Liever een schoon huis dan......?

Vast

Er zijn vast mensen die anderen beoordelen op de staat van hun huishouding. Maar ook mensen die dat niet doen. Persoonlijk ben ik niet goed in zien hoe de staat van een huis is, oppervlakkig opgeruimd ziet er in mijn ogen prima uit. Daar zou ik dus niemand op afrekenen. Een collega/ vriendin echter is hysterisch netjes en schoon, daar ligt echt geen tijdschrift los op tafel, en zij ziet ook bij anderen voortdurend rommel. Ze zegt het heus niet, ook niet tegen anderen, maar haar stoort het wel. Overigens is ze erg gastvrij, die link zie ik niet (je kunt netjes zijn én gastvrij . Zelf ben ik helemaal niet netjes, en dat vind ik niet iets om trots op te zijn. Ik was liever wat geordender in huis, wat meer oog daarvoor zou ik prettig vinden.

Belangrijker

Er zijn natuurlijk grenzen. Ik zou het ook niet prettig vinden iemand te bezoeken en besprongen worden door vlooien, ondergeregend worden door stofwolken en dat de muizenkeutels tussen mijn slippers komen, bij wijze van. Maar zo erg laten de meesten het niet komen. Ik let ook verder totaal niet op rotzooi.
Ik denk dat vrijwel niemand op zijn sterfbed verzucht: wat heb ik goed schoongemaakt in mijn leven. Vriendschappen zijn belangrijker.

Ik ben belangrijker dan mijn ramen

Jawel Yogo (en Leonie), maar er komen hier nauwelijks mensen over de vloer die mijn ramen belangrijker vinden dan mij. Dat heb ik tenminste nooit gemerkt en anders kunnen ze maar beter niet komen
Ik denk dat het dan meer een probleempje is dat je teveel aantrekt van wat anderen van jou vinden. Daar hebben wel meer mensen problemen mee, ik heus ook wel eens maar dat schud ik weer graag van mij af.

Niet doen

Als het niet in je karakter zit om vanzelf op te ruimen, alles op de juiste plek terug te leggen, je kinderen zo te drillen dat ze automatisch hetzelfde doen en bovendien als je niet behept bent met de akelige handicap dat je pas lekker kunt zitten als alles aan kant is (zoals mijn moeder, het arme mens), komt dat ook niet meer. Als je de lat dan onrealistisch hoog legt, gaat het a) niet lukken om vol te houden en b) een hoop chagrijn en zelfverwijt opleveren. Tenzij je man enorm netjes is aangelegd en jou alles uit handen neemt.
Kortom, leg je erbij neer dat je andere kwaliteiten hebt. Mocht je toch iets willen doen, voor het oog netjes maken is vrij simpel. Gewoon alles ergens in of onder kwakken en vier minuten stofzuigen (niet achter de bank, he, dat kost tijd). Ik ben heel erg goed geworden in voor het oog best netjes. Alle speelgoed van de kinderen ligt door elkaar, je moet geen kast opentrekken anders valt er een stapel T-shirts of een oude sporttas met lelijke vazen die ik al drie jaar op Marktplaats moet zetten op je hoofd, maar voor het oog is het hier goed te doen. Alleen de ramen. Als je ramen belangrijk vindt, moet je NU bij ons langskomen, want ze zijn net gedaan. En dat was het weer voor 2013 qua ramen zemen. Voel je je al beter?

Wat denk je zelf

als je bij anderen binnenkomt? Denk je dan: wat een rotzooi hier, die mensen ken ik liever niet? Of denk je: gelukkig, hier is het ook niet helemaal spic en span, hier kan ik me gezellig thuis voelen? Of misschien: ach, ze hadden misschien geen tijd of zin vandaag. Of zie het misschien ook helemaal niet, omdat je op de mensen zelf gericht bent?
Al die dingen, die jij denkt, die denken anderen ook als ze bij jou komen. Althans, degene die bij jou passen. De op en top altijd schoonmakers: ach, wil je daar nou perse bij in de smaak vallen?
Mocht het je schoonmoeder (of moeder) zijn, kan je altijd mijn trucje nog toepassen: als je ze aan ziet komen de stofzuiger of emmer met zeem ergens in de kamer zetten, alsof je net wilde gaan zuigen/ramen lappen.

