Ouder wordende ouders
Pff, wat is dat lastig zeg! Je ouders die oud worden en aftakelen. Mijn vader red zich nog aardig, maar mijn moeder.... De laatste jaren veel aan het kwakkelen. Diverse cva/tia's gehad, dementerend. En eigenlijk is nu het punt gekomen dat we het besluit moeten nemen om haar te laten opnemen. En hoe nuchter ik er de hele tijd in was, zoveel moeite heb ik er nu mee. Mijn verstand en gevoel zitten even niet op dezelfde golflengte en dat hakt er best even in. Ben de hele tijd verdrietig.
Ja dat is een moeilijk proces. Bij mijn ouders voelde het destijds als een definitieve stap terug, niet als iets tijdelijks dat je daarna weer herstelt en teruggaat naar huis. Ik geloof dat ik dat zelf het lastigst vond. Hoe vindt je vader het? Heeft je moeder nog enig besef van wat er gebeurt? Kunnen ze bij elkaar in de buurt blijven, is zij daar alleen? Veel sterkte!
We hopen dat ze in de buurt kan blijven, liefst in de woonplaats. Maar dat is even afwachten. Ze stond al een tijdje passief op de wachtlijst, maar dat gaat nu actief worden. We moeten het gesprek nog hebben, dus hoe lang het gaat duren weten we niet. 3 ziekenhuis opnames in 2 weken hakt er ook wel in. Ze snapt het zelf wel en staat er ook achter. Maar dat na bijna 60 jaar samen zijn ze uit elkaar moeten vind ik best heftig
Hier viel vader van trap ( evenwichtsprobleem bij alzheimer), belandde in ziekenhuis en ging door naar verpleegtehuis want moeder was niet bij machte hem te verzorgen. Dezelfde maand merkten we dat moeder haar groeiende dementie tamelijk goed verborgen had weten te houden maar het onverantwoord was alleen in het huis te blijven. Paar maanden later verhuisde ze naar een zorgcentrum.
voor beiden gold; veiligheid op 1. Als ze hulp nodig hadden, was er altijd 24/7 hulp nabij. Dat vonden wij, de kinderen, goud waard want
mijn alleenstaande tante kreeg hartaanval boven het avondeten en werd paar dagen later gevonden. Dat zijn we voor geweest.
Ze wonen dichtbij, in een gelijkvloerse woning. Zo blij dat ze dat al jaren deden, hierdoor konden ze ook zo lang samen blijven. Ik kom er dagelijks wel even, pak veel op. Een vriendin zei al, je staat zo aan, zo in de overlevingstand. Kon ze wel eens gelijk in hebben.
Mijn ouders zijn ook oud. Mijn vader is nauwelijks meer mobiel en moet eigenlijk naar een verpleeghuis, maar mijn moeder zorgt nog voor hem. Maar met haarzelf gaat het ook steeds slechter. Mijn schoonmoeder is hoogbejaard, dementerend en alleen. Het zijn heel lastige situaties. Praktisch gezien en qua regelgeving en emotioneel en balans met mijn eigen gezin. Sterkte voor jullie.