Het leven

Weing tot geen

Het leven heeft op zich natuurlijk weinig zin, maar dan kan je evengoed nog wel pret hebben natuurlijk.
Ik vind geen dag hetzelfde, zeker als je kinderen hebt sta je steeds voor verrassingen.

Ik vind je bericht eerlijk gezegd nogal depressief overkomen. Krijg je daar hulp voor?

Dendy

Wat klinkt dat depressief

Ik weet niet of ik momenteel de juiste ben om hier antwoord op te geven, want ik zit ook niet 100 procent lekker in mijn vel, maar of het leven zin heeft is een vraag die een ander eigenlijk niet voor je kan beantwoorden. Ik ben nogal praktisch ingesteld wat deze vraag betreft. Net als alle dieren is de zin van ons leven dat we kinderen krijgen, zodat onze soort niet uitsterft. Dat heb je braaf gedaan Vervolgens is een groot deel van de zin des levens, dat je werkt om eten van te kopen voor wie daar afhankelijk van is. En tot slot kun je de zin in zoveel zoeken. De een ziet de zin van leven in hulp aan een ander, een ander ziet de zin in het opbouwen van een eigen bedrijf of eigen kapitaal, om dat weer door te kunnen geven aan het nageslacht en weer een ander ziet de zin in het vergaren van zoveel mogelijk kennis, of de wereld rondreizen.
De zin van mijn leven? Ik denk dat mijn leven sowieso zin heeft gehad omdat mijn man gelukkig met mij is. En als ik naar mijn kinderen kijk, dan weet ik ook dat dat geen verkeerde zet is geweest. Ik denk dat we ook moeten willen/kunnen accepteren dat we niet allemaal de boeken in kunnen gaan vanwege een heel belangrijke of nobele daad. Je mag het altijd proberen natuurlijk

Twee dingen

Er zijn twee aspecten aan je vraag.
In eerste instantie de zin van het leven. Dat is natuurlijk iets waar je eindeloos over door kan filosoferen en waar meters en meters aan boeken over te vinden zijn.
Daarnaast heb je het over de sleur van het dagelijkse bestaan waar je geen lol (meer) in hebt. Dat is weer iets anders, een concreet en praktisch probleem.
Als je dagelijkse leven je geen plezier meer geeft dan is het misschien een idee om te kijken of je met een ander invulling die lol wel terugkrijgt. Natuurlijk is niet elke dag even spannend en dat hoeft ook niet maar een bepaalde tevredenheid kan je wel proberen na te streven. Misschien een andere baan zoeken? Een nieuwe studie beginnen? Nieuwe hobbies ontwikkelen? Ik roep maar wat voor de hand liggende dingen. Het onderzoeken van de mogelijkheden kan ook het dagelijkse leven wat minder eentonig maken.
En echt de zin van het leven... ja dat is lastig. Ik denk niet dat je die ooit echt kan vinden in de zin van dat je het 100% zeker weet. Het is een zoektocht die altijd maar door blijft gaan.

De zin van het leven

was dat niet het voortbestaan van de soort, middels voortplanting en grootbrengen van de jongen?

Het leven is een feest, je moet alleen de slingers ophangen

Wat ik begrijp uit jouw berichtje is dat je het leven een sleur vindt. En dan wordt het inderdaad saai. Alles is voorspelbaar, je weet hoe het weekend en de werkdagen eruit zien.
Maar daar kan je toch wat aan doen? Net als wat Maylise heeft aangeraden: je kan een cursus volgen of een hobby zoeken. Of neem samen lekker vrij en ga met de kinderen iets leuks of spannends doen. Dat doorbreekt de sleur. Of vraag een oppas of opa en oma de kinderen een weekend op te passen en bezoek naar een leuke stad (in Nederland of in het buitenland) en geniet van elkaar. Of ga met een vriendin iets leuks doen. Je moet dus alleen een beetje creatief zijn.
Het leven biedt je verschillende situaties aan en als je niet tevreden bent moet je zelf creatief zijn om er wat van te maken. Oorspronkelijk is het zo dat je leeft om nageslacht te produceren, maar dat geldt niet voor iedereen. Je moet er dus zelf wat van maken.
Of het kan zijn dat ik te makkelijk oordeel vanaf hier, misschien is er meer aan de hand en heb je, zoals Dendy al voorstelde, hulp nodig om uit jouw depressiviteit te komen?