In huis

Tuin & keuken loopt een steady 'kastje per dag'-draadje, dat is heel motiverend.
Op zijn tijd ruim ik graag lekker grondig op/ maak lekker schoon omdat ik mezelf er beter bij voel. Zodat ik het weer even kan laten versloffen hehe.
Zelf vind ik het heerlijk om in een gezellig ietwat rommelig/chaotisch huis te belanden.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Joh, als je je goed wilt voelen

moet je nu hier eens langskomen. Ik heb bijna 3 weken geen keuken (wordt verbouwd) en heb nu de huiskamer vol staan met kratjes vol keukenspullen. Verder ligt overal stof omdat de oude keuken gesloopt is, en niet dicht kan vanwege een verlengsnoer naar de koelkast. Overal witte kattenpootjes en kindersporen ;-( Mijn vriend mag hier ook voorlopig niet komen want die trekt dat niet. Hoe het normaal is vindt hij al op het randje, maar zoals het nu is word zelfs ik er gek van. En mijn stofgrens is best hoog.
Het is misschien niet aardig van me, maar ik vind het altijd leuk als ik ergens kom waar het rommeliger is dan hier. Jongste heeft een vriendje waar standaard de wasmand met opgevouwen was op de bank staat, aanrecht wat vol ligt, kattenspeeltjes en -haren door de kamer. En oudste had vroeger een vriendinnetje waar je niet met goed fatsoen door de kamer kon lopen. Er stond wel een bank, maar het was goed zoeken onder de zooi waar die stond. Volgens mij wel schone zooi (speelgoed, kleding), want ik heb verder nooit beestjes gezien

Leonie

Om eerlijk te zijn geneer ik mij momenteel heel erg voor onze tuin. Er hangt zo'n beetje een schuttingdeel voor de tuin. Nu begroeid met bruidsluier en met touw vastgebonden aan een ander hek voor als het windkracht 8 mocht worden. Voor de rest een paardeebloemenpracht en andere narigheid. De tuin is toch een beetje je visitekaartje vind ik en ik geef hiermee wel een beroerde af. De tuin is eigenlijk een te grote klus voor mij geworden. Mijn man doet wel eens wat, maar echt iets van de tuin maken moeten we echt samen doen en dat gaat momenteel even niet. Binnenshuis ben ik en zijn wij ook niet perfect, maar ik moet zeggen dat ik naarmate ik ouder word wel steeds in stapjes netter word en bepaalde klusjes steeds meer in mijn systeem krijg. Tegen dat ik het bejaardenhuis in moet, heb ik het piekpijn in orde Ik ben geneigd om mij te verontschuldigen als mensen bij ons binnenstappen. Er ligt nog wel eens schone was op de bank, stapeltjes papier zo her en der, kortom het is het nooit echt tip top. behalve met kerst! Dan sloof ik me uit.

Leonie

Jouw bericht had mijn bericht kunnen zijn. Bijna letterlijk. Dus. Gedeelde smart?

Ik kom graag bij je langs

Net als Berber ben ik net als jij. Als ik weet dat er mensen komen (help, vanavond!) wordt het even een beetje netjes, maar als je onverwacht op de stoep staat....
Gelukkig heb ik een vriendin waarbij het ook vaak een puinhoop is, bijna nog erger dan bij ons. Heerlijk is dat. En ze heeft nog wel een werkster.
Maar het liefst zou ik het ook netjes hebben thuis, het blijft bij dromen vrees ik :-S.

Op visite

Mijn vriendinnetje, compleet onzoverzichtelijk huishouden, bank moet je zoeken maar een geweldig mens en super vriendin zegt altijd "als je voor mij komt ben je 24/7 welkom, als je voor mijn huis komt maak je maar een afspraak" en zo is het!

tegenpolen zijn wij, maar geen van beide storen we ons aan elkaars huishouden hoor. Ik ben netjes in die zin dat er overdag best zooi kan liggen en overal speelgoed, maar 's avonds moet alles opgeruimd zijn terwijl bij haar de ontbijtbortjes op tafel staan tussen de dinner borden. Je bent zoals je bent en als een ander zich daar aan stoort moet je dat niet als jouw probleem zien hoor!

