Wisselen van kinderdagverblijf?
Onze jongste zoon van 15 maanden is een paar weken geleden gestart bij de kinderopvang. Hij gaat er 1 dag per week naartoe. Zodra we de parkeerplaats naderen begint hij al enorm te huilen en ook bij het ophalen huilt hij hartverscheurend, ik mag hem dan ook niet meer loslaten.
Bij de opvang geven ze aan dat het wel redelijk goed gaat en dat het tijd nodig heeft. Dat begrijp ik en het is ook een lastige leeftijd om te starten.
Toch heb ik er geen goed gevoel bij en twijfel ik nu heel erg om te switchen naar de opvang die eigenlijk mijn eerste keuze was (vanwege praktische redenen en maar kleine verschillen toch voor huidige gekozen)
De opvang waar ik hem naar toe zou willen brengen is wat kleiner en sluit beter aan op onze visie.
Maar de vraag is.. kan ik het hem aandoen om weer ergens te gaan wennen en moet ik het omwille van hem niet gewoon de tijd geven.
Op de huidige opvang oogt hij zo ongelukkig, is dat normaal? Hij zit er nu nog maar 4 weken. Als ik langer wacht kan het natuurlijk beter worden maar het kan ook nog moeilijker worden om te veranderen..
1 dag per week
is te weinig om te wennen. Nu overstappen maakt het nog erger.
Nee
De meeste kinderen huilen als je ze wegbrengt.
Waarheen maakt dan niet uit.
Als hij het niet trekt, na een tijd, dan zou ik eerder aan een gastouder aan huis denken.
Wisselen
Als je bij het andere kdv een beter gevoel hebt, zou ik zo snel mogelijk gaan wisselen. Op die leeftijd kan wennen wel even duren, dus dan beter nu dan over een paar maanden. Mijn oudste was 2,5 toen hij voor het eerst naar het kdv ging, ook één dag in de week, hij moest ook erg wennen, maar had het geluk dat er op die dag maar weinig kindjes waren en wel twee leidsters. Mijn andere kinderen hebben ook alle drie wel een periode gehad dat ze huilden als ik ze weg bracht, maar zodra ik weg was waren ze me weer vergeten.
Voelt nu anders dan bij andere kinderen
Mijn andere kinderen gingen ook naar de opvang en moesten huilen bij het weggaan, maar inderdaad zoals Yaron zegt, zodra ik weg was was het goed.
Dat heeft mijn jongste nu niet. Hij gaat wel spelen maar blijft timide en als ik hem ophaal lijkt hij echt zn hart te willen luchten, zo ontroostbaar is hij dan aan het huilen. Vooral dat laatste baat me zorgen.
Onhandige leeftijd
Volgens mij is 15 maanden de meest onhandige leeftijd om met zoiets te beginnen, vanwege de tweede eenkennigheidsfase. En dan is een dag in de week helemaal niet handig om te wennen.
Onze meiden gingen vanaf 3 maanden 3 dagen per week naar het kdv. En zij gingen ineens huilen bij afscheid nemen met 15 maanden. Hoort erbij zei de leiding gaat vanzelf weer over.
Weet niet helemaal precies meer hoe lang het geduurd heeft, want dat is al 20 jaar geleden.
En omdat ze de eerste eenkennigheidsfase overgeslagen hadden, haalden ze dat met 15 maanden in weet ik nog wel.
Mijn advies is dus ook om door te zetten en minimaal 2 dagen naar het kdv.
En echt waar - het komt goed.
herkenbaar
Oh wat een rotgevoel he, zo'n huilend kleintje. Mijn dochter ging altijd vrolijk naar de opvang en een paar jaar later ging mijn zoontje ook, maar hij heeft bij 90% van de wegbreng dagen gehuild. Bij mij was dat toen de peuterspeelzaal, dat was hier vanaf 2 jaar, hij ging 3 ochtenden per week en heeft dit de volle 2 jaar volgehouden (dat huilen) daarna gingen we naar de kleuterschool (ook wel drama) maar langzaam ging het toen wel over. Juffen verzekerden me dat hij écht, zodra ik uit beeld was, ophield met huilen en ging spelen.
Omdat ik dat zo moeilijk vond om te geloven heb ik een keer aan een andere bevriende moeder gevraagd om nog even te blijven zitten zodra ik wegging om te checken of het werkelijk zo was (en het was zo).
Dus als je switcht, dan z.s.m. doen, maar het zal misschien voor het huilen niet veel uitmaken.
En nog een grappig filmpje over een cabaretier die vertelt over zijn kinderdagverblijf ervaring:
https://www.youtube.com/watch?v=UkZRFPNSEBk
Rare keuzes
Richting de peuterspeelzaal voel je als kind: oke, hier klopt iets niet.Hier is iets aan de hand. Ja, toch? Want er gaan kinderen met ouders naar toe.
En terug komen alleen ouders.
Dan denk je: oke, wat is hier aan de hand dan?
Wat? Ik moet echt hier blijven? Oke, nu wordt het een beetje eng.
Je weet, als ik moet huilen, met andere kinderen erbij, dat vind ik niet tof, oke? Dus zullen we gewoon gaan nou?Wat, ja ik moet echt hier blijven en jij moet ook huilen?
Je maakt rare keuzes hoor ma!
2 Uur later komt je moeder weer terug. He ma, ben je dr weer? Wat is dit nou weer?
Hoe was het? Het was fucking vaag! Waar was jij dan?
Je was gewoon thuis? Dat meen je niet!!!
En dat in een Rotterdams accent.
