Gênante lijven

Verdienen

Er zal -altijd- aan wat dan ook worden verdiend. Er wordt verdiend aan geboorte, aan religie, aan seks, aan eten, aan wonen, aan wetenschap, aan conflicten, aan politiek, aan opvoeding, aan gezondheid, aan ziekte, aan de dood. Van de wieg tot het graf wordt er aan ons verdiend. En inderdaad, frustreren van het verdienen aan A, zal de stroom van inspanningen om zoveel mogelijk te verdienen verleggen naar B.
Ik zie dan liever dat zo min mogelijk munt wordt geslagen uit zaken die mogelijk schade toebrengen. Dus ja, ik zie de bordjes graag een pietsje verhangen ten nadele van de sigarettenfabrikant en de hoe-verkoop-ik-zoveel-mogelijk-marsen-producent in de richting van zaken waar ik niet van ga hoesten en waar ik niet van dichtgroei.
Vanmorgen fietste ik naar mijn werk met BNR radio aan. Ik ben bijvoorbeeld blij met de campagne tegen de plofkip. Wakker dier heeft het goede knopje gevonden: de branche te kakken zetten, peuteren aan het imago. Voorheen richtte wakker dier zich tot de consument "koop geen plofkip, kies iets beters". Nu geven ze geen instructies meer. Ze laten alleen nog zien hoe die beesten worden gekweekt. Verder niets. Een sneue branchevertegenwoordiger probeerde gisteravond nog uit alle macht om de bal bij de consumenten te leggen "die willen nu eenmaal niet betalen voor fatsoenlijke kip". Dat zijn achterhoede schermutselingen en hij zag eruit alsof hij dat ook besefte. Ongetwijfeld blijft er een groep hard-core plofkippenaanhangers over, maar dat neemt niet weg dat er gevoelige klappen zijn uitgedeeld.

Verder lijkt de paniek om gewicht mij inderdaad niet geloofwaardig voor zover het om BMI's beneden de pakweg 30, gaat en voor zover er geen sprake is van metabool syndroom. Tegelijk merk ik zelf dat ik beter in mijn vel zit, als ik mijn BMI niet te ver boven de 25 laat stijgen en als ik wel ga sporten. Ja, ik denk wel dat het aantal mensen met morbide obesitas meer toeneemt dan het geval zou zijn als er niet zo geweldig werd verdiend aan lege Kcal. Paniek is een groot woord. Maar ik erger me wel. Net zoals ik me irriteer aan mw Asscher die zich voor het karretje van de nicotinelobby laat spannen.

Miriam, verdienmodel

klinkt aannemelijk, dat bedrijven etc. gericht zijn op continuïteit. Philips is ook van een lampjesfabrikant meer in high-tech gegaan, in patentbeheer, en ook nog eens als een soort hedgefonds. McDonalds doet er alles aan om een "gezonder" image te krijgen om te kunnen overleven.
Maar volgens mij draait de tabaksindustrie nog steeds op volle toeren. Wie is er dan volgens jou uit dat verdienmodel gestapt, en tevens, wie is er dan ingestapt zodat de boel gewoon doordraait.

Suikerjunkies hebben verslavingszorg nodig

het volkskrantartikel kon ik niet googelen, wel een van de Erasmus-mc:
http://www.erasmusmc.nl/5663/177341/211028/3655391/3655394/p16-19_Dieten-2.pdf
Aansluitend bij het "brainstormen" mbt plan-van-aanpak: nieuwe "gevallen" voorkomen door omgevingsfactoren te veranderen, bestaande "verslaafden", aan de therapie.

