Gênante lijven

Ariadne

Ik ben 1.72 en 75 kilo en heb ook maat 38.

Spieren nemen niet veel plaats in, maar ze zijn wel zwaar....

Bmi

Objectief gezien zijn zowel 1.75 en 73 kilo als 1.75 en 63 kilo hele gezonde gewichten.

Het eerste levert een BMI van ongeveer 24 op, het 2e een BMI van ongeveer 20.

(en natuurlijk kan je de discussie aan of BMI 'de' maat is voor een goed gewicht, maar het geeft een indicatie)

Ex-dikkerd

Heb jij een maagverkleining gehad, of
een GB? En op welke manier heeft dat jou geholpen? (en specifieker: waarom ging het "zonder" niet? )

Kaaskopje en bromvlieg : 10%

Bij korte mensen gaat het sommetje van kaaskopje niet op. Mijn huisarts zei altijd: lengte boven de meter min 10 procent is het ideale gewicht . En natuurlijk is het een gemiddelde, spieren wegen meer dan vet, etc. Ik vind het zelf wat aan de lage kant. Met lengte boven de meter in kilos ben ik al echt heel tevreden.

Pluk

Ik ben ex-dikkerd niet maar heb ook een maagverkleining gehad (G maar ik heb totaal geen zin om jou uit te leggen waarom het eerst niet ging en nu wel.

Google er maar eens op!

Jouw grondhouding is toch: gewoon niet teveel eten. En dat vind ik zo beperkt (natuurlijk moet je minder eten maar dat is dus voor sommige mensen erg moeilijk).

Liora

"natuurlijk moet je minder eten maar dat is dus voor sommige mensen erg moeilijk" Exact, en na de maagverkleining of GB lukt dat dus wel (ook niet bij iedereen trouwens, die eten er gewoon doorheen).
Ik denk (jawel, daar gaat ie weer ) dat het bij zo'n operatie echt een "traject" wordt, met veel kosten/aandacht/voorschriften/verplichten/controles. In een vorige draad werd al gesuggereerd dat als je al die "extra's" gebruikt, zonder de specifieke ( gevaarlijke!!) operatie, dat het resultaat waarschijnlijk hetzelfde zou zijn.

Nee hoor

Nogmaals: Google maar.

De kliniek die mijn operatie begeleid heeft de volgende resultaten. GB met voor- en natraject: na vijf jaar 60-80% van het overgewicht afgevallen gemiddeld per persoon.

Behandeltraject zonder operatie: na 5 jaar 5% van het overgewicht afgenomen, gemiddeld.

Er is dus wel een verschil of je je wel of niet laat opereren wat betreft lange termijn resultaten.

Liora

Pluk

Je schreef: "Ik denk (jawel, daar gaat ie weer ) dat het bij zo'n operatie echt een "traject" wordt, met veel kosten/aandacht/voorschriften/verplichten/controles. In een vorige draad werd al gesuggereerd dat als je al die "extra's" gebruikt, zonder de specifieke ( gevaarlijke!!) operatie, dat het resultaat waarschijnlijk hetzelfde zou zijn."

Ik ga er graag het gesprek over aan met anderen.
Maar niet met mensen die kost wat kost hun eigen (op aannames gebaseerde) mening blijven aanhangen zonder open te staan voor andere (op ervaring gebaseerde) feiten.

Ex-dikkerd, en liora

jullie keus om geen vragen te beantwoorden. Ik had graag gehoord waarom "nu wel" en daarvoor niet; want dat is toch de essentie van deze draad.
En Liora: het is de vraag in hoeverre "begeleiding zonder operatie" net zo intensief en verplichtend is als "met". Als de begeleiding/controle/verplichtingen/etc. een op een hetzelfde is, dan kun je ze vergelijken. Anders is het als met de appels/peren.

Ex-dikkerd

"Maar niet met mensen die kost wat kost hun eigen (op aannames gebaseerde) mening blijven aanhangen zonder open te staan voor andere (op ervaring gebaseerde) feiten."
die op ervaring gebaseerde feiten had ik graag gehoord!

