Discriminatie op sekse

Simpel

Het is heel simpel: kijk naar de statistieken en je ziet heel duidelijk dat vrouwen het moeilijker hebben in deze maatschappij. Op het vlak van werk en carriere, gezondheidszorg, (partner)geweld etc. Ja we maken vorderingen en het kan veel erger dan in Nederland, maar er is nog lang geen volledige gelijkwaardigheid.
Dat neemt niet weg dat mannen het op bepaalde vlakken dan weer moeilijker hebben dan vrouwen. Ik noem maar even de omgang met kinderen na een echtscheiding. Ook op dat vlak hebben we dringend meer gelijkwaardigheid nodig.

Tegelijkertijd: de maatschappij, dat zijn wij. Wij moeten er iets van zeggen als er seksistische opmerkingen gemaakt worden, wij moeten onze zonen en dochters op seksistische denkpatronen en gedrag wijzen en protesteren als er van hogerhand verschil tussen mannen en vrouwen wordt gemaakt. Steeds weer. Pas dan zal er echt iets veranderen.

25 jaar

Ik werk al 25 jaar in de ict en ik heb me nog nooit gediscimineerd gevoeld. Ook niet positief gediscrimineerd trouwens.
Mijn zoon van 9 vindt wel dat meisjes stom zijn en niks kunnen. ☺

Klopt

Post #2 van Niki73 is helemaal waar. Je zult het vast niet altijd persoonlijk ervaren, maar over de gehele linie staan vrouwen nog altijd op een achterstand. Al was het maar door opmerkingen waarvan ik er laatst nog een mocht incasseren: 'Oh, heb je geen parttime dag? Dat zal wel zwaar zijn dan.' Ik denk dat mannen die zelden tot nooit te horen krijgen.
Maar ik lijd er niet onder. Laatst had ik een bespreking met drie mannen, ik was in the lead, maar dan ben ik niet te beroerd om de koffie in te schenken als niemand aanstalten maakt. Vooral omdat ik zelf erg graag koffie wil

Herkenbaar

Vesper Lynd.

Wat ik ook zo bijzonder vind is dat mannen zeggen: ik heb papa-dag.

Vrouwen hebben geen mama-dag, want als je eenmaal mama bent, dan ben je dat elke dag.

Of: ik moet op mijn kinderen passen. Terwijl vrouwen zullen zeggen: mijn man is niet thuis.

De moeder van mijn ex ging er ook altijd vanuit dat ik, ondanks mijn 40 urige werkweek en avondschool, ook nog het hele huishouden deed. Het kon toch niet dat haar zoon naast zijn werk ook nog de was moest doen!

Zwaar?

Ach ja. Ik werk ook fulltime. En ik ben gescheiden, dus ik moet om de week die fulltimebaan combineren met kinderen. Het is te doen, hoor. Zelfs zonder dat ik overspannen raak.

Al voordat mijn oudste geboren werd, werkten mijn ex en ik allebei 32 uur (4 dagen). Dat vond ik behoorlijk ideaal. Allebei even verantwoordelijk voor het huishouden de kinderen. Mijn ex heeft veel minpunten, maar dit had hij goed begrepen.

Tja

Tja, of het discriminatie is of vooral een voorbeeld van hoe vastgeroest denkbeelden in mensen hun hoofd zitten, maar onderstaand gesprek (na de geboorte van mijn 2e kind) staat mij nog altijd bij.

Buurvrouw "En hoeveel ga je straks werken"
Ik "4 dagen"
Buurvrouw "Wat veel, dat zal vast zwaar zijn"
(tegen man) "En jij"
Man "4 dagen"
Buurvrouw "O wat heerlijk, dan heb je zo lekker veel tijd met je kind"

Hilarisch!

Hahaha! Had je buurvrouw zelf door wat ze zei?

nee

nee en tot de dag van vandaag vindt ze het zo knap dat ik werk en ouderschap kan combineren. Over mijn man heeft ze dat nog nooit gezegd

Ook een leuke

Ik kreeg van een leerkracht (v) eens te horen dat ik niet wist wat mijn kind bezig hield omdat ik teveel werkte. Dat was niet eens onaardig bedoeld, het was een oprechte constatering. De leerkracht in kwestie kwam notabene regelmatig klagen dat ze zo graag meer dan twee dagen wilde werken. Maar dat kon niet omdat haar man zzp'er was (ja, bijzondere verklaring).

Dat wat Hanne

zegt is zo herkenbaar. Zodra je gescheiden bent is het niet meer vreemd dat je als vrouw fulltime werkt.

@Niki73, wat ik voornamelijk erg vervelend vond dat ik iedere keer werd aangesproken op zaken die zij vond dat ik moest doen. Mijn ex ging dat overnemen en zich heel zielig voelen met zo'n luie vrouw.

Luie vrouw

Ja, dat had ik ook met mijn schoonfamilie! Die vonden dat ik mijn man niet goed "verzorgde". Dat ik ook een flink bedrag per maand binnen bracht in het gezin, deed er niet toe. Geld dat vrouwen binnen brengen is "voor de leuke extraatjes". Terwijl man en ik toch echt samen het gezin onderhouden.

ook al niet

Niemand heeft ooit zulke opmerkingen tegen mij gemaakt. Misschien durven ze niet. Alleen stond er een keer in een schoolverslag dat vader en moeder van die lange dagen op het werk maakten (ha, ik ben deeltjder notabene en papa is vrijdag vrij).
Misschien straal ik uit dat ik geen moederlijk type ben?

Pirata

"Misschien straal ik uit dat ik geen moederlijk type ben?" Ik herken wat Hanne zegt. Geen idee of ik er uitzie als een moederlijk type. Maar wat ik wel heb gemerkt is dat mijn 32/34 urige werkweek anders werd bekeken nadat ik gescheiden was. Toen was het opeens ok. Misschien dat ik na de scheiding opeens een meer moederlijk uitstraling had

meer is minder

Ik bedoel dat ik na scheiding een minder moederlijke uitstraling had en dat het begrijpelijk werd gevonden dat ik niet atlijd na schooltijd thuis was voor mijn kinderen.
Wat mij betreft ben ik dezelfde moeder gebleven. Maar als gescheiden vrouw heb ik een excuus voor veel werken.