agendabeheer - niet te doen!?

herkenbaar

Niet bij mij, wel bij de kinderen.
Eén van de kinderen heeft inmiddels de agendafunctie op zijn telefoon ontdekt en dat gaat goed. Maar ik heb ook (ja echt, ze bestaan) een kind die ernstig anti-agenda en ook anti-telefoon is en nee, dat gaat niet lekker. Ik kan hem honderd agenda's opdringen, maar als hij ze niet invult houdt het op. Ik ben bang dat hij óf een ijzeren geheugen moet kweken voor als hij zelf zijn zaakjes moet regelen, of dusdanig op zijn gezicht zal gaan dat hij er niet meer onderuit kan...

welk draadje?

Ik weet niet precies wat je bedoelt maar ik ken wel een aantal mensen die hun agenda s slecht op elkaar afgestemd hebben met als gevolg dat er voortdurend geschoven moet worden met data of dingen last minute worden afgezegd.

Berucht

http://www.balansdigitaal.nl/zorg/thuistips/tips-voor-plannen/
Dat is een berucht probleem bij zorgenkinderen. Ofwel ze zijn zelf te snel afgeleid op zo'n laatste moment in de klas. Iedereen is moe van het verhaal en wil weg, begint vast spullen op te ruimen, er is rumoer, en dan moet er nog even iets precies opgeschreven worden. Dat vereist een focus en concentratie die niet ieder kind (al) gegeven is. Ondanks dat het al steevast geoefend wordt tegenwoordig vanaf groep 6.
Het eerste wat me dan ook opviel bij een bezoek aan een van de speciale scholen was dat de leerkracht na rustig het huiswerk opgegeven te hebben achter de leerlingen langsliep om bij iedereen te kijken of het ook gelukt was om het goed op te nemen in de agenda. Als het je namelijk steeds ontgaat, en je durft het ook niet te vragen in zo'n chaotisch moment, dan krijg je er een hekel aan en geeft het op.
Als ouder houdt je dan zelf de agenda in de gaten als school het niet doet. Bij dochter kijk ik nog steeds even mee op zondagavond wat er te doen is in de week en waar we dan het huiswerk plannen. Maar ook als er vragen zijn voor de docent schrijven we die op dat moment in de agenda en dan kan dochter dat vragen en het antwoord erbij zetten.
Vooral toen ze op regulier zat was dat nogal lastig omdat ze ook te angstig was om iets te vragen. En dan belde ik school maar weer op. Ze had wel een vriendinnetje in de brugklas waar ze achteraf het huiswerk kon vragen maar in de 2e had ze een vriendinnetje dat zelf een chaoot was en dat hielp niet.
Pas op het speciaal onderwijs letten ze goed op dat ze alles in haar agenda krijgt.
De electronische agenda's van de kinderen zijn nooit perfect geweest. Altijd in de opstartfase of tijdelijk plat, zodat het nogal een gedoe was om het soms rond te krijgen. Vooral als dochter weer eens uitgevallen was. Het inhalen is dan nogal een tour. Als de electronische agenda wel goed werkt is het een stuk handiger, en als de leerkrachten tijdig erin werken, heb je het een stuk makkelijker.
Een kind dat zelf nogal handig is en initiatief neemt zal het wel kunnen maar er zijn veel kinderen voor wie het toch echt een opgaaf is.
Door het steeds samen te doen slijt het wel in en zoon doet het inmiddels helemaal zelf op het HBO. Het eerste jaar nog wel met vallen en opstaan en onverwachte deadlines, maar inmiddels weet hij de stof goed tijdig te doen en voor te bereiden door het planmatig te verdelen.

We zochten wel altijd een agenda uit die de week weergaf op 2 pagina's, zodat je de hele week in een oogopslag kon zien. We plakten samen het rooster er in, ook als het vervangen werd, weer een nieuw rooster.

