Problemen op de opvang maar thuis niet
Hallo,
Wij als ouders zitten met een probleem in onze maag.
Onze zoon van 2 bijna 3 is een vrolijk, lief en enthousiast mannetje waar wij thuis (naast normale uitdagingen bij een kind van 2/3) geheel geen problemen mee hebben. Bij de oppas opa, oma en tante gaat ook alles prima en van onze ouder vrienden krijgen wij eigenlijk ook enkel terug dan hij zo'n lief kindje is.
Nu hadden wij ons 2e jaar gesprek op de opvang en de schrik schiet ons om het hart.
Er werd namelijk aangegeven dat zij zich ernstig zorgen maken over zijn ongeremde gedrag op de opvang. Dit word door hen ervaren als gevaarlijk en het ze hebben ons gevraagd om externe hulp in te schakelen om te kijken wat er precies mis is en op welke manier dit kan worden verholpen want zij hebben alles wat ze kunnen bedenken geprobeerd dit zonder resultaat.
De enige informatie die wij verder hebben gekregen was dat het gedrag betreft het gaan liggen op andere kindjes als een vriendelijk spelletje maar niet opstaan als het kindje dit aangeeft of gaat huilen en het slaan van andere kindjes met een houten pannetje.
Wij zijn hier als ouders erg van geschrokken daar we dit gedrag en vooral het niet kunnen corrigeren van dit gedrag totaal niet herkennen in onze zoon dan wel zelf hebben ervaren.
Onze zoon vertoont zoals alle kinderen van deze leeftijd echt wel eens gedrag wat we niet willen zien, probeert ons uit of is ondeugend. Maar dit is altijd te corrigeren door duidelijk aan te geven wat wij niet of juist wel willen zien, hier consequent in te zijn en een time out te geven op het moment dat hij dit toch doet.
Onze opvang hanteert een iets wat van onze opvoeding afwijkende pedagogische handelswijze aan. Er is namelijk aangegeven dat zij een kind geen straf geven en ook geen time outs.
Hij gaat 1 dag per week naar de opvang (de andere 4 dagen is hij 1 dag bij mama, 1 dag bij tante en 2 dagen bij opa en oma).
Onze zoon heeft vanaf jonge leeftijd altijd veel interesse gehad in ander kinderen en is ver ontwikkeld qua taal/spreken en op cognitieve ontwikkeling (volgens de opvang, wij herkennen dit wel). Hij is nog niet zindelijk.
Er speelt meer mee in onze ongeruste gevoelens;
- De dame die als mentor van onze zoon tot deze conclusie en deze berichtgeving is gekomen heeft geen goede communicatie met onze zoon en het was ons al eerder opgevallen dat zij heem vaak niet goed begreep. Echter daar er nooit echt een probleem was en er meerdere leidsters op de groep staan dachten zij niet dat dit iets was waar wij iets mee moesten doen.
- De in onze optiek summiere informatie over het probleem er is ook niet gevraagd om mee te kijken.
- Er is ons niet verteld wat er door de medewerkers van de opvang is geprobeerd om het probleem op te lossen.
- de vage hulpvraag (iemand extern zoeken om te komen kijken) maakt dat wij ons machteloos voelen want wat word er nu van ons verwacht.
Heel veel informatie , maar de vraag in die wij hier willen voorleggen luid;
Wat doe je als ouder als jouw kind problematisch gedrag vertoond maar enkel op de kinderopvang? Dienen wij mee te gaan in de gestelde vraag en onze zoon dan wel de situatie bij de opvang laten onderzoeken door iemand van buitenaf of brengen wij onze zoon naar een andere opvang welk qua pedagogisch beleid wellicht beter aansluit op onze opvoeding?
Mvg
Huisarts
Op die leeftijd werd ik door de kinderopvang naar de huisarts gestuurd om te vragen of zoon, ook vanwege ongeremd gedrag, soms ADHD had? De leidster van de opvang werkte ook vrijwillig bij de Scouting en leek wat te herkennen.
De huisarts vroeg: slaapt hij goed? Dat was het geval. Dus geen ADHD. Dat bericht weer teruggebracht naar de opvang.
Toen kreeg de opvang een invalgroepsleider, een man. Die meldde dat als zoon zich niet verveelde dan was hij ook niet 'vervelend'.
Dat bleek toevallig wel een sleutelopmerking voor mijn zoon. Hij bleek later autisme te hebben en had moeite met 'lege tijd'. Dat had ik thuis ook, dus ik zorgde dat hij wat te doen had. En als hij moeilijk werd dan dreef ik hem in de hoek, ik had inmiddels een baby erbij, en liet hem kiezen uit twee activiteiten, bijvoorbeeld: in de zandbank spelen of aan de tafel tekenen, en na het kiezen hielp ik hem op gang.
