Kleine rampen
Twee weken geleden kwam mijn nieuwe bank. Van mijn zuurverdiende spaargeld. Superblij mee. Superzuinig ook. Pubers strenge instructies gegeven: NIET erop eten, vooral. Katten uit de buurt gehouden. Totdat ik gisteren op mijn werk gebeld werd: de kat had in bijzijn van dochter op de bank gepist. Waaaaaaahhhhhh. Ik ben nu aan het redden wat er te redden valt, maar, zomaar, ik wil wel eens weten: wie heeft er nog wel eens iets nieuws, moois gehad dat meteen ook heel dramatisch vernaggeld werd? (Iets met gedeelde smart...)
Hier is weleens een verfpot omgegaan die in een raamkozijn stond toen man de kozijnen stond te schilderen. We konden daarna dus meteen nieuwe vloerbedekking leggen.
En van de week nog een net iets te donker lila shirt bij de lichte was gedaan, waardoor ik opeens een lichtroze coltruitje had i.p.v. een creme-witte. Was me in tijden niet meer gebeurd...
Bijtje82 schreef op 18-03-2022 om 08:48:
Motor gekocht maanden voordat ik mocht af rijden. Mocht uiteindelijk op een vrijdag de 13e afrijden. Geslaagd, helemaal blij. Want ja het blijft toch vrijdag de 13e..
Kom ik thuis, motor weg.
Ai, das echt heel zuur zeg.
Oef, daar zitten stevige tussen.
Bijtje82 schreef op 18-03-2022 om 08:48:
Motor gekocht maanden voordat ik mocht af rijden. Mocht uiteindelijk op een vrijdag de 13e afrijden. Geslaagd, helemaal blij. Want ja het blijft toch vrijdag de 13e..
Kom ik thuis, motor weg.
Nooooo, da's zuur
Oh ja toen ik een jaar of 18 was stond ik eens een plafond van een buurjongen rood te verven (hippietijd). De hele pot viel om op mijn hoofd (vraag me niet hoe). De buurjongen zei dat hij het eerst wel even aan ging kondigen bij mijn moeder want het zag er oprecht uit of de bijlmoordenaar langs was geweest.
Heel lang gewacht tot een bepaald brandweerroodkleurig tuinbankje weer op voorraad was. Zoon smeert zich in met zonnebrand en gaat daar lekker zitten huiswerk maken. Wat blijkt: de zonnebrand van zijn rug is op de een of andere manier in dat bankje gaan zitten dus ik kijk nu al weer 1,5 jaar naar een prachtige rode bank in mijn achtertuin maar met een grote lelijke vlek.
MamaE schreef op 18-03-2022 om 10:48:
[..]
Ai, das echt heel zuur zeg.
Jep.. Heel zuur.
Om vervolgens savonds met een kop als een oorwurm tussen achterhoeks uitgaansjeugd in de trein te zitten. Was er een zo dapper om met z'n halfzatte kop te vragen waarom ik zo zuur keek. Na enig aan dringen toch maar verteld. Begon die halve coupe Oerend Hard te zingen. 😂 Toen kon ik toch weer ff lachen.
Inmiddels alweer bijna twaalf jaar geleden, maar als ik dat nummer hoor moet ik er toch ff aan terug denken.
MRI schreef op 18-03-2022 om 12:51:
Oh ja toen ik een jaar of 18 was stond ik eens een plafond van een buurjongen rood te verven (hippietijd). De hele pot viel om op mijn hoofd (vraag me niet hoe). De buurjongen zei dat hij het eerst wel even aan ging kondigen bij mijn moeder want het zag er oprecht uit of de bijlmoordenaar langs was geweest.
Op zulke momenten zou een foto hilarisch zijn 😂
Licht aangeschoten door een voordeur lopen die in het slot viel. Dwars door de ruit heen. Bloeden als een rund natuurlijk. Huilend van het lachen m'n ma opgebeld dat ik gehecht moest worden.
Die dacht in de zeik te worden genomen. Tot ik hevig bloedend op de stoep stond en toen flink wat hechtingen her en der nodig had. M'n spijkerjack heeft een hoop schade beperkt.
