Ook hoogbegaafd?

tja herkenning

Dat vind ik wel fijn als je kinderen hebt. Ineens vallen er kwartjes over je eigen jeugd.

Zoon kon niet getest worden bij de instelling. Is toch een momentopname. Dus deden we wat gratis testjes op internet voor volwassenen. Maar ja, je weet het toch wel. Zal zo'n 9 of 10 jaar geweest zijn. Uitslag 120-140 bij diverse testen voor volwassenen.

Verder is hoogbegaafdheid nooit een issue geweest en zoon en ik kunnen goed met elkaar sparren. Dankzij de begeleiding vanwege het syndroom van Asperger op het voortgezet onderwijs zit zoon nu op het HBO.

Zo jammer dat je eerst een etiket moet hebben voor er als kind rekening met je gehouden wordt.

Wel fijn dat er steeds meer over te vinden is op internet. Zo kun je de kansen van je kind zo goed mogelijk bevorderen.

Of je zelf hoogbegaafd bent?

Inderdaad kun je testjes op het Internet doen.

Om nou het geld uit te geven voor een echte test lijkt me zonde, tenzij je of geld teveel hebt, of er een doel mee hoopt te bereiken. AL zou ik niet weten wat, voor een volwassene die zijn/haar opleiding waarschijnlijk al heeft afgerond.

ja en nee

Ik herken wel het een en ander ja. Maar ik ben destijds helemaal vastgelopen op het VO. Op de basisschool vooral bezig geweest met verhalen schrijven, de honden van de meester uitlaten, koffie rondbrengen en toneelstukjes verzinnen. Toen naar het gymnasium (op scholengemeenschap) en 5 jaar later -met mavo diploma- het pand via de achteruitgang verlaten.
Vervolgens via mbo en hbo wel weer wat opgeklauterd, maar toch. De faalangst en het idee niets te kunnen is nooit meer helemaal weggegaan. Terwijl ik nu denk: met een beetje steun of begeleiding had dat best anders gekund.
Mijn man heeft 2 klassen overgeslagen en 2 internationale verhuizingen doorstaan in zijn basis- en middelbare schooltijd. Vervolgens een jaar of 7 over zijn studie gedaan, want druk met bedrijfje ernaast enz. enz. Maar ik zie wel dat ook hij bepaalde vaardigheden mist die hem soms beperken. Al heeft hij een prima baan.
Samen hebben we 4 kinderen die alle 4 (getest) hoogbegaafd zijn. Grappige is dat ze ook echt alle 4 weer op heel andere manieren 'slim' zijn. Ik maak me er steeds weer hard voor om ze op de goede plek te krijgen, qua onderwijs. Dat is niet altijd makkelijk, maar ik gun ze een prettiger route dan de mijne. Op dit moment zitten ze allemaal goed op hun plek. Dus ik hoop dat er even een paar wat rustiger jaren komen (maar ik reken er maar niet al te hard op...)

Ik ben nooit getest, en heb daar ook niet zo'n behoefte aan. Mijn uitdaging nu is vooral om mijn kinderen een beetje bij te blijven benen

Faalangst en andere zaken

Dank alvast voor jullie reacties, fijn om te lezen.
Testen, tja, geen idee of ik dat wil. Aan de ene kant, stel dat de uitkomst inderdaad hb is, dan verklaart dat een heleboel, dan ben ik niet meer gek maar denk ik anders. Het zou een opluchting zijn.

Maar als het niet zo is, dan ben ik toch onaangepast (hoewel ik het gevoel heb dat ik me voortdurend aanpas, heel vermoeiend) en heb ik vreemde denkbeelden, ben ik ongeduldig. En veel te emotioneel.

Ik heb een hbo opleiding afgerond, universiteit geprobeerd maar schrok me echt een ongeluk hoeveel tekst ik uit mijn hoofd moest leren. Dat had nooit gedaan, ik snapte alles op de havo en hbo. Dus afgehaakt. Daarna altijd goede banen gehad. Maar eigenlijk altijd zonder enige moeite. En nooit lang, want snel verveeld en weer door naar het volgende. En ook: stiekem wist ik het altijd beter dan mijn baas. Heel irritant natuurlijk.

