Niet morgen, maar nu
In mijn pubertijd had ik dit boek (Niet morgen maar nu) al eens gelezen en het is me altijd bij gebleven, maar wel naar de achtergrond gezakt.
Hier op het forum werd er regelmatig naar verwezen en heb ik het besteld omdat ik er 'goede herinneringen' aan had.
Dit weekend, na weken vol twijfel, schuldgevoelens en getob, had ik het gevoel vast te lopen. Ik heb het boek er bij gepakt en echt, ik heb de boel weer helder en op een rijtje.
Het boek maakt eenvoudig duidelijk dat je een keuze hebt in hoe je je voelt en in wat je denkt. Nou ja, het is iets complexer
maar voor mij een grote duw in de goede richting!
Dank aan iedereen die het hier aanraadde.
Klopt
Goed he!
Ik heb het ook al jaren. Het is niet zo dat ik het uit had en meteen een ander mens werd, daar gingen echt wel wat jaren overheen.
Het boek gaat over keuzes maken, maar ook over hoe anderen je kunnen beïnvloeden (al dan niet bewust) en hoe je kunt leren dat andermans probleem niet jouw probleem wordt. Over kadaverdiscipline-regeltjes "omdat het nou eenmaal zo is" en hoe afhankelijk je kunt worden van anderen.
Wayne Dyer is pas geleden overleden, helaas. Hij heeft na "Niet morgen maar nu" nog veel meer boeken geschreven. Later ging hij wat meer een zweefkant op, waardoor ik hem wel eens "kwijtraakte", maar de kern van zijn werk blijf ik erg interessant vinden. Ik lees af en toe dit boek ook weer om me "scherp te houden".
Echt?
Ik heb dat boek een tijdje terug van een familielid geleend. Ik vond het 1 grote open deur. Niet alles gelezen hoor maar hier en daar stukken en hoofdstukken, en op alle bladzijden staat in andere bewoordingen hetzelfde, wat Dino al samenvat, hoe je je voelt en wat je denkt daar ben je zelf verantwoordelijk voor.
Niet dat het mij dus lukt om gewoon me dan maar simpelweg altijd goed te voelen, helaas niet want de praktijk is een stuk weerbarstiger dan de theorie. Dat wetenschap dat het alleen aan jezelf is om je goed te voelen geeft dan soms eerder weer schuldgevoel als dat effe niet wil, moet je je weer uit die spiraal worstelen. Soms is het juist wel lekker als je de schuld van je shit even bij een ander kunt leggen:-s.
Teuntje
Oh, maar ik ben ook absoluut geen Heilige Verlichte Geest geworden, hoor 
Ik denk dat niemand dat is en dat zelfs meneer Dyer himself wel eens een slechte dag heeft gehad 
Dat schuldgevoel als het eens niet lukt is ook herkenbaar. Persoonlijk vind ik dat Wayne Dyer dat nog het minst bij me oproept. Maar het is inderdaad wel een risico bij dit soort zelfhulpboeken.
Maar ik heb wel geleerd dat geworstel bij mezelf te herkennen. Ik mag daar af en toe aan toegeven. Het ligt immers niet altijd in mijn handen en soms ben je helaas echt afhankelijk van anderen, met name van instanties (en mên, daar kan ik boeken over volschrijven, helaas 
).
En dan nog is het een mooie uitdagingen om mogelijkheden te zoeken in de moeilijkheden, en die andere regel toe te passen: "Veranderen wat je kunt veranderen, accepteren wat je niet kunt veranderen, en de wijsheid vinden om het verschil tussen die twee te zien."
En ja, ik weet heel goed hoe zwaar dat soms kan zijn, helaas...
