Foto's
Een collega van me is net bevallen. In een gesprek met andere collega's hadden we het daarna over namenpopulariteit. Ik zei tegen hen: zoek voor de grap eens met google op afbeeldingen. Ik zal je een naam geven en dan kan ik voorspellen wat de gemiddelde leeftijd is die je op de afbeeldingen zult zien.
Mijn collega's waren stomverbaasd. Je zag letterlijk per naam complete leeftijdcohorten op het scherm verschijnen. Namen hebben de neiging om gedurende ongeveer 15-20 jaar populair te zijn. Het komt op, heeft een sterke bloei en daalt dan weer.
De collega's (mannen) snapten niet hoe ik dat per naam kon voorspellen. Nou, omdat ik er heel uitgebreid naar gekeken heb toen we namen voor de kinderen zochten EN omdat zoals Rodebeuk treffend schetst: je het fenomeen dagelijks kunt waarnemen. Je hoeft niet verbaasd te zijn als je op een vakcongres een hele stapel Maarten, Martijn, Hans, Marc etc tegenkomt. Dat is de norm. Dat krijg je vanzelf als je een stapel mannen tussen 35 en 50 bij elkaar zet.
Voor de Tims moet je ongeveer 20 jaar jonger zoeken. Voor de Keessen juist 20 jaar verder.
Op scholen zie je effect het sterkste, want daar zitten al die kinderen op leeftijd gesorteerd. Op het werk merk je het effect vooral als je zelf rond de 40-45 bent. Als je veel jonger bent, dan zit een deel van jouw cohort nog op school. En als je veel ouder bent, dan is een deel al met pensioen.
Tihama
Lastig
Roepnamen die niet duidelijk af te leiden zijn van de officiële naam vind ik erg lastig. Zo heb ik in alle onschuld een paar maal officiële instanties of pakkerbezorgers weggestuurd die me vroegen of ik wist waar Maria Theresa Huppeldepup woonde. Wist ik veel dat de buurvrouw die zich als Frederique voorstelde officieel zo heette. En dat ze inderdaad Huppeldepup als achternaam heeft voegde in dit geval ook niet zoveel toe, want het halve dorp heeft hier diezelfde achternaam.
Ook met vernoemen wordt het lastig. Zo heet mijn schoonvader bijvoorbeeld officieel Willem, maar aangezien een week na zijn geboorte oudoom Gijsbrecht overleedt is hij door zijn ouders toen toch maar Gijsbrecht genoemd voor eeuwig afgekort tot Brecht. Toen we in onze eerste zoon verwachten opperde mijn man of we die wilden vernoemen. Tja, en hoe dan? De naam Willem wordt niet echt door iemand aan mijn schoonvader geassocieerd en staat alleen maar op zijn identiteitsbewijs. Maar ja, Brecht heet hij niet echt en als we de naam Gijsbrecht zouden moeten vernoemen zouden we liever Gijs gebruiken ipv Brecht. Gijs zou echter door schoonvader zelf al helemaal niet meer aan zijn naam geassocieerd worden en dat was dus exit vernoemen.
Raden
Ik vind het altijd een leuk spelletje om namen te raden. Zoals net, krijg ik een mail van mijn collega Ronald, en zie ik dat zijn voorletters C.M.G. zijn. Cornelis Maria, vermoed ik, maar wat is dan die G waar vast Ronald van afgeleid is?
Dat is juist het punt vic
Die G in C.M.G. van jouw collega staat natuurlijk voor Gerardus en die Ronald komt gewoon compleet uit de lucht vallen 
Chris
Wisse
Ik zou het zelf wel onhandig vinden behalve als de roepnaam een hele duidelijke afkorting is van de echte naam. Dus bijvoorbeeld: Nicolaas - Nico, Thomas - Tom, Daniel - Daan, Theodoor - Ted,
Als de roepnaam niet echt is af te leiden van de officiele naam dan zou ik het zelf heel onhandig vinden om zo te heten. Je zult je echte naam namelijk overal tegenkomen en die roepnaam veel minder.
