Gênante lijven

Wat openstaande dingetjes

* Pluk: "het is uiteindelijk het individue (sic) welke (sic) die gezonde keuzes moet maken." Vraag aan Pluk: Waarom doen zoveel individuen dat dan niet, volgens jou?

* Vraag aan Bibi: wat is er volgens jou veranderd in de afgelopen 50 jaar?

*Verder zie ik interessante bijdragen aan de draad die nauwelijks attentie krijgen. Zoals die van bromvlieg. Waarom gaan jullie daar niet op in?

Wilskracht en moedwil

Lol Pluk, de vergelijking met van den Hoogeband! Nee echt, die houden we er in. Ik versla met twee vingers in de neus Christoffer Froome op de Alp d'Huez. Echt waar, dat kan ik. Ik wil alleen maar niet
Goh, wel een leuke insteek voor het leven. Wat denk jij allemaal te kunnen?
Maar goed, als wilskracht alles is, dan moet ik de interpretatie die jij geeft van wat Links zegt, toch als moedwil beschouwen. Dat is wel een voordeel hoor, moedwil. Het alternatief is namelijk dat je er met de bedrading in je kop niet bij kunt. Dat je het werkelijk niet kunt bevatten.
Maar ik ben best aardig en ik heb inmiddels wat maanden ervaring in het her belichten van het leven vanwege die bedrading, dus ik probeer het toch voor je. Wie weet valt het kwartje dan toch.
Links heeft het over de verschillende uitwerking van voeding op individuen. Ze heeft eerder al aangegeven dat die verschillen extreem kunnen zijn (afvallen van een supersize dieet).
Daar reageer jij op met:"maar het is uiteindelijk het individue welke die gezonde keuzes moet maken. En die keuzemogelijkheid is in Nederland al volop aanwezig."
Nou nee dus. De kwestie is dat voeding individueel verschillende uitwerking heeft en dat je niet _kunt_ weten wat het met jou doet, tot het je overkomt. Zo kun je onverwacht dik worden (van voeding waar anderen niet dik van worden). Vervolgens is het helemaal niet eenvoudig om iets te vinden waar je dan weer van afvalt.
Deskundige buigen zich daar al jaren over. De resultaten zijn bedroevend. Oplossingen zijn meer toeval dan voorspelbaar. Ja, sommige mensen vallen met succes af en blijven op gewicht, maar de meerderheid niet.
Conclusie: er zou individueel maatwerk in voedingsadvies moeten zijn, maar dat is er niet. Individueel het juiste kiezen, kan dus niet. Het is er niet. Alles wat slaagt en gezond blijkt uit te pakken, is meer geluk dan wijsheid.
Tot zover de herbelichting.
Ik wijs je er overigens op dat deze discussie al een stuk verder is (je lijkt maar geen ontwikkeling door te maken). Al ver voorbij de vaststelling dat dat wat er te kiezen is volstrekt onvoldoende is om te voldoen aan de eisen die het modebeeld en mensen als jij stellen.
Dat die eisen bovendien schadelijk zijn. Ik zit even te verzinnen wat jouw belang nu toch kan zijn om zo sterk vast te houden aan een gedachtemodel dat evident niet klopt. Stom ben je niet. Nou ja, dat zal dan toch moedwil zijn. Je belang is wellicht te verklaren uit de gedachte die je zou kunnen hebben dat je je kan meten met de jonge goden van deze aarde (van den Hoogeband weer). Misschien voelt dat lekker?
Nou ja en dan zijn we nog verder in de discussie: wat kun je dan wel doen?
Kom jij weer met een 'eigen schuld dikke bult' theorie over individuele keuzes en dat er zoveel te kiezen is.
Ik krijg er herinneringen aan warme zomeravonden om het kampvuur van. Diepzinnige gesprekken waarin zinnige dingen gezegd worden, behalve door die ene ouwe sok in de hoek. Met elk woord dat er valt, elk glas dat er klinkt, lijkt hij nog vaster in zijn denkpatroon te raken. Is goed joh. Nog een biertje?
Groet,
Miriam Lavell

