ik mis verbinding / heb last van sleur / midlife crisis?
Ik ben halverwege de dertig en de laatste tijd mis ik een gevoel van verbinding en misschien ook wel sleur. We zijn zeg maar een soort van 'gesetteld'. De kinderen worden wat groter (zijn 11 en 8 jaar), we wonen al een tijdje op dezelfde plek, het werk is al een tijd hetzelfde etc. Toen de kinderen kleiner waren was er meer contact met andere mensen (in de buurt, bij het brengen/halen van de kinderen), maar dat wordt logischerwijs wat minder...
Tegelijkertijd is het zo dat studievrienden inmiddels bijna allemaal verhuisd zijn, ik ben zo'n beetje de enige die in de studiestad is blijven wonen. Vrienden en goede bekenden die hier wel in de buurt wonen, met kinderen in dezelfde leeftijd, zijn meer gaan werken. Iedereen is druk met werk en/of gezin. Wijzelf ook, maar ik vind zomaar even een kopje thee drinken met een vriendin ook belangrijk. En dat komt er niet meer zo van.... eerder belde je elkaar wel eens, daarna werd het mailen, en nu verloopt het contact met anderen veelal via appjes 
We wonen in een buurt (aan een pleintje) met veel kinderen en er was echt een buurtgevoel. Nu zijn er veel kinderen groot en komen de mensen niet meer buiten. Dat soort dingen
Ik heb het gevoel dat als ik contact wil met anderen, ik aldoor zelf moet bellen... mensen bellen mij niet zo snel. Maar als het er van komt, dan is het wel weer heel gezellig en zijn mensen heel blij dat ik het initiatief (weer) heb genomen. Ik sprak er laatst over met een vriendin, en die ervoer zo'n beetje hetzelfde, tenminste wat betreft dat het contact met vrienden en andere ouders afneemt, en de sleur.
Herkenbaar? Wordt het allemaal minder (klinkt dramatisch) of is er zicht op verbetering? En heeft iemand tips voor verbetering?
herkenning en zelf blijven doen
Ik merk het ook maar weiger me erin te settelen. Ik plan hier met vriendinnen constant door en na een tijdje merk ik dat het initiatief ook vanaf de andere kant komt, gewoon door mee gaan.
Met een vriendin ga ik een keer in de maand borrelen op vrijdagmiddag. Altijd de eerste vrijdag van de maand. Met andere vriendinnen heb ik een groepsapp, waar ik wel op maandag kan opperen om op donderdag even wat kan gaan drinken in de kroeg (van 21.00 tot 23.30 zeg maar) gewoon even bijkletsen.
Met weer twee andere vriendinnen (die zijn wel drukker, dus is lastiger plannen) ga ik een keer per kwartaal uit eten. Dit plannen we echt direct op de avond dat we aan het eten zijn al voor het volgende kwartaal, en soms zelfs al weer 3 maanden daarop ook. Ook altijd doordeweeks, de weekenden zijn voor het gezin, verjaardagen/jubileumfeesten van vrienden enz.
Zo komt er regelmatig iets leuks voorbij want spontaan lukt gewoon niet meer (misschien later weer )
verandering
Misschien is het tijd om wat verandering aan te brengen in je leven, bijvoorbeeld een andere baan? Of een cursus?
Jij vindt het belangrijk om even langs te gaan bij vriendin om kop thee te drinken, maar als je vriendinnen daar geen tijd voor hebben (herkenbaar want werk) is het niet te verwachten dat dat op korte termijn gaat veranderen.
Probeer ook meer in de avond af te spreken, zoals Jasmijn aangeeft. En dan is het spontane er misschien wel af, maar heb je wel geregeld wat leuks te doen.
contact blijven zoeken
en plannetjes in je agenda zetten. Het gaat veel minder 'vanzelf' als toen je nog ouders op het schoolplein sprak, maar via de app zijn heel wat nieuwe communicatiepleinen op te zetten. Blijf dat doen en laat je niet afschrikken door het gegeven dat het vaak van jouw kant moet komen.
Mijn ervaring is ook dat bellen minder wordt, al is dat wel afhankelijk van de persoon, een van mijn schoondochters (bijna jouw generatie) belt graag en veel met vriendinnen. De anderen niet zozeer. Die hebben vooral contacten via sport of muziekvereniging - en vervolgens per app.
Je bent nu halverwege de dertig schrijf je, TS. Ik zit ruim twintig jaar verderop en kan je ervan verzekeren dat het zeer belangrijk is je contacten in ere te houden!! Wat je laat verwateren, krijg je later niet zo makkelijk terug.
Verbinding blijft bestaan door samen dingen te ondernemen. Met je geliefde, met je gezin, met familie, met vrienden van vroeger. Als je daar geen energie en aandacht aan besteedt, wordt het steeds minder. Het kost moeite dat steeds weer op de agenda te zetten, maar het is investeren in relaties en dat is belangrijker dan wat dan ook.
De tijd gaat snel. Ik had een heel goede jeugdvriendin. Toen de kinderen groot waren en er geen vanzelfsprekende verjaardagsfeestjes meer waren, spraken we een paar keer per jaar af. Dat was geweldig gezellig. Bijpraten, delen wat het leven brengt. Mooie dingen en frusgraties.
Die ontmoetingen waren er te weinig, maar ja, de agenda, de taken en verplichtingen. Ze werd ziek en zes weken later stond ik aan haar graf.
Als ik had geweten dat de tijd zo kort zou zijn, ach...
Plannen inderdaad
Ik heb al jaren een vriendinnenavond in de week met een paar vriendinnen. Gewoon koffie drinken en wat tv kijken en kletsen.
Een andere vriendin waar ik altijd 'aanliep' moet ik tegenwoordig een afspraak maken dus dat komt er gewoon veel minder van. Daar moet ik echt moeite voor doen.
En een andere paar vriendinnen heb ik al jaren een afspraak om weer eens bij elkaar te komen. Maar iedereen woont ver weg, dus we mailen af en toe, maar het komt er niet van.
Andere vriendinnen ga ik eens in het kwartaal een avond mee uit eten. Des te belangrijker nu een van beiden, waar ik wekelijks mee lunchtte, nu ook weg is bij haar werk en dat er niet meer van komt.
Als er een optreden is van een van mijn studenten dan nodig ik weleens een vriendin uit om samen te gaan.
En met anderen spreek ik een etentje af met de Kerst.
Met kleine kinderen was het inderdaad veel closer, soms dagelijks contact of iets voor elkaar doen of overnemen.