Meer ervaringen zijn welkom, over hb volwassenen maar ook over jullie kinderen, valkuilen enzo. Ik ben nog heel erg aan het zoeken.

uitdaging

Je kunt altijd nieuwe uitdagingen zoeken.
Uit misplaatste zorgzaamheid, zou ik wel al die clubjes en bijzaken kunnen blijven doen naast school, werd ik te laag geplaatst, ondanks dat mijn lerares Nederlands het nog voor mij opgenomen heeft. Hoorde ik achteraf.
Om er nog iets van te maken heb ik een beta pakket gekozen. Met de hakken over de sloot en een halve depressie heb ik in recordtempo de eindstreep behaald.
Maar ik ben te eigenzinnig om te twijfelen aan mezelf.
Maar inderdaad, elke werkkring deed ik er alle mogelijke opleidingen bij, zocht extra uitdaging en extra werkzaamheden, maar ook in mijn vrije tijd. Als ik naar mijn cv kijk wordt ik duizelig. Niet in de hoogte, dan maar in de breedte. Heb al 3 levens gevuld waar een ander aan 1 genoeg heeft.

Is nu wel genoeg. Ik snap het. Het mooie is dat ik nu geen nieuwe uitdaging meer zoek maar de diepte in wil in waar ik goed in ben. Thuis, op het werk of in mijn vrije tijd.
Daar ben ik nu over aan het nadenken.

En inderdaad kan ik terugkijkend snappen waarom er soms onbegrip was. Maar gelukkig heb ik ook veel leerkrachten en leidinggevenden gehad die het wel snapten, zonder woorden. Komt denk ik wel vaker voor.
Helemaal precies krijg je het nooit. Mensen functioneren soms onder soms boven hun niveau. Zo is het leven. Je maakt er het beste van. En je zoekt steeds nieuwe mogelijkheden om het wel naar je zin te krijgen. Het hele leven is zoeken naar balans.
Maar het is wel fijn als je het snapt.

En dan zie je het ook in anderen. En dat is ook fijn.

Opmerkelijk

Ik had hetzelfde. Op basisschool, vwo en HBO nooit veel hoeven doen om er doorheen te rollen, maar op de universiteit ben ik me rot geschrokken van de hoeveelheid boeken die ik kreeg. Tijdens hoorcolleges begreep ik er niets van waarom ik niet kon volgen waarover het ging, en pas veel te laat hoorde ik dat het de bedoeling was dat je vooraf de boeken las. Op de lagere onderwijstypes kom je ermee weg om alleen lessen te volgen, aantekeningen te maken en vluchtig een boek doorlezen. Snel uitgekeken raken op werk herken ik ook, hoewel dat in mijn huidige ('moeilijke') baan langer heeft geduurd.
Ik vermoed dat ik (net als mijn geteste dochter) een hoog verbaal iq heb en lager performaal, waardoor het TIQ ergens tussen de 120 en 130 blijft hangen. Of nog lager, dat kan natuurlijk ook

HB theorie en praktijk.

Ik ben zeker niet HB, zoon wel, althans op papier. Hij heeft in 10 jaar tijd 2 officiele testen bij de psycholoog gehad en hij wordt steeds slimmer. De testen op internet waarbij je even snel 30 vragen beantwoord zijn natuurlijk lollig om te maken, maar meer ook niet. De helft van mijn facebookvrienden blijkt al HB te zijn.
Als je snel verveeld bent en een baan niet lang vol houdt dan kan je ook ADHD hebben, en zo rol je van de ene naar de andere test. Het leven is inderdaad soms wat zoeken naar wat bij je past en waar je je goed bij voelt, dat telt voor iedereen toch, ongeacht je iq. Het afmaken van een hoge opleiding heeft ook te maken met je karakter en wat je wilt bereiken, je ambities. Veel mensen met een hoog iq functioneren prima op een lager niveau qua opleiding en werk.
Het leren gaat vaak ook beter op oudere leeftijd, het alsnog bijspijkeren. De pubertijd is niet voor iedereen de beste tijd om goed te functioneren op school.