Miriam, je bent een meesteres in het moedwillig verdraaien

Het heeft eigenlijk geen zin, want je bent moedwillig bezig zaken te verdraaien en punten die je niet bevallen te negeren/belachelijk te maken. Plus de onvermijdelijke "ad hominem" ontbreekt weer niet. Ik hoef jou niets uit te leggen, want je weet exact wat ik met mijn opmerkingen bedoelde. Maar voor de meelezers
Froome zul jij niet kunnen verslaan (althans niet met fietsen) al "wil" je nog zo graag. Ik haal van den Hoogenband aan als voorbeeld van iemand die door jarenlange inspanning/motivatie/trainingsuren tot zijn prestatie is gekomen. Heeft dat volgens jou niets met wilskracht te maken? (ik ga trouwens met hem niet in concurrentie, zwemmen is niet "mijn ding"). Hetzelfde voor de roker die stopt: is dat voorbestemd, of maakt deze persoon een keuze, die hij door zijn wil doorzet? Of is dat gepredestineerd, ligt dat al vast in zijn "bedrading".
Je schrijft: "Zo kun je onverwacht dik worden (van voeding waar anderen niet dik van worden)." Hoe "onverwacht" is "onverwacht". Gebeurt dat in een week/maand/jaar/jaren? En dan is er in die periode geen moment van bezinning mogelijk?
"Vervolgens is het helemaal niet eenvoudig om iets te vinden waar je dan weer van afvalt." Dat is jouw standpunt. Het afvallen is het probleem niet. Om je totale eet/leef-patroon voor de rest van je leven om te gooien, daar zit de crux.
En verder ter info: witbier drink ik graag, niet bij het kampvuur, wel na 2 uur tennis ( en dan smaakt dat heerlijk).

Pluk

Dat is wel een 'loser' rijtje met argumenten. Kan best zo zijn. Alleen je schiet er niet veel mee op. Het voegt niets toe, het is ook niet nieuw, het leidt tot niets.
Ik denk dat het misschien handiger is als mensen zelf bedenken waarom het niet lukt om af te vallen en dan niet zo'n rijtje maar in hun individuele geval.
Mijn moeder had bedacht dat haar omstandigheden zo veranderd waren. Bij haar thuis stond de hele dag zwaar eten op tafel voor de knechten van de boerderij. Het hele taalgebruik stond naar eten. Dat brak haar op.
Uiteindelijk is ze afgevallen met het Atkinsdieet en ze bleef altijd wat gevuld maar is nooit meer te dik geworden. Ze heeft er haar eigen project van gemaakt en het volgehouden.
Dat werkte voor haar blijkbaar.
Ik heb ook ooit wat af moeten vallen vanwege rugklachten. Ik heb toen besloten om een aantal dingen waar ik toch niets of weinig mee had, gebakjes, toetjes, vlees, af te schaffen en verder 'betere' keuzes te maken. Ketchup in plaats van mayonaise, aardappels koken in plaats van bakken enzovoort. Na een jaar was mijn gewicht op peil en hoefde ik er geen aandacht meer aan te geven. Dat is nu 30 jaar geleden. Ik ben toen ook wat afgekickt van het suiker/snoep/koekgebruik bij mij thuis. Dat was voor mij. Ik ben iemand die van hartig houdt.
Maar het blijft moeilijk denk ik. Als je niet hebt kunnen voorkomen dat het eraan komt dan kan het een verslaving blijven die je je leven lang onder ogen moet zien.

http://www.youtube.com/watch?v=UBSATKqZZb4
Australische jongen van 15, Mark Vincent, die in zijn jeugd gepest werd met overgewicht. Besloot te gaan fietsen en rennen en is nu goed op gewicht. Dat werkte blijkbaar voor hem. Je hoopt dat dat zo blijft.
Hij won Australia's got talent met Italiaanse opera. Maar ik moest wel even aan Paverotti denken. Maar of dat dan erg is? Niet handig als je zo moeilijk loopt, maar Paverotti is toch ook zo'n 72 jaar geworden.