Het moet dus wel duidelijk te herleiden zijn. Dan heb je tenminste een duidelijke associatie roepnaam - echte naam.
Mijn roepnaam was ook afgeleid van mijn echte naam en is op zich ook wel een bekende afkorting maar de twee namen lijken dus echt niet op elkaar. Ik vond dat dus nooit zo leuk.
Het is anders als je informeel thuis als koosnaam bijvoorbeeld een andere naam gebruikt.
Doopnamen
Bij mijn weten heeft de katholieke kerk maar een paar namen tot z'n beschikking. Mijn naam, kaatje (of zoiets), werd dus teruggebracht tot Catharina. Dat werd er ter plekke van gemaakt. Maar die doopnaam, zo heet ik helemaal niet. De inschrijving bij de burgerlijke stand, dat is mijn naam.
En alle katholieke kinderen die Carla, Karin, Tiny, Rieneke, etc. heten, kregen ook allemaal de doopnaam Catharina. Maar dat is dus geen 'echte' naam, en al helemaal geen officiële.
Kaatje
Bedoel je dan dat die 'doopnaam' die je tijdens je doop wordt gegeven, niet de naam is die bij de burgerlijke stand wordt aangegeven? Dan wordt het wel heel verwarrend. En waar is dat dan goed voor als het niet je officiële naam is en ook niet je roepnaam?
Tihama en brianna
Ik heb dat zelf dus ook, mijn officiele voornamen (en dus voorletters) verschillen van mijn roep (en dus bekende) naam. Ik heb daar nooit last mee/van gehad; een account aanmaken bij booking.com doe ik gewoon met mijn roepnaam, no problemo dat er op mijn paspoort een andere naam staat. Ik ben klant he, daar willen ze best wel wat moeite voor doen. Ik heb één keer een haperingetje gehad toen er door het secretariaat een vliegticket voor de VS was besteld op mijn roepnaam. Dat levert een probleem op bij de douane, als ticketnaam en paspoortnaam niet overeen komen. Gelukkig kwam ik er een paar uur voor vertrek achter en ach, een electronisch ticket is zo veranderd.
En wat Brianna beschrijft: elke keer bij officiele dingen - hoe vaak ís dat nou in een mensenleven? Bij de stembus, dat is het enige wat me te binnen schiet. En echt, ik heb het allemaal achter de rug, inschrijven bij scholen, opleidingen, werkgevers, banken, instanties, bedrijven - ik snap gewoon echt het probleem niet.
Sterker nog, ik heb het verschil zelfs een tijdje bewust gecultiveerd om informatiestromen in de gaten te houden. Kon je precies zien aan welke instanties je naam was doorverkocht, al naar gelang de voorletters 
Tirza
Kom kom kom chrish
In Gerardus zit een r, een d, en aan a. Net als in Ronald. Niks uit de lucht vallen
Tirza
Vic
Geen idee waar die doopnaam dan goed voor is. Misschien was de priester wel heel streng op wat wel of niet mocht. Mijn zus heeft een heel gewone meisjesnaam, en dat mocht ook niet. Tijdens de doop werd dat " Maria Magdalena", en dat had werkelijk niets te maken met de officiële namen.
Ik snap het ook niet helemaal.
Ik heb zelf vijf voornamen, mijn eerste naam is ook de roepnaam en speciaal aan mij gegeven, de overige vier namen zijn vernoemingen naar grootmoeders. En die namen hebben dus weer niks te maken met de doopnamen.
Wellicht dat goede katholieken hun kinderen goede katholieke namen geven, en dan kunnen ze ook als doopnamen dienen. Is bij mijn ouders dus niet gelukt.
Manlief
heeft ook voornamen die echt niet slaan op zijn roepnaam, het lijkt er in de verste verte niet eens op 
Toen ik verbaasd aan schoonmoeder vroeg hoe ze daar dan bij gekomen waren( ik kende het écht niet, bij ons is eerste naam gewoon je naam?)