Losgaan met denken

@annej: heb je de mensa thuistest wel gedaan? Wilde je ook een soort bevestiging, of niet? Ben wel jaloers op je eigenzinnigheid, en je zelfvertrouwen. Ik denk vaak dat ik gek ben, want vaak geen aansluiting als ik 'los' ga, met denken hardop. Dus hou me altijd in.

@katniss: Ik hoor nu pas van jou dat het de bedoeling is dat je de boeken van tevoren leest! Hoog verbaal bij mij zou ook nog kunnen want ik snapte nooit iets van natuur- en scheikunde. Mijn leraar zei dan: je moet het ook niet snappen, maar de getallen invullen in de formules. Het lukte me gewoon niet. Ik mocht 'over' bij de gratie gods met eigenlijk teveel onvoldoendes op de betavakken, en negens en tienen op de talen. Moest ik wel de betavakken laten vallen...

@jippox: hoe kwam het dat het op het vo niet lukte, als ik vragen mag. En hoe begeleidt je je kinderen, waar let je op?

Mijn zoontje is zo'n ongelofelijk gemakkelijk kind, alles lukt meteen, hij is net een kameleon, hij past in iedere situatie en bij iedereen, kind of volwassene. Zo anders dan ik en het nest waar ik uit kom.

De testen op internet neem ik niet serieus, hoor.

werkhypothese

Er ging bij mij thuis teveel om zodat ik de test niet ongestoord af kon maken. Na een paar keer beginnen en weer eraf gehaald ben ik er maar mee gestopt. Waar heb ik het voor nodig? Hoef het ook niet te weten, misschien ben ik wel niet hoogbegaafd. Het is een werkhypothese, een mogelijke verklaring. Net als het feminisme.
Ik was het enige meisje dat natuurkunde deed en het was wel een verbazingwekkende ervaring. Ik vroeg aan de jongen naast mij waar het schema stond in het boek waar de leerkracht het over had. Door gedonder voor mijn neus had ik dat gemist.
Direct meldde de leerkracht dat 'gezellige romantische gesprekjes' niet in de klas hoorden, maar dat ik dat maar moest doen op een bankje in het maanlicht. Huh.
We waren maar met een paar meisjes bij wiskunde en de inderdaad jonge leerkracht begreep blijkbaar mijn enthousiasme niet want vroeg of ik soms verliefd op hem was.
Het feminisme levert een aannemelijke verklaring.
Anders wordt het natuurlijk als je er ook onder gaat lijden.

Gewoon ervan uitgaan dat het zo is

Je bent hb. Hoe kijk je dan tegen je eigen verleden en heden aan?
Alleen dat kan je al op weg helpen.
En inderdaad de Mensa test doen. Als je hoog genoeg scoort, kun je daar redelijk voordelig een echte test doen.
En je kunt uitproberen of je iets hebt aan hun bijeenkomsten. Kun je ook veel herkenning hebben.

AnneJ, wat een bizarre ervaring over de bètavakken.
Ik had een volledig bètapakket op het vwo. Minstens 40% van de leerlingen was vrouwelijk in mijn klas. Misschien hadden ze die bij elkaar gezet, dat weet ik eigenlijk niet. Dit was eind jaren 70. Ik heb nooit last gehad van vooroordelen.
Mijn zus zat een jaar lager, daar was het niet anders. Dat zij naar de TU ging, was wel bijzonder.

zus

Mijn zus is van 1964 en toen zij in havo4 voor wiskunde koos, samen met een ander meisje, werd ze achterin de klas gezet met dat meisje, werd er gezegd dat meisjes geen wiskunde kunnen en werd er nooit een vraag van hun beantwoordt. Gelukkig had mijn zus haar anderhalf jaar oudere broer ook op dat niveau zitten (via mavo en toen blijven zitten in havo4) en daar waar hij nergens goed voor was kon ze er nog wel wiskunde van leren want dat kon hij wel. Niet dat mijn zus het niet kon maar zij kreeg er geen les in, hij wel.

er speelt natuurlijk altijd meer mee

De ervaring van 'anders' zijn kan veel oorzaken hebben. Het speelt ook bij autisme, adhd, andere geaardheden, minderheidsgroeperingen enzovoort. Het helpt als je er tekst en lotgenoten bij vind.
En het is natuurlijk ook tijd- en cultuurgebonden wie zich 'anders' voelt en waarom.
En dan is het ook niet eenduidig. Wat is je aangeboren karakter, wat betekent het nest waar je uitkomt, de omgeving waar je mee in aanraking komt. De samenleving waar je in geboren bent. De religie of ideologie die je bijgebracht wordt. Het milieu waarin je je beweegt. Leer je er mee om te gaan.
Het is betrekkelijk.