Ja wel opgeruimd

Ik ben wel een opgeruimd type én ook gastvrij ! Ik hou van netjes en bewaar de dingen graag op een vaste plek, hou er niet van dingen te moeten zoeken. En deels komt het ook omdat ik meerdere keren per week mensen op bezoek krijg (ik heb een soort webwinkel en die komen dan wat ophalen) ik wil dan toch een nette indruk wekken blijkbaar want ik hou het altijd netjes als ik weet dat er iemand komt. En omdat dat vaak is, loopt de zooi dus ook niet op en is het een klusje van niets om het netjes te houden.
Maarrrr, ik ben bijvoorbeeld geen ramenlapper. Ik vind ze al gauw netjes, dus ik denk dat ik ze een of twee keer per jaar doe. Stoffen doe ik met de franse slag, en vooral op ooghoogte . De tuin? Die vind ik ook al snel leuk, staat vol paardebloemen en onkruid wat er leuk uitziet (lelijk onkruid trek ik er wel uit) en de paardenbloemen, dat heb ik opgegeven, die krijg ik toch niet weg, dus laat ik ze maar staan. Verder staan er mooie planten tussen, een grote bloeiende rhodondenderon en andere leuke struiken. Ik vind het prima, maar misschien dat bij een echte tuinliefhebber de vingers gaan jeuken.
Als ik bij iemand in huis kom waar het een zooitje is, word ik wel wat onrustig, ik zou het liefste even helpen opruimen ofzo. Ik heb verder geen oordeel, want ik heb zo'n chaotische maar hele lieve vriendin, maar mijn vingers jeuken daar altijd wel wat

Mensen over de vloer

Maar misschien ligt het aan mij maar zoveel mensen komen hier niet over de vloer, het beperkt zich tot kinderen (die de meeste troep maken) en de ouders van die kinderen (die zelf dus ook die troep hebben omdat ze dus kinderen hebben . Als mijn werkster die eens in de 2 weken komt langs is geweest dan ziet het er echt heel keurig uit, maar dat duurt maar heel kort. Ik heb nu regelmatig zakelijke afspraken over de vloer en dan ruim ik het beneden even op voordat ze komen (dus alles naar boven gooien om het daarna weer naar beneden te slepen) of ik gooi snel wat troep in de auto.

En ik heb altijd wel een klus, ik heb dit weekend gebeitst en de keukenvloer geboend. Er staat nu dus een boenmachine en verlengsnoer in de keuken. Ik vind het wel belangrijk dat het huis er goed uit ziet, maar het hoeft dus niet super opgeruimd te zijn.

Oh ja de laatste hamster is dood gegaan, ik moet eerlijk bekennen dat ik best blij was dat dat troeperige hok en accessoires die gang uit was

Onverwacht bezoek

Wij zorgen ervoor dat alles zo goed mogelijk is opgeruimd, maar het kan wel eens gebeuren dat er was wat nog opgevouwen moet worden op de bank ligt. Of er liggen nog kranten op de bank of tafel en in de keuken is er nog afwas en iemand komt onverwacht aanwaaien. Of dochter (16), die altijd haar kamer opruimt en deze keer niet, krijgt ineens bezoek van een vriendin. Bij zoon (18) maakt het niet helemaal uit of zijn kamer rommelig is als er een vriend langskomt. Ja.. en dan denk ik, o, wat zal de bezoeker wel van mij vinden? Dat ik een sloddervos ben? Ik neig al naar het maken van verontschuldigingen: "let niet op de troep!". Maar dan verman ik mijzelf en denk dat ik niet in zijn of haar hoofd kan kijken wat hij van mijn huishouden (en dan ook van mij) vindt en dat hij er verder niets te maken heeft hóe ik mijn huis op orde heb, bovendien bepaal IK hoe ik mijn huishouden doe en niet die bezoeker! Als je onverwacht bij mij komt, dan kàn je wel eens voor verrassingen komen te staan! Wij lèven in het huis en het is geen etalage van een woonwinkel.
Ik ben geen poetser (heb er een ontzettende hekel aan) en doe het alleen als het echt nodig is. Stofzuigen en dweilen doe ik wel regelmatig, alleen moet ik mezelf wel een schop onder mijn kont geven om het niet uit te stellen. Als ik bezoek verwacht dan zorg ik er wel voor dat het huis toonbaar is.
Ik vind één van jullie reacties erg mooi: "als je voor mij komt, dan ben ik 24/7 beschikbaar, maar als je voor mijn huis komt dan maak je maar een afspraak". Die hou ik erin!
Groeten van Monique, die vorig jaar onverwacht een meteropnemer binnen moest laten terwijl het huis, inclusief de meterkast een rotzooitje was.. De gasmeter bevindt zich in de gang die meestal vol zit met tassen. En om bij de electriciteitsmeter te komen moet je eerst de huiskamer èn de slaapkamer door. Ik probeerde daar niets van aan te trekken, de man zal wel ergere huishoudens hebben gezien.. en ik heb verder niets met die man te maken. Tis moeilijk, maar het is JOUW EIGEN HUISHOUDEN!