Pluk

Er zijn in het verleden in soortgelijke topics genoeg mensen geweest, met en zonder maagoperaties, die jou persoonlijk hebben geprobeerd duidelijk te maken hoe die feiten liggen.
Jij blijft er voor kiezen aan je eigen theorie vast te houden. En dat mag, we leven in een vrij land. Maar ik ben niet van plan nummer zoveel te zijn die tevergeefs met jou de discussie aan wil gaan.
Lees de oude topics nog maar eens na, en vis deze keer eens niet alleen de uitspraken er uit die in jouw straatje liggen.

Ex-dikkerd

ik weet haast zeker dat het "andersom" is. Het laatste draadje was ~ 1 jaar geleden ( waarin dezelfde documentaire werd aangehaald). En de voorzichtige conclusie was toen, dat de regels die werden opgelegd aan de GB-patiënten bepalend waren, en de intensieve begeleiding, niet de operatie zelf.

Ella en bromvlieg

Ik heb net eens zitten puzzelen en zag inderdaad dat bij korte mensen wel erg weinig overblijft met mijn sommetje

Ex-dikkerd

ik zal het je makkelijk maken, hier is nog eens de link naar de vorige draad: http://www.ouders.nl/cgi-bin/TMMforum/PostLink.cgi?post=2863901 .

Pluk

Google maar!

Verder ben ik het volkomen eens met ex-dikkerd. Jouw mening staat toch al vast. Ik ben niet van plan om persoonlijke ervaringen te delen met jou ter bevestiging van de ideeen die je al hebt.

Ingewikkeld

Ik ken iemand met zwaar overgewicht. Ze heeft al jaren een bandje om haar maag en is een tijd geleden door haar familie gedwongen (nou ja, voor het blok gezet meer) om in therapie te gaan. Iemand die geen normaal eetgedrag heeft en daar of te mager of veel te dik van wordt, krijgt eigenlijk dezelfde behandeling als een alcoholist. Met meetings die gebaseerd zijn op de AA. Dus ondanks dat ze dat bandje heeft, is haar gewicht nog niet noemenswaardig lager en had ze evengoed nog eetbuien. Daarnaast zie ik dat wát ze eet ook niet altijd verstandig is. Als je de juiste instelling hebt, moet je ervan doordrongen zijn dat je bepaald voedsel moet laten staan, zodat je gaat afvallen. En dat inzicht mis ik nog steeds bij haar. Ik vind dat moeilijk om te zien. Ik begrijp wel dat ik haar wat dit betreft als verslaafde moet zien. Dat is dus een andere benadering dan denken: 'meid, tanden op elkaar en je best doen'.

Pluk

Heb je de documentaire nogmaals bekeken? Hierin werd namelijk Mri bewijs geleverd voor verandering in hersenen na GB operatie. Dit bewijs staafde de bewering van geopereerden dat hun voedselbehoeften zoals gevoeld ook veranderd waren.

Hoeveel meer ervaring/bewijs wil je nog hebben als uitleg waarom het na GB operatie wel lukt om minder te eten?

Links

Inderdaad Links, de artsen gaven aan dat het wel leek of de hersenen gereset waren door de operatie. Ineens reageerden de geopereerde mensen bij de hersenscan hetzelfde als slanke mensen. (voorheen was de hersenactiviteit veel hoger bij het zien van eten e.d.)
Nu willen ze gaan uitzoeken of het ook mogelijk is dat 'resetten' te doen zonder operatie maar weillcht met medicijnen of eventueel iets inbrengen in de maag of darmen, waardoor het brein 'denkt' dat die operatie gedaan is (o.i.d.) want zo'n operatie is niet ongevaarlijk (en zal ook wel prijzig zijn)

Geen maagbandje

Het veranderde patroon in de hersenen na operatie gaat om een maagomleiding, niet om een maagbandje. Een deel van de maag en de dunne darm worden losgekoppeld. Een hele kleine maag wordt verderop aan de dunnen darm vast gemaakt.