Mogelijk dat een gang naar de huisarts, al is het alleen voor overleg hoe ook om te gaan met de opvang, je verder kan helpen?
Hier ook meegemaakt
De leidsters van de peuterspeelzaal wilden een gesprek met ons want ons Pietje........
Er kwam een heel verhaal wat Pietje allemaal niet begreep/niet kon/rare dingen deed waarbij ik dacht: gaat het wel over mijn Pietje en niet die andere Pietje in de groep?
Voor "het eten" werden alle kinderen verschoond of gingen naar het toilet. De kinderen die klaar waren werden aan tafel gezet en kregen een puzzel/vormenstoof/ander spel dat alleen gedaan kon worden om zichzelf even bezig te houden tot iedereen aan tafel zat.
Volgens de verhalen van de leidsters deed mijn Pietje dan altijd "rare dingen". Hij ging van de puzzelstukjes torens bouwen, het deurtje van de vormenstoof open maken en de vormpjes van binnen naar buiten door de gaten duwen. Net of hij niet snapt wat de bedoeling is.
Volgens de leidsters moest hij onderzocht worden, of hij wel voldoende "focus" had, want met dit gedrag kon hij nooit naar de normale basisschool. Wat ik als eerste moest laten doen was een gehoortest, want als hij ons niet kan horen is het logisch dat hij niet snapt wat de bedoeling is.
Toen vroeg ik de leidsters of ik de aangeboden puzzels of spelletjes eens mocht zien. Thuis legde Pietje namelijk jigsaw puzzels van 75-100 stukjes en de vormenstoof was allang opgeruimd wegens "te makkelijk".
Komt die leidster aanlopen met knopjes puzzels, waarvan je echt geen een stukje fout kon leggen. Mijn Pietje zocht een andere uitdaging, ging proberen een toren te bouwen van die stukjes. Ik vroeg of ze geen moeilijkere puzzels hadden maar nee, ze hadden alleen maar dingen tot 4 jaar, jiggsaw puzzels waren "te moeilijk".
Na lang zoeken werd er een puzzel van een kip gevonden die wat ingewikkelder was waar Pietje 3 keer serieus mee heeft gepuzzeld en toen was dat ook weer klaar, hij kon hem maken dus was de uitdaging weg.
Pietje hier is niet onderzocht, ik heb steeds met de leidsters nagedacht over wat Pietje kon doen. Pietje was namelijk constant op zoek naar uitdagingen en als die er niet meer waren ging Pietje zelf uitdagingen maken, wat de leidsters dan zagen als raar gedrag.
Na 2 jaar ging de zus van Pietje ook naar deze peuterzaal maar inmiddels waren er andere leidsters gekomen die strikt volgens de regels werkten en toen Truusje ook raar gedrag liet zien heb ik een paar maanden geprobeerd mee te denken met de leidsters maar dat heeft ertoe geleid dat Truusje een half jaar voor haar 4e verjaardag niet meer naar de peuterzaal ging. Die leidsters wilden mijn tips niet horen, wilden niet meedenken hoe Truusje uitgedaagd kon worden, waren alleen maar boos op Truusje, omdat ze zich niet gedroeg als een 3 1/2 jarige. Die meiden konden dat echt niet handelen en om te voorkomen dat Truusje beschadigd raakte heb ik haar thuis gehouden. Ze heeft toen heel veel uren voortijdig in de kleuterklas verbleven. Als ik op de basisschool meehielp met activiteiten mocht Truusje gewoon meedraaien in de kleuterklas, omdat ze daar gewoon aan toe was. De kleuterjuf was verbaasd dat Truusje meer "focus" had in de kring dan sommige kinderen die na de grote vakantie al naar groep 3 moesten gaan.
Uiteindelijk is Truus in groep 6 getest wegens aanhoudend "probleemgedrag" wat alleen op school te zien was en bleek Truus hoogbegaafd. School wist er geen raad mee en wij inmiddels ook niet meer. Thuis hadden we geen problemen met Truus, ze mocht gewoon dingen doen die Pietje ook deed en vaak kon Truus het dan net zo goed als de bijna drie jaar oudere Pietje.
Hmmm, ik zie het anders
Allereerst, ik geloof niet zo in timeout en straf en zo. Bij zulke jonge kinderen moet je gewoon goed meedenken en de dingen voor zijn. Vele meedenken en proactief zijn.
Een kind wil graag het goede doen, en als zijn gedrag opvalt, is daar een reden voor.