Mensalid

Ik ben lid van mensa, heb me aangemeld voornamelijk om te kijken of ik door de test heen zou komen. Ja dus. Maar er zitten heel wat mensen die hun hele leven en alle problemen met werk, studie en sociaal leven ophangen aan dat hoogbegaafd zijn, en ik heb daar helemaal niks mee. Ik noem mezelf ook nooit hoogbegaafd, alleen iets slimmer dan het gemiddelde.

Voor mij is een hoog iq maar een klein onderdeeltje van wie of wat je bent, en allerlei andere factoren zoals gezin, sociale achtergrond, je karakter en je cultuur zijn minstens zo vormend. Wat AnneJ ook zegt.

Tsja, ik heb het idee dat ik achteraf bezien veel meer uit mijn schooltijd en studie had kunnen halen. Maar dat ligt niet aan het ontbreken van hb-begeleiding, maar aan allerlei andere dingen.

reactie op je vraag

Ik weet nog dat ik heel erg enthousiast aan de middelbare school begon (in de gymnasium brugklas dus) maar dat ik bijvoorbeeld voor talen al snel slechte cijfers haalde. En dat ik toen echt geen flauw idee meer had wat ik moest doen. Kan mij ook niet herinneren dat ik hulp kreeg van wie dan ook, noch thuis, noch op school. Ook gebeurde het wel dat ik de stof goed kende maar compleet dichtsloeg als ik de beurt kreeg. En langzamerhand raakte ik depressief. Ik ben echt een paar jaar serieus depressief geweest in mijn pubertijd.
Zo ging ik van gymnasium 1, naar havo 2, naar havo 3, nog eens havo 3 en toen mavo 4. Vreselijke tijd geweest, die hele middelbare school.
Op het MBO had ik het wel meer naar mijn zin, maar ook daar ben ik erin geslaagd om 2x te blijven zitten. Het was dat ik een mentor had die overtuigd was van mijn kunnen, dat ik na die 2e keer nog door mocht. Omdat ik geen trek had in de banen die ik met mijn MBO opleiding kon gaan doen ging ik maar verder met het HBO. Eigenlijk een beetje uit gebrek aan een beter plan.
Pas toen ik daar ontdekte dat ik ook het hoogste cijfer op tentamens haalde terwijl ik geen les gevolgd had en alleen het boek wat doorgebladerd, begon het ergens te dagen dat ik niet alleen maar heel erg dom was.

Bij mijn kinderen let ik erop dat ze werk op niveau krijgen. De oudste vermaakte zich op de basisschool ook wel redelijk zonder al te veel uitdaging, nummer 2 en 3 worden er doodongelukkig van en nummer 4 doet gewoon helemaal niks meer als ze niet wordt uitgedaagd. Mijn streven is dat mijn kinderen met plezier naar school gaan en er ook nog wat opsteken. En ik laat ze niet zo vastlopen als ik zelf ben vastgelopen. Dus als ze moeite hebben met hoe bepaalde dingen aan te pakken, dan leer ik ze hoe ze dat kunnen doen. Het gaat ze op dit moment alle vier heel goed.