Links

Het is mij niet duidelijk wat oorzaak en.gevolg is. Zou het niet simpelweg kunnen.zijn dat als je eem.langere tijd een.normaal eetpatroon gevolgd hebt, dat je dan.ook zo'n hersenpatropn laat zien?

Links2

Bedenk: deze documentaire, in licht hijgerige populistische stijl ia al een jaar oud. Nu als een opgewarmd kliekje op de Nederlandse tv. Zet dit de wereld op zijn kop, met deze "onthullingen"? Staan de kranten bol met reacties? Zelfs op internet moet je hard zoeken naar reacties.

Oorzaak is waarschijnlijk de samenzwering tussen overheid en voedselproducenten

Liora

"Ik ben niet van plan om persoonlijke ervaringen te delen met jou ter bevestiging van de ideeen die je al hebt."

Dus jouw persoonlijke ervaringen bevestigen mijn ideeen. Met andere woorden, die ideeen zijn zo gek nog niet?

Nee pluk

Jij ziet alles als bevestiging van jouw ideeën, dat weet ik op voorhand. En daarmee uit!

Pluk

Als het inderdaad zo eenvoudig zou zijn, dan zou eenzelfde verandering opgemerkt moeten worden bij iemand die een dieet volgt. Weet niet of daar al eens onderzoek naar is gedaan, maar zou interessant zijn om te weten. Ook interessant om te weten is hoe lang de mensen na GB operatie die veranderde gevoelens hebben. Is dat permanent of verandert het weer terug?

En wat Merel(?) zei, is het ook interessant dat ze nu aan het onderzoeken zijn hoe die verandering in onbewuste reactie op voedsel nog meer bewerkstelligd kan worden.