Draadje wantrouwen

Ik begrijp de vraag als uit het draadje over wantrouwen richting leerkrachten.
Ik vind het ook een onderwerp dat apart aandacht verdiend. Ik heb het weleens voorgesteld voor een ouderavond, 'hoe begeleidt je je kind op de middelbare school', in plaats van de opvoedingsvoorlichting die iedereen zo nuttig vond maar waar geen hond voor naar de avond kwam.

Tja

Die kregen vreoger een secretaresse. Tegenwoordig is het zaak om goed met een eigen electronische agenda om te gaan die je ook waarschuwt en waar je zogoed mogelijk de functionaliteit gebruikt als je er moeite mee hebt.

tja

Volwassenen die niet met een agenda om kunnen gaan zijn vooral die mensen die nooit eens gewoon op tijd kunnen komen. Dat ligt dus volgens mij niet aan de agenda.

Wij kunnen hier prima omgaan met de agenda en mijn oudste gebruikt denk ik magister alleen voor de cijfers maar ik ben heel erg blij dat ik mijn jongste niet ook nog eens heb moeten leren hoe om te gaan met een agenda. Gewoon zonde van je tijd, iets wat je beter aan leren kunt besteden, zeker als je weer eens een cijfer moet ophalen omdat je niet wist dat er een toets was.

Leren omgaan met een agenda leer je heus wel als het nodig is maar dat is dan vaak op een moment dat je niet 7 gegevens per dag kwijt moet in je agenda maar gewoon: 10 uur vergadering en 15 uur afspraak met x. Als het meer wordt heeft toch iedereen een digitaal ding of kan inloggen op de site van het werk?

Op het werk

In een drukke agenda plan je ook looptijd of reistijd, uitwerktijd, en je kunt diverse details of verwijzingen in de agenda kort noteren en er benodigde documenten aanhangen. Dan is voorbereiden het halve werk.

Ja, een ramp

Mijn man kan niet zo goed met een agenda omgaan en mijn kinderen al helemaal niet trouwens.

Mijn man en ik hebben nu een gezamenlijke agenda, met kleuren voor Karmijn, gezin, Karmijnman werk, Karmijnman prive.

Sindsdien gaat het beter omdat ik elke week even baar man zijn afspraken kijk en het zeg als het niet klopt. Hij sprak regelmatig met mensen af op de zaak, als hij in Duitsland zat, bijv.

Hij vergeet nog wel vaak om dingen er in te zetten, laatst nog een judo dingetje, maar omdat ik er wel gevoel voor heb, was dat nog net goed gekomen.

Het hangt erg samen met een gestoord tijdsbesef. Ze weten ook nooit hoeveel tijd er verstrijkt, of hoe laat het ongeveer is. Ik kan dat meestal zonder moeite op het kwartier af schatten. Maar mijn huisgenoten weten echt niet of iets een kwartier of vijf minuten of een uur geduurd heeft. De tijd is van elastiek.

Wachten en saaiheid duren lang, spreadsheets op je computer uitwerken duurt kort.

Het is vervelend omdat ze schrikken van de tijd. Ineens is het 1 uur en je had op tijd naar bed gewild. Ineens kom je erachter dat je een kwartier geleden bij de ortho had moeten zijn. Ineens merk je dat de pta herkansing een half uur geleden al begonnen is.

Echt vervelende dingen zijn dat.

Inplannen

Het moeilijke van adhd vind ik trouwens ook dat er wel structuur nodig us, maar ook weer niet te veel.
Te veel plannen (reistiid, uitwerktijd e.d.) werkt niet want dan gaat de fut eruit. Dan gaan ze een beetje scheel kijken en de agenda niet meer gebruiken. Er moet een zekere mate van urgentie, deadline, uitdaging, lisheid blijven. Anders gaan ze 'uit'.

Dat 'uit'gaan is heel naar. Ze gaan scheel kikken, de ogen worden dof, de interesse is weg.