Emigreren usa
In een notedop: via internet contact gekregen met echtpaar in USA waarvan man dezelfde achternaam heeft als mijn man. Hele zeldzame naam in Nederland. Geen directe familieverbintenis kunnen ontdekken, maar als je ver genoeg teruggaat in de tijd, zal er ongetwijfeld ergens een connectie zijn. Naam is daarvoor te uniek. Leuke mailwisseling, met ineens verrassende wending. Namelijk uitnodiging gekregen om hun kant op te komen inclusief aanbod van baan. Nog sterker: op de lange termijn, als mijn man het aan blijkt te kunnen en ook zou willen, dan zelfs overname van familiebedrijf in het verschiet...
Het duizelt ons enorm. Hoe je leven ineens een hele andere kant op kan gaan. Wij staan niet onwelwillend tegenover emigratie. Afspraak is nu dat wij eerst eens die kant op gaan, sowieso om kennis te maken maar ook een beetje 'kat uit de boom kijken'. Hoe voelt het, hoe zijn zij, hoe zit het met die zaak, vinden zij ons wel geschikt enz. enz.
Even heel ver vooruit denkend. Stel dat wij beslissen om te gaan...wat doe je dan?? Waar begin je??? Heb je eigen geld nodig, wat kost emigreren?? Welke stappen doorneem je, wat mag je absoluut niet vergeten etc etc.
Jullie zullen begrijpen, ik slaap al een paar nachten niet echt goed.... Het voelt als een geweldige kans maar het is allesbehalve een 'kleine' stap......
Onverwacht!
Ik vind het hartstikke leuk, shall we go. Zo'n onverwacht berichtje op een doodgewone dag. Je weet maar nooit wat er door in gang gezet wordt. Misschien ga je wel emigreren, maar naar Canada... Misschien wordt je man wel schilder, in Nederland... Jullie hebben een nieuwe impuls gekregen en houden alle opties open! Ik vind het superleuk voor jullie en hoop dat er iets onverwachts uit voortkomt. Ik zou in ieder geval eens met deze mensen kennis maken. Hou idd je ogen open en je koppie erbij, maar dat lijkt me eerlijk gezegd vanzelfsprekend!
Gekke dingen gebeuren, shall we go: Mijn oom bleek niet het kind van zijn vader te zijn, maar van een Amerikaanse militair die in de WO2 in Nederland was. Enkele jaren geleden is hij op zoek gegaan en hij vond zijn vader, die nog een stuk of zes kinderen had. Hij is naar Amerika gegaan om kennis te maken, en het bleek te klikken. Toen zijn echte vader stierf was mijn oom enig erfgenaam, en zijn vader bleek vanwege enkele levensverzekeringen miljonair. Te mooi om waar te zijn, maar toch gebeurde het.
Je weet nooit wat het leven nog voor jullie in petto heeft!
Je weet maar nooit en mirreke
wij gingen ook voor 2 jaar naar het buuitenland, dat is nu 10 jaar geleden, we zijn er nog, hebben hier 2 kinderen gekregen zijn 3 keer binnen het land verhuisd en ik betwijfel of we ooit nog terug gaan naar NL, maar ach, je weet maar nooit. Bij elke sollicitatie van man die verhuizing naar een ander land inhield (en het waren er een paar de afgelopen 10 jaar) had ik bij wijze van spreke al een huis gevonden, baan gezocht, talencursus gevolgd, kinderopvang geregeld etc. En als het dan niet doorging, nouje, op naar het volgende. Ik zou zeggen droom lekker verder, het is heerlijk......
En Mirreke, geweldig verhaal!!! (mag dat zomaar, die andere zes kinderen onterven, oho, die zullen gebaald hebben zeg!!)
