ik kan het niet (zonder suiker, huis bijhouden, administratie op tijd enz)

Herkenbaar

en ook nog niet dé oplossing gevonden. Wel tot 2 inzichten gekomen: wees lief voor jezelf. Je bent een mens en je mag falen. Aan de andere kant is dat natuurlijk ook wel weer het perfecte excuus . En twee, verander één ding en hou dat 3 maanden vol. Dan zit het in je systeem en hoef je er niet meer over na te denken. Echt maar een ding en dan een makkelijke. Ik deed elke avond na het eten wandelen ipv moe op de bank hangen. Daar kwam trouwens ook weer de klad in na een hele tijd dus het is wel wat waar je mee bezig moet blijven.

wie zegt dat dat allemaal moet?

Van wie moet je dit allemaal en wie bepaalt dat je slecht bent als je dat niet doet? Ik denk dat het ermee begint dat je jezelf niet zoveel dingen moet verplichten. Strijken? Waarom, ook zonder strijken kan je heel goed leven hoor. 's avonds op de racefiets? Wat is er tegen om lekker op de bank te hangen?
Zoals Moeder al zegt: begin met lief zijn voor jezelf en het jezelf niet kwalijk nemen als je iets niet doet wat je volgens jezelf wel zou moeten. Dan heb je al een veel positievere houding naar jezelf toe en voel je jezelf vast ook al een stuk beter. En begin dan met dingen die je zelf vooral leuk vindt. Daarvan kan je energie krijgen om de minder leuke dingen aan te pakken.

teveel tegelijk

Ik lees jullie reacties en denk "oh ja, ik wil weer alles tegelijk".
Ooit heb ik in een kerstvakantie achterstand van mijn werk ingehaald. Dat was echt een mega-klus. Verslagen uitgewerkt, planningen gemaakt, overzichten in elkaar gedraaid, vergaderingen gepland. Ik was deels heel trots op mezelf maar iets in mij baalde zo verschrikkelijk dat ik 1 dingetje nog niet had gedaan, dat ik alsnog, op de laatste zondagavond dát ook nog heb gedaan. En bij terugkomst op het werk, had ik gewoon 3 dagen niks te doen > zóveel had ik gedaan.
Om het vervolgens weer te laten versloffen.... Dat dan weer wel...

Misschien is het probleem dat ik liever niks doe? Ofzo?

Want ik begrijp mijn mechanisme niet: ik wil zóveel tegelijk doen (nu dus niet werk maar administratie thuis, was, klussen, tuin, stoppen met suiker én ook nog gezond eten) dat dat natuurlijk door geen enkel gezond mens volbracht kan worden. En dus raak ik in een spagaat en doe ik helemaal niks.
Wat is dat dus voor mechanisme? Hoe kan het dat ik niet 1 ding kan aanpakken? Dat mijn hoofd zegt "ja maar, je administratie moet ook. En de was moet ook bijgehouden worden. En het is ook goed voor mezelf om te sporten en verstandig te eten. En. En. En."

Gewoon doen.
Oké.
En daar gáán mijn 'ja maartjes' weer.
Misschien is mijn vraag dan "hoe leer ik matigen"?

wampie

Het beste is: even geen koekjes bakken en in huis halen. De verleiding is gewoon te groot (althans: zo werkt dit bij mij). En nu is het zomer: haal dus lekkere perzikken, besjes, ananas etc. gezonde lekkere dingen in huis. Dan voel je je ook minder schuldig als je hiervan snoept.

Sporten kan je proberen meer in te passen in je dagelijkse dingen: dus op de fiets overal naar toe. Als je van A naar B moet, voelt dat niet zo als sport of moeten. Met dit warme weer snap ik ook heel goed dat het sporten even ingekakt was.

En ik vrees dat je nu teveel tegelijkertijd wil. Volgens mij kan je meer voldoening krijgen door een betere time-management. Dus lijstjes maken die haalbaar zijn.
Succes, hier ook nog heel wat doelen te gaan, maar alles in kleine stappen. Voel je niet een minkukel als iets niet lukt, bekijk wat je kan veranderen en probeer het opnieuw!

ach zo ben je

Je bent gewoon een sprinter, geen lange afstandloper!
In dit geval helemaal niet zo'n probleem, want alles hangt met elkaar samen. Als je meer gaat klussen ben je meer in beweging heb je meer zin in gezond eten krijg je meer energie kun je de administratie beter wegwerken. Enz.
Merk ik hier tenminste. Een paar maanden terug wel te verstaan. Nu weer helemaal ingekakt. Het werkt allemaal samen. Maar in positieve zin maar net zo goed in negatieve zin!
Ik ga/ wil dus ook ook weer starten. Een motivatiedraadje bijhouden?

mmmh, sprinter

Dat zou bést kunnen. Inclusief het inkakmoment. Die duurt dan echter langer dan ik wil...