Zelfde als tihama

Ik ben onlangs afgevallen van een bmi van 30 naar ongeveer 24. Ik houd inderdaad de marge van Pluk aan van 3 kg. Ik weeg tussen de 72 en 75. Dat doe ik op dezelfde manier van Tihama. Ik heb een app op mijn telefoon en houd alles bij. Dat gaat letterlijk zo: ben met ouders, kinderen, kleinkinderen in een pretpark en mijn moeder trakteert op een ijsje. "Wie wil een ijsje?" vraagt ze. Dus ik zoek razendsnel in mijn appje: "nee ik sla even over" en haal een mee gebrachte rijstwafel uit mijn tas. Nee, gezellig ben ik niet dan, iedereen wordt gek van mij en mijn telefoon, maar he ik blijf op gewicht. Daarnaast ga ik 1x per maand naar de dietiste, even wegen, zoals een ander regelmatig naar de schoonheidsspecialiste gaat of de kapper of de pedicure. Als ik net geweest ben laat ik de app even de app, dan zit ik rond de 2000-2200 calorien en 2 weken voor ik weer moet zit ik op 1500. Ik sport trouwens megaveel, maar het effect van sporten wordt erg overschat en ten onrechte aangeprezen als wondermiddel om af te vallen. Maar als je zoals ik al 10 jaar lang 3/4/5 keer per week sport is je lichaam daar gewoon aan gewend en heb je daar geen extra calorien voor nodig. Ik houd het bij 1 extra tussendoortje van ca. 100 cal kort na het sporten (terwijl ik er volgens mijn app dan wel 500 ofzo verbrand heb).
En nee het aankomen gaat zeker niet ongemerkt (vraag van Pluk), maar je weet het gewoon niet wat je moet doen. Voor mijn eerste zwangerschap (1998) at ik echt nooit koek, snoep, gebak oid. Toen werd ik zwanger en dacht: ach nu word ik toch dik, dus hup 25 kilo erbij. Nadat de baby was geboren was er 12 af en gaf ik borstvoeding, dus kon ik eten als een bootwerker zonder aan te komen (echt veel eraf gebeurde ook niet trouwens), net gestopt met de borstvoeding was ik weer zwanger, ik kwam nu zo'n 20 kilo aan en bereikte ongeveer hetzelfde eindgewicht als bij de eerste, alleen woog deze baby met toebehoren opeens maar 8 kilo (ja echt hoor stond beide keren de volgende ochtend op de weegschaal). Deze keer viel ik wel af door de borstvoeding, vrat weer als een bootwerker, mijn omgeving werd gewoon misselijk van mij. Uiteindelijk was ik een jaar na de 2e 9 kilo zwaarder dan voor mijn eerste zwangerschap. Maar na 3 jaar zwanger zijn of borstvoeding geven wist ik niet meer wat normaal eten was en was ik de discipline kwijt van daarvoor, dus ik at alles en sportte ook niet meer, want geen tijd etc. Maar ja ik wist wel dat ik af moest vallen, van alles geprobeerd, Weight watchers viel ik 8 kilo mee af, tot ze over gingen op een ander programma en ik ervan aan ging komen, Sonja Bakker viel ik op de 2e dag flauw, tja 1 ontbijtkoekje als je een uurtje gaat spinnen is wat weinig. Weightcare maaltijden, viel ik 5 kilo af in een week en zat er binnen 2 weken weer 6 aan. En intussen al 10 jaar lang maar sporten en sporten en ik werd maar zwaarder. En ach of je nou 90 of 93 kilo weegt, het is beide veel dus tussen het lijnen door heb je buien van wat kan mij het ook allemaal schelen en vreet je alles wat los en vast zit.
Wat intussentijd is gebeurd is dat fabrikanten de maten groter hebben gemaakt. Met mijn bmi van 24 heb ik een leuk maatje 38, terwijl ik 15 jaar geleden 10 kilo lichter was bij die maat, dus nee je kleding gaat helemaal niet strakker zitten (google maar eens op vanity sizing). Ook gaat iedereen nu tegen mij zeggen dat ik niet dunner moet worden, terwijl ik nota bene tegen de bovenkant van een gezond gewicht aan zit. Maar ik luister niet meer, ik luister naar de weegschaal. Daarvan ben ik overigens aan het afkicken nu, mag niet meer elke dag wegen van de dietiste, maar 1x per week. En ik luister ook niet meer naar mensen die zeggen: "ach voor deze ene keer, ik word maar 1x 60" (of 70, 80, 39 etc. of 16,5 jaar getrouwd of weet ik wat). Het lijkt soms wel of mensen graag willen dat je weer dik wordt. Dat is trouwens ook gewoon zo, daar zijn onderzoeken naar gedaan.
En wat ook mega-irritant is zijn van die mensen die zeggen: "zou je dat nou wel doen?" Als ik iets op het oog ongezonds eet dan heb ik dat precies uitgekiend, bovendien blijkt dikwijls iets op het oog ongezonds minder calorien te bevatten dan iets met een gezond imago.

Yura

Wat een eerlijk, realistisch verhaal vertel jij. Goed bezig! Enneh, welke app gebruik je?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Theorie

Pluk:
"Maar wat me altijd verbaasd zijn die eerste 5-10-15-20-25kg. Hoe eerder je begint, hoe makkelijker het is (alweer zo'n theorietje ) "

Heb je mijn posting überhaupt gelezen? Ik vroeg je of je niet besefte dat die weg naar 30 kg te zwaar geplaveid is met stoppogingen. Er IS dus wel degelijk begonnen bij 5 (of minder kg), maar dat is misgegaan. Net zoals bij 10 kg etc. En daarop reageer je dan met deze opmerking.

Lijnen vanaf 5 kg te zwaar is overigens net zo moeilijk als vanaf 25 kg. Of 80 kg. Bij de eerste lijnpogingen is de eerste maand het zwaarste.
Want in die maand:
- ervaar je honger
- word je duizelig
- weet je nog niet hoe je om moet gaan met de druk van buitenaf en de verleidingen
- moet je nog van alle voedingsmiddelen leren wat de calorische waarde is
- ontdek je via vallen en opstaan hoeveel nu precies 100 gram van een bepaald product is
- moet je nog ontdekken hoe je lichaam reageert en wat bij jouw inspanning hoort