Annej, mee eens

"Ik denk dat het misschien handiger is als mensen zelf bedenken waarom het niet lukt om af te vallen en dan niet zo'n rijtje maar in hun individuele geval" Dat is een van de discussiepunten. Puberma en Miriam negeren deze mogelijkheid. Die kan blijkbaar niet in een maatschappij die gedomineerd wordt door een falende overheid en een dominerende voedselindustrie.
Wat jij en je moeder hebben gedaan kan helemaal niet .

Pluk

Het is alleen geen succes verzekerd Pluk. Wij tasten in het duister. Je probeert eens wat en bedenkt er een theorietje bij.

Emotie en feiten

Pluk, je haalt nog steeds wat dingen door elkaar. Misschien helpt het je als ik die ontwar.
Hoogeband erbij halen helpt niet. In tegendeel juist. Hij kan (kon) iets wat bijna niemand kan. Als wilskracht bestaat en daarin doorslaggevend zou zijn, dan zou iedereen het kunnen. Ergo: ook bij zwemmen kan het niet om wilskracht gaan. Het begrip is je gegund als literair of emotioneel begrip, maar een potje op wilskracht gaan zitten gokken voor je gezondheid, dat is een beetje suf. Vind ook die andere zwemmer, Maarten van der Weijden. Die wordt altijd een beetje boos op mensen die het over wilskracht en 'overwinnen' hebben in verband met gezondheid. Alsof de doden het aan zichzelf te danken hebben.
En dat vind jij kennelijk, op zijn minst als het over dik zijn gaat, zie je 'rijtje'. Maar ook daar haal je feiten en emotie door elkaar.
In dit draadje is de stelling 'verleidingen zijn er altijd geweest' vaak geponeerd om 'verleiding' als argument te diskwalificeren. Dat lukt niet, want die verleidingen zijn de afgelopen 50 heel sterk veranderd. Die veranderingen zijn aan te wijzen (feiten).
De mens is in die tussentijd dezelfde gebleven. Net zo vaak slappe knieën als 50 jaar geleden. Ergo: je rijtje kan niet verklaren waarom vetzucht nu vaker voorkomt. Je kunt de mening stampvoetend zijn toegedaan (en dat mag, joh, neem nog een biertje), maar als serieus argument valt het af.
Voor dik worden zelf kun je gewoon de statistieken raadplegen. Het komt voor. Er is veel wel bekend (cijfers). Maar wat wil je nu toch weer met bezinning? Zou mediteren of bidden helpen denk je? Ik denk het wel trouwens. Net zo goed als op dieet gaan.
IK"Vervolgens is het helemaal niet eenvoudig om iets te vinden waar je dan weer van afvalt."
Jij:"Dat is jouw standpunt.
Nee, dat is een feit.
"Om je totale eet/leef-patroon voor de rest van je leven om te gooien, daar zit de crux."
Deze bewering veronderstelt dat er een model is waarnaar geleefd kan worden. Een model dat succes heeft.
Ik ken het niet. Sterker nog: Niemand kent het.
Misschien ken jij het een beetje voor jezelf. Maar daar heeft verder niemand wat aan.
Groet,
Miriam Lavell

Oneindige hoeveelheid wilskracht

Levenslang leef- en eetpatroon omgooien en daarbij wilskracht als drijvende factor benoemen, gaat ook uit van een oneindige hoeveelheid gelijkblijvende voorraad wilskracht.

1. Oneindige hoeveelheid wilskracht is aantoonbaar bewezen dat het niet bestaat.
Conclusie: verandering van leef- en eetpatroon moet in je normale systeem gaan zitten zodat je de wilskracht minimaal zult hoeven aan te roepen.

Dit is volgens mij wat Pluk en anderen voor ogen hebben als het gaat om eigen verantwoordelijkheid.

2. Een eet- en leefpatroon voor altijd gewijzigd houden, is de zwakke schakel. Dit blijkt uit de ervaringen van eeuwigdurende lijners en de mondiale stijgende lijn in het aantal mensen dat toch steeds dikker wordt ongeacht de aandacht voor en wijzen op gezonde levensstijlen.

