Als er een kloon van jou bestond...

Dat zeiden wij vroeger vaak: gelukkig hoef je niet met jezelf te trouwen.
Ik zou mezelf in elk geval logischerwijs goed begrijpen. Verder leef ik al met mezelf en loop dus altijd maar tegen 1 iemand aan, reken op 1 iemand en vertrouw mezelf het meest, Ken mezelf het best. Maar tweemaal een ik in 1 huis...ik weet het niet. In een partner zoek ik wel een gelijkgestemde, de tegenpool heb ik al gehad.

Grappige vraag

Ik denk dat ik daar niet op zou zitten te wachten, nog zo'n twijfelachtige zeurkous in huis

Wat een leuke vraag...

Ik ga er even over nadenken. Mijn eerste reactie is trouwens niet meteen zoiets van 'Yes! Dat zou mijn hartsvriendin worden!' En ergens vind ik dat dan ook weer raar. Want ik denk dan eerst aan al mijn irritante of minder leuke eigenschappen, en niet aan mijn positieve kanten. ( net als Vesper?! Die gaf net zo'n soort reactie..al was t met smiley er achter..)

Toch ben n ik best tevreden over mezelf als persoon. Dus ergens wringt er wat.

( je hebt wel vaker dit soort originele vragen Bromvlieg...vertel eens..bedenk je die zelf? Of heb je een bron?)

Ingrid

wij zeggen dat ook weleens tegen elkaar, goed dat je niet mezelf hoeft te leven. In mijn geval iemand die te perfectionistisch zijn, te gestructureerd willen leven, te snel op de kast zit. In man's geval, te besluiteloos, te rustig, te weinig doortastendheid. Met elkaar al 35 jaar meer dan 100% gelukkig. Dus die kloon laat maar zitten haha

IngridT

Je hebt gelijk. Ik verzucht ook wel eens dat de wereld er een stuk mooier uit zou zien als wat meer mensen waren zoals ik.

Kloon

Bedoel je een genetische kloon? Of iemand met ook dezelfde vorming/levenservaring als ik? Met de laatste zou ik denk ik snel ruzie krijgen
De eerste lijkt me interessant. Wat zouden de verschillen en overeenkomsten zijn?

Ideaal

Ik kan het prima vinden met mezelf. Wellicht zouden we wat weinig gespreksstof hebben.

skik

nee

Ik word nu al af en toe moe van mijzelf. Als ik ook nog met een kloon van mijzelf zou moeten omgaan, zou ik waarschijnlijk helemaal horendol worden.

Leuke vriendin.

Ja, ik zou wel een leuke vriendin zijn met mezelf. Dan heb ik een spontane, evenwichtige, begripvolle en zorgzame vriendin. Maar ik zou niet met mezelf willen samenleven, 2 drukke mensen lijkt me teveel drukte

Interessant

Het lijkt me interessant een kloon van mezelf tegen te komen! Geen idee of ik er mee kan opschieten, je zou verwachten dat we elkaar perfect aanvoelen en begrijpen. Of juist niet?

Hopelijk heeft de kloon wel betere keuzes gemaakt in het verleden dan ik!

Oei confronterende vraag...

Ik vind mezelf wel een prettig mens, dus in die zin zou ik de kloon ook vast wel waarderen. Het zou wel handig zijn om mezelf als vriendin te hebben, dan zijn we het overal over eens .

Ze zeggen wel eens dat je op je bordje krijgt naar draagkracht. Zo bekeken zal ik een sterke vrouw zijn. Toch zou ik de kloon wat minder te dragen gunnen en willen zien hoe haar leven dan zou verlopen. Hoewel... ik weet niet of ik dat wil zien.

weet het niet

ik denk dat ik wel vrienden met mijn kloon zou kunnen zijn, vind mezelf best aardig en heb veel gevoel voor humor. Maar ben een enorme slons in het huishouden dus met 2 slonzen wordt het huishouden wel erg verslonst, ook niet handig!

hmmm

Logischerwijs zouden de kloon en ik elkaar onvoorwaardelijk begrijpen, maar ik vraag me af of dat echt zo is. Zou ik soms niet denken van dat spiegelbeeld: wat gaat er toch in je om?
Verder ben ik heel benieuwd welke keuzes de kloon zou maken, hoe haar leven zou verlopen en of ze daardoor veranderd. Je bent wie je bent, maar je levensloop heeft natuurlijk veel met toevalligheden te maken, bewuste keuzes én dingen die je overkomen. Ik zou dat van een afstandje wel willen volgen, maar niet persé als hartsvriendin.