Tja, hb zegt me eigenlijk niet veel

Verhalen hier zijn wel heel herkenbaar. Op basisschool met 2 vingers in de neus en niets (voor school) doen toch een VWO+ advies gescoord. Gymnasium met een minimum aan inspanning gehaald. Maar toen... Op de universiteit, met wel 16 contacturen per week en op kamers, finaal gestraald. Had geen idee hoe ik moest leren. Lees nu pas dat ik de boeken van tevoren had moeten lezen, dat had vast gescheeld! Achteraf had ik zeker baat gehad bij iemand die me dat soort vaardigheden had bijgebracht, maar in die tijd kreeg je geen begeleiding of pluswerk of wat dan ook, als je het goed deed.
Mijn zus, die met moeite de Mavo deed, heeft het verder geschopt dan ik, want die heeft een HBO-opleiding afgerond. Maar goed, dat is allemaal niet meer relevant, ik zit nu goed waar ik zit. Maar er had zeker meer ingezeten!
Ik ben wel blij dat er nu beter naar kinderen en hun (on)mogelijkheden wordt gekeken.
Ben zelf niet zo geïnteresseerd in IQ of Mensa, maar ik kan me voorstellen dat als je zoals TS lijdt onder 'je anders voelen', je ergens erkenning of herkenning wilt. Maar zoals hierboven al gezegd, er kan heel goed iets anders meespelen. Ik scoor zelf ook leuk op het testje ADD, bleek toen ik dat online voor zoonlief invulde...

Hè?

Moest je die boeken van te voren lezen? Ohhhhhh

Ik persoonlijk denk dat het is zoals het is en dat een labeltje het risico van de kapstok, waaraan alle problemen opgehangen kunnen worden, met zich meebrengt. Wordt het daar beter van?

AnneJ: wat een bizarre reacties. Wat dat betreft is er veel veranderd de afgelopen decennia. Gelukkig maar.

Inhouden

Jippox, dank voor je verhaal. Zware periode heb je achter de rug. En het klinkt alsof het nu goed gaat.

Mijn zoontje is pas 10, ik heb nog geen idee hoe het verder gaat. Op school heeft hij dit jaar een hele goede leerkracht, die meteen alles uit de kast haalt: plusschrift rekenen (deed hij in de lagere groepen ook al), taalmeesterkaarten, nieuwsbegrip C niveau. Er start kennelijk ook nog een soort hb klasje, een dag in de week, daar mag hij dan ook naar toe. Ik hoop dat ik hem ook goed kan begeleiden op het VO.

Labeltje: het is meer herkenning en erkenning vooral. Zeker geen kapstok voor allerlei problemen. Maar wellicht een verklaring voor een aantal persoonlijke eigenschappen, interesses en carrieremoves.

Ik kan veel met jullie opmerkingen, dank daarvoor.

En heb ik toch nog een vraag: herkennen jullie dat je heel snel helemaal 'los' kan gaan met denken, associeren? Ik noem het dan: als ik het deksel opendoe van mijn hoofd. Normaal zit het deksel er stevig op en gedraag ik me en hou me in. En wacht tot de ander klaar is. Bij sommige mensen kan het deksel op een kier, en gaan we samen, maar helemaal open durf ik niet, want ik dan word ik echt compleet voor gek versleten...
Dit is trouwens wel een enorme ontboezeming voor me, dus als dit echt gek is, bring it gentle...

Het enige waar ik echt last van heb is dat inhouden, aanpassen, wachten. Maar aan de andere kant: dat doet iedereen, neem ik aan. Nou ja, ik ben nog aan het zoeken, dat is wel duidelijk. En misschien moet ik maar op een cursus zen...

jaa

Dat vrije associeren, heel bekend klinkt dat. Het leuke hier in huis is dat de kinderen dat ook heel erg doen. Dus wij hebben altijd enorm boeiende en wijdlopige gesprekken aan tafel, al loopt het ook regelmatig uit te klauwen (dan wordt het zo woest en druk allemaal dat we ze nauwelijks weer rustig krijgen). Bezoek kan er nog wel eens met stomme verbazing bij zitten.
Zelf heb ik er wel 'last' van dat het ook zo door gaat in mijn hoofd, ook als ik daar geen zin in heb zeg maar.
Maar goed, ik vraag mij ook geregeld af of ik niet gek ben/word, dus aan mijn reactie heb je niks

Joepie

Jaaa, wat fijn om te horen dat er meer mensen zijn die dat doen!

'associatief' kwam terecht in het rapport van de kinderbescherming. Niet in positieve zin.
Dat inhouden herken ik wel. Alweer jaren geleden las ik veel religieuze literatuur en een ding weet ik nog dat beschreven werd als je jezelf zo intelligent vind of dat bent dat het dan je opdracht is om je intelligentie te gebruiken om geduldig te zijn met jezelf en de mensen om je heen.
Het doen van routineklussen kun je zien in het licht van de Benedictus, het doen van routineklussen als 'bidden' met volle aandacht en gevoel voor detail, als een opdracht.
Zo zoekt iedereen zijn haar aanpassingen denk ik.
Ik weet niet of het allemaal met hoogbegaafdheid te maken heeft.