Zijn er mensen in dit draadje het niet eens met bovenstaande beweringen?

Als namelijk iedereen het hier wel mee eens is, kunnen we kijken naar de verschillende ideeën over hoe we punt 2 zouden kunnen aanpakken.

Maar dan hebben we het nieuwe startpunt van de discussie weer even helder, want ik heb het idee dat die nu nogal langs elkaar loopt.

Wilskracht

" . Ergo: ook bij zwemmen kan het niet om wilskracht gaan. "
Als basis had VDH heel veel talent. Maar met alle talent van de wereld bereik je niets zonder doorzettingsvermogen.
En de stoppende roker: predestinatie, of eigen keuze en doorzetten?

Leefpatroon

" Conclusie: verandering van leef- en eetpatroon moet in je normale systeem gaan zitten zodat je de wilskracht minimaal zult hoeven aan te roepen."
Mee eens, en ik denk dat dat voor ieder mogelijk is. Maar dat kan.wel 1-3 jaar duren (voorzichtige schatting ), zoals ieder die stopt met roken de eerste periode een niet-rokende roker is, tot het in zijn systeem gaat zitten, en hij een.niet-roker wordt.

Niet mee eens

Ik ken ook mensen die wat ze ook doen altijd honger hebben. Hou dat dan maar eens vol om je eetpatroon blijvend te wijzigen als je je nooit verzadigd voelt. Er is blijkbaar geen regeltje dat voor iedereen geldt.

Was het maar waar

Links, was het maar waar dat het aan eigen verantwoordelijkheid gelaten werd. Maar daar zit de kwestie juist: volstrekt gezonde mensen zonder gezondheidsklachten worden bestookt met publiciteit en sociale druk om aan het ideaalplaatje te voldoen. Dat is een plaatje dat over uiterlijkheden gaat. Nooit over gezondheid.
Dit gezeur brengt eeuwig durende lijners voort. Dat lijnen dat helpt meestal niet. Het werkt averechts. Daar komen die dikkerds vandaan.
Groet,
Miriam Lavell

Pluk

Voor mij geeft dat een aantal vragen die denk ik onderzocht zouden moeten worden omdat daar naar mijn mening nog geen duidelijkheid over is:
1. Hoe lang duurt het voordat een leefpatroon zodanig ingesleten is, dat het daadwerkelijk eigen is en geen terugval meer kent (en is dat überhaupt mogelijk);
2. Wat is er voor nodig om die periode succesvol te behalen? (Er is onvoldoende wilskracht om als individu die periode te vervolmaken uitgaande van jouw 2-3 jaar. Uitzonderingen daargelaten, maar die zijn wrs sowieso al niet obees)
3. Wanneer moet de wijziging gaan plaatsvinden?

Ad 2 en 3. Onderschrijf ik de aanbevelingen van HSPH dat de leefomgeving daar een cruciale rol in speelt. Het aanbod moet uitgaan van gezonde keuzes ipv ongezonde keuzes. Een Kiosk op het perron en de kantine op school moet vol liggen met vers fruit en eenvoudige volkoren boterhammen ipv candybars, chips, snoep, sauzijzenbroodjes, croissants, "broodjes gezond, witte tosti's ham/kaas en een verdwaald zakje gesneden appel en geraspte wortel.
Het plaatsen van snoepautomaten in sportkantines, werkvloeren, scholen moet aan banden gelegd worden.
Slechts ter voorbeeld van verleidelijk aanbod van ongezonde keuzes dat echt overal aanwezig is.