Als je in die eerste maand nog niet afgehaakt bent op de bovenstaande punten, dan komt de volgende mentale slag:
Je bent 4 kg afgevallen (of zo). Je snakt inmiddels naar iets lekkers. En je geeft 1 keer toe, dan, met 1 giga klap, wijst de volgende dag de weegschaal 2 kg meer aan. Dat betekent niet dat je 2 kg bent aangekomen, maar dat je lichaam weer even meer vocht vasthoudt. Maar mentaal slaat het je uit het lood. Als vrouw zijnde heb je nog een extra uitdaging: rond je menstruatie hou je vaak 2-3 liter vocht vast. Het kan dus zomaar zijn dat je na 4 weken keihard werken, op de weegschaal totaal geen beloning ziet.

En op dát moment moet je dus de moed erin houden. Je moet doorgaan met jezelf kastijden ondanks dat het er even op lijkt dat het volstrekt zinloos is.

Dus dit is weer een risicomoment. Een afhaakmoment.

Laten we nu aannemen dat je wel doorgaat. En dat je uiteindelijk 10 kg kwijt weet te raken. De eerste keer dat je dat lukt, weet je nog niet dat je levenslang hebt. Je denkt dat je er nu bent met 'gewoon een beetje opletten'. Dat zeggen alle dunne mensen toch: gewoon een beetje opletten. Hoe moeilijk kan het zijn?

Maar nee, ondanks wellicht maanden lijnen (of misschien dankzij) heb je geen natuurlijk gevoel voor het evenwicht. Er ligt dus altijd het risico op de loer dat je weer omhoog kruipt.

En dan herhaalt de hele geschiedenis zich weer.

Geloof me: ademhalen vind ik lang niet zo moeilijk.

Tihama

Tihama

Ik ben het niet met je eens dat de eerste maand het moeilijkst is, maar dat kan per persoon verschillen natuurlijk. In die eerste maand ben je supergemotiveerd en sla je braaf alles af, maar na drie maanden is dat eerste enthousiasme er een beetje af. Mooi dat je afvalt, maar verdorie... altijd alles maar afslaan... Als ik nog net zo fanatiek door was gegaan als in de eerste maand, was ik nu vast slanker, maar of ik dan nog te genieten was geweest?
Misschien denk ik te simpel, maar naar mijn idee is en blijft de beste methode om te matigen en sommige dingen af te schaffen. Als je eigenlijk al redelijk gezond eet, maar de rem is er een beetje af, dan moet binnen je eigen patroon de rem er weer op. Ik heb het niet op 'methodes'.

Vertigo

Ik gebruik shape up. Heb gewoon gezocht op calorientellers en toen 1 gezocht die gratis was. Deze bevalt tnt prima. Hier ben ik overigens niet zoveel mee afgevallen hoor, dat heb ik met prodimed gedaan. Dat is een eiwitdieet op basis van maaltijdvervangers. Was er eigenlijk strikt op tegen tot ik echt wanhopig was en het toch maar gedaan heb. In 25 jaar lijngeschiedenis (want ja ook toen ik in de 20 was en gewoon een bmi van 21-22 vond ik mezelf altijd al te dik) is dat het enige dat bij mij gewerkt heeft en waarmee ik echt meer ben afgevallen dan enkele kilo's (ruim 20). En nee de kilo's vliegen er helemaal niet meer aan zoals waar iedereen je voor waarschuwt bij een crashdieet, maar dat komt dus door mijn appje. Na al die andere gezonde pogingen die ik heb gedaan vlogen de kilo's er altijd wel weer aan. Ik zit nu een half jaar op mijn gewicht. Tihama's verhaal is een mooi voorbeeld voor mij. Het gekke is dat ik sommige dingen echt niet meer lust, dat zit tussen de oren. Ik word misselijk bij het idee van een patatje of een gebakje. Heb mezelf dat aangewend, als iemand zoiets eet denk ik: gadverdarrie, moet ik echt niet aan denken zeg. En het werkt, ik hoef nog net niet te kokhalzen als er naast mij iemand een gebakje eet. Het enige waar ik echt niet van af kan blijven is chocola, maar dat heb ik bij de dietiste aan gekaart en zij heeft gezegd dat het mag, zolang het maar in het dagmenu past. Als ik bij haar geweest ben ga ik me die dag helemaal te buiten en daarna pas ik weer op.

