Moeite met wegbrengen
Mijn dochter -2- gaat al anderhalf jaar naar het KDV. Met erg veel plezier overigens. De laatste tijd heeft ze wat moeite met afscheid nemen maar is altijd binnen een paar minuten lekker aan het spelen.
Ik ben juist degene die het nog steeds niet (!!) drooghoud bij het wegbrengen. Ik haal haar overigens bijna altijd op en wegbrengen doet mijn man meestal.
Ik schaam me dood als ik weer met tranen in mn ogen het KDV verlaat. Het lukt me maar niet me te vermannen en word dan boos op mezelf. De leidsters zijn altijd wel begripvol en sommige moeders zeggen wel dat het idd niet altijd leuk is, maar @#%$*!, ik baal er zo van!
Zijn er meer moeders die dit gevoel hebben? Ik kan het me eigenlijk niet voorstellen.....
Tuurlijk joh
ik vind het altijd moeilijk om mijn kinderen weg te brengen. Het is zo gezellig en dan moet ik naar dat stomme (best wel leuke) werk! Ik verman me goed, omdat ik het niet netjes vind naar mijn kinderen toe om hun met mijn problemen op te zadelen, maar moeilijk is en blijft het.
Ik heb er trouwens ook moeite mee om m'n man uit te zwaaien, of familie als die op bezoek zijn geweest. Ik hou de mensen om wie ik geef gewoon graag om me heen. Helaas is dat niet mogelijk.