Ooit 1x zelf zo'n moment gehad

Dat leek werkelijk op een 'verslavingsaanval'. Jaren geleden stond ik bij de kassa van een super en had ineens enorme trek in een reep chocola (ben normaal gesproken niet eens zo'n zoet snoeper, maar volgens mij moest ik ongesteld worden, ook al merk ik daar wat vreet zaken betreft nooit zoveel van, maar toen blijkbaar om 1 of andere reden wel). Ik had dus een reep Verkade in m'n wagentje gekieperd en stond bij de kassa te wachten. Toen ontstond er een situatie dat ik ZO'N trek had in die chocola, NIET kon wachten totdat anderen voor mij klaar waren en ik afgerekend had en vervolgens aan de chocola kon beginnen, dat ik werkelijk de neiging had om iedereen de kop in te slaan om op te schieten, want ik MOEST die chocola eten. Beetje bizar verhaal, vond ik toen ook heel raar, maar ik realiseerde me nadien dat mensen dus een onweerstaanbare trek in iets kunnen hebben. Ik realiseerde me ook dat als mensen dit dagelijks hebben, het echt een probleem is en bijna niet te weerstaan. Verder bedacht ik mij, dat ik vroeger (thuis) niet van de koek kon afblijven als ik er eenmaal aan begonnen was (niet 1 koekje eten, maar de hele rol als werd je er misselijk van). Kortom, ik geloof wel in die verslaving. En wellicht moet daar een oplossing voor komen. Maar ik blijf er bij dat dat niet valt of staat met wat er in de schappen te koop is. Voor dit soort 'aanvallen' (bij mij gelukkig een zelden voorkomend iets, maar voor anderen wellicht iets dagelijks) is er ALTIJD wel iets waar je dan niet van af kunt blijven of koopt. Of er nou 2 soorten chocola (melk en puur) in de schappen ligt of 50 soorten, dat maakt echt geen bal uit. Idem voor snacks, chips of weet ik wat. Het zal echt nooit zover komen dat we alleen maar groente in de winkel vinden en de snackbar wordt uitgebannen. Voor mensen die zich redelijk kunnen beheersen en niet deze 'aanvallen' hebben, geldt gezond verstand. En voor de mensen die hier daadwerkelijk een echt probleem mee hebben, is hulp nodig.
Bibi

Goh

Ik heb dat met suiker nauwelijks. Ik had het heel erg met vet eten: kaas, chips, patat, etc

Liora

Denk je dat zo'n verslavings/gedragstherapie kan werken bij obese personen? Zou dat voor jou een optie zijn geweest, ipv een gb?

Werkt niet

Ik heb het stuk in de Volkskrant gelezen. Volgens deze endocrinoloog stoppen fabrikanten opzettelijk spullen in producten die de verslaving aanwakkeren, zodat ze meer verkopen.
Gebruikelijke verslavingstherapie voorziet in volledige abstinentie van het middel. Bij het eten dat Liora opnoemt is dat geen optie. Dus ik feliciteer haar dat er een andere oplossing is gevonden.
Verder zie ik nog steeds als beste optie om de trend enigszins tegen te gaan: aan de kaak stellen wat hier gebeurt

Pluk

Waarom blijf je dat nou vragen? Nee dat is geen oplossing voor mij. Ik heb al jaren geleden cognitieve gedragstherapie gehad en dat heeft niet blijvend geholpen.

Darmflora (pluk53)

Uit onderzoek is gebleken dat obese mensen een andere darmflora hebben dan slanke mensen. Stel nou dat dat werkelijk de oorzaak blijkt te zijn van overgewicht, (en besmettelijk blijkt te zijn, dat zou de enorme toename kunnen verklaren) hamer je dan ook zo op wilskracht en eigen initiatief om we weer vanaf te komen? Bij mijn weten is er nog nooit iemand genezen van verkoudheid of griep puur op wilskracht.

Spuit elf

Ik realiseer me heel goed dat er (obese) mensen zijn, die daadwerkelijk een probleem hebben met eten. Misschien kan je het vergelijken met anorexia. Ik ben er ook van overtuigd dat deze mensen zo 'geboren' worden, met dit probleem. Dit staat los van mensen die te dik worden door onverantwoord te eten. En staat ook los van 'lekkernijen' die in de schappen liggen. Is altijd al zo geweest.
Kortom: ik heb geen oplossing voor mensen met wat voor soort eetprobleem dan ook (aangeboren, genetisch of wat dan ook). Maar ik vind het te makkelijk om met vingertjes te gaan wijzen naar wie dan ook. We weten inmiddels wel hoe en wat en wat niet we moeten eten versus verbranding/beweging. Het probleem obesitas wordt niet opgelost door al de hetzes die hier worden neergezet. Die hetzes worden alleen maar in stand gehouden door mensen die roepen 'ik kan er niets aan doen, want de frikadel ligt gewoon in e supermarkt'. Absolute flauwekul voor de niet-obesitas geboren mens. Obesitas is een probleem op zich en staat echt totaal los hiervan.
Bibi

Spuit11

Zou mooi zijn als dat de oorzaak was. Dan zijn we snel van de obesitas-epidemie af. Geloof je dat zelf?

