Moederfiguur gezocht

Doordat er geen instantie is in Nederland die mij kan helpen ga ik mij wenden tot fora's

Mijn verhaal/oproep.

Jaren lang heb ik geleefd in een wereld die ik dacht dat echt was. Ik werd hierheen gejaagd door omstandigheden die op jonge leeftijd plaatsvonden en ben hier vanaf klein kinds af aan gaan “wonen”. Het voelde daar fijn ik was omringd door de dingen die voor mij fijn voelde, de dingen die ik wilde hebben en ben er achter gekomen wat ik had moeten hebben maar niet heb gehad.

Mijn leven was zonder tijdsbesef in mijn eigen wereld terwijl in de echte heel veel voorbij ging. In de echte wereld leefde ik op een automatische piloot en deed wat er verwacht werd zonder een eigen mening of gevoel. Ik voelde geen liefde, emoties en vreugde was mij onbekend. Mijn heil in de echte wereld zocht ik in de muziek en mijn hobby’s.

Mijn wereld werd op een gegeven moment ook werkelijkheid door een gameverslaving ik belandde in een wereld waar ik “alles” had. Het klinkt raar maar ik voelde me gelukkig in het spel, ik had “vrienden”, ik ging met iedereen om zat bijna 24/7 op de chat. Ook toen was de automatische piloot er om te zorgen dat ik buiten deze wereld in de echte mijn verplichtingen deed en daarna direct weer te gamen om in mijn wereld te mogen zijn waardoor ik niet tot nauwelijks rust kreeg. Ook in deze periode ging de echte wereld door. De chat raakte leeg mensen gingen weg en bleef ik alleen achter.

Door omstandigheden en wegvallen van de enige dierbaren in mijn echte leven stond de wereld op zijn kop. Het was ineens of ik op een vreemde planeet was beland in een wereld die nieuw was en nog steeds onbekend is.

Ik heb in mijn gehele leven ervaring met dat mensen mij “verlaten”. Na mijn school periode was ik gameverslaafd en kwam in de arbeidsmarkt niet aan een baan. Na vele sollicitaties en de vele afwijzingen ben ik via het UWV terecht gekomen bij een lieve jobcoach. Deze persoon zag dat er iets mis was en gaf me een zet die ik nodig had en stuurde me naar mijn lieve huisarts die mij heeft doorverwezen en zelf mij zorg aanbied die ik nodig heb. Ik ben in therapie gegaan bij instanties veel gesprekken gehad die helaas door overheidsbezuiniging zijn gestopt. Inmiddels wel met veel moeite weer opgepakt worden maar door de behandeling heen en gesprekken ben ik dingen gaan voelen. Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan het is onbekend ik voel dingen die ik niet begrijp.

Wat ik wel weet is dat ik iets mis in mijn leven. Dit is voor mij een belangrijk punt wat ik graag wil hebben en ervaren ik ben opzoek naar een “moederfiguur”. Iemand waarbij ik mijzelf kan zijn, mij omarmt, knuffelt, steunt en helpt. Iemand die mij de normen en waarden leert die je als kind hoort mee te krijgen, mij kan corrigeren als er iets fout gaat en die laat zien dat lichamelijk contact niet altijd negatief is. Ik ben opzoek naar een plek waar ik kan komen en tijd kan doorbrengen en die ook leuke dingen met mij wil doen en mij kan laten voelen en zien hoe het is om een moeder te hebben en mij accepteert voor wie ik ben en mij niet in de steek laat.

Ik ben iemand die volwassen is (35) maar nog steeds draait in de wereld waarin ik leefde toen ik 6 was. Ik voel mij niet volwassen en ik wil ook graag nog eens kind kunnen zijn om te ervaren hoe het is. Ik wil daaruit opgroeien zodat ik op een dag ook voor andere mensen iets kan betekenen. Ik ben loyaal aan de mensen die voor mij veel beteken, zal mensen niet in de steek laten en ik vind het ook fijn en belangrijk om voor andere betekenis te hebben. Ik zal eerst aan mijzelf moeten werken voor ik dit kan realiseren. Hierbij heb ik de hulp nodig van een vrouw (liefst tussen de 40-60 in/omgeving Zoetermeer) die voor mij een “pleegmoeder “wil zijn.