Niet zo heel erg als sommige maar toch wel echt jammer. Ik had een nieuwe pedaalemmer gekocht voor de keuken, groen metallic en best wel een dure. De dag nadat hij er stond, struikelde mijn dochter en viel met haar elleboog op het deksel, gelijk een deuk erin. Haar arm ging daarna langs de spikkeltjesmuur, dus die lag ook open. Dat vond ze erger.
We hadden ons huis net gekocht en waren de keuken aan het vervangen. Met bloed, zweet en tranen zelf de vloer betegeld, dat is echt heel lastig in een hittegolf als je lijm droog is voor de tegel de vloer raakt, maar we hadden uiteindelijk een mooie vloer.
De vaatwasser stond midden in de keuken te wachten tot hij op zijn plek kon, maar mijn man was nog even die hoek aan het stofzuigen. Op de vaatwasser lag een hamer, daar bleef hij met de snoer van de stofzuiger achter hangen, de hamer viel en er zat een gat in een tegel in het midden van de vloer. Toch jammer.
Voordat we verhuisden naar de nieuwe woning, werd de nieuwe keuken geplaatst en geïnstalleerd. De keukenbouwer deed zijn best om alles klaar te hebben. Dat lukte. We verhuisden op oudejaarsavond. Toch jammer dat we de volgende dag wakker werden met een ondergelopen laminaatvloer. Ze waren vergeten de afvoer van de afwasmachine aan te sluiten.
Vloer verpest, gelukkig betaalde de verzekering uiteindelijk de nieuwe vloer. Maar zowel bouwer als wij hadden het liever anders gezien.
We zouden de hond gaan uitlaten en mijn man stond met hond al bij het hek. Ik liep langs de auto en bleef ineens met beide voeten achter het laadsnoer hangen. Mijn armen onder me gevouwen en vol tegen de straat met mijn gezicht dus een bloedneus, en overal pijn. Mijn man stond nog steeds welwillend bij het hek te wachten waar ik bleef want ik lag achter de auto. Toen maar even hard au geroepen zodat hij kwam kijken.
Toch vier weken niet kunnen lachen zonder pijn door een paar gekneusde ribben. Gelukkig was mijn bril afgevlogen, die was nog heel, en mijn tanden ook al voelden die eerst wel pijnlijk.
Ik kon er uiteindelijk wel een beetje om lachen, als een boer met kiespijn dan. Nog steeds loop ik een beetje angstig langs het snoer...
(Hier was niks nieuws stuk, maar mijn euforie over een elektrische auto was er wel ineens een stuk minder om).
Even mekkeren over mij klein leed. Ik moest vanmiddag om 4 uur vanuit werk ergens zijn. Ik pak m'n fiets maar de band was lek. Fiets geleend van collega. Ik kon het nog halen, ware het niet dat ik mijn ID vergeten had die ik echt nodig had op die afspraak. Dus eerst maar 20 minuten naar huis gefietst. daar gezocht, nergens te vinden. Tot ik m'n tas (die ik al die tijd al bij me had) leeggooide waar die natuurlijk toch gewoon in zat. Aangezien de geleende fiets van iemand van 1.60 m is en ik 1.80 ben was ik al kapot van die 20 minuten naar huis, en ik moest nog helemaal naar de andere kant van de stad. Stuk met de fiets in de metro dan maar. Met het zweet op de rug kwam ik daar een half uur te laat aan. Op de terugweg was de Erasmusbrug afgesloten, dus 3,5 kilometer omfietsen via de Willemsbrug. Fiets naar vriendin teruggebracht. Die niet thuis was, dus kon niet lekker bij haar op de bank neerzijgen. Doorlopen naar de tram dan maar, toch ook weer een tippeltje van een minuut of 20. Ik stap in m'n tram, de bestuurder riep om dat hij maar één halte ging (en dan nog niet eens de halte die op de route ligt) en we allemaal uit moesten stappen. Okee dan. Lopen we wel naar de volgende halte. Daar stond dat de tram naar huis over nul minuten zou arriveren. Tien minuten later stond dat er nog steeds. Maar daar was hij dan toch en nu lig ik heerlijk languit op de bank. Gaat nergens over in het licht der alles, maar toch.