Pluk

Maar als ik je berichten nu zo lees, ben je kennelijk toch van mening dat het hele probleem in feite een epidemie van tanende wilskracht is. Iets anders kan ik er niet van maken. En Bibi, sorry, maar *hetzes* ? Meen je dat nou? Ik lees vooral meningen van mensen die, net als ik, vinden dat náást de eigen verantwoordelijkheid van mensen er blijkbaar toch meer factoren meespelen. Wat die factoren zijn, is het onderzoeken waard. Daar blijf ik bij. Wat ondermijnt die wilskracht dan bij zoveel mensen? Als dat als *hetzes* weggezet gaat worden, wordt het wel erg vermoeiend discussiëren.

Genista

Ja, zoiets; in samenhang met grote veranderingen in leefstijl/bewegingspatroon/gebruik-van-gemaksvoedsel/.....

Eens met bibi

Ik geloof dat we nog steeds keuzes kunnen maken. Heb je trek in een ijsje, dan kun je kiezen tussen een raket of een magnum. Heb je trek in iets lekkers bij de koffie, neem je een speculaasje of een gevulde koek? Ik heb het boek "Het keuzedieet" van het voedingscentrum gelezen en heb er zelf veel aan gehad. De naam vind ik verkeerd gekozen, het is geen dieet, maar ik vond het erg informatief.

Pluk

verder niet sarcastisch bedoeld, maar dan wens ik je geluk dat je je zo met jezelf getroffen hebt, en met je omstandigheden.

Klopt

Ik denk dat je gelijk hebt. Geluk gehad dat ik bewegen en sporten leuk ben gaan vinden, en dan komt de rest vanzelf. Dat kakte in na mijn 40ste. Ben toen bewust op mijn 50ste weer "herbegonnen". Dus keuzes maken is ook een belangrijk onderdeel.

Begrijp ik het nog niet

Pluk, ik zie jouw opvatting helemaal fantastisch passen in je eigen ego. Kijk het jezelf strelen: Je hebt het zo getroffen met jezelf en al die keuzes.
Maar hoe moet dit nu toch bijdragen aan het oplossen van obesitas?
Hoe jouw opvatting een oplossing in de weg zit, zie ik wel. In feite belet en belemmer je actief elke nieuwe kennis die er al bestaat over voeding, bewegen en afvallen.
Bibi, misschien moet je even duidelijk maken over wie je het hebt met dat kunnen kiezen. Wel of geen koekje nemen is qua keuze toch van een andere orde dan wel of niet dood gaan aan hart en vaat ziekten, of bijvoorbeeld wel of niet afvallen van extra sporten of wel of niet aankomen van een 'gewone' portie voer per dag.
Jij en Pluk doen alsof er eenvoudige leefregels zijn waar 'iedereen' zich aan kan houden en die bij 'iedereen' hetzelfde effect zullen sorteren.
Dat is, vergeef me, toch een beetje suf in relatie tot de kennis die er nu is.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Ik begrijp niet wat je bedoelt: "Bibi, misschien moet je even duidelijk maken over wie je het hebt met dat kunnen kiezen. Wel of geen koekje nemen is qua keuze toch van een andere orde dan wel of niet dood gaan aan hart en vaat ziekten, of bijvoorbeeld wel of niet afvallen van extra sporten of wel of niet aankomen van een \'gewone\' portie voer per dag." Ik begrijp niet precies je vraag. Ik heb het over niet-obesitas mensen en de keuze die je hebt mbt wat en hoeveel je eet. En het gaat hier ook niet over of je bij het avondeten 2 of 5 aardappels neemt (dat je nl. niet 'aangesmeerd' door de winkel/fabriek), maar de discussie gaat over de verleidingen in de winkel en de producten die gemaakt/aangeboden worden versus de keuze wat/hoeveel en of je iets eet/koopt.
Bibi