Weer wat dingen

o.t. Welke wordt gebruikt als men het heeft over dingen, niet als men het heeft over personen. Dan is het wier of wiens.
Dan on topic je rijtje:
men-vindt-gezond-niet-lekker/ingesleten-gewoontes-vanuit-de-jeugd("slechte" opvoeding)/gemakzucht(kant en klaar producten, pakjes-koken)/zoet-en-vet blijft trekken(verslaving)/ emo-eten/troost-eten/verveling-eten
Dit biedt geen verklaring voor het optreden van het verschijnsel toenemende obesitas van de laatste vijftig jaar. Je noemt willekeurig wat variabelen, dat kan natuurlijk niet. Welke van de hier opgenoemde factoren is dan de afgelopen vijftig jaar gewijzigd? Is de opvoeding slechter geworden? Vindt men gezond steeds minder lekker? Of vinden steeds meer mensen gezond niet lekker? Zijn mensen steeds gemakzuchtiger geworden? Dan is het dus een gemakszuchtepidemie?? Enzovoort enzovoort.
Verder spijt het me voor schilderij, maar je hebt weer een stropop opgevoerd met je antwoord op Anne J. "volgens Miriam en Puberma kan dit helemaal niet". Er is nergens gezegd dat individuen hun eetpatroon nooit met succes aan zouden kunnen passen. Dus ja, (sorry schilderij) toch echt een stropop.
Voorts is het voorbeeld van het roken een fraaie illustratie van de denkfout waar het hier om draait. Succesvolle verslavingsprogramma's (zoals het Minnesota 12stappenmodel), hameren erop dat het met wilskracht nooit zal lukken om van de substantie af te blijven. Ook je schatting van 1-3 jaar in verband met het roken raakt kant noch wal. Zelf ben ik toevallig iemand die ooit is gestopt met roken. Ik zal nooit een niet-roker worden, nooit. Ik blijf mijn hele leven een niet-rokende roker (als ik mazzel heb). Want de sigaret zal mij mijn hele leven de baas zijn en de sigarettenfabrikanten zullen mij altijd weer binnen kunnen hengelen als ik hun product ook maar één keer gebruik. Dus: 1 keer weer opsteken en ik ben de sigaar (om in de sfeer te blijven), dan hang ik weer. Zolang ik nu maar besef dat ik het op wilskracht niet red, zolang maak ik een kans om uit de fuik te blijven. Ik (en met mij velen maar niet iedereen) zit genetisch zo in elkaar dat ik niet ben opgewassen tegen nicotine, ook niet met alle wilskracht van de wereld. Ik zei al, wilskracht is als een spier, die wordt moe. Pech voor mij. Gelukkig is er behandeling voor (tja kost geld, maar ja Pluk, op wilskracht alleen redt een verslaafde het nu eenmaal niet), is de samenleving steeds rookvrijer geworden enzovoort. Dus mijn kans om ook een niet-rokende roker te blijven, wordt steeds beter. Voor mensen met ernstige obesitas is niet-eten geen optie. Dat ligt nog weer ingewikkelder. En, zoals ik al zei, hun omgeving werkt steeds meer tegen ze.....

Links

ik kan me in aanbevelingsvoorbeelden vinden.
Ik kan me ook wel vinden in die kaasreclame: wat er niet aankomt, hoeft er ook niet meer af. De jeugd beter begeleiden, dan win je de nieuwe generaties.

Links

Je aanname is dat er regeltjes zijn die voor iedereen gelden. Dat is lastig voor de mensen voor wie dat niet geldt.
Je aanname dat de overheid kan bijdragen aan het bevorderen van een gezonde leefwijze. Dat is maar beperkt mogelijk, bovendien ben ik helemaal geen voorstander van dat soort overheidsingrijpen. Daardoor krijg je dat gedoe nu op basisscholen waar elk kind al geindoctrineerd wordt met muisjes en chocolademelk. Een vettax lijkt me ook ongeschikt. Vet is nodig en we weten helemaal niet zo goed welk vet het beste is. Je hebt kans dat roomboter dan duur wordt terwijl het voor veel mensen een hele gezonde keus is.
Ik zou voor keuze gaan. In de kantine van mijn kinderen kunnen ze ook kiezen voor een broodje ei of broodje gezond en fruit. Mazzelaar die ik ben heeft dat de voorkeur van zoon. Maar ik wil niemand andere keuzes afnemen.