Ja herkenbaar

Gun jezelf die momentjes. Als mijn brein niet op z'n tijd uitgedaagd wordt, wordt het vervelend. Het is net als met een hond: die moet je ook af en toe uitlaten....

Annej

Hallo Annej,
Ik kan je laatste reactie niet zo goed plaatsen, waarom haal je religie erbij om geduld te leren, routineklussen te doen? Ik hou echt helemaal niet van routineklussen, zo zijn mijn banen ook helemaal niet geweest, juist veel tegelijkertijd en flexibel denken en snel schakelen. Dat snelle is juist mijn talent, mijn sterkte, daar moet je me op inzetten. Maar door de hb van mijn zoontje, en door erover te lezen, was er wel herkenning met terugwerkende kracht. En ook het besef dat het nog steeds moeiteloos gaat op mijn werk, en dus dat ik me inhoud. Het gevoel steeds te moeten wachten.

En ik hou eerlijk gezegd ook niet erg van religies en van opdrachten van hogere ' ietsen' maar dat is een andere discussie.

Jij weet niet of het met hoogbegaafdheid te maken heeft, dat kan kloppen, dat weet je niet. En ik ook niet vandaar mijn vragen hier.

routine

In mijn werk moet ik ook weleens iets doen dat 'saai' is.
Dat kan ook heel persoonlijk zijn wat je 'saai' vind.
Ik kan slecht tegen een urenlange presentatie van een project van een collega dat ik al van haver tot gort ken. Ik heb geprobeerd er onderuit te komen maar dat vond mijn leidinggevende niet respectvol. Dan gaan er andere dingen werken.
Dan ga ik me focussen op de details. De vormgeving, de wijze van presenteren, inprenten door herhalen, varieren van overzicht naar details en weer terug. Ontspannen, gedachten vertragen, houding ontspannen, beweging vertragen.
Luisteren, steekwoorden inprenten om later collega mee te bevestigen.
Nou ja, vaag misschien maar zo doe ik dat. Anders spring ik uit mijn vel van verveling en frustratie.

Eén keer een cursus gedaan waar vooral hb'ers zaten

Het was een serie bijeenkomsten. Dit was de eerste keer dat ik me niet verveeld heb bij een cursus, dat de trainer minstens even snel ging als ik kon denken, en dat de deelnemers dit allemaal heel gewoon vonden.

Dit zou ook een voordeel kunnen zijn van bijeenkomsten bij een hb-vereniging. Daar hoef je je niet zo in te houden en raak je (denk ik) samen in de flow.

hoog iq en religie

Uit onderzoek blijkt een verband tussen hoof iq en religie
.
http://www.refdag.nl/nieuws/binnenland/hoog_iq_leidt_tot_voorkeur_atheistische_levensvisie_1_390014

"Een hoog iq leidt tot een voorkeur voor een atheistische levensvisie."

In mijn herinnering meende ik dat het om grotere verschillen ging. Boven de 146 bijvoorbeeld nagenoeg geen gelovigen meer.
Maar dat is toch niet zo. En het heeft natuurlijk ook met de omgeving te maken.

IQ testen

Ik ben niet hoogbegaafd, maar ken aardig wat mensen die behoorlijk slim zijn, vandaar mijn interesse in dit topic. Maar ik herken toch wel het nodige, je hoeft niet hoogbegaafd te zijn om (vooral op de basisschool) je een ongeluk te vervelen met herhalingen, weer niets nieuws. Die teleurstelling zag ik ook bij mijn kinderen, ook bij mijn zoon die nu Havo doet.
En nog steeds kan het wat saai zijn, bijvoorbeeld verder denken bij wetenschapsprogramma's of krantenartikelen, die vaak stoppen voordat het interessant begint te worden.