Pluk

Dat bedoel ik nu met vermoeiend discussiëren. Als jij inderdaad ook vindt dat je het getroffen hebt met jezelf en je omatandigheden, misgun ik jou dat helemaal niet. Wat me wel stoort, is dat je vanuit die comfortabele positie blijft redeneren. Zo las ik vanmorgen toevallig dit: http://www.nu.nl/wetenschap/3542075/dieet-moeder-beinvloedt-gevoeligheid-alcohol-kinderen.html
Een kind heeft geen enkele invloed op het gedrag van zijn moeder tijdens de zwangerschap, maar wordt er wel behoorlijk door beïnvloed. De volwassenen van nu hadden als baby en peuter ook weinig invloed op de voeding die hun ouders hen, op advies van de CB's aanboden, maar hun wilskracht en eetpatroon worden er wel behoorlijk door beïvloed, ten goede of juist ten kwade. Zie verder wat andere voorbeelden die gegeven zijn. Dat bedoel ik met de epidemie van tanende wilskracht. Waar komt die epidemie dan door? Dat los je niet op met blijven roepen dat iedereen toch een vrije wil heeft en maar even wat wilskracht moet tonen.

Zijpad

Bibi"Ik heb het over niet-obesitas mensen "
Kijk, dat dacht ik al.
Groet,
Miriam Lavell

Miriam

Wat wil je daarmee zeggen? Hoe zie je het dan voor je? Het leven is niet maakbaar en wij mogen blij zijn in een land te leven waar we schoon drinkwater, zo uit de kraan hebben. En winkels vol met goede voeding. Dat er ook slechte voeding is, ja, de luxe van het land waar wij in leven. Is het ooit anders, of beter gezegd, beter geweest? De drive om nieuwe dingen uit te vinden en voort te gaan zal altijd zo blijven. Hebben wij in de jaren 70 de CD gemist? Ik dacht het niet. We waren blij dat we plaatjes konden draaien. Toen kwam de CD, eerst peperduur, daarna was er niet anders meer. Het heeft zo z'n voordelen, maar of we daar gelukkiger van worden? Er zijn mensen die dood gaan van een pinda (geen slechte voeding), of ziek worden van een Kiwi, of helemaal geen fruit verdragen. Mensen die een astma-aanval krijgen van vis. Er zijn ook mensen die obesitas hebben, een onweerstaanbare behoefte aan eten. Nee, dat wordt niet makkelijker als de winkels vol liggen met lekkers. Maar dat lekkers, in welke vorm dan ook, was er altijd al. Daar lossen we het probleem ook niet mee op. Sterker nog, we weten beter dan 30 jaar geleden wat wel en wat niet zou moeten, of wat af en toe kan. En we kunnen dat allemaal kopen en naar handelen. Nee, niet altijd eenvoudig, maar dat is het nooit geweest. Het obesitas probleem heeft niets met de voedselindustrie te maken, het is een probleem op zich. En te dikke mensen (zonder 'ziekte' of obesitas) hebben wel degelijk een ruime! keus. Het probleem van te dikke niet-obesitas mensen is ons huidige geautomatiseerde en zittende leven. In ons dagelijks leven hoeven we nog maar heel weinig te bewegen en als je dat wel wilt, moet je doelbewust tig keer in de week iets aan sport doen (geld?, zin?, tijd?), maar het gaat niet meer op een natuurlijke manier. Dáár zit het probleem. En óók dat moeders geen tijd meer hebben om met eigen hand een lekkere en gezonde maaltijd in elkaar te flansen. Moeders moeten óók en liefst ft werken. Prima, maar dat heeft dus consequenties. Een zak gesneden roerbakgroente in de pan, een met water ingespoten pak kipfiletblokjes én een (weet ik wat er allemaal in zit) fles woksaus. Tja, iedereen past zich aan, zo ook de voedselindustrie. Vraag en aanbod. Het is nu eenmaal geen én én én. Je kunt niet én beiden ft werken, én veel tijd en energie stoppen in de dagelijkse maaltijd, én gebruik maken van je auto en allerlei anderen gemaksproducten zoals wasmachine en de poetsvrouw én dan ook nog verwachten dat je voldoende lichaamsbeweging hebt. Er over nadenken en je eigen plan trekken zou ik zeggen, óf accepteren. En wat jij en anderen zo graag willen, is de vinger wijzen. De Cola-light is tientallen jaren geleden uitgevonden. Niet wetende dat het wellicht een probleem oplevert ivm zoet mondgevoel versus geen suiker binnen krijgen en de evt. gevolgen. Wat heeft de frisdrank daar voor voordeel aan? Niets. Het enige doel was (in vervolg op zoetjes die je in de koffie kon doen), dat mensen Cola bleven drinken, zonder calorien (suiker). Ik leef in een vrij en luxe land. En ik wil graag zelf beslissen of ik wel of geen koekje neem en of ik een vette of een relatief 'mager' koekje neem. Ik wéét, net als ieder ander, dat een koekje geen volwaardige en dus ook overbodige hap is.