Tihama

Tihama, jouw epistel in stukjes gehakt, en.voorzien van vragen en commentaar. Samenvattend: ik vind het een.staaltje van.cognitieve dissonantie, waarin je het falen verstandelijk beredeneerd zodat je je minder "schuldig" voeld.

"Heb je mijn posting überhaupt gelezen? Ik vroeg je of je niet besefte dat die weg naar 30 kg te zwaar geplaveid is met stoppogingen. Er IS dus wel degelijk begonnen bij 5 (of minder kg), maar dat is misgegaan. Net zoals bij 10 kg etc. "
= het is niet op de juiste manier aangepakt/doorgezet.

"Lijnen vanaf 5 kg te zwaar is overigens net zo moeilijk als vanaf 25 kg. Of 80 kg."
Onzin!! Hoe meer kilo's je van je gezonde gewicht af zit, hoe moeilijker het is. Je metabolisme is verder verstoord, je gewrichten worden zwaarder belast waardoor bewegen (veel) moeilijker en.riskanter is. En waarschijnlijk zit je al veel.langer in een "fout" leef en eetpatroon, waardoor dat moeilijker is te doorbreken.
" Bij de eerste lijnpogingen is de eerste maand het zwaarste."
Ik denk van niet! De eerste maand ben je nog super gemotiveerd.
- ervaar je honger : ja duh! Dat houdt je scherp, dan weet je waar je meebezig bent. Extreme honger hoeft niet als je op een normale (is niet zo snelle) manier afvalt.
- word je duizelig: totaal overbodig. Dan ben je heel fout bezig.
- weet je nog niet hoe je om moet gaan met de druk van buitenaf en de verleidingen: zoals gezegd, de eerste maand ben je normaal gesproken super gemotiveerd, en je voelt je juist sterk tov de omgeving.
- moet je nog van alle voedingsmiddelen leren wat de calorische waarde is: dan heb je je huiswerk niet gedaan!
- ontdek je via vallen en opstaan hoeveel nu precies 100 gram van een bepaald product is: dan heb je je huiswerk niet gedaan.
- moet je nog ontdekken hoe je lichaam reageert en wat bij jouw inspanning hoort: kwestie van meten en weten.
"Je bent 4 kg afgevallen (of zo). Je snakt inmiddels naar iets lekkers. " Dat is dus de grootste valkuil: dat jezelf als een afkickende alcoholist trakteert op een borrel. Hoe dom kun je zijn.
"Als vrouw zijnde heb je nog een extra uitdaging: rond je menstruatie hou je vaak 2-3 liter vocht vast. Het kan dus zomaar zijn dat je na 4 weken keihard werken, op de weegschaal totaal geen beloning ziet.". Dan ken je je lichaam slecht. Die schommeling heb je al.je hele leven.
"Laten we nu aannemen dat je wel doorgaat. En dat je uiteindelijk 10 kg kwijt weet te raken. De eerste keer dat je dat lukt, weet je nog niet dat je levenslang hebt. Je denkt dat je er nu bent met \'gewoon een beetje opletten\'. Dat zeggen alle dunne mensen toch: gewoon een beetje opletten. Hoe moeilijk kan het zijn?". Opletten is met de weegschaal er bij!!! Zeker die eerste periode. Dan zie je toch of het goed/fout gaat
"geen natuurlijk gevoel voor het evenwicht. Er ligt dus altijd het risico op de loer dat je weer omhoog kruipt" daar is die weegschaal voor.
"En dan herhaalt de hele geschiedenis zich weer.". Dat is dus niet nodig.
"Geloof me: ademhalen vind ik lang niet zo moeilijk.". Ik denk dat ieder het "in zijn systeem" kan krijgen, net zo makkelijk als ademhalen, met de weegschaal als hulpmiddel.