Netjes

Hier kun je op elk tijdstip binnenvallen, zelfs nu we midden in een grote verbouwing zitten, is ons huis netjes en georganiseerd. Mijn echtgenoot is namelijk allergisch voor zichtbare rommel, dus die ruimt altijd alles weg uit het zicht. Het is zo'n figuur als iets twee centimeter van zijn plaats staat, dat hij het weer terugzet, zelfs de gipsplaten, schroeven en de muurpleister hebben een aangewezen plek in ons huis. De ramen worden om de 6 weken gelapt, de vloer wordt regelmatig gedweild en als de trap wat stoffig is, haalt hij er een stofzuiger overheen.
Onze kinderen laten beneden echt niks slingeren, want ze weten dat als hun vader iets wegruimt, dat het maandenlang kan duren, voordat je het ergens, weggestopt in een van je kasten, tegenkomt. Het gebeurt vaak dat ik 's morgen naar hem moet bellen op zijn werk, om te vragen waar hij mijn spulletjes heeft gelaten die op de tafel lagen. Ook al vind ik het soms wel irritant klaag ik niet, want ik ben blij dat hij uit zichzelf zoveel doet in het huishouden en dat ik altijd thuis kom in een opgeruimd en schoon huis.
Ik kan een rommelig huis overigens veel beter waarderen dan een vies huis, waar je bijvoorbeeld aan de vloer blijft plakken of apart ruikt.

Altijd opgeruimd

Ik werk 5 dagen in de week, heb geen werkster, 2 pubers en een man die meer uren werkt dat hem soms lief is. Ons huis is echter altijd opgeruimd. Ik kan niet tegen rommel en ik ben nooit iets kwijt, alles is georganiseerd en heeft een vast opbergplaats, man en kinderen hoeven nooit te zoeken naar hun spullen, iets wat ze zelf ook als prettig ervaren. Ik heb gemerkt dat het blijkbaar not done is om opgeruimd te zijn. Dat je je er bijna voor moet schamen want o liever "leven" dan opruimen en op je grafsteen mag niet staan dat je liever een opgeruimd huis had dan een leuk leven of iets dergelijks, ik heb het in een andere draad ooit allemaal al gelezen. Ik voel me goed in mijn gezellige, niet superschone doch wel opgeruimde huis met tijdschriften op de tafels en tassen in de gang. En er komt wel nog bij dat ons huis te koop staat dat maakt dat ik altijd zorg dat de makelaar ten alle tijden in ons huis kan binnenkomen zonder dat ik eerst drastisch hoef te ruimen en te poetsen. Nee, blinkend schoon is het niet, wel aanvaardbaar maar dat is iets anders dan opgeruimd.

Hier ook opgeruimd

Ik kan me ook ergeren aan zichtbare rommel, daar word ik onrustig van. Maar bij ons zit veel speelgoed, stapels Ducks, schoenen ed in manden en achter kastdeuren.
Wij hebben wel een hulp, werken ook allebei. Maar ik ruim veel op ja.

groet, Mamvantwee

Oh nee an-na

Het lijkt me heerlijk om altijd een opgeruimd huis te hebben. Ik kan me er zelf alleen niet toe zetten om het te doen, en mijn andere huisgenoten hebben een hogere drempel.
En ik zou beslist niet durven beweren dat ik altijd nuttige of sociale dingen doe ipv opruimen.
Eens, EENS, zal het goed komen met mij.

Jesse_1

Het gaat zeker goed met je !

Ik moet ook bekennen dat ik wel last heb van dwangmatigheid, ook ten aanzien van opruimen
En....ik kan ook helemaal niets doen (maar dan is de boel wel eerst opgeruimd) ook dat vind ik heerlijk!
Ik was wel enigzins verontrust toen ik ontdekte dat mijn ene dochter dezelfde handelingen doet als ik ten aanzien van opruimen e.d.
Ik heb er met haar over gesproken omdat het me verontrustte te zien dat ze doet wat ik doe, en ik weet van mezelf dat ik best ver ga in het structureren / organiseren.
Ze gaf aan dat ze het prettig vindt om zo te zijn, dat ze het zeker niet doet voor mij. Ook met mijn man heb ik het wel eens over, ik vind nl. niet dat iemand er "last" van moet hebben.
Mijn andere dochter is overigens geheel anders, houd ook van opgeruimd, maar dat moet dan wel een ander voor haar doen....