Hier

Wat ik doe op vrije dagen: bij leuke vrienden langsgaan, naar de speeltuin, binnenspeeltuin, Ikea, café, strand, kinderboerderij, zwembad, pierebadje, dat zijn een beetje onze leuke dingen. En ook de bibliotheek of de markt. Dat soort dingen.

Verder tijdens schoolweken zit alles wat voller met clubjes en is er veel minder tijd voor leuke dingen. Ik spreek weleens af met vriendinnen en neem dan oppas, soms 's avonds en soms overdag.
Op mijn werk heb ik erg leuke collega's dus ook veel gezelligheid. Verder moet ik me nogal door Amsterdam verplaatsen voor mijn werk en daar geniet ik erg van.

En dan is er altijd wel iets echt heel leuks om naar uit te kijken, zoals een vakantie of een weekend weg, of een bezoek uit het buitenland of zo. En niet te vergeten lekker tv kijken, leuke feestjes, en een beetje spirituele verdieping zo nu en dan.

Zo gaat het bij mij en ik heb ook wel sleur maar vind dat tot op zekere hoogte ook prettig.

Liora

Andere kijk

Ik geniet juist van alle dingen in het leven, saai, leuk, verdrietig enz. Het had niet veel gescheeld of ik had dat door een levensbedreigende ziekte allemaal niet meer mogen meemaken. Dat heeft mijn kijk op het leven veranderd. Het is echt niet zo dat ik elk moment fluitend rondloop, maar ik probeer alles zo intensief mogelijk te beleven: werk, liefde, kinderen, tegenslagen. Mijn schoonzusje heeft MS en zit aan haar rolstoel gekluisterd, een kopje vasthouden is al een hele opgave en de deur uit vergt veel voorbereiding en organisatie. Zij zou er alles voor over hebben om trubbles op kantoor te hebben of even snel haar haren te kunnen kammen. Om maar niet te spreken van een relatie of kinderen.
Dus wat is voor mij de zin van het leven? Gewoonweg LEVEN.

Maar ik herken het gevoel wel. Sterker nog, het heeft bij mij tot een slepende depressieve stemming geleid die jaren heeft geduurd, soms meer soms minder. Na mijn ziekte heb ik zelf rigoreus het roer omgegooid. Niet de gemakkelijkste weg, maar ik ben elke dag weer tevreden met het resultaat.

Ik kan geen raad geven hoe je je anders kan gaan voelen. MIsschien inderdaad iets over mindfulness of een ander spirituele way of life gaan lezen.

Hoop dat je uiteindelijk kan genieten van wat je hebt.

Groetjes,
Fély

Fely

Fely, wat goed dat je het roer van de depressieve gedachtes/periodes om kon gooien na je ziekte.
Hoe heb je dat gedaan? Ging dat vanzelf vanwege die enorme schok van de gevaarlijke ziekte, en/of heb je hulp gehad? Boeken gelezen? Sport, muziek, ehm....ik hoor graag tips.

Egel

Da's een heel langzaam proces geweest. Ik ben al sinds mijn zoveeltwintigste jaar aan het worstelen met veel dingen. Toen wel therapie gehad en boeken gelezen. Maar na mijn verhuizing naar een vreemd land, trouwen en kinderen krijgen ging alles op een gegeven moment op de automatische piloot. Met dezelfde vraag als de starster van dit draadje.

Ja, de schok van mijn ziekte was het begin van mijn verandering. Maar daarna heeft het nog jaren geduurd voordat ik bepaalde negatieve gevoelens kon loslaten. Ik realiseerde me eerst niet hoe veel geluk ik had en heb. Veel praten, luisteren en schrijven heeft me enorm geholpen. Ik was jaren bezig met overleven, maar nu heb ik echt iets overleefd en ben begonnen met leven. Misschien een beetje vaag, maar beter kan ik het niet omschrijven. Heb geen concrete handvatten om de zin des levens te ontdekken.

O ja, wat wel veel verschil heeft gemaakt, is dat ik de weg van de meeste weerstand heb gekozen: zo onzeker en bang als ik was, in een vreemd land alleen een sociaal leven opbouwen, woning en een full time job zoeken: allemaal gelukt. Het trots zijn op jezelf maakt alles zo veel leuker.

Fély