Even verhaal kwijt (kind toegetakeld)
Ik schrok nogal toen dochter (2j4m) vanmiddag thuiskwam met papa. Een nieuw kindje op het kdv had haar nogal toegetakeld. Haar rechteroog is blauw en ze heeft lange krassen op haar wang en in haar nek. Ik hoorde van man even snel in drie zinnen het verhaal: nieuw kindje viel dochter aan - dochter stomverbaasd - oorzaak onbekend, misschien was het nieuwe kindje van slag. Toen we aan tafel zaten, vroeg ik dochter wat omzichtig naar de gebeurtenissen. "Mijn oog doet au," deelde ze mee op feitelijke toon, "ander kindje gedaan." "Misschien was dat andere kindje een beetje verdrietig," opperde ik. "Nee, IK verdrietig!" riep dochter verontwaardigd, "ik moet heel hard huilen! Nu is het over, niet meer zeuren." En daar moesten we het mee doen, want ze had ook paaseieren geverfd en dat was veel belangrijker. Ze is heel blij naar bed gegaan (er zat een spin op het raam en dat is wel haar favoriete dier). Leek verder niet aangeslagen, gelukkig. Het zijn geloof ik vooral haar ouders die geschrokken zijn. Hoe kan zoiets nu gebeuren? Jaha, ik weet het, mijn leerlingen kunnen elkaar ook in vier seconden behoorlijk raken. Toch ben ik er bibberiger van dan je zou denken, en mijn eerste reactie (van binnen) zal ik maar niet vermelden, die was nogal bloeddorstig, haha.
Bestaat er ook peuter-karate?
Groetjes
Massi
Auw!
Arme peuter van je! Ik herken je reactie helemaal aangezien mijn dochter toen ze 2 was ook eens is "toegetakeld" op de crèche. Een jongetje zat in een heftige bijtfase en dochterlief had dus eind van de dag een grote rode afdruk van zijn gebit in haar wang. Je kon de tandjes tellen 
In eerste instantie was ik uiteraard boos en vond het ventje maar een ...... Maar aan de andere kant: mijn peuter heeft ook wel eens gebeten, d'r eigen zus notabene. En later hoorde ik dat de ouders enorm geschrokken waren en zelf ook erg met die bijtfase in hun maag zaten. Het ventje werd al na "wangedrag" op de crèche achter een extra traphek gezet dus op zich was het voor meerdere partijen sneu. Dus maar vergeven en (niet helemaal) vergeten 
En zolang je dochter er zelf luchtig over doet, zelf ook maar doen
Ook gehad
Hoi Massi,
Vreselijk is dat he? Ik haalde mijn zoon ooit eens op van de creche, ik denk dat hij rond de anderhalf of twee was, en ik dacht nog 'oh wat leuk, hij heeft met rode stift getekend', maar dat waren dus allemaal schrammen in zijn gezicht.
Ik mocht toen niet weten wie het had gedaan van de creche, dat was hun beleid. Ben ik nog boos over geweest.
Sterkte met je dochter!
Liora
Hier van de andere kant
mijn oudste deed nog wel eens andere kindjes toetakelen, bijten, krabben. Vreselijk vond ik dat en schuldig dat ik me voelde. Ik durfde haar bijna niet meer naar het kdv te brengen, als de dood was ik dat een boze moeder aan de deur zou kijgen. Wat was ik blij toen die periode weer voorbij was. Mijn jongste nu heeft nog niemand zwaar toegetakeld, hij doet af en toe zijn zus of ons pijn maar dat is meer omdat hij zijn eigen kracht niet kent. Met andere kleine kindjes is hij verrassend voorzichtig.
Heb trouwens mijn oudste ook licht beschadigt thuis gekregen, toen was ze van de glijbaan gevallen
Gelukkig
Gelukkig dat je dochter zo "cool" reageerde, Massi!
Peuters kunnen krengen zijn helaas, het zijn echt nog van die oermensjes. Wat zei de leiding ervan eigenlijk, hadden ze het zien gebeuren en gaan ze nu beter opletten?
Gelukkig kan ik tot nu toe mijn kinderen overal redelijk onbeschadigd ophalen. Niet leuk om je kind zo mee te krijgen.
Bedankt
...voor jullie begrip, ik was even van mijn stuk gebracht. Het is zoals Liora zegt, stiekem ben je best boos. Ayla, ik zal echt niet aan de deur gaan staan bij de moeder van de dader, hoor, haha. Het zijn allemaal nog zulke oerwezens (wie zei dat? klopt helemaal). Dochter heeft mij al een paar keer behoorlijk te pakken gehad, bijten, slaan, schoppen. Ik merk alleen dat het heel anders is wanneer zo'n hummel zelf bont en blauw thuiskomt. Ik hoop maar dat ik dit weekend niet langs de eerste hulp hoef, hihi, dan krijgen we een kruisverhoor om de oren.
Ik heb morgen even een kort gesprekje met de leiding omdat ik toch wat meer zou willen weten (man vraagt nooit door, hij wist echt niet meer dan in mijn beginposting beschreven).
Nogmaals dank, het helpt echt om te horen dat het wel meer gebeurt. Ayla, fijn om jouw kant van het verhaal ook te lezen. Zet de boel toch nog meer in perspectief.
Groetjes
Massi
Vaak
We hebben 4 kids. De oudste heeft nooit gebeten en werd wel eens gebeten op het kdv. Door "van die onopgevoede elementen" vond ik toen. Was er wel boos om ook. Mijn 2e was zelf dader. Hij beet ook zijn broer wel eens. Beet ook wel eens op de creche en werd wel eens zelf gebeten. Ook de 3e was een bijter (werd zelf ook wel eens gebeten) en de 4e kan het ook. Meestal duurt het tot tegen de 3 jaar. De jongste is bijna 2 en het neemt bij hem al heel erg af gelukkig.
Wij waren en zijn er als ouders heel consequent mee. Bijten is not done, nooit niet. Kind gaat ook meteen met een preek de gang op en moet (zodra hij het kan) "sorry" zeggen. Maar toch...het heeft echt zijn tijd nodig om het af te leren. Ze moeten echt groeien naar een andere fase (zich anders kunnen en willen -wij motiveren bij dat laatste natuurlijk)uiten om de bijtfase af te kunnen sluiten. Het is hardnekkig en ja...zielig voor het slachtoffer.
Ben zelf ook veelvuldig slachtoffer geweest. Mijn kleine vond het lekker om in mijn schouder te bijten (het was pure liefde, maar het voelde niet zo fijn) als ik hem knuffelde en optilde. Dat doet hij niet meer gelukkig. Dan zette ik hem ook meteen op de grond.
M@
Ook
Járen geleden toen onze middelste nog baby was is hij eens "te grazen genomen" door een dreumesje. In een onbewaakt ogenblik haalde ze haar nagels over zijn gezicht. Gelukkig viel het nog wel mee.
Bij zijn vriendje (toen nog niet, hihi) heeft hetzelfde meisje in dezelfde periode ook uitgehaald, en hij had echt flinke rode schrammen op zijn gezicht.
Is verder een heel lief meisje (geworden 
hoor.
Jesse