Die ken ik

Maar ik ben dan ook de helft van een eeneiige tweeling. Die ook nog eens echt heel erg op elkaar lijken. We hebben dezelfde functie,in een andere branche, wonen in dezelfde straat, hebben dezelfde humor, gelijk iq, zelfde interesses en zijn meer dan eens toevallig in een zelfde jurkje op een feestje verschenen zonder dat we van elkaar wisten dat we het allebei hadden gekocht. Onze karakters lijken voor 95% op elkaar. Het is ontzettend prettig een kloon van jezelf te kennen. Heel makkelijk ook. Je hoeft nooit iets uit te leggen. Mijn kloon weet precies hoe ik over dingen denk of voel. Zij voelt en denkt namelijk precies hetzelfde. Wij hebben vooral moeten leren dat het gemak dat wij kennen in ons contact niet voor andere contacten op gaat. Dat je daar anders mee moet communiceren en vragen moet stellen ter verheldering bijvoorbeeld. Dat dingen minder vanzelfsprekend zijn. En voor onze omgeving is het ook niet altijd fijn. Je krijgt de ander er automatisch bij. Dat komt soms als een soort blokvorming over. Dat realiseren we ons inmiddels gelukkig ook

Swaen heel herkenbaar

Voor een feestje overleggen wij tegenwoordig wie wat aantrekt. Toen wij nog bepaalden wat de kinderen droegen op feestjes (tot een jaar of 6 ongeveer) overlegden we ook over die outfits, want zelfs voor de kinderen kozen we hetzelfde.
De verwarring van anderen is soms ook hilarisch. Wij doen allebei vrijwilligerswerk voor een andere organisatie. Komt "mijn" voorzitter mijn zus tegen, houdt een heel verhaal over iets van de laatste vergadering en heeft pas bij een vraag van mijn zus, over iets dat ik echt wel wist, in de gaten dat ze tegen de verkeerde sta as t te praten.

Half a twin

Haha! Wij ook! Om te voorkomen dat we weer ergens als een soort attractie rondlopen. Te gênant. M'n zus en ik werken allebei als manager. Zij bij een juwelenhuis en ik in de hulpverlening. En omdat we in dezelfde stad werken zorgt dat voor veel verwarring. Ik zwaai inmiddels gewoon braaf naar allerlei sjieke dames die klant bij haar zijn en zij maakt geduldig een praatje als ze een van m'n dakloze klanten tegen komt

Ervaar jij nog nadelen aan het hebben van zo een kloon? Wij weten ook niet beter trouwens want geen andere broers of zussen. Een aantal dingen zijn bij ons onbespreekbaar. Verhuizen naar een andere stad bijvoorbeeld. Ik heb ook nog nooit alleen m'n verjaardag gevierd. Dingen alleen doen is wel een tijdje lastig geweest. Waren we niet gewend. Dus bij het opgroeien en dingen alleen moeten oplossen of aangaan vonden we dat soms lastig. Samen was veel veiliger. Een kloon hebben maakt wat lui wellicht.

Ik vind mezelf ook een prettig, meelevend en aardig persoon. Dus ik zou graag vriendinnen met mezelf willen zijn.

ik heb een kloon

Net als een aantal anderen hier heb ik ook een kloon: een 1-eiige tweelingzus. Hoewel ik niet anders ben gewend, blijft het bijzonder om een kloon te hebben (lees: iemand die genetisch gelijk is). Het blijft speciaal dat we lichamelijk (en vaak ook medisch) zoveel overeenkomsten hebben. En ook qua interesses, talenten en persoonlijkheid, hoewel daar ook zeker verschillen in zitten.
We kunnen ontzettend goed met elkaar opschieten, maar ik vind haar soms ook enorm irritant. En zij mij ook. Een goede spiegel, zeg maar.