Ben ik te nuchter?
Ik lees net iets op FB waar ik bij was. Een foto met eronder: het was cool! en ik lees dat (en weet dat mensen graag overdrijven op F
en denk: cool? Het was... okee. Maar het sprankelde niet, niemand grijnsde heel erg, het was meer een onderbreking van iets waar we mee bezig waren. Duh.
Zo hoor ik maandags op het werk ook collega’s regelmatig vertellen wat ze hebben gedaan. En dan zijn dingen ‘fantastisch’, een woord dat ik werkelijk nooit gebruik. Ik vind nooit iets fantastisch. Wel ‘heel mooi’ of ‘ geweldig’ of ‘indrukwekkend’ of ‘bijzonder’. Maar ik vind niet gauw iets fantastisch. Dan voel ik me best saai ofzo. Ben ik daarin eenzaam?
Guera
Je invloed als ouder is helaas best beperkt als het om taalgebruik gaat. Mijn dochters weten dat ik een hekel heb aan vloeken. Zelfs nu ik daar geen christelijke gedachten meer op kan loslaten, vind ik het totaal onnodig. Dus wordt er in huis amper met bijbelse kreten gevloekt, maar ik weet dat buitenshuis iets meer gezegd wordt door een dochter. Bij de andere zit dat er net zo min als bij mij ingebakken. Ik ben wel blij, dat het zo uit de opvoeding is gekomen, omdat ze een 50/50 voorbeeld hebben gekregen. Man is grover gebekt dan ik.
bitch
Ik vind bitch in geen enkele context ok, dat geldt ook voor scheldwoorden met kanker. Ik snap heel goed dat ik mijn kinderen niet volledig kan africhten, maar ik verbied het wel in huis (als het gebeurt zeg ik er consequent wat van).
Ik heb daarentegen weer geen moeite met vloeken. Nu weet ik dat andere mensen dat wel hebben, dus vloeken doe ik eigenlijk alleen in mijn eigen huis of in de auto of binnensmonds.
Nu we toch taalkundig bezig zijn
Ligt de fameuze Hollandse zuinigheid ten grondslag aan jouw keus, Clowntje, om te reppen over “een plakje leverworst” in plaats van het meervoud ervan, of een relatief gezonde leefstijl? Ik ben reuze benieuwd, maar hou met van alles en nog wat rekening; zoals ook mag blijken uit het volgende voortijdige Sinterklaasgedicht.
Leverworst in het zuur
Daar is ie weer, die ellendige pot met grijze schijven
waarvan menigeen – kennelijk – zo moeilijk af kan blijven.
Zouden ze nog worden gelardeerd met plakjes spek?
Dat is als idee niet eens zo gek.
Vervolgens krokant gebakken in de frituur
verkrijgt die smerige weke brij immers nog enige structuur.
Maar wat leert de ervaring nog verder?
– En dat maakt het nóg vulgairder –
Resten van die grauwe hap
zijn te zien na elke flauwe grap!
Het is toch eigenlijk geen doen;
dat gebrek aan burgermansfatsoen.
“Hou je hand voor de mond als je lacht” zou je willen verordonneren
Zonder je al te zeer te vergalopperen
binnen het kader van de gevestigde sociale conventies;
omringd door nog wel meer gastvrije attenties,
zoals de geijkte blokjes kaas
en allerhande Spa’s en sla’s.
Een onmogelijkheid besef je al rap.
En je neemt stilletjes nog maar een slokje uit je glaasje sinaasappelsap.
Rode krullenbol
Guera
Ik zei dus juist niet jongeren maar jongere mensen.
rode krullenbol
Ik begrijp je vraag niet zo goed. Wat heeft het te maken met zuinigheid? Zuinigheid van de gastheer/vrouw of van mij?
Wat ik er mee bedoel is dat sommige gasten net doen alsof de gastheer/vrouw uren in de keuken heeft gestaan om dat heeeeeeerlijke plakje worst te bereiden en dat het echt veel complimenten waard is. Ik zie dat niet zo.