Tot zover wat ik ervaar. Maar ik ben dus niet hoogbegaafd, want IQ testen maar ik heel gewoon. Ik ben er niet snel in, want als ik een oplossing van een vraagstuk niet direct zie (vooral bij reeksen e.d.) begin ik oplossingen te verzinnen waardoor het antwoord een stuk leuker wordt, of wel klopt met mijn gedachtegang, en ga ik niet verder. In die tijd is een hoogbegaafd iemand al 10 vraagstukken verder. Maar ook als ik testjes voor basisschoolkinderen zie, zie ik regelmatig vragen die op meer dan 1 manier te interpreteren zijn.
Dus mijn vraag aan de hoogbegaafden: hoe krijgen jullie het voor elkaar precies dezelfde gedachtegang te volgen als de makers van die IQ testen? Zeker als je van de vrije associatie bent, vind ik dat heel knap om zulke gedachten te negeren als je met een IQ test bezig bent.

Het onbegrip bij vragen

Dat viel me ook op toen ik pas op de universiteit was. Er kwamen ook medestudenten bij de Duitse grens vandaan of elders. Je zag dat ze vragen of opmerkingen van de docent soms niet snapten. Dat dat met taal te maken heeft. En dat een docent daar soms weinig begrip voor heeft.
Of medestudenten in de gezondheidszorg. Als je een vraag stelt met Freud in je achterhoofd hebben mensen met een meer archaisch beeld bij de persoonlijke identiteit hele andere antwoorden.
Ik denk dat er dan een hoge mate van overeenstemming is in de achtergrond van de vragensteller van een iq-test met de vragenmaker maar mogelijk ook kennis en ervaring bij de vragenmaker met de varieteit aan achtergronden en taal bij vragenstellers. Communicatiekennis. Maar veel testjes zijn daar denk ik ook zoveel mogelijk op gescreend en algemeen, logisch en schematisch.

En eerlijk gezegd denk ik dat juist hoogbegaafden een test om die reden ook fout zouden kunnen beantwoorden als er stricte antwoorden vereist zijn. Dat kan tot heuse communicatieproblemen leiden.
Als je iemand tegenover je hebt die denkt dat er maar 1 antwoord mogelijk is op een vraag en jij geeft er direct 3, of vraagt om verduidelijking dan kan iemand zich bedreigd voelen.

Hier ook

Hier minder goede ervaringen op de school van de kinderen. Zoon is daardoor behoorlijk aan het vastlopen, en dat is schrijnend om te zien. Ik probeer hem dingen aan te bieden naast de school.
"Als je iemand tegenover je hebt die denkt dat er maar 1 antwoord mogelijk is op een vraag en jij geeft er direct 3, of vraagt om verduidelijking dan kan iemand zich bedreigd voelen." Dit is HET probleem van hoogbegaafden op school, denk ik wel eens. Mijn zoon is er vorig jaar genadeloos om afgestraft door zijn (niet al te snuggere) juf. Zij voelde zich duidelijk bedreigd en zoon moest "terug in zijn hok".

Dat deksel op vrij associëren, dat herken ik zo. Mijn ex-man (verder geen domme man) vond me asociaal als ik "los" ging, want dan deed ik niet gezellig mee met de rest, dus was ik ongeïnteresseerd. hij begreep er letterlijk en figuurlijk niets van. Tegenwoordig heb ik een vriend die me wil en kan volgen, zalig is dat. Ik mag gewoon mezelf zijn.

HB en religie

AnneJ, ik ben blij dat je het zelf relativeert. Wat een onzin. Om maar een paar voor de hand liggende voorbeelden te noemen:
Albert Schweitzer, o.a. arts, muscicus en theoloog, ontwerper van de Leben Jesu Forschung;
Albert Einstein met een citaat uit de wikipedia: "Ik ben geen atheïst en ik kan me, geloof ik, geen pantheïst noemen. We zijn als een klein kind dat een enorme bibliotheek binnenstapt met boeken in vele verschillende talen. Het kind beseft dat iemand die boeken moet hebben geschreven, maar weet niet hoe. Het vermoedt vagelijk een geheimzinnige orde in de rangschikking van de boeken maar weet niet welke. Dit lijkt me de houding van zelfs de intelligentste mens ten opzichte van God."

enz. enz.

Tsjor (ja, ooit rond mijn 40ste getest om andere redenen, hoog IQ (nooit geweten) en gelovig)