Zei ze : ja zo heette opa ook dus zo heet ie!
Wist ik dus nog niks maar we plagen m dr regelmatig mee 
dan verbasteren we zn doopnaam richting roepnaam. Wat dus wel kan. Zijn broer heeft gewoon zn eerste naam maar dan afgekort als roepnaam.
Wij hebben zelf 2 namen gegeven aan de kinderen maar niet vernoemd.( en ook niet gedoopt)
Soms wel vic
De katholieke doopnamen van mijn man zijn ook zijn officiele namen, waarvan zijn roepnaam een afgeleide is.
Of het nog steeds zo is weet ik niet maar vroeger moest de doopnaam een katholieke naam zijn; dwz het moest of uit de bijbel komen of er moest een heilige zijn met dezelfde naam. Nu heb je heel veel heiligen dus er was wat dat betreft keuze genoeg. Of dat tegenwoordig nog zo is weet ik niet. Ik denk het eigenlijk niet want de de dopen die ik de laatste jaren heb meegemaakt komt echt van alles tegengekomen aan namen. Vroeger werd daar moeilijker over gedaan. In mijn geval is mijn naam christelijk dus ik ben ook daar mee gedoopt.
Wat doe je er dan mee?
Goh, ik heb nooit geweten dat je doopnaam kan afwijken van je officiële naam zoals die bij de burgerlijke stand geregistreerd staat. Wat doe je dan verder met zo'n doopnaam?
Ik heb trouwens mijn kinderen 2 namen gegeven omdat ik er zelf maar bekaaid af kom met 1 naam, die dan ook nog gewoon mijn roepnaam is. Bij de kinderen is hun eerste naam tevens hun roepnaam, al heb ik begrepen dat oudste haar naam op school laat afkorten.
Tja
"Ik heb één keer een haperingetje gehad toen er door het secretariaat een vliegticket voor de VS was besteld op mijn roepnaam. Dat levert een probleem op bij de douane, als ticketnaam en paspoortnaam niet overeen komen. Gelukkig kwam ik er een paar uur voor vertrek achter en ach, een electronisch ticket is zo veranderd."
Tja, dit zijn dus wel precies mijn soort argumenten. Jij vindt dat niet lastig. Ik aan de andere kant snap echt niet hoe moeilijk het nu kan zijn om je kind in 1 een keer gewoon de goeie naam te geven.
Hoef je echt maar 1 keer over na te denken en je kind hoeft er nooit meer over na te denken. Ik vond het bij onze kinderen echt een fluitje van een cent om hun voornaam gelijk te houden met de roepnaam.
Dat vind ik echt simpeler dan bij elk ticket op te moeten letten of de voornaam wel overeenkomt met mijn paspoort.
Tihama
Ook tja
Als simpel het voornaamste criterium was, waarom een kind dan überhaupt opzadelen met meer dan een voor- doop-roepnaam? Eén enkele naam is tenslotte het meest eenvoudig, daar kan nooit iets mee misgaan (initiaal vergeten, of initialen omgedraaid, of zo). Doe het dan meteen écht goed. En je naam controleren op een ticket moet toch, of je nou vier initialen hebt of één. Een kind "de goede naam" geven is niet hetzelfde als een kind een naam geven die nooit problemen oplevert.
De goede naam is in sommige gevallen de naam die alle oma's en opa's plezier doet of tevreden houdt en die ook bij paps en mams zelf in goede aarde valt. Dan is rekening houden met het bestellen van tickets echt geen overweging.
(En dan te bedenken dat ik vroeger dolgraag een eindeloze reeks doopnamen wilde hebben. Geen klasgenootje dat me geloofde als ik zei dat ik gedoopt was en dat mijn doopnaam mijn roepnaam X was, want échte doopnamen waren namen als Cornelia, Lammergien, Wilhelmina of Everdina, waanzinnige oma-namen waar je je voor schaamde, behalve als je ze die ene klasgenoot onder de neus kon wrijven die beweerde voor het altaar te zijn afgescheept met dat ene armzalige X. Dan was geloven dat ik loog over mijn doop aannemelijker.)