Miriam

Mee eens en dat zou bij mij vallen onder het vraagstuk wat er nodig is voor gezonde leefpatronen:
1. Bestaat er "een gezond leefpatroon"? Zo ja, hoe definiëren we dat dan?
2. Wat betekent dat voor het aanbod in voorlichting, artikelen, advertenties en andere uitingen.

Ad 1. Wat mij betreft maakt de onduidelijkheid over deze vraag de oplossing zo moeilijk. Als we kijken naar alcohol en sigaretten dan is de algehele consensus ondertussen dat het, in ieder geval bij overmaat, schadelijk is. Maar zelfs bij die consensus en een integrale preventieve aanpak zijn er nog heel veel rokers en drinkers met een te hoge consumptie. Alhoewel het aantal rokers wel is afgenomen. Over de effecten van het verbieden van drankreclames en beperken aanbod door verbod in benzinestations weet ik niks dus kan ik niks zinnigs over zeggen.

Ot welke

http://taaladvies.net/taal/advies/vraag/903/ ; het is niet de meest gebruikelijk vorm, maar het kan.

O.t. welke

o.t. "het verwijst alleen naar de-woorden en meervoud" Uit jouw bron. En Renkema zegt: niet als het om personen gaat.

Annej

Volgens mij zijn het geen aannames die ik neerzette, maar onderzoeksvragen. Juist om te bekijken of de huidige aannames wel kloppen. Ik ben het in ieder geval eens met wat je verder in je posting zegt.

Puberma, factoren

"Welke van de hier opgenoemde factoren is dan de afgelopen vijftig jaar gewijzigd?" Geen enkele, denk ik. Wat wel veranderd is: het is makkelijker om er aan toe te geven doordat er meer keuze is, en omdat voedsel relatief goedkoop is.

Predestinatie

In mijn geval dan. Ik had een week griep en heb na die week nimmer een sigaret aangeraakt. Van stevige roker naar niks zonder ontwenningsverschijnselen of wilskracht.
Komt misschien niet zo vaak voor, maar het kan dus wel, die andere bedrading. Bleek achteraf dat ik zwanger was met heel rare effecten door de hormonen, ik heb nog de littekens van de ondraaglijke jeuk.

Spijsvertering totaal van slag af door een ernstige darm/buikvliesontsteking, dat heb ik ook mogen ervaren. Enorm afvallen en na genezing door van normale BMI 21 naar BMI 26, daar vrolijk blijven hangen in de Gloria. Ik let nooit op mijn eten.

Ot welke

had ik toch noch een n achter de e moeten zetten Weer wat geleerd.

Consensus nog ver weg

Inderdaad Links, die onduidelijkheid. De kwestie is dat die er heel expres is. De economische belangen zijn te groot. Je wint het niet van Wessanen of Unilever. Zij mogen gerust doen alsof het product dat ze verkopen gezond is of niet dik maakt (ik zag vanmiddag roompate in een plastic bakje met taille, clever!), maar wee je gebeente als je stellig poneert dat het ongezond is.
See you in court en reken maar dat zij de langste adem hebben.
Voedsel is nu eenmaal een belangrijke economische peiler. Er zal pas wat veranderen als er een ander verdien model is gevonden. Zo is dat met sigaretten ook gegaan (al is het economische belang daarvan nog niet helemaal verdwenen. In Frankrijk zijn nog steeds tabaksplantages met subsidie!).
Dat verdien model is naar gezondheid geschoven, maar dat helpt niet. Nu schreeuwt het daar van alle kanten: eet vezel, laat je meten, laat je doorlichten, ga naar de dokter en neem een pil.
Ook heel verwarrend.
Er is wat vooruitgang. Er is inmiddels op wetenschappelijk niveau wat erkenning voor de verschillen tussen mensen. De mogelijkheid ook dat je van een tamelijk gangbaar dieet (in calorieën) kunt exploderen, afhankelijk van je gestel, een kwaal, noem het maar.
Maar die consensus die zie ik niet komen. En dat maakt het lastig.
"Over de effecten van het verbieden van drankreclames en beperken aanbod door verbod in benzinestations weet ik niks dus kan ik niks zinnigs over zeggen."
Daar weet ik iets van en dat is dat dit soort verboden _altijd_ een harde kern aan fans oplevert. Hoe strenger, hoe groter die groep zelfs. Hoe heftiger de afgebeelde verwondingen op de verpakking, hoe sterker de overtuiging van de roker. Een keuze met de kop in de wind.
Nu gedoe van STIVA over oh oh Cherzo. Zie http://nos.nl/artikel/535058-kritiek-op-oh-oh-cherso.html
Ik zou zeggen: vertrouw die jongens niet. Het ligt er duimendik op dat dat programma niet van de buis gehouden wordt. Het enige wat STIVA doet met dit gemopper, is heel veel free publicity voor het programma genereren. En dat gaat vooral over drank. Rara waar de belangen liggen.
Je moet wat als je niet voor drank mag adverteren.
Groet,
Miriam Lavell

