Hij wilt
Ad Hombre noemde het in een draadje in Ouders en School, meen ik: hij wilt. Hij hoort het de leerkracht zeggen en zegt er dan wat van.
Mijn dochter van 6 zegt het soms ook, en dan fluiten we haar terug, maar behalve jonge kinderen hoorde ik eigenlijk nooit 'hij wilt' in het wild, in elk geval niet van mensen die het Nederlands als moedertaal hebben.
Tot ik gisteren een jongeman, een autochtone student, meer dan eens 'hij wilt' hoorde zeggen. En behalve ik vertrok zo te zien niemand een spier. Hoe wijdverbreid is dit woordgebruik eigenlijk? Zegt 'iedereen' het tegenwoordig, en heb ik gewoon niet zitten opletten? Is het iets van jongeren? Verschilt het per regio?
Wat zijn jullie ervaringen met dit fenomeen?
Groeten,
Temet
Fonetisch
Fonetisch opgeschreven zou het 'tiefth op' worden.
Ginny
Dat zul je altijd zien... heb ik het over de correctheid van de Nederlandse taal en gooi ik zelf er ook een fout in:
Zoals je waarschijnlijk weet is communiceren Nederlanders ... had moeten zijn ... communiceren mét Nederlanders.
Ik weet niet hoe het komt, maar ik sla soms woorden over.
Kan er niets aan doen Kaaskopje
Het blijft toch mijn moedertaal. Er blijft sprake van een vertaalslag in je hoofd. Ik heb een schrijvend vak en ben hem (die vertaalslag bedoel ik) bijna kwijt. En ik heb ook ongeveer wel geleerd wat de valkuilen zijn, dat is er op de Hts wel een beetje ingestampt. En het mag dan wel dialect heten, maakt mij ook niet uit, maar het verschil blijft groot.
Iedere Limburger krijgt vanaf dat ie 4 jaar oud is les in het Nederlands, dus helemaal geen Nederlands kunnen spreken is niet meer van deze tijd.
over taal en dialect
Taalkundig schijnt er geen verschil te bestaan tussen een taal en een dialect. Of, zoals sommigen zeggen: een dialect is een taal met pech. Dan wel: een taal is een dialect met een leger.
Groeten,
Temet
Nicolaas Beets
Taal evolueert. Ik vermoed dat we over vijftig jaar 'me fiets' als correct beschouwen. Ondanks alle achterhoedegevechten.
Nicolaas Beets schreef over zijn Camera Obscura in 1839 het volgende: "Ach, ach, ach! die drukfouten zijn een kruis! Ik wed dat er nog honderden in zijn die ik over het hoofd heb gezien! Maar één: die ik niet heb over 't hoofd gezien, en die mij meer dan alles grieft, staat op bladzij 160. Ik weet zo goed als gij, dat van een 'schalkse boerin' te spreken, even dwaas is als te zeggen: 'een gekse boerin', en dat 'zij lachte schalks' er evenmin door kan als 'zij lachte mals'; en daarom had ik de maagd op bladzij 160 ook 'schalk' laten omkijken. Toen kwam de letterzetter, en schudde daar het hoofd over, en zette 'schalks'. Toen kwam ik, en werd boos op de letterzetter, haalde de s door en schreef er het gewone deleatur bij. Ik kreeg een revisie, zag mij gehoorzaamd, en gaf het verlof tot afdrukken. Toen sloop ik weet niet welke hand nogmaals in de proef en verkorf het weer. Ik val die hand niet hard. Zij volgde het voorbeeld van vele, en van bekwame handen. Maar ik bedroef mij, liefste vriend, dat men thans zo onkundigs in onze schoonse moedertaal is geworden, en zo gewoons aan die verkeerdse uitgang, die men bij de oudsere schrijvers te vergeefs zoeken zou."
En nu kennen we alleen nog schalks. Nog erger: ik heb het laatst geprobeerd, maar mijn kinderen kennen het woord zelfs niet meer.
brabantse schoonzoon
met een gymnasiumdiploma - dus opleiding zegt niks. En die is ook sterk geneigd achter de derde person enkelvoud een t te zeggen/schrijven. Onbekend voor ons (regio Rotterdam/Drechtsteden)
En Kaaskopje
Het heeft ook voordelen. Mijn Duitse lees- en luistervaardigheden zijn uitstekend. Het valt mij op dat mijn Brabantse kinderen daar veel meer moeite mee hebben. Mij is dat een soort van komen aanwaaien.
Grappig Temet! Heb ook nooit zo gesnapt waarom het Fries danwel een officiële taal is en het Limburgs niet.
Tihama
Mooi, die tekst van Nicolaas Beets.
Net al bij het verschil tussen hun en hen
Ook dat is inmiddels niet meer zo strikt. Het Genootschap onze taal zegt:
"Het verschil tussen hun en hen 'leeft' allang niet meer in het dagelijks taalgebruik. Het is dan ook een kunstmatig onderscheid; de zeventiende-eeuwse wetenschapper Christiaen van Heule wordt beschouwd als de bedenker ervan. Tegenwoordig gaan veel taalgebruikers ervan uit dat alleen hen juist is in een zin als 'Hen vraag ik niets meer!', terwijl volgens de regels 'Hun vraag ik niets meer!' juist is. Volgens de Algemene Nederlandse Spraakkunst (ANS, 1997) mag er bij dit soort hen/hun-kwesties niet van 'fouten' worden gesproken."
Nog een paar
Hiero en daaro.... beetje boers.
Wat je hier in de regio wel veel hoort:
kennen ipv kunnen
leggen ipv liggen
hun ipv zij
hij heb
Ginny
Je zegt dat het lastig schakelen is, nou heb ik een tijd in Brabant gewoond en samen met Limburgers gestudeerd, ik versta het Limburgs en beetje, maar waarom niet abn spreken met niet Limburgers? Ik als rasechte Fries heb totaal geen moeite met schakelen tussen het Nederlands en Fries. Ik vind het altijd vreemd dat mensen die thuis een dialect spreken niet abn spreken met mensen die hun dialect niet spreken. En dat me huis, me mannetje, me hubbie vind ik vreselijk net als hij wilt. Ik spreek mijn kinderen er wel op aan, maar zie en hoor het gelukkig niet vaak, komt misschien ook doordat wij in het fries met elkaar spreken en dan speelt het niet.
Dat zei ik niet Yoja
Ik zei dat er sprake is van een vertaalslag. Bij de één mogelijk wat meer dan bij de ander (en niet als, zoals ik eerst schreef en zoals je dat in het Limburgs zegt). Vanavond nog op het journaal, over de sluiting van de mijnen in Kerkrade: "Velen hebben zich een andere baan moeten zoeken". Dat is letterlijk vertaald vanuit het Limburgs.
Dat is wat anders dan lastig schakelen. Geen idee dus waarom Limburgers onderling in het Limburgs blijven hangen.
En ik weet ook niet of dat de verklaring voor hij wilt en me huis is. Het Limburgs zijn van de juf viel me gewoon op.