Aan de 50 en 60 plussers hier
Toen ik in de twintig was leek 50 iets verschrikkelijk afschrikwekkends. Inmiddels ben ik de 60 gepasseerd en ik geniet erg van deze fase in mijn leven.
De voordelen;
De kinderen zijn helemaal klaar, ze hebben hun eigen leven en het is heel leuk om daar af en toe deel van uit te maken en alles op afstand te volgen.
Op het werk gaat het heel relaxed, ik hoef nog maar een paar jaar en dan krijg ik pensioen. Met dat in het vooruitzicht maak je je nergens meer druk om.
Ik hoef mij in niets meer te bewijzen en ik heb ook die aandrang helemaal niet meer.
Toch een paar mindere punten;
Ik kan maar 1 flinkere activiteit per dag hebben dus de dagen dat ik werk spreek ik 's avonds met niemand af, ik moet dan bankhangen.
Wat kleding betreft is 'netjes' het hoogst haalbare, leuk en grappig doet helemaal niets meer voor mij.
En een gecombineerd plus en minpunt;
Ik ben onzichtbaar geworden, dat is van de ene kant jammer van de andere kant is het ook een heerlijke positie om van daaruit alles te aanschouwen.
Hoe ervaren jullie deze levensfase?
Brunei
Mijn burn out is inmiddels 10 jaar geleden. Ik heb er heel veel van geleerd. Vooral dat er maar 1 ding echt belangrijk is.
Dat is gelukkig zijn. Niet worden, maar zijn.
Dat betekent ook dat mijn kinderen op eenzame hoogte staan als het gaat om prioriteiten: als het met hen namelijk niet goed gaat, ben ik ook niet gelukkig.
Als goede tweede prioriteit mag ik er zelf zijn. Iedereen zegt dat je jezelf op 1 moet zetten, maar dat vind ik onmogelijk. Mijn kinderen zijn deel van mij ook al is die navelstreng allang doorgesneden. Het goede nieuws is dat er nu maar 2 personen boven mij staan. Voor mijn burn out was dat de halve wereld. Dat was veel te veel.
Brunei: ik kan vanuit mijn ervaring zeggen dat hierna rust en ruimte komt, als je nu diep gaat.
Maar het was wel een traject van 1,5 jaar. Terwijl ik het liefste het hele gebeuren efficiënt had willen afronden in een kleine maand. Dat was ook mijn eerste vraag bij de psycholoog: hoe lang gaat dit duren? Ik had namelijk echt geen tijd voor dit soort psychische fratsen.
Pas na een hele tijd drong het tot me door dat juist deze houding een belangrijke rol speelde in überhaupt het ontstaan van mijn burn out. Je kunt een probleem niet oplossen met de manier waarop het ontstaan is.
Ik moet ook eerlijk zeggen dat er altijd een waakvlammetje is gebleven met mijjn oude valkuilen. Het gaat me steeds beter af om er niet in te vallen. Ik heb inmiddels ook geaccepteerd dat dit altijd zo zal blijven.
Ik wens jou heel veel geluk en herstel.
Tihama
Dank je voor je opbeurende woorden. Zie ze nu pas- voor mij op 't juiste moment.
Ik hoop van harte dat ik na verloop van tijd ook zo naar deze periode kijken kan. En de spijker op z'n kop; als m'n kinderen ok zijn ben ik ook ok. Juist daar struikel ik over.
En ik wil ook graag snel hier doorheen. Geen trek in dit gedoe en natuurlijk ook geen tijd voor deze flauwekul. Ben nu al een poosje thuis en 't gaat doordringen dat ik er nog lang niet ben. Gelukkig zijn is nog ver van m'n bed. Doe erg m'n best