Links

Wat dacht je van veel minder beweging???? Dus inname versus verbruik. Alleen al het hushouden. Of het wordt gedaan door de poets, en we hebben allemaal gemaksapparaten> De auto. Ook voor de kids> Dus mij lijkt het simpel wat het verschil is tussen toen en nu.
Bibi

Beweging

Dat we minder bewegen klinkt wel logisch maar andersom klopt het al niet. Meer bewegen helpt vaak niet om af te vallen.
http://www.elsevier.nl/Stijl/achtergrond/2012/7/Waarom-sporten-niet-altijd-helpt-bij-afvallen-ELSEVIER345402W/
"We weten allemaal dat sporten goed is voor de gezondheid. Maar tot grote teleurstelling van velen leidt beweging niet altijd tot gewichtsverlies. In het ergste geval maakt sporten soms zelfs zwaarder en dikker."

Volgens mij wel hoor

'"Welke van de hier opgenoemde factoren is dan de afgelopen vijftig jaar gewijzigd?" Geen enkele, denk ik. Wat wel veranderd is: het is makkelijker om er aan toe te geven doordat er meer keuze is, en omdat voedsel relatief goedkoop is.'

Er is nog iets veranderd: er wordt veel meer kant-en-klaar aangeboden, grofweg op elke hoek van de straat. De snackbar is om 12 uur al open, bij elk tankstation vind je broodjes, snacks, snoep en calorierijke drankjes, er zijn AH to go's in overvloed, bakkers verkopen belegde broodjes, elk station heeft een broodjeszaak en een snackhoek.
Vroeger moest je eerst naar huis, brood snijden en beleggen met wat je toevallig in huis had, of iets koken, en dan pas kon je eten. Nu heb je onderweg al een mars, een patatje, een broodje kip-sla-mayonaise of wat dan ook weg gewerkt. En dan kom je thuis en ga je (avond)eten.

In welke richting

Miriam: "Er zal pas wat veranderen als er een ander verdien model is gevonden. Zo is dat met sigaretten ook gegaan" Welk ander verdienmodel is er gevonden voor sigaretten?
Wat betreft de hardcore aanhangers die je creeërt: liever een kleine groep hard-core aanhangers, dan een grote groep die almaar dikker wordt.
Voor Anne J: Vettax is geen belasting op vet, het is een aanduiding voor een belasting op lege Kcal. Dus speklappen, olijfolie enzovoort kunnen er heel goed buiten blijven, terwijl marsen en snickers er bijvoorbeeld wel onder kunnen vallen. Natuurlijk heeft iedereen vet nodig, dus ja, een belasting op "vet" zou uitermate onverstandig zijn. Maar dat is een vettax ook niet.
Je zou moeten kijken waar we nu staan en waar we zouden willen zijn over pakweg 10 jaar. Het zal gaan om kleine veranderingen, daar ga ik van uit. De huidige trend even gauw helemaal omkeren, zal niet gaan lukken.
Ik zie wel brood (om weer in de sfeer te blijven) in peuteren aan het imago van allerlei producten en aan het imago van unilever en consorten. Mij lijkt dat de maatregelen waar de industrie het meest tegen te hoop loopt, het meeste kans maken op succes. Dat geldt bijvoorbeeld voor de stoplichtmarkering van voedsel. De industrie probeert met alle geweld en met allerlei rookgordijnen van zelfregulering, te voorkomen dat dit wordt ingevoerd. Kennelijk verwachten ze dat het de omzet van een aantal artikelen serieus zal schaden, anders zouden ze niet zoveel energie steken om ervoor te gaan liggen. Direct doen dus.