Knap

Jeetje, bibi. Wat een uitgebreide reactie op die twee woorden van mij. Opnieuw hetzelfde verzoek: maak eerst eens duidelijk waar je het over hebt. Je sleurt er nogal wat met de haren bij, daar wordt wat je nu toch werkelijk wilt zeggen niet duidelijker van.
Bijvoorbeeld:"Ik wéét, net als ieder ander, dat een koekje geen volwaardige en dus ook overbodige hap is."
Daar gaat de discussie niet over.
Groet,
Miriam Lavell

Pluk

"Zou mooi zijn als dat de oorzaak was. Dan zijn we snel van de obesitas-epidemie af. Geloof je dat zelf? "

Of ik dat geloof doet er totaal niet toe.
Er zijn steeds meer aanwijzingen dat zoiets als darmflora samenhangt met obesitas en diabetes. Wellicht is er een verschuiving gaande door het toegenomen gebruik van antibiotica?

Ik probeer je duidelijk te maken, net als vele anderen hier, dat het mogelijk zou kunnen zijn dat obesitas niet het gevolg hoeft te zijn van iemands keuzes.

Het lastige is

het lastige aan deze discussie is dat mensen die wél aanleg hebben om dik te worden (zoals ik) maar dat niet worden omdat ze zichzelf veel ontzeggen op het gebied van eten en drinken, ineens geen mening mogen hebben. Want ze zijn niet dik en snappen er dus niks van.

Als ik 'normaal' eet, ben ik binnen twee jaar moddervet. Dus eet ik niet normaal, en beheers me enorm. Maar dat mag je hier niet zeggen. Raar.

Tja miriam

Jij doet precies hetzelfde. Wat wil JIJ nog eigenlijk zeggen?
En je reactie op mijn "Ik wéét, net als ieder ander, dat een koekje geen volwaardige en dus ook overbodige hap is."
Beantwoord je met de opmerking dat de discussie daar niet over gaat... Hoezo niet? Hoe zie jij dat dan? En afgezien daarvan. Je kan je volproppen met koek en snacks uit de super, maar je kan 's avonds ook je relatief gezonde maaltijd 3x opscheppen. Ook dán eet je teveel.
Bibi

Knurf

Ik ben het met je eens. Dat is een heel vervelend probleem: normaal eten, maar toch dik worden. En dat is juist wat ik hier probeer aan te geven. Dat is een probleem, maar dat heeft niets te maken met het aanbod aan voeding in de super e.d. en niets te maken met mensen die op gewicht blijven bij 'normaal' eten en voldoende beweging. In dat geval heb je dus wél een keuze. Het probleem obesitas is van een ander kaliber en wordt niet opgelost door het aanbod de schuld te geven. Met gezonde spullen in huis kun je je alsnog overeten. Van het zgn gezonde prakje bruine bonen kun je alsnog heel dik worden als je er veel te veel van eet.
Bibi

Knurf en knurf

Wie hebben we hier? De Knurf met het cijfer, of een andere Knurf? En verder mag alles worden gezegd van mij. Ik ga even een jijbak doen: ik lees weleens een boek of een artikel en dan zeggen daarin deskundigen, dat de voedselindustrie een kwalijke rol speelt. Maar dat mag ik hier van Bibi niet zeggen. Want zij weet dat beter en zij weet zeker van niet. Ik zeg: Bibi for president!

Oh ja en knurf

Tip: kijk eens naar wat je eigenlijk eet. Veel spul is zo gemaakt dat je er snel weer hongerig van wordt. Dat verkoopt beter. Dat verzin ik niet, dat zeggen medici.

Normaal eten

Knurf zegt: als ik normaal eet word ik moddervet. Wat voor normaal eten is dat dan?