Hoe zou een motivatie draadje werken?
Lijkt me wat!

ja nou (strijken)

Dat heb ik al enorm gereduceerd. Overhemden moeten toch echt wel... En nee mijn man kan niet strijken. Niet, hij doet het niet goed, maar hij kán het echt niet. Was vouwen wél

Overhemden

Ik koop alleen strijkvrij. Hang ze na een kort programma op een kledinghanger, aai ze een beetje glad en klaar! Af en toe zit er een akelige katoenen tussen, maar manlief draagt die gelukkig maar zelden. ( Lees: laat ik lang in de strijkmand liggen)

Jammer

Natuurlijk kan hij wel strijken, iedereen kan strijken. Het zijn ook zijn eigen kleren dus ik zou het hem leren (en niet laten zeuren). Verder heb ik geen tips. Ik ben ook onwijs ongedisciplineerd, lui, en doe alleen het hoogstnoodzakelijke en zelfs dat nog niet heel goed. Daar kan ik me af en toe flink aan ergeren, maar ik ga pas wat doen als het me heel erg dwars zit.

Nobody is perfect.

And my name is nobody...

Ik ben het met de anderen eens, doelen bijstellen zodat ze haalbaar zijn. Je wilt 15 kilo afvallen? Ik vind 5 kilo al een hele prestatie en misschien wat beter haalbaar?
Iedere avond op de fiets? Waarom? Een wandeling of een fietstochtje als je zin hebt en het weer meezit, zou ik zeggen. Men zegt dat een half uur intensief bewegen per dag erg goed is. Dat lukt me wel. Lopen naar mijn werk en lopend boodschappen doen telt ook mee toch? Als ik zin heb dan een flinke wandeling of een eind fietsen. Die tochtjes eindigen vaak op het terras van de ijssalon, het moet wel leuk blijven.

Het huishouden met zijn tweeën doen werkt hier erg prettig. Op zaterdagochtend samen een uurtje aan de gang, muziekje aan en op zijn tijd een kop koffie samen, gezellig. Ik doe dan meer als op een hele vrije dag als ik alleen thuis ben.

Afvallen, strijken en archiveren.

Strijken: Hoe groot is je gezin? Zitten er veel bewerkelijke overhemden e.d. bij? Want met een keer per week een uurtje strijken kom je een heel eind. Tenzij je lakens gaat strijken enzo. Muziekje erbij en dan is het niet meer een echt vervelende klus. Het ergste aan strijken vind ik eigenlijk het uitklappen van de strijkplank.

Administratie: rekeningen meteen betalen, formulieren voor school e.d. ook zo snel mogelijk afhandelen. Papieren hoeven niet meteen opgeborgen te worden. Ik heb een archiefdoos "nog opbergen" en wat daarin belandt ruim ik eens in de twee, drie maanden op. Dus een paperas zit óf in de goede map óf in die doos. De truc is, geen stapeltjes ongeregeld te laten groeien. Eventueel één stapel met "things to do".

Afvallen: Zelf moet ik vijf, zes kilo kwijt. Maanden zat ik er tegenaan te hikken maar eindelijk ben ik dan regelmatig gaan zwemmen (nou ja, ahum, ik heb net de eerste twee keer achter de rug). Wel snoep ik nog te veel, als ik daar nou ook een manier voor kan verzinnen om te minderen dan komt het allemaal wel goed. Zoals iemand anders al zegt, bij vijftien kilo kun je het beter in porties verdelen. Anders duurt het ontmoedigend lang. Misschien moet ik maar eens gaan surfen over hoe ongezond suiker ook alweer is. Behalve dat je er diabetes e.d. van kan krijgen, schijnt het de opname van vitaminen negatief te beïnvloeden, kanker te kunnen veroorzaken en nog wat van die vervelende dingen.

Omkeren

Je moet een heleboel en je mag een heleboel niet, en daar komt je lijf tegen in opstand. Misschien helpt het om de dingen anders te zien. Dus niet 'ik mag geen koekjes' (=straf), maar genieten van een lekker stukje fruit (=beloning). Niet 'ik moet elke avond fietsen' maar bewust genieten van alle keren dat je lopend of fietsend de boodschappen doet. De focus leggen op gezond en lekker eten, en niet op moeten afvallen. Jezelf dus een complimentje geven als je (toevallig) goed bezig bent, in plaats van de hele dag bezig te zijn met wat je allemaal fout doet.

Wat je aandacht geeft, groeit. Nu geef je aandacht aan afkeuring, in plaats van aan de kleine succesjes die je ook behaalt.

over niet kunnen strijken en complimenten

Mijn man is gehandicapt, dus hij kan echt niet strijken. Soms is het handig om boute uitspraken niet te snel te plaatsen. Aan alles zit tenslotte meerdere kanten.

Verder lees ik een paar x waar ik iets mee moet (haha, moet). Want inderdaad, ik ben wel érg hard voor mezelf. Ik geloof, nu ik er even bij stil sta, dat ik dat altijd al ben. En hoe meer er te doen is, hoe harder ik voor mezelf word.

Ik heb gewoon ook nog zoveel dingen die ik in orde wil hebben ofzo. Ik hou ervan, als dingen in orde zijn.

En nee, ik strijk geen lakens