In dit geval komt bij mij meteen het volgende in me op: je schrijft dat jullie vrij streng zijn, ik hoop dat je daar vooral mee bedoelt: duidelijk en consequent.
Als de opvang minder duidelijk en consequent is, kan het goed zijn dat jullie kind niet goed weet wat hem overkomt, en dat hij dus daardoor over de schreef gaat. Het kan zijn dat hij zo gewend is aan dat JULLIE zijn grenzen aangeven, dat hij niet meer zelf kan bepalen wanneer hij een grens overgaat. Dus dan zou je kunnen stellen dat de opvang strenger moet worden, maar je zou ook kunnen stellen dat jullie wellicht wat minder streng moeten worden, zodat hij meer intrinsieke motivatie krijgt om te luisteren en mee te werken.
Mijn zoon heeft zo'n vriendje, hij mag thuis haast niks. Zijn ouders zijn erg streng. Hij loopt vreselijk in de pas, en heeft thuis totaal geen vrijheid.
Als hij bij ons is, is hij het tegenovergestelde van thuis: vreselijk druk, heel lawaaierig en luid en vooral in het begin deed hij alles wat niet mocht. Van op de bank springen tot keihard op muziek instrumenten slaan, scheldwoorden gebruiken enz. enz. En als zijn moeder hem kwam ophalen, was hij ineens een engeltje, want tja...
Inmiddels zijn het pubers, en nog steeds merk ik dat hij vreselijk lief en netjes DOET als er volwassenen bij zijn, maar juist enorm grensoverschrijdend is als er geen volwassenen bij zijn. Van binnen is het een leuke jongen, maar hij heeft gewoon niet geleerd om naar zijn innerlijke motivatie en normen en waarden te luisteren.
Ik hou niet van straffen en timeout (timeout vind ik zelfs een discutabele methode). Consequent zijn is prima, als je maar niet aan het drillen slaat.
Ik zou een kind om deze reden zeker niet zomaar van de kinderopvang halen. Hoe vindt jullie kind het daar? Vindt hij het zelf wel leuk? Vraag eens aan de leidsters wat ze doen als hij ongewenst gedrag vertoont? Proberen ze hem af te leiden? Of vragen ze hem dingen als: Pietje, zou je dat niet willen doen?
Als Pietje dit niet gewend is, en niet begrijpt dat ze eigenlijk bedoelen: Pietje, wat je nu doet mag niet. STOP daarmee!, gaat Pietje gewoon door. Want op een vraag kun je met ja maar ook met nee antwoorden.
Ik zou dus wat meer duidelijkheid willen weten over hoe het er precies aan toe gaat op het kinderdagverblijf. En ik zou ook zeker naar de thuissituatie kijken.
Overigens: het kan natuurlijk ook zijn dat jullie kind gewoon echt veel duidelijkheid en consequentheid nodig heeft. En dat jullie als ouders dat duidelijk aanvoelen, maar dat het dagverblijf te soft voor hem is. Dit zou kunnen betekenen dat ze idd wat duidelijker moeten zijn, hem wat meer begrenzen wellicht.
Maar verder: dit is absoluut geen gedrag waar ik me nou heel erg zorgen over zou maken. En het is zeker geen reden om er een 'deskundige' naar te laten kijken. Kom op zeg! Tegenwoordig wordt elk wild gedrag in de kiem gesmoord, terwijl kinderen het ook nodig hebben om wild te kunnen doen. Waarmee ik niet bedoel dat ze iedereen maar met pannetjes mogen slaan, maar wel dat het normaal gedrag is, en dat een leidster daarmee moet kunnen omgaan.
Misschien is het op het dagverblijf ook te weinig fysiek actief voor je zoon. Misschien moeten ze daar eens vaker met het hele clubje kinderen gaan wandelen of zo.
is je zoontje in de thuis of oppas situaties
Ook met andere jongere kinderen? Dat kan ik niet uit je verhaal opmaken. Kinderen reageren vaak anders op andere ongeveer even oude kinderen dan op volwassenen. Wie weet weet hij niet hoe hij moet duidelijk maken dat hij iemand erg lief vindt en ziet hij daardoor de signalen van andere kinderen nog niet. Dit komt echt wel als ze daarin sturen. Ze kunnen hem laten zien hoe ze het gedrag wel willen hebben en duidelijk aangeven wat niet getolereerd wordt. Dan kan hij zien hoe er wel contact gemaakt kan worden?.
De vraag om iemand te laten kijken kan een interne ped. coach zijn maar ook bv iemand van het consultatiebureau. Die komt kijken na toestemming van de ouders.
.