O an-na

Ik ben jaloers op je. Ik zou graag in een opgeruimd huis wonen maar mijn gezinsleden lijken wel kasten-haters, alles moet altijd binnen handbereik blijven. Vooral bij mijn man. Als het aan hem ligt hangt er ook het hele jaar kerstversiering . Of anders ligt het iig op de vensterbank oid te wachten op volgende kerst. Ik droom weleens van een vt wonen huis. Zoals jij beschrijft. Leuke stapel tijdschriften, de tassen die quasi nonchalant in de gang hangen, een paar leuke, persoonlijke doch stijlvolle prullaria. Maar bij mij staat er: potje met kauwgumpjes, een open zakje drop, post op vier verschillende plaatsen, scheenbeschermers, een aangebroken fles frisdrank, een lege zak chips, een pak dubbelfris, een gymtas. Die grijnzen me allemaal aan als ik morgenochtend om zes uur beneden kom. En ik lig er net in want moest de was nog vouwen. En zolang ik vroeger naar bed ga dan man zal er altijd zooi zijn. En ja, ik heb met hem gepraat en nee, dat helpt niet
Maar ach, misschien later... Ooit.... Misschien als we groter gaan wonen, ooit.....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

An-na

Geloof me als ik zeg dat een opgeruimd zeker niet 'not done' is wat mij betreft. Maar ik zit niet zo in elkaar. Ik ben wel netter geworden gedurende mijn zelfstandige bestaan, maar er zal altijd een zweem van rommeligheid te vinden zijn in mijn en onze huishouding. Het zij zo.

An-na?

"Ik was wel enigzins verontrust toen ik ontdekte dat mijn ene dochter dezelfde handelingen doet als ik ten aanzien van opruimen e.d."
Wat doe je dan wat je blijkbaar vindt dat niet het goede voorbeeld is?
(mijn moeder was extreem netjes, Maar het erft niet altijd over...zelf ben ik wat slordig en met ook nog 2 ADHDers in huis is het hier dus altijd chaos)

Overwelmend al die reacties

Wat ik vooral onthouden heb uit deze draad (gelezen in 10 minuten) is dat Berber en Jesse meer dan welkom zijn, lekker jezelf thuis kunnen voelen in het huis van een ander, hoe vaak zul je dat ervaren in je leven?

Verder de (h)erkenning en wijze woorden van velen, doet me echt goed!! Geeft me voorlopig stof tot nadenken en kom er zeker op terug!

Annie, wat een grap!

Ik heb nog nooit iemand ontmoet met net zo'n echtgenoot als de mijne, maar jij beschrijft hem exact. Vanochtend nog een sms gestuurd: wat heb je in vredesnaam met het bruine vest van XXX gedaan dat gisteren nog in de gang lag?
Mijn kinderen weten ook dat alles opgeruimd moet zijn want anders gaat pappa aan de slag en dan is het maar raden waar alles is.

Verontrust

Hallo Karin,

Dat ik van opgeruimd houd is iets wat in mij zit en bij mij hoort. Het is een dwangmatige vorm van controle hebben over zaken. Ik weet dat ik het heb en heb het geaccepteert als iets wat nu eenmaal bij me hoort en waar ik me goed bij voel. Ik hoopte alleen niet dat ook mijn dochter dingen van zichzelf zou moeten, dat ze zichzelf net als ik dingen oplegt. Want hoewel ik er "geen last" van heb is het wel zo dat ik soms vind dat ik wel veel van mezelf moet en dat wil ik niet voor mijn dochter. Ik hoop dat ik het zo een beetje duidelijk uitleg....