Clowntje
Ik denk dat de gastvrouw denkt 'wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd'. Dus doet ze enthousiast over een relatief kleine versnapering en vindt dat je blij mag zijn dat je wat krijgt 
). Mijn ouders waren/zijn ook zo. Een afgemeten plakje worst en blokje kaas op een mini-eenpersoons-dienblaadje, waar ook je glas drinken op stond, want stel je voor dat de tafel vies werd. Er werd dus wel aandacht aan besteed.
haten aan
Haten aan is volgens mij een letterlijke vertaling van wat denk ik een moderne Amerikaanse (?) uitdrukking is. Mijn Engels is heel behoorlijk en ik lees al mijn hele volwassen leven veel Engels uit verschillende hoeken, en pas sinds een kort kom ik de uitdrukking "hating on" regelmatig tegen.
Dus ik denk dat dit Amerikaanse jongerentaal is die is doorgesijpeld naar de Nederlandse jongerentaal. Met dank aan Youtube etc, vermoed ik, waar het jonge volkje een flinke Engelse woordenschat bij elkaar sprokkelt (zo zie ik althans aan mijn kinderen).
Groeten,
Temet
Bitch
Mijn twaalfjarige noemde laatst bij Engels het woord bitch als een voorbeeld voor een bepaalde woordsoort (geloof s/tsj/x-uitgang, zoiets). Zegt die docent: "You can't speak about your mother like that!" Zegt zoon: "I wasn't speaking about my mother, I was speaking about my dog." Hilarisch!
Het is trouwens ook nog eens echt waar. Mijn kinderen houden allebei (nog?) niet van schelden, vloeken of grof taalgebruik. Ik zou graag zeggen dat het aan mijn opvoeding ligt maar ik prijs me gelukkig dat ze zich kennelijk ook niet per se van mij hoeven te onderscheiden in dit opzicht. Vooral mijn twaalfjarige heeft in het bijzonder een hekel aan het schelden met 'gay'. Daar zegt hij wat van en hij heeft er zelfs wel eens ruzie over gemaakt toen hij jonger was. Hij heeft twee ooms die gay zijn en daar is hij heel dol op, vandaar waarschijnlijk.
Wel hebben ze het hier over 'het hebben met' als verkering. Superlatieven hoor ik niet van ze. Maar dat is volgens mij heel besmettelijk. Als je in een sociale (media) omgeving zit waar dat veel gebeurt en je bent je daar niet zo van bewust, doe je volgens mij heel gemakkelijk mee. Volgens mij heb ik zo in het verleden ook wel eens woorden opgelopen die ik allang weer vergeten ben.
Groet, Jo Hanna
Temet
Waar ik bang voor ben is dat het kreungeluid, wat ik vaak bij Amerikaanse meisjes en vrouwen hoor als ze praten, overwaait. Daardoor klinkt alles meteen als een groot drama. Ik kan het niet goed omschrijven, maar ik erger me er mateloos aan. Heel af en toe denk ik het hier ook al te horen.
Kuuks
Ik bedenk me opeens dat wij vroeger nog weleens 'kuuks' zeiden, als we iets erg leuk vonden. We waren ons er wel van bewust dat het een wat wonderlijk woord was, maar juist daarom leuk om te gebruiken. En uit de stripwereld is ook 'ieks' ons taalgebruik binnengeslopen. Soms zeg ik dat nog steeds. Dat geeft meer schrik aan, omdat je iets eng of vies vindt (lijken). Dus 'ieks, daar zit een spin', of 'ieks, wat eet jij nou?'
Bij de jeugd
Hier hoor ik de jonge pubers regelmatig uitroepen dat ze ‘stuk gaan’. Meestal over flauwigheden.
Stuk gaan
die vind ik dan wel weer grappig. Dat is niet erger dan je kapot schamen, of je een breuk lachen, bijvoorbeeld.
kuuks
Och jeetje ja, kuuks, dat heb ik volgens mij echt al dertig jaar niet meer gehoord ofzo ...
Vooral mijn zoon gaat ook regelmatig stuk . Althans, dan zegt hij dat hij stuk is gegaan, maar hij is in de tussentijd kennelijk weer hersteld. Hoewel, de rechtop-zit-stand is geloof ik wel een beetje stuk bij hem ...
Groeten,
Temet
Temet
zolang hij maar op de bank ligt en niet legt ).