Paard van troje

Puberma "Welk ander verdienmodel is er gevonden voor sigaretten?"
Ik gaf dat al aan. Het is gezondheid geworden. De campagne tegen roken gaat met dezelfde termen als die voor een 'gezond gewicht'.
Het gaat namelijk niet alleen over de fabrikant. Eigenlijk juist niet. De grootste verdieners zitten om de productiegroep heen. Aandeelhouders, overheden (belasting), banken. Die partijen hebben zich uit sigaretten terug getrokken en daarbij (van de overheden) alle tijd gehad om op iets anders in te zetten.
Precies daarom ook moet je de consensus waar Links op hoopt, een beetje wantrouwen. Die consensus komt er alleen als er ook aan te verdienen valt. Tot die tijd wordt er verwarring gezaaid.
Het alternatief is een door de grote verdieners georganiseerde campagne om ons, burgers, aan te zetten ons geld anders uit te geven. Zodat er verdiend kan blijven worden en ongeacht wat wij er zelf van vinden.
puberma:"Ik zie wel brood (om weer in de sfeer te blijven) in peuteren aan het imago van allerlei producten en aan het imago van unilever en consorten."
Dat kan ik me voorstellen, maar je moet je wel afvragen of je (wij burgers) daar nu zo gelukkig mee moeten zijn. Want hoe gaat dat gebeuren dan? Ik vrees dat dat zich helemaal niet richt op het product, maar op de gebruiker.
Even een zijstap om te illustreren hoe dichtbij we daar al zijn: In Amsterdam is er sinds 1 juli 'verplicht op kenteken parkeren'. Onlangs werd duidelijk dat de belastingdienst toegang heeft tot de gegevens van dit soort automaten. In Amsterdam kun je daar dus helemaal niet meer omheen. De belastingdienst zelfs van mening dat deze firma's die gegevens 7 jaar moet bewaren: dus niet alleen maar de financiele boekhouding waarover door de firma belasting verschuldigd is, maar ook de gegevens van de klanten die op naam terug te herleiden zijn om hén te kunnen controleren (fraudebestrijding).
Als de belasting hiermee de zin krijgt, dan moet de supermarkt (het restaurant, de ijsjesverkoper) die persoonsgegevens ook bewaren. Dat je koopt, wat je koopt en hoeveel je uitgeeft, en te beschikking stellen aan de belasting.
Pinbetaling 'ja graag' en alles voorzien van streepjescode.
Vettax is tot nog toe steeds als onhaalbaar en ingewikkeld afgewezen. Maar met dit systeem kan het. Het is via deze weg ook een directe aanval op de gebruiker en niet op de fabrikant of supermarkt. Hooguit op de kleine verkoper (ijsjeswinkel), maar dat vinden grote partijen in dezelfde markt niet erg (Mcdonalds)/ En dat weer laat de verdienende partijen alternatieven om jou iets anders in de maag te splitsen onder het motto "maar het is uw eigen verantwoordelijkheid, eigen keuze".
Nee, ik ben niet voor.
Bovendien vind ik dat je ergens anders moet beginnen. Hoe geloofwaardig is die paniek om gewicht nu toch? Het is die grote beweging helemaal niet om _mijn_ gezondheid te doen. Het gaat om de grote getallen die voor elk van de verdienpartijen een worst zijn: Meer doktersbezoek voor de dokters, meer pillengebruik voor de medicijnfabriek (we leven langer), minder ziektenkosten voor de overheid.
Wat is de worst die ons (burgers) dan wordt voorgehouden? Langer leven? Willen we dat? Mag je ook kiezen om dat niet te willen?
Groet,
Miriam Lavell