Een voorletter
Nee, Krin. Dat heeft weer andere nadelen. Ik kom uit een dorp waar mijn familienaam welig tiert. Een extra voorletter helpt weer in het onderscheid. Mijn broer zat in de klas met 2 exacte naamgenoten in voor én achternaam.
Hier zijn trouwens de kinderen vernoemd naar opa's en oma's. Zowel als eerste naam/roepnaam als de extra namen. Die waren dus heel tevreden. Met slechts 2 kinderen hebben we een hele reeks gedekt Paps en mams zijn tevreden en nog mooier: de kinderen zelf zijn ook heel tevreden.
Voor mij geldt dus dat je best al die eisen tegelijk kunt meenemen. Vandaar dat ik het een simpele actie vind.
Tihama
Wisse
Dat vind ik niet raar of lastig. Hebben wij namelijk ook bij dochter gaan. Helaas resulteerde dit wel in een naam die jarenlang hoog in de top 10 heeft gestaan.
Maar ach het was onze naam en wij hadden hem al verzonne voordat ie überhaupt in die top 10 verscheen. Alleen liet de ontvanger nog even op zich wachten. Ik beschouw mezelf dus eigenlijk wel een beetje als trendsetter
Overigens was het mijn bedoeling dat dochter drie officiele namen zou krijgen en dat die samen haar roepnaam zouden vormen. Helaas heeft man haar aangegeven met alle 4 voornamen. 2 dagen na de bevalling vond ik dit heeel heeel erg. Achteraf bezien zie ik er ook wel de voordelen van in. Al vind ik 4 doopnamen nog steeds erg veel. Ach om het recht te breien heeft jongste er nu ook 4...
En tegenwoordig
Hoeven doopnamen niet meer perse diep-katholiek te zijn.
Mijn roepnaam is mijn eerste doopnaam en dat is niet direct eentje uit de bijbel, hooguit een afgeleide daarvan.
En de doopnamen van mijn kinderen zijn allemaal geen officiële katholieke doopnamen, maar afgeleiden daarvan. Ik schaamde me vroeger namelijk rot voor doopnaam 2 en 3, omdat dat echt van die ouderwetse katholieke namen waren. En dat wilde ik mijn kinderen niet aandoen. Die hebben allemaal dus afgeleide doopnamen van de doopnamen van hun peters en meters. Deze hele discussie overziend snap ik nu wel waarom opa zijn wenkbrauwen een beetje optrok toen ie hoorde hoe ik hem vernoemd had. Dat was 'm denk ik toch een beetje te modern....
Mja
Ach, is dát nou zo erg, dat met een vliegticket? Ik sta nu goed in het bestand, het gebeurt nou nooit meer. Ik heb een lastige naam, altijd spellen, voor- én achternaam, straatnaam ook, postcode moet ik ook altijd telefoonalfabetten anders wordt het verkeerd verstaan - mwah, alles went za'k maar zeggen.
Brianna triggerde mij eigenlijk met haar opmerking dat haar kinderen het zo vervelend vinden dat ze altijd bij officiele dingen geconfronteerd worden met dat verschil. En daar moet ik dan over nadenken: bij wát dan?
Tirza
Voorletters ter onderscheid
Offfffff zoals in de familie van mijn man gebruikelijk: een achtervoegsel. Kan ook gewoon. Azn, Bzn, Czn - enzovoort. Werkt prima
Tirza
Welnee beemer
Dat bsnnummer gaan ze dan natuurlijk weer afkorten en dan krijg je weer naamgenoten
Bovendien moeten mijn kinderen met dubbele nationaliteit dan nog steeds twee 'namen' houden. En wat denk je dan wat er uit gaat rollen als ze dààr een samengevoegde roepnaam van gaan mnaken?
