bezoek aan iemand met burn-out
Ik ga binnenkort op bezoek bij iemand met burn-out. Het is geen vriendin van me, maar een vage kennis. Ze stelt het wel erg op prijs dat ik op bezoek kom bleek uit een telefoontje.
Heeft er iemand tips voor me? Ik weet niemand is het zelfde en reageert het zelfde. Het lijkt me zinvol haar te laten praten hoe ze zelf dingen ervaart, maar ik weet niet of ze veel zal praten dus zijn er specifieke vragen die ik juist wel kan stellen?
houd het kort
wat ik me nog kan herinneren van (ruim) 12 jaar geleden, is dat ik van niks moe werd. Dus mijn tip zou zijn: maak het niet te lang, en wees vooral niet beledigd als die kennis ineens aangeeft dat haar accu leeg is. Dan blijft het voor beide partijen leuk.
geen therapeut spelen
"Het lijkt me zinvol haar te laten praten hoe ze zelf dingen ervaart, maar ik weet niet of ze veel zal praten dus zijn er specifieke vragen die ik juist wel kan stellen?"
Als je kennis dat zelf wil oke, maar ga niet voor haar bepalen dat dat zinvol is. Misschien wil ze gewoon wel over koetjes en kalfjes praten en het juist helemaal niet over haar burn-out hebben.
zoals puck
ik vond bezoek wel leuk, maar dan vooral niet om over mezelf te praten maar om gezellig te lunchen of even naar buiten te gaan. Juist om weer wat energie te kunnen krijgen.
Collega's kwamen juist lunchen omdat ze wisten dat ik nauwelijks at in die periode behalve als er iemand was. Als alleenstaande ouder met een goede omgangsregeling zit je dan wel eens zonder kind en dus zonder reden om te koken. Maar over werk en andere zaken omtrent mijn burn-out hebben we het bewust niet gehad tenzij ik dat aangaf.