Collega

Ik heb een collega die zo opruimerig is...Ik voel dus mee met diegene die zo'n man hebben. Het 'lijkt' wel leuk zo'n collega/man, maar écht je wordt er gek van!
Als ik met deze collega moet werken of na haar (dienst na haar) irriteer ik me alleen maar. Zijzelf vind het helemaal logisch en vind dat ik het ook moet doen zoals zij (not dus). Zo zet ze alle koffiekopjes op kop (kan er geen stof in) zodat je ze eerst moet omdraaien wil je koffie pakken en dan gaat dat ong. zo : Ik sta nog te praten, pak in een automatisme een kop en zet 'm onder het apparaat en druk....Op het moment dat ik druk zie ik pas dat het kopje op kop staat. Oeps...overstroming. Vaatdoek erbij. Opruimen (zucht, zucht,zucht). Tweede poging ik draai met 1 hand het kopje om 'Kedeng' hoor ik...kopje gevallen, oor eraf.
Mijn stemming is nu dus helemaal beneden nulpijl.
Mijn rommelmap met losse briefjes is opeens ook veranderd in een ge-ordend geheel met tabbladen en een indeling waar ik niets van snap met een briefje erbij van mijn collega. Het enige dat ik kan denken is : Blijf ervan af! Dit is van mij! En van gif plak ik een grote sticker op mijn rommelmap en schrijf mijn naam er met grote letters op inclusief AFBLIJVEN!!!!
Gelukkig is mijn gif-aanval de volgende dag al gezakt. Iemand anders heeft de kopjes al weer recht gezet (ik was dus niet de enige die het nut ervan niet snapte) en als mijn collega binnenzwiert vraag ik vriendelijk of ze alsjeblieft van mijn spullen wil afblijven omdat ik nu niets meer kan vinden. Wel voor de 100ste keer maar afijn. Ooit zal ze het toch wel snappen?
En wat voor haar zo logisch lijkt, daar snap ik geen hout van. De indeling op haar account op de p.c. (waar ik wel eens in moet) lijkt zo op het oog enorm 'geordend' maar ze stopt dingen bij elkaar die volgens mij geen énkele relatie hebben. Dus kan ik alsnog niets vinden. In mijn 'rommelmap' zitten gewoon de dingen die ik nog moet doen of waar ik nog wat mee moet. Is toch simpel? En als ik het gedaan heb gooi ik het briefje weg....Als er wat besteld moet worden telt ze alles en besteld dan...gevolg: Vééls te veel. Ik tel niks, doe een gooi/inschatting en dan klopt het redelijk, soms iets te veel, soms iets te weinig (nou ja, daar bedenk ik wel iets op).
Gelukkig hoeven we niet zoveel samen te werken. Dat is ook omdat we allebei wel voelen dat dat niet lekker loopt. Daarvoor zijn we gewoon te verschillend. We hoeven alleen maar te overleggen. En dat gaat best goed. Want dan heb ik geen 'last' van haar opruimen en zij geen 'last' van mijn gerommel. Want ik denk dat zij zich net zo aan mij irriteerd wat dat opruimen betreft als ik aan haar.
groeten albana

Nou albana

Jij hebt het over verschillende dingen. Kopjes ondersteboven in de kast zetten is helemaal niet vreemd, dat jij niet oplet hoe je je kopje onder de machine houdt ligt toch echt aan jou.
Aan _jouw_ spullen heeft ze gewoon niet te komen (heb je geen eigen la met persoonlijke spullen?). Als er alleen briefjes van jou inzitten is het gewoon onbeschoft om daar in te zitten.
En of ze haar eigen account nou indeelt op een manier die jij niet begrijpt? Het is haar account! Dat heeft ook _helemaal niets_ met (bovenmatige) opruimwoede te maken.

Gezamelijk

Die kopjes gebruikt iedereen, dus al het personeel. Ik was niet de enige die dit overkwam. Alleen zij vind het 'handiger en hygiënischer' dus doet ze dat. De rest vind het 'onhandig'. Dat account en die mappen zijn in pricipe van mij. Het zijn géén persoonlijke spullen (die heb ik thuis) maar werkgerelateerde spullen/mappen. En als ik er niet ben moeten collega's daar wel eens gebruik van maken. De dingen waar collega's gebruik van maken zitten in keurige geördende mappen, die voor het grijpen liggen, idem dito in mijn account, de rest is mijn werk en werk ik af als ik er ben en hebben anderen eigenlijk niet nodig.
De rest daarvan ga ik uit dat anderen daar 'in vertrouwen' mee omgaan en gewoon laten liggen waar het ligt of staat in het account. Dit is mijn account, er is nog een 'gezamelijk account' maar dat gebruik ik zelden. Wel zo handig dat anderen erbij kunnen in geval ik ziek ben of afwezig, kunnen ze b.v. zien met wie ik afspraken heb en ze afbellen . Dat is ook altijd (al jaren) goed gegaan. Alleen in haar geval dus niet. Nee zij heeft geen eigen account. Mijn andere collega's hebben zoiets nog nooit gedaan.
groeten albana

Die kopjes

dat heb ik zelfs op school geleerd dat die onderste boven MOETEN staan, anders kreeg je accuut een onvoldoende als in een 1!

Dus dat zit er bij mij wel behoorlijk ingeramd, anders moet je ze namelijk steeds voor elk gebruik poleren.
En nee dat was geen horeca, maar gewoon huishoudkunde.