Beemer en krin
Ira Levin was je voor met dat briljante idee. In zijn (zeer onterecht wat vergeten) "This Perfect Day", een scherp geschreven boek over de toekomst, zijn er nog maar vier jongensnamen, ik dacht Jesus, Karl, Li en Bob (naar vier wijsgeren). De rest van de naam is een mix van letters en getallen, dus Li48XCW29-P3.
Nog even een plug voor dit boek: het is een dystopie, dus de beschreven wereld is niet ideaal, maar het bijzondere aan dit boek is dat Levin ambigue genoeg is in het verbeelden van die wereld dat je toch gaat denken: goh, daar zit op zich wel wat in, en dat is ook best een goed idee, en voor je het weet zit je voor jezelf het volledig wegnemen van de menselijke vrijheid enorm te vergoeilijken.
Krin, mijn vriendin heet (leuke moderne naam) Petronella Geertruida en ze vindt dat afgrijselijk. Ik heet daarentegen (meest christelijke meisjesnaam die je je kunt indenken) als doopnaam en (meest afgezaagd afgeleide daarvan) als roepnaam. Joepie. Wij hebben dus altijd ruzie wie van ons het zieligst is.
Mea
wat mij het meest bevalt aan dat boek is dat het altijd 's nachts regent
Mea (o.t.)
Dat vind ik nou jammer Ik heb jouw naam (als ik me goed herinner noemde je hem vroeger wel eens) nog overwogen als naam voor een van de kinderen. Het is wat anders geworden, maar ik vind het toch echt een leuke naam.
Mea
Ik geloof dat ik de meest ouderwetse versie van jouw naam (letter in het midden eraf, -n aan het einde) wel heel erg mooi vind. En de meest voorkomende christelijke meisjesnaam stond hier heeeel hoog op het lijstje!
Valkyre
Mea (ot)
Meen je dat nou? Dat je bij dat boek van Ira Levin dacht "daar zit wel wat in?" Ik heb het boek zeker meer dan 20 jaar geleden gelezen, maar wat mij is bijgebleven is dat ik het allemaal heel beklemmend vond en alleen maar "wegwezen hier" dacht (leefde mij nogal in met de hoofdpersoon). Misschien maar eens herlezen. Misschien dat ik dingen nu anders oppik.
'Het kruimeltje, dat op 15 juli ter wereld kwam, kreeg de officiële naam Rosalind Arusha Arkadina Altalune Florence Thurman-Busson mee, maar wordt Luna genoemd.'
http://www.nu.nl/achterklap/2936478/uma-thurman-onthult-naam-dochtertje.html
Kijk, dat zijn nog eens namen....
Fay
mijn gevoel bij dat boek is hetzelfde als dat van jou, al was dat eiland ook niet alles, maar wel écht.
En ik heb het boek meerdere keren gelezen. Alleen van dat overdag geen regen, daar denk ik wel eens aan als ik door de plensregen naar buiten moet
Fay
Dat zou ik best willen weten, hoe je er nu tegenaan kijkt. Ik heb het boek toevallig pas herlezen (had niks nieuws meer liggen) en toen viel mij op dat er ook voordelen aan die wereld zaten. Misschien valt het mij speciaal op omdat ik werk met kinderen voor wie de huidige chaotische wereld vol keuzevrijheid en verwarring veel te veel is.
Allen
Hartelijk dank voor de onverwachte steun mbt mijn roepnaam. Ik vind hem in Middeleeuwse spelling ook nog wel gaan. En de klank is niet verkeerd, maar als je al je hele leven in de klas zit met of werkt met minstens twee naamgenoten, vergaat je het gevoel van exclusiviteit wel voorgoed. Mijn doopnaam vind ik helemaal niet lelijk, heb zelfs wel eens overwogen om hem als roepnaam aan te nemen, maar er is toch net wat te weinig heiligs en maagdelijks aan mij.