesta
En niet meteen opgeven!
De tweede kraan gaat vast beter Temet....
Stickertje
Een beetje in lijn met de reactie van Temet: over en weer spullen lenen en uitlenen is inderdaad een mooie manier om in totaal minder spullen te hoeven kopen, maar dan moet je wel buren, vrienden of familie hebben waar je dat mee kunt doen. Wat voor de een werkt, kan voor een ander niet zo zijn.
Milieu
Ik zit net het hele draadje nog eens door te lezen, zie dat Sini het minderen met spullen ook in verband brengt met het milieu. Dat is zeker waar. Waarom zouden alle buren een eigen aluminium ladder moeten hebben die je toch niet elke dag gebruikt? Van elkaar lenen is dan ook beter. Een föhn zou je ook kunnen delen met de buurvrouw maar dat geeft toch wat praktische bezwaren. Ik denk niet dat ze zingend naar de voordeur komt als ik zondagochtend even mijn haar netjes wil maken voor ik naar de kerk ga.
Hier staat een 40 jaar oude naaimachine (gekregen) die af en toe wordt gebruikt maar gerust ook uitgeleend kan worden.
Wel jammer dat de huishoudelijke apparaten, die je nu koopt, het geen 40 jaar meer volhouden.
Kaaskopje
Dat is zeker zo. Hier in het buurtje gaat het goed met de ladder en kruiwagen. En ook niet alles wordt aan iedereen uitgeleend. Mijn vader mag de meeste apparaten van ons wel lenen, hij is technisch geschoold dat gaat wel goed. De cirkelzaag krijgt hij alleen mee met mijn man erbij. Dat apparaat is toch wat gevaarlijk om zonder ervaring te gaan gebruiken.
Vesta
De stand van 'oh nu moet ik kopen' staat hier niet direct aan. Ik vraag ook wel eens of 'mijn zus met naaimachine' iets voor mij wil doen, maar dat moet wel een goede reden hebben. Zo heeft ze een hoes voor een matras voor in de hondenmand/kist voor mij gemaakt. Dat had me anders veel meer gekost. Maar ik zou haar niet vragen om een tas voor mij in elkaar te fröbelen omdat ik dat zo grappig vind en lenen zou ik ook niet snel doen voor dat doel. Stel dat ik iets verkeerd doe...
We hebben broodnodig tuinhekken nodig. Ik zit enorm te broeden op hoe dat zo goedkoop en stevig mogelijk kan worden gedaan met vier linker handen en geen alom aanwezige familie of vrienden die kunnen/willen helpen. Iemand inhuren is te duur. Ik kijk dus ook naar minder logische keuzes. Een tweedehands puppyren tot tuinhekje maken bijvoorbeeld, waarom niet? Dit is maar een voorbeeld van hoe ik dus over álles nadenk.
skik
en dat werkt inderdaad prima, ik doe het overigens gewoon via de computer en email.
Kaaskopje; met deze dingen: https://nubuiten.nl/elephant-gepunte-paalhouder-verzinkt?gclid=CPWeh8PP09MCFesW0wodGb8E9g en wat houten palen er in kan werkelijk iedereen een schutting maken op welke hoogte je maar wil.
Skik
Ja, ik heb peerby een poosje aangekeken en toen weer afgeschaft. Het is een sympathiek idee, maar ik leen toch liever iets uit of van bekenden. Zo hecht is ons buurtje niet.
Triva
Dan ken je ons niet goed genoeg . Los van dat we niet handig zijn, is er ook wel het een en ander waardoor het ons gewoon niet goed afgaat.
Maar ik ken die punten, daarmee stond onze oude schutting ook in de grond. Geplaatst door zwager, die ik liever niet meer om hulp vraag. Niet vanwege de oude schutting hoor, die was mooi en prima, maar tja... familie is niet altijd 'leuk'. Ik ga binnenkort maar weer eens 'zeuren' bij schoonzoon. Ze zouden vorig jaar al helpen, maar helaas is dochter daar niet meer toe in staat vanwege een flink probleem met haar polsen.
vrijwilligerscentrale?
is dat niet is? Kunnen jullie zelf misschien iets aanbieden (honden uitlaten) en in ruil daarvoor hulp vragen
gr Angela
toevallig
viel er net een folder van de verhuurder in de bus. Ze gaan de voortuintjes controleren 
als je niet in staat bent om die te onderhouden kun je je inderdaad wenden tot een vrijwilligersorganisatie (hier met de naam woonplaatsvoorelkaar)
Er is wel iets
... ik ga nog eens kijken hoe dat zit bij de woningcorporatie. (ik ben een slechte hulpvrager)
Angela, we hebben momenteel onze handen meer dan vol aan onze eigen honden. Het idee was sympathiek . Het is een beetje treurig gesteld met wat wij terug kunnen doen. Ik zat ook bij een soort 'we helpen elkaar'-website, maar daar wordt vaak hulp op aangeboden, die meer gericht is op, wandelen, computer, boodschappen doen e.d.. Voor tuinhulp staan